เทพปีศาจหวนคืน Reverend Insanity - ตอนที่ 1351

Reverend Insanity เทพปีศาจหวนคืน – บทที่ 1351 การต่อสู้ที่ชุลมุนวุ่นวาย
“ฆ่า!”

“โจมตี!”

“ป้องกัน เราต้องการเวลามากกว่านี้”

“อย่ากลัว ค่ายกลวิญญาณของเราสามารถป้องกันจ้าวเย่ฮุ้ยจนกว่ากำลังเสริมจะมาถึง”

นิกายเงาโจมตีขณะที่ผู้อมตะฝ่ายธรรมะของภาคใต้ป้องกันอย่างสิ้นหวัง

ค่ายกลวิญญาณชั้นที่สองถูกทำลายไปแล้วครึ่งหนึ่ง มันแทบไม่สามารถช่วยเหลือพวกเขา

นี่ทำให้การต่อสู้ที่ชุลมุนวุ่นวายปะทุขึ้น

“บึม บึม บึม…”

เสียงระเบิดดังขึ้นอย่างไม่รู้สิ้นสุด

ไม่มีการลองเชิงใดๆ ท่าไม้ตายอมตะถูกนำมาใช้ตั้งแต่เริ่มต้น

“เจ้าไม่สามารถปกป้องสถานที่แห่งนี้” เทพธิดาเมี่ยวหยินยิ้มขณะลอยอยู่กลางอากาศ

เฉียวซื่อหลิวอยู่ด้านหน้านาง

เฉียวซื่อหลิวเงียบ สถานการณ์เปลี่ยนแปลงเร็วเกินไป ก่อนหน้านี้ฝ่ายธรรมะยังมีข้อได้เปรียบ แต่ตอนนี้พวกเขากลับเป็นฝ่ายเสียเปรียบ ค่ายกลวิญญาณแทบไม่สามารถปกป้องพวกเขา โอกาสเดียวของพวกเขาคือรอการมาถึงของกำลังเสริม

“พวกเจ้าเป็นผู้ใด? เหตุใดถึงสามารถใช้งานสัตว์อสูรแรกกำเนิดในตำนานจ้าวเย่ฮุ้ย?” เฉียวซื่อหลิวถาม

เทพธิดาเมี่ยวหยินหัวเราะ “คนที่จะจบชีวิตเจ้า”

เจตนาสังหารของนางพุ่งสูงขึ้นพร้อมกับแสงจันทร์ที่ปะทุขึ้นในดวงตาของนาง

ท่าไม้ตายอมตะเงาจันทร์!

นี่เป็นการโจมตีด้วยการมอง เมื่อมันถูกใช้งาน ฝ่ายตรงข้ามจะไม่มีเวลาตอบสนอง มันเป็นเรื่องยากที่จะป้องกัน

เฉียวซื่อหลิวถูกโจมตีทันที

แต่ในไม่ช้าแสงสีเขียวก็ส่องประกายขึ้นบนร่างของนาง กิ่งหลิวก่อตัวขึ้นและเกี่ยวพันไปรอบๆตัวนาง

นอกจากป้องกัน กิ่งหลิวยังพุ่งเข้าโจมตีเทพธิดาเมี่ยวหยินด้วยความเร็วและความคล่องตัวที่น่าประทับใจ

เทพธิดาเมี่ยวหยินตะลึงและรีบล่าถอย

นางสามารถหลบกิ่งหลิว แต่นางไม่สามารถป้องกันเงาที่พุ่งเข้าโจมตีจากด้านล่าง

“นี่คือ…ท่าไม้ตายลอบโจมตีงั้นหรือ?” เทพธิดาเมี่ยวหยินไม่สามารถปกปิดความตกใจบนใบหน้าที่งดงามของนาง

ท่าไม้ตายลอบโจมตีเหมือนการโจมตีต่อเนื่อง มันเป็นทักษะพิเศษที่หาได้ยาก

โดยทั่วไปแล้วมันหมายถึงท่าไม้ตายอมตะสองท่าที่แตกต่างกัน หนึ่งเป็นท่าไม้ตายหลักและอีกหนึ่งเป็นท่าไม้ตายรอง ตัวอย่างเช่นท่าไม้ตายกิ่งหลิวของเฉียวซื่อหลิวเป็นท่าไม้ตายหลัก เงาใต้กิ่งหลิวคือท่าไม้ตายรอง พวกมันจะทำงานร่วมกัน

เทพธิดาเมี่ยวหยินไม่ได้คาดหวังว่าเฉียวซื่อหลิวจะเชี่ยวชาญทักษะที่ยากลำบากเช่นนี้ ดังนั้นนางจึงถูกเงาของกิ่งหลิวโจมตี

ปรากฏบาดแผลเลือดไหลขึ้นบนใบหน้าของเทพธิดาเมี่ยวหยิน

เฉียวซื่อหลิวเย้ยหยัน “โอ้ ไม่ ข้าเผลอทำลายโฉมหน้าของเจ้าไปแล้ว หากเรายังต่อสู้กันอีก เจ้าจะไม่สามารถแข่งขันด้านความงามกับข้าได้อีกต่อไป”

เทพธิดาเมี่ยวหยินก่นเสียงเย็น

เฉียวซื่อหลิวฉวยโอกาสนี้ใช้กิ่งหลิวหลายสิบเส้นระดมฟาดเทพธิดาเมี่ยวหยินอย่างไม่หยุดยั้ง

เทพธิดาเมี่ยวหยินไม่เพียงต้องป้องกันตัวจากแส้หลิวแต่นางยังต้องระวังเงาของพวกมันอีกด้วย

เมื่อเวลาผ่านไปเสื้อผ้าของเทพธิดาเมี่ยวหยินก็เริ่มฉีกขาดและเผยให้เห็นร่างกายที่เย้ายวนใจของนาง

เทพธิดาเมี่ยวหยินล่าถอยขณะที่เฉียวซื่อหลิวไล่ล่านางไปตลอดทาง

แต่ช่วงเวลาดีๆมักอยู่ไม่นาน เทพธิดาเมี่ยวหยินกรีดร้องพร้อมกับแขนอีกสองข้างที่งอกออกมาจากแผ่นหลัง

ด้วยแขนสี่ข้าง นางสามารถป้องกันตนเองและสร้างเสถียรภาพ

เฉียวซื่อหลิวถอนหายใจ

นี่คือท่าไม้ตายอมตะหัตถ์เทวะที่มีชื่อเสียงของเทพธิดาเมี่ยวหยิน

กลยุทธ์ของเฉียวซื่อหลิวพังทลายลงทันทีภายใต้ท่าไม้ตายนี้

แม้เทพธิดาเมี่ยวหยินจะเผชิญหน้ากับแรงกดกันมหาศาลแต่นางไม่ใช่มือใหม่เช่นจ้าวเหลียนหยุน เทพธิดาเมี่ยวหยินไม่ได้ทำเรื่องผิดพลาด นางอดทนต่อแรงกดดันและสามารถกระตุ้นใช้ท่าไม้ตายอมตะของตนได้สำเร็จ

ด้วยความสำเร็จนี้ สถานกาณณ์จึงเปลี่ยนแปลงไป

เฉียวซื่อหลิวกลายเป็นฝ่ายถอยหลังอย่างช้าๆ

นางออกมาจากค่ายกลวิญญาณขณะไล่ล่าเทพธิดาเมี่ยวหยิน แต่ตอนนี้นางต้องการกลับเข้าไป

“ถึงคราวข้าแล้ว น้องซื่อหลิว เจ้าต้องอดทนไว้” เทพธิดาเมี่ยวหยินยิ้ม

แขนทั้งสี่ของนางเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วและสร้างคลื่นเสียงขึ้นในอากาศ

คลื่นเสียงพุ่งออกไปรอบๆในรัศมีหลายร้อยก้าว

กระทั่งแนวป้องกันที่สองของค่ายกลวิญญาณยังพังทลายลงภายใต้ผลกระทบของคลื่นเสียงเหล่านี้

การแสดงออกของเฉียวซื่อหลิวกลายเป็นเคร่งเครียด นางพยายามป้องกันตนเองอย่างสุดความสามารถ

…..

อีกด้านหนึ่ง

ผู้อมตะตระกูลเฉิง เฉิงกุ้ยหลี่ยืนมือไพล่หลังอยู่ต่อหน้าไห่ลั่วหลัน

เขาแสดงออกด้วยความเย่อหยิ่งและกล่าวด้วยน้ำเสียงดูแคลน “เพียงผู้อมตะระดับหกแต่กล้าโจมตีพวกเรา รนหาที่ตาย ข้าจะฆ่าเจ้าก่อนที่กำลังเสริมของพวกเราจะมาถึง”

หลังกล่าวจบคำ ร่างของเขาก็หายไปทันที

ในเวลาต่อมาเขาปรากฏตัวขึ้นด้านหลังไห่ลั่วหลัน

มือขาวของที่กลายเป็นกรงเล็บกระดูกขาวของเขาพุ่งเข้าโจมตีแผ่นหลังของไห่ลั่วหลัน

“ปุ”

ด้วยเสียงอันแผ่วเบา

กรงเล็กกระดูกแทงทะลแผ่นหลังของไห่ลั่วหลันขณะที่เลือดสาดกระเซ็นออกมา

ไห่ลั่วหลันหันหลังกลับขณะที่เฉิงกุ้ยหลี่หายตัวไปอีกครั้ง

เฉิงกุ้ยหลี่ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งด้านหลังแนวป้องกันที่สองและเย้ยหยัน “ข้าจะเอาชีวิตเจ้าในการโจมตีครั้งต่อไป…หือ?”

