เทพปีศาจหวนคืน Reverend Insanity - บทที่ 1800 รวบกวนความคิด
เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 1800 รวบกวนความคิด
อสูรวิญญาณแรกกําเนิดมีพลังการต่อสู้ระดับแปดและพวกมันยังปรากฏตัวขึ้นพร้อมกันสี่ตัว
หัวใจของผู้อมตะตระกูลหว่านเต็มไปด้วยความสับสน
ฟางหยวนยืนมือไพล่หลังอยู่ภายใต้การป้องกันของอสูรวิญญาณแรกกําเนิดทั้งสี่ “พวกเจ้าคิดว่าสามารถจับข้าด้วยคนเพียงสามคนงั้นหรือ?”
ดวงตาของหว่านเหลียงฮันกระตุก
การแสดงออกของหว่านเสี่ยวกลายเป็นมืดครื้ม
หัวใจของหว่านห่าวกวงจมดิ่งลง
ความแข็งแกร่งของซวนจินเหนือความคาดหมายของพวกเขา ทุกคนตระหนักว่าชวนปู่จินอาจคาดเดาได้ว่านี่คือกับดัก แต่เขายังออกมา นี่แสดงให้เห็นถึงความมั่นใจของเขา
สามผู้อมตะตระกูลหว่านรู้สึกว่ามันสายเกินไปแล้วที่จะเสียใจในเวลานี้
“ใจเย็น เขาเป็นผู้อมตะบนเส้นทางแห่งปัญญา เขาต้องบังคับตนเองให้ควบคุมอสูรวิญญาณแรