เทพปีศาจหวนคืน Reverend Insanity - บทที่ 1701 ฆ่าผู้อมตะระดับแปด
บทที่ 1701 ฆ่าผู้อมตะระดับแปด
กลุ่มผู้อมตะระดับแปดของทะเลตะวันออกบินไปตามแนวเทือกเขาของภาคกลาง
การยึดครองวังมังกรของราชันมังกรบังคับให้ผู้อมตะระดับแปดฝ่ายธรรม ฝ่ายปีศาจ และผู้บ่มเพาะสันโดษของทะเลตะวันออกทํางานร่วมกัน
“มันควรอยู่ที่นี่” เฉินกงเจิ้งหยุดอย่างกะทันหันและมองภูเขาที่อยู่ด้านล่างด้วยความสงสัย
ภูเขาลูกนี้ดูธรรมดามาก ไม่มีสิ่งใดพิเศษ
“ที่นี่?” ฮัวช่ายหยุนขมวดคิ้ว “ข้าไม่พบสิ่งใดเลย”
“แต่ข้ารู้สึกว่าภูเขาลูกนี้แตกต่างออกไป” ชิงอวั๋อันกล่าว
“มันอยู่ที่นี่” ยายหรงกล่าวด้วยความมั่นใจ
ทุกคนมองนาง
ยายหรงเป็นผู้อมตะบนเส้นทางแห่งพิษแต่นางมีวิธีตรวจสอบที่ทรงพลังงั้นหรือ?
“มันเป็นภาพลวงตา” ดวงตาของซ่งฉีหยวนส่องประกายขึ้น
“แต่เราไม่มีสมาชิกบนเส้นทางแห่งค่ายกล” ฮัวช่ายหยุนกล่าว
จางหยินหัวเราะเสียงเย็น “เหตุใดต้องลังเล? เพียงบุกเข้าไปด้วยกําลัง การต่อสู้ที่ทะเลตะวันออก ทุกคนต่างระวังซึ่งกันและกัน นั่นทําให้ราชันมังกรประสบความสําเร็จ ตอนนี้เราเป็นพันธมิตร แม้ราชันมังกรจะมาด้วยตนเองแล้วอย่างไร?”
“ฮ่าฮ่าฮ่า เจ้ากล่าวได้ถูกต้อง เข้าไปกันเถอะ!” ซ่งฉีหยวนหัวเราะเสียงดังก่อนจะลงมือโจมตี
“บึม บึม บึม”
ผู้อมตะระดับแปดล้วนมีทักษะที่น่าทึ่ง
ภายใต้การโจมตีของพวกเขา ภาพลวงตาแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยและเผยให้เห็นทิวทัศน์ที่แท้จริง
บนภูเขามีถ้ําหินขนาดใหญ่ มันยังมีลวดลายเหมือนมังกรกําลังเต้นรําอยู่รอบๆ
กลุ่มผู้อมตะกวาดตามองก่อนจะบินเข้าไปในถ้ํา
พวกเขาบินไปตามเส้นทางที่ลึกลงไปใต้พิภพ
หลังจากผ่านอุโมงค์ยาว แสงสว่างก็ปรากฏขึ้นด้านหน้าพวกเขา
“นี่คือร่องลึกใต้พิภพที่ซ่อนอยู่ในถ้ํา!”
“มันไม่ใช่รอยแยกที่พึ่งเกิดขึ้นแต่คงอยู่มานานแล้ว”
“วังมังกรอยู่ในส่วนลึกของมันงั้นหรือ?”
“เหตุใดราชันมังกรถึงวางวังมังกรไว้ที่นี่?”
เปรียบเทียบกับร่องลึกใต้พิภพแห่งนี้ กลุ่มผู้อมตะราวกับแมลงวันที่ไร้นัยสําคัญ
“โฮก…”
เป็นเพียงเวลานี้ที่สายลมกรรโชกแรงพัดขึ้นมาจากด้านล่าง
ในเวลาเดียวกันพื้นที่ทั้งหมดก็เกิดการสั่นสะเทือน หินเริ่มร่วงหล่นลงมา
การแสดงออกของกลุ่มผู้อมตะระดับแปดของทะเลตะวันออกเปลี่ยนไป พวกเขารู้สึกถึงภัยคุกคามร้ายแรง
การสั่นสะเทือนเกิดขึ้นอย่างกะทันหันและจบลงอย่างรวดเร็ว
เพียงสิบกว่าลมหายใจทุกอย่างก็กลับคืนสู่สภาพปกติ
“ข้างล่างมีสิ่งใด?”
“ไม่ว่าจะมีสิ่งใด มันก็สามารถทําให้พวกเรารู้สึกถึงภัยคุกคาม!”
“ข้าอยากรู้ว่าราชันมังกรกําลังทําสิ่งใดอยู่”
กลุ่มผู้อมตะระดับแปดของทะเลตะวันออกําลังจะสํารวจร่องลึกใต้พิภพแห่งนี้แต่ค่ายกลวิญญาณขนาดใหญ่กลับถูกกระตุ้นการทํางานและกักขังพวกเขาเอาไว้
“มีศัตรูอยู่ที่นี่!”
“ค่ายกลวิญญาณอมตะที่น่าเกรงขาม!”
“ผู้ใด?”
ผู้อมตะระดับแปดของภาคกลางปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าพวกเขา
คนผู้นี้เป็นชายชราที่อยู่ในชุดคลุมสีเทา กลุ่มผู้อมตะระดับแปดของทะเลตะวันออกจดจําตัวตนของคนผู้นี้ได้อย่างรวดเร็ว
“โอ้ เจ้าคือผู้อาวุโสสูงสุดลําดับที่หนึ่งของนิกายเมฆาวายุไป่เฟิงงั้นหรือ?”
ชายชราไปเพิ่งถอนหายใจ “ถูกต้อง พวกเจ้ามาที่นี่และโจมตีถ้ํามังกรเร้น มันไม่ฉลาดเลย มีข้าอยู่ที่นี่ ไม่ว่าเป้าหมายของพวกเจ้าจะเป็นสิ่งใด พวกเจ้าก็จะไม่ประสบความสําเร็จ”
“ถ้ํามังกรเร้น! ที่นี่คือถ้ํามังกรเร้น!?” กลุ่มผู้อมตะของทะเลตะวันออกตกใจ
ทุกคนรู้ว่าถ้ํามังกรเร้นเป็นสถานที่กักขังสัตว์อสูรแรกกําเนิดในตํานานตี้จางเฉิงแต่ตําแหน่งที่ตั้งของมันไม่เคยถูกเปิดเผย
เดิมที่ชายชราไป่เฟิงสามารถเข้าสู่วังสวรรค์ แต่เนื่องจากหลานชายของเขาทําความผิด ชายชราจึงต้องรับโทษร่วมกันกับเขา ทั้งสองได้รับมอบหมายให้ดูแลถ้ํามังกรเร้น
ด้วยเหตุผลบางอย่าง ราชันมังกรวางวังมังกรไว้ที่นี่
ผู้อมตะระดับแปดของทะเลตะวันออกเริ่มโจมตี
การต่อสู้ระดับแปดเริ่มขึ้น
….
ในเวลาเดียวกัน
หุบเขาเต่าปฐพี
ภายในหุบเขามีกําแพงสูงชันที่เกือบตั้งฉากกับพื้น
ปีศาจอมตะเก้าดัชนีมายาลอบเข้ามาที่นี่
มีเต่าปฐพีจํานวนมาก พวกมันล้วนเป็นสัตว์อสูรที่มีร่างกายใหญ่โต
“เต่าปฐพีหาได้ยากในทะเลตะวันออก มันพบได้ทั่วไปที่ภาคใต้และภาคกลาง หุบเขาเต่าปฐพีเป็นแหล่งเพาะพันธุ์เต่าปฐพีที่ใหญ่ที่สุดของภาคกลาง ฮ่าฮ่า”
ปีศาจอมตะเก้าดัชนีมายาหัวเราะอย่างพึงพอใจ
เดิมทีสถานที่แห่งนี้เป็นแหล่งทรัพยากรในการปกครองของนิกายผีเสื้อจิตวิญญาณ แต่ผู้อมตะที่เคยปกป้องที่นี่ถูกย้ายไปปกป้องการแข่งขันใหญ่บนเส้นทางแห่งการหลอมรวม
“แม้คนจะจากไปแต่พวกเขาย่อมทิ้งวิธีแจ้งเตือนเอาไว้เบื้องหลัง” ปีศาจอมตะเก้าดัชนีมายาไม่ได้เข้ามาอย่างกะทันหัน เขาตรวจสอบมาแล้ว
“ให้ข้าลองดู” ดวงตาของปีศาจเก้าดัชนีมายาส่องประกายขึ้น
นิ้วของเขาขยับอย่างรวดเร็ว มันดูราวกับภาพมายา ในไม่ช้านิ้วของเขาก็เหลือเพียงเก้านิ้ว
มรดกบนเส้นทางแห่งปัญญาของปีศาจอมตะเก้าดัชนีมายาพิเศษมาก
นิ้วที่หายไปเปรียบเสมือนความลับสวรรค์
อย่างไรก็ตามเส้นทางแห่งปัญญาเป็นเพียงเส้นทางรองของปีศาจอมตะเก้าดัชนีมายา เส้นทางการบ่มเพาะหลักของเขาคือเส้นทางแห่งจิตวิญญาณ
ยิ่งเขาอนุมานมากเท่าใด ดวงตาของเขาก็ยิ่งส่องประกายด้วยความเฉลียวฉลาดมากเท่านั้น
…..
