เทพบุตร ทวงแค้น / เทพศึกมังกรหวนคืน - บทที่25 พวกเขาถูกล้อมไว้แล้ว

บทที่25 พวกเขาถูกล้อมไว้แล้ว

 มันเรื่องของฉัน！หึ！ 

เหมือนกับเด็กผู้หญิงไม่มีผิด อิ่นหนิงหยู่เบะปาก นี่เป็นรถพี่สาวฉัน ทำไมฉันจะขึ้นมานั่งไม่ได้ มันเรื่องอะไรของนายห้ะ นายสิเป็นคนที่ไม่มีสิทธิ์นั่งรถคันนี้ที่สุด 

หลังจากนั้น เวลานี้เอง

ก็มีเสียงตุ้มดังขึ้น

ฉินเฟิงหยุดรถแล้วพูด แน่ใจเหรอ？ 

 นาย……หยุดรถทำไมเนี่ย！ 

พอหยุดรถแล้ว อิ่นหนิงหยู่ก็เริ่มกระวนกระวายทันที มองไปด้านหลัง เห็นรถแฮมเมอร์หลายคันกำลังตามกันมา จึงรีบพูดขึ้นมาว่า รีบขับเร็วสิ จะตามมาแล้ว จะตามทันแล้วนะ 

 จะให้ฉันขับ ต้องมีความจริงใจหน่อยสิ ฉันไม่ใช่คนใช้ฟรีๆนะ 

ฉินเฟิงพูดอย่างไม่รีบไม่ร้อน ไม่ได้มีทีท่าจะขับรถออกไปเลยแม้แต่น้อย

 บัดซบ！ 

อิ่นหนิงหยู่กัดฟันกรอด

 หนิงหยู่ มันตามมาแล้ว ตามมาแล้ว 

เพื่อนของเธอพวกนั้น มองไปที่หลังรถ จึงรีบพูดขึ้นมาอย่างรีบร้อน

 นาย！ 

เพราะอิ่นหนิงหยู่โกรธมา หน้าอกของเธอกระเพื่อม สามารถดูออกได้ว่า เป็นสาววัยกระเตาะ หลังจากนั้นเธอก็กัดฟันกรอดพูดเค้นออกมาหนึ่งประโยค ฉันผิดไปแล้ว！พอใจรึยังห้ะ รีบขับรถออกไปได้แล้ว！ 

 ไม่พอ 

ฉินเฟิงส่ายหัวไปมา

 หนิงหยู่ พุ่งเข้ามาแล้วนะ！ 

ด้านหลังมีรถแฮมเมอร์คันหนึ่งกำลังพุ่งตรงเข้ามา พุ่งชนเข้ากับรถปอร์เช่เต็มแรง รถแฮมเมอร์เป็นรถSUV พูดตามหลักการแล้ว รถปอร์เช่ไม่สามารถเทียบได้เลยแม้แต่น้อย

อิ่นหนิงหยู่หันกลับไปเห็น เหลือเพียงแค่ห้าเมตรแล้ว วินาทีต่อมาจะต้องโดนชนแน่ เลยกัดฟันกรอดพูดไปว่า ได้ พี่เขยคะ！ 

 ได้เลย！ 

ในตอนที่รถแฮมเมอร์คันนั้นกำลังจะพุ่งเข้ามา ฉินเฟิงรีบเหยียบคันเร่ง แล้วพุ่งตัวออกไป จนสะบัดตัวรถออกไปได้ รถแฮมเมอร์เลยชนเข้ากับรถอีกคัน

ต่อมา ฉินเฟิงทะยานตัวออกไป

 พวกเขาตามพวกเราไม่ทันแล้ว 

อิ่นหนิงหยู่กับพวกเพื่อนๆมองไปที่รถแฮมเมอร์ที่อยู่ด้านหลังพวกนั้น ยิ่งอยู่ยิ่งไกลออกไปเรื่อยๆ จึงพูดออกมาอย่างโล่งอก