แต่การแสดงออกบนใบหน้าของเขากลับเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน

กรงเล็บกระดูกขาวที่เปื้อนเลือดของไห่ลั่วหลันเริ่มลุกเป็นไฟ

“เจ้าถูกหลอกง่ายมาก” ไห่ลั่วหลันหัวเราะ

ท่าไม้ตายอมตะเพลิงเลือดเนื้อ!

…..

“มนุษย์มังกร?” ผู้อมตะวัยกลางคนที่มีรูจมูกใหญ่และเปลือยร่างส่วนบนเผยให้เห็นมัดกล้ามเนื้อสีแดง ช่ายเฮ่าว่ง รู้สึกประหลาดใจ

“อย่างน้อยเจ้าก็พอมีความรู้อยู่บ้าง” ไป่หนิงปิงกล่าวเสียงเรียบและชี้นิ้วออกไป

ก้อนน้ำแข็งจำนวนนับไม่ถ้วนพุ่งลงจากท้องฟ้า

“ปัง ปัง ปัง ปัง…”

ช่ายเฮ่าซ่งพุ่งเข้าโจมตีไป่หนิงปิงราวกับลูกกระสุนปืนใหญ่

“รับนี่!” ช่ายเฮ่าซ่งตะโกนและพ่นไฟออกมาจากรูจมูก

ไป่หนิงปิงจ้องมองอย่างเย็นชา นางไม่หลบและอนุญาตให้ช่ายเฮ่าซ่งเคลื่อนที่ใกล้เข้ามา

ริมฝีปากของนางขดตัวขึ้น นางกล่าวด้วยความตื่นเต้น “เข้ามา ข้ากำลังรออยู่”

ก่อนที่นางจะกล่าวจบ นางก็พุ่งออกไปข้างหน้าเรียบร้อยแล้ว

ร่างกายของนางเล็กมากเมื่อเปรียบเทียบกับช่ายเฮ่าซ่ง มันดูเหมือนแมลงวันบินเข้ากองไฟ

“บึม!”

เกิดการปะทะที่รุนแรง

สนามรบถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน

ครึ่งหนึ่งเป็นไฟ อีกครึ่งเป็นน้ำแข็ง

เปลวเพลิงเผาทำลายสิ่งมีชีวิตทั้งหมดขณะที่โลกน้ำแข็งแช่แข็งสิ่งมีชีวิตทุกชนิด

ไม่ปรากฏผู้ชนะที่ชัดเจน

เมื่อเปลวเพลิงและน้ำแข็งหายไป สองร่างก็ปรากฏขึ้น

ไป่หนิงปิงยืนอยู่ที่นั่นด้วยความตื่นเต้น

ด้านช่ายเฮาซ่ง เขาถอยหลังกลับไปหลายก้าวและมองไป่หนิงปิงด้วยความไม่อยากจะเชื่อ “เป็นไปไม่ได้ เจ้าเป็นเพียงผู้อมตะระดับหก!”

ไป่หนิงปิงเผยรอยยิ้มเย็นชา “ข้าชื่นชมเจ้าก่อนหน้านี้ แต่ดูเหมือนข้าต้อง…กลับคำพูด”

นางเคลื่อนไหวทันที

แขนขวาของนางราวกับใบมีดยักษ์ที่พุ่งเข้าโจมตีช่ายเฮ่าซ่ง

…..

“นังกระต่ายขาว บัดซบ!” วูเหลียวคำรามด้วยดวงตาสีแดงก่ำ เขาเต็มไปด้วยความโกรธและเกลียดชัง

แม้เขาจะไม่เห็นด้วยกับความคิดหลายๆอย่างของวูอันแต่พวกเขาก็เป็นผู้อมตะตระกูลวูเช่นเดียวกัน

เมื่อวูอันถูกสังหารโดยเทพธิดากระต่ายขาว วูเหลียวจึงต้องการแก้แค้น

แต่น่าเสียดายที่เทพธิดากระต่ายขาวเปลี่ยนเป็นนางเสือดำซึ่งมีการบ่มเพาะระดับเจ็ดไปแล้ว ตอนนี้พลังการต่อสู้ของนางเพิ่มสูงขึ้นเป็นอย่างมาก

วูเหลียวเป็นเพียงผู้อมตะระดับหก เขาไม่สามารถทำสิ่งใดกับฝ่ายตรงข้ามขณะที่ชีวิตของเขาตกอยู่ในอันตราย

“ถอยไป วูเหลียว เจ้าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของนาง” ฟางหยวนเข้ามาช่วยวูเหลียวและยืนอยู่ต่อหน้านางเสือดำ