ห่างออกไป การต่อสู้ที่รุนแรงกําลังปะทุขึ้นที่เนินเขาแสงจันทร์
ผู้อมตะระดับเจ็ดเซี่ยเปาซูลอยอยู่บนท้องฟ้า เขากําลังโจมตีเนินเขาแสงจันทร์อย่างดุเดือด
เขาอยู่ในชุดคลุมสีน้ําเงิน เขาดูเหมือนบัณฑิตที่มีใบหน้าหล่อเหลา
คู่ต่อสู้ของเขาเป็นผู้อมตะหญิง นางเป็นผู้ดูแลเนินเขาแสงจันทร์ ตอนนี้นางอยู่ในสภาพที่น่าอนาถ “เซี่ยเปาซู เจ้าไม่คู่ควรเป็นผู้บ่มเพาะสันโดษที่มีชื่อเสียงของทะเลตะวันออก เจ้าทําตัวราวกับปีศาจและพยายามปล้นทรัพยากรของเนินเขาแสงจันทร์ ไปปล้นทรัพยากรของสิบนิกายโบราณหากมีความกล้า! เราทั้งคู่ต่างเป็นผู้บ่มเพาะสันโดษ แต่เจ้ากลับเลือกโจมตีข้า ย้อนกลับไป ข้ายังเคยซื้อวิญญาณปีของเจ้า!”
เซี่ยเปาซูถอนหายใจ “เทพธิดาอวี๋ฮัว หากข้ามีทางเลือกข้าจะไม่ทําสิ่งนี้ ธุรกิจวิญญาณปีของข้าล่มสลาย ข้าต้องการแหล่งรายได้ใหม่ หากเจ้าสามารถมอบเห็ดแสงจันทร์ให้ข้าครึ่งหนึ่ง ข้าจะจากไปทันที”
ผู้อมตะหญิงของภาคกลางแทบกระอักเลือด “ข้าใช้เวลาสามสิบปีในการเพาะเลี้ยงเห็ดแสงจันทร์ แต่ตอนนี้เจ้ากลับต้องการครึ่งหนึ่งของมัน ฝันไปเถอะ! แม้ข้าจะไม่สามารถเอาชนะเจ้า แต่เจ้าก็ไม่มีวันได้รับพวกมัน ก่อนที่ข้าจะจากไป ข้าจะทําลายเนินเขาแสงจันทร์ทั้งหมด!”
“เจ้าสามารถงั้นหรือ?” เสียงกระซิบดังขึ้นข้างหูของผู้อมตะหญิง
“ผู้ใด?” ผู้อมตะหญิงตกใจมาก นางเร่งหันหลังกลับ แต่นางกลับหมดสติลงอย่างกะทันหัน
โหยว่เซียนซือยืนอยู่บนเนินเขาแสงจันทร์ เขามองผู้อมตะหญิงก่อนจะหันหน้าไปทางเซี่ยเปาซูและเผยรอยยิ้ม
โหยว่เซียนซือเป็นผู้อมตะบนเส้นทางแห่งการโจรกรรม เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการรวบรวมน้ํามันดิบของทะเลตะวันออก รูปร่างหน้าตาของเขาดูน่าเกลียด เขาเหมือนขอทาน แต่เขาเป็นสหายที่ดีที่สุดของเซี่ยเปาซู
เซี่ยเปาซูมาแสวงหาทรัพยากรที่ภาคกลาง โหยว่เซียนซือจึงตามมาช่วยเหลือ
….
กรงข่าวลือ
ฟางหยวนปลดปล่อยมังกรดาบบรรพกาลจํานวนนับไม่ถ้วนออกมา
มังกรดาบบรรพกาลต่อสู้กับพยัคฆ์เงินอย่างดุเดือด
ภายในเวลาไม่กี่ลมหายใจ ฝูงมังกรดาบบรรพกาลก็ลดจํานวนลง พวกมันไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฝูงพยัคฆ์เงิน
แต่ฟางหยวนยังส่งมังกรดาบบรรพกาลออกมาอย่างต่อเนื่อง
“วิธีการของท่านโจวซ่งซินช่างทรงพลังนัก”
“การรวมตัวกันระหว่างกรงข่าวลือ ข่าวลืออันตราย และข่าวลือกลายเป็นพยัคฆ์ทําให้เขาต่อสู้ได้อย่างไม่เหน็ดเหนื่อย”
“ยิ่งนานเท่าใด ฟางหยวนก็ยิ่งเสียเปรียบเท่านั้น เขาอยู่ในสถานการณ์สิ้นหวัง เขาไม่สามารถหลบหนี”
สามผู้อมตะระดับแปดของภาคกลางเฝ้ามองอยู่ที่มุมหนึ่ง
โจวซ่งซินคนเดียวสามารถกําหราบฟางหยวน!