 ไอ้บ้าบัดซบเอ้ย！ 

หลังจากที่ผ่านวินาทีอันตรายมาแล้ว อิ่นหนิงหยู่ก็มองไปที่ฉินเฟิง ในสายตาราวกับมีไฟกำลังรุกโชนขึ้น น่าโมโหชะมัดเลย ฉินเฟิงกลับอาศัยช่วงเวลาแบบนี้ บังคับให้เธอขอโทษ ขอโทษไม่ว่านะ ยังจะบอกให้เธอพูดคำว่า‘พี่เขย’สองคำนี้ออกไปอีก

อัปยศอดสูที่สุด！

น่าอัปยศอดสูที่สุด！

อิ่นหนิงหยู่คนอย่างเธอไม่เคยถูกใครเอาเปรียบมาก่อน！

 ฉินเฟิง นายจงใจใช่ไหม อิ่นหนิงหยู่มองไปยังฉินเฟิงด้วยความกราดเกรี้ยว

 เห็นได้ชัดอยู่แล้ว 

ฉินเฟิงยักคิ้วหลิ่วตา

 น่าไม่อาย ไอ้บัดซบ ใช้วิธีการต่ำๆแบบนี้…… 

อิ่นหนิงหยู่ด่าอยู่นาน

แต่คนที่อยู่ข้างหลังพบเข้ากับเรื่องหนึ่ง จึงพูดกับอิ่นหนิงหยู่ไปว่า พี่เขยเธอ ขับรถแข่งเก่งมากเลยนะ ไอ้พวกนั้นตามไม่ทันเลยอ่ะ 

 เขาไม่ใช่พี่เขยฉันย่ะ อิ่นหนิงหยู่รีบตอบปฏิเสธออกไป

 แต่ เมื่อกี้เธอเรียกไปแล้วนะ 

 พวกแกจะปั่นประสาทฉันอีกคนใช่ไหมห้ะ ใช่ไหม？ 

อิ่นหนิงหยู่เบิกตากว้างมองไปที่เพื่อนๆ กลับกันพวกเธอกลับหัวเราะคิกคักออกมา อิ่นหนิงหยู่ที่พวกเธอรู้จักเป็นคนที่เอาแต่ใจมากคนหนึ่ง การจะเอาเปรียบเธอ ไม่ใช่คนธรรมดาที่ไหนก็ทำได้

 เอาล่ะ ลงจากรถไป 

เห็นหัวข้อในการสนทนาไม่สามารถหยุดได้แล้ว หน้าของอิ่นหนิงหยู่ดำแล้วดำอีก รีบพูดกับฉินเฟิงออกไป

 ได้ 

ฉินเฟิงไม่ปฏิเสธ หาที่หยุดรถได้แล้ว จึงให้พวกเธอลงจากรถไป หลังจากที่อิ่นหนิงหยู่ลงจากรถไป ก็หันไปพูดกับฉินเฟิงด้วยความเกรี้ยวกราดไปว่า เรื่องวันนี้ ห้ามบอกพี่สาวฉันนะ ไม่อย่างนั้น นายได้เจอดีแน่ 

พูดจบก็เดินจากไปทันที ไม่ให้โอกาสฉินเฟิงได้ตอบกลับอะไร

 เจ้าเด็กคนนี้ 

ฉินเฟิงส่ายหัวไปมา แล้วหยิบโทรศัพท์ออกมา โทรออกไป ฉีหยุน รีบช่วยฉันขวางคนพวกนั้นหน่อย 

 ได้ครับ 

ฉีหยุนตอบกลับมาทันที

หลังจากที่วางสายไป ฉินเฟิงก็มองไปข้างหลัง เห็นรถแฮมเมอร์พวกนั้นยังตามมาอยู่ ด้วยความรู้สึกไม่ลดละ ฉินเฟิงจึงหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบหนึ่งม้วน รอพวกเขาอยู่ครู่หนึ่ง