ผู้อมตะของวังสวรรค์ล้วนเป็นอัจฉริยะที่หายาก
‘ข้ามีพลังการต่อสู้ระดับแปดเท่านั้น ข้ายังด้อยกว่าหลี่ฮวง แต่ด้วยท่าไม้ตายอมตะของเทพอมตะแรกกําเนิดและการหยิบยืมเจตจํานงของมนุษย์จํานวนนับไม่ถ้วนของภาคกลาง มันทําให้พลังการต่อสู้ของข้าเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ’
‘ด้วยวิธีนี้ข้าจะสามารถสังหารฟางหยวนได้ในที่สุด!’
แม้โจวซ่งซินจะเป็นฝ่ายได้เปรียบ แต่เขาก็ไม่ประมาท
แม้เขาจะพึ่งตื่นขึ้นจากสุสานอมตะ แต่ข้อมูลจํานวนมหาศาลทําให้เขาเข้าใจฟางหยวนอย่างลึกซึ้ง
‘เส้นทางแห่งข้อมูลและเส้นทางมนุษย์…วังสวรรค์มีรากฐานที่ลึกล้ําอย่างแท้จริง’
ฟางหยวนมองโจวซ่งซินและลอบถอนหายใจกับตนเอง
ศัตรูไม่เปิดเผยจุดอ่อน พวกเขาระวังตัวเป็นอย่างมาก
ฟางหยวนพึ่งก้าวเข้าสู่ระดับแปด เขาพึ่งพาเกราะหวนคืนและตราประทับเหล่าโปเป็นหลัก ในการต่อสู้ครั้งก่อนหน้า เขาอยู่ในกําแพงภูมิภาค เทือกเขาห้าภูมิภาค หรือสายธารแห่งกาลเวลา นั่นทําให้เขาสามารถใช้ประโยชน์สภาพแวดล้อม แต่ตอนนี้เขาอยู่ที่ภาคกลาง เขาถูกกําหราบอย่างสมบูรณ์โดยผู้อมตะระดับแปดชั้นแนวหน้าที่แท้จริง
ในแง่ของเส้นทางแห่งข้อมูล ความสําเร็จของเขาแย่มาก สําหรับเส้นทางมนุษย์ มันยิ่งเลวร้ายกว่า
‘ลืมมันไปซะ การตรวจสอบสิ้นสุดที่นี่ ถึงเวลาใช้ความได้เปรียบของข้าแล้ว’ ริมฝีปากของฟางหยวนยกขึ้นเป็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
ในเวลาต่อมาการซุ่มโจมตีก็เริ่มต้นขึ้น
“บึม!”
ค่ายกลวิญญาณอมตะขนาดใหญ่ถูกกระตุ้นใช้งาน
กรงข่าวลือพังทลายลงราวกับไข่ที่ถูกทุบ
“เหตุใดถึงมีค่ายกลวิญญาณอมตะอยู่ที่นี่!?” สี่ผู้อมตะระดับแปดตกใจและโกรธมาก
“ลองเดาดู” ฟางหยวนหัวเราะเสียงดัง เขาเปลี่ยนร่างเป็นอสูรปีวอกแรกกําเนิดและกระโดดเข้าไปชกโจวซ่งซิน
โจวซ่งซินกระอักเลือดคําโตออกมา
ด้วยท่าไม้ตายอมตะบนเส้นทางแห่งกาลเวลา เวลารอบตัวโจวซ่งซินเดินช้าลง เขาไม่สามารถหลบการโจมตีของฟางหยวนและถูกส่งลงสู่พื้น
“เร็ว ช่วยท่านโจวซ่งซิน!”
“โจมตีพร้อมกัน!”
สามผู้อมตะระดับแปดเร่งโจมตีฟางหยวน
ฟางหยวนหัวเราะและกระตุ้นใช้งานค่ายกลวิญญาณอมตะอีกครั้ง นั่นทําให้สามผู้อมตะระดับแปดหยุดนิ่งอย่างกะทันหัน
ฟางหยวนฉวยโอกาสนี้บินลงไปหาโจวซ่งซิน
ท่าไม้ตายอมตะกรรไกรฤดูใบไม้ผลิ
ลิงยักษ์ถือกรรไกรขนาดใหญ่แทงลงไปบนพื้น
“ฉับ!”
เลือดสาดกระเซ็น
ศีรษะของโจวซ่งซินลอยขึ้นสู่อากาศก่อนจะตกลงบนพื้น
โจวซ่งซินเสียชีวิต!