 รถคันนั้นเลย！เร็วเข้า น่าโมโหชะมัด ชนมันเร็วเข้า！ 

หนึ่งในบรรดารถแฮมเมอร์พวกนั้น มีหัวล้านคนหนึ่งเป็นหัวหน้า เขานั่งอยู่ตรงข้างคนขับ กำลังมองไปที่รถปอร์เช่คันนั้นด้วยความโกรธ ข้างๆเขาเป็นเด็กหนุ่มคนหนึ่งกำลังขับรถอยู่

 ได้ครับ 

เด็กหนุ่มเหยียบคันเร่งทันที

ตาของเขาเห็นอีกหนึ่งเมตรก็จะชนเข้าให้แล้ว หัวล้านกับเด็กหนุ่มดีใจมาก แต่วินาทีต่อมา ก็เห็นรถปอร์เช่นคันนั้นโยนบุหรี่ออกมาจากหน้าต่างรถ เป็นก้นบุหรี่ที่ถูกดับแล้ว

ตุ้บ

ทิ้งลงถังขยะพอดี

 ก้นบุหรี่？ 

เด็กหนุ่มกับหัวล้านสังเกตเห็นก้นบุหรี่นั้น แต่แล้วก็หันหน้ามองกัน พวกเขาพบว่า รถคันนั้นล่ะ？

 ไปข้างหน้าแล้วครับ 

เด็กหนุ่มชี้ไปที่ข้างหน้า มีรถปอร์เช่คันหนึ่งขับเข้ามาพอดี

 แค่นี้ก็ชนไม่ได้ ยังจะอยู่ในวงการรถแข่งใต้ดินมาสิบปีอีกงั้นเหรอห้ะ แกมันเศษสวะ ไอ้เศษสวะเอ้ย แม่ง ฉันจะไปเชื่อได้ยังไง สู้กูขับเองดีกว่า 

หัวล้านรีบเด็กหนุ่มออกไปทันที ด้วยความเดือดพล่านเป็นไฟ

 ผม…… 

เด็กหนุ่มรู้สึกขมขื่นในใจมาก เขาได้ชื่อว่าเป็นมือวางอันดับหนึ่งในการแข่งรถใต้ดินเลย เป็นตำนานที่ชนะติดๆกันมาสิบครั้งซ้อน เขาได้ท้อปเท็นในวงการแข่งรถใต้ดิน ครั้งนี้เพื่ออยากจะหาเงิน เขามาสมัครเป็นคนขับรถของต้าตาว

แต่คิดไม่ถึงว่า ครั้งนี้ เขามาด้วยความมั่นใจเต็มเปี่ยม ตัดสินใจจะโชว์ฝีมือออกมา แต่คิดไม่ถึงว่าจะพบเข้ากับคนฝีมือดี ทำให้เขารู้สึกกดดันมาก

ในใจเขารู้สึกผิดมาก

ไม่ใช่ว่าเขาอ่อนแอเกินไป แต่เป็นเพราะคู่แข่งเก่งเกินไป เทคนิคระดับนี้ แม้แต่ตัวเขาเองก็เคยเห็นมาก่อน

แต่เขาไม่ได้อธิบายอะไรออกไป เพราะว่าเขารู้ดีว่าถึงตัวเองอธิบายกับพี่ต้าตาวไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร เด็กหนุ่มคนนี้ไม่อยากพูดเรื่องพวกนี้กับเขา ได้เพียงแต่เหยียบคันเร่งจนมิด เพื่อที่จะตามให้ทัน

แต่ในตัวเมืองแบบนี้ เขาไม่กล้าขับเร็วมากนัก

สิบนาทีผ่านไป พวกเขาก็ขับเข้ามาในเขตที่มีคนน้อยมาก สุดท้ายก็ตามฉินเฟิงมาได้ แต่พอเห็นฉินเฟิงแล้ว คนขับกับหัวล้านก็ตะลึงงันไปเลย พวกเขาเหมือนจะรู้สึกได้ว่า ฉินเฟิงตั้งใจรอพวกเขาอยู่ที่นี่อยู่แล้ว

หัวล้านรีบลงจากรถในทันที กวาดตามองไปรอบๆ ไม่พบอิ่นหนิงหยู่กับคนอื่นๆ หน้าของเขากระตุกขึ้น เห้ย อิ่นหนิงหยู่ไปไหน แกเอาคนไปซ่อนไว้ที่ไหนห้ะ？ 

พูดจบ ด้านหลังก็มีกลุ่มคนตามมาเป็นขบวน

ทันใดนั้นหัวล้านยืนอยู่ด้านหลัง จึงทำให้เห็นภาพของคนจำนวนมาก ล้วนเป็นคนที่รูปร่างใหญ่มาก มีบางคนบนคอยังมีสร้อยคอทองใส่อยู่บนนั้น ดูไปแล้วเหมือนทำให้คนตกใจได้เลย

 เธอ ทำอะไรงั้นเหรอ？ 

ฉินเฟิงพิงกับรถข้างๆ ถามออกไป ที่เขามาหยุดอยู่ที่นี่ เป็นเพราะต้องการรู้เรื่องนี้ให้ชัดเจน นักศึกษาธรรมดาๆคนหนึ่งเท่านั้น จะไปเกี่ยวข้องกับคนพวกนี้ได้ยังไงกัน

 เธอ？ทำอะไรน่ะเหรอ？หึ ผู้หญิงคนนั้นเป็นหนี้ฉันสามล้านกว่า ตอนนี้พวกเรากำลังตามหาเธอเพื่อคืนเงิน รีบส่งตัวเธอออกมาเถอะ ถ้าแกไม่ส่งตัวเธอออกมา แกได้เห็นดีแน่ 

ต้าตาวชี้ไปที่ฉินเฟิง อย่างอันธพาล

 เงินสามล้านกว่า ทำไมเธอถึงไม่ติดแกเยอะขนาดนั้น？ 

ฉินเฟิงเกาหน้าผาก อย่างไม่เข้าใจ นักศึกษาธรรมดาๆเท่านั้น ครอบครัวฐานะปานกลาง ปกติให้เงินเธอใช้ก็ไม่ใช่น้อยๆแล้ว ทำไมถึงไปเป็นหนี้เยอะขนาดนี้ได้

ทำอะไรน่ะ

 ฉันจะไปรู้ได้ยังไงกัน ยังไงเธอก็เป็นหนี้ฉันสามล้านกว่าอยู่ดี ถ้าเธอไม่คืน แกก็ต้องเป็นคนชดใช้ ต้าตาวพูดอย่างกระโชกโฮกฮาก

 ฉันยัง？ก็ได้ แต่ว่า ต้องดูว่าพวกแกมีปัญญาไหม 

 ความสามารถเหรอ ฉันชื่อต้าตาว ถนนซางเย่เจียฝั่งซ้ายของมหาวิทยาลัยเจียงเฉิงเป็นของฉันเอง มีลูกน้องเป็นร้อยคน แกแค่ตัวคนเดียว แกคิดว่าแกคนเดียวจะล้มพวกฉันที่มีเป็นร้อยคนได้หรอวะ？ 

ต้าตาวหัวเราะออกมาอย่างชั่วร้าย

 ไม่ๆๆ ใครบอกว่ามีแค่ฉันคนเดียว 

ฉินเฟิงที่พูดจบ ด้านหลังก็มีเสียงดังขึ้น ทุกคนต่างพากันตกใจ รีบหันกลับไปอย่างรวดเร็ว พบว่ารถแลนด์โรเวอร์สีดำคันนั้นได้ชนเข้ากับรถของพวกเขาแล้วอย่างจัง

ต่อมาก็มีผู้ชายคนหนึ่งเดินลงมาจากรถ เดินไปด้วย หักคอไปมาด้วย สายตาแฝงไปด้วยความเหี้ยมโหด นายท่านครับ ฉีหยุนมาแล้วครับ พวกแกถูกฉันล้อมไว้หมดแล้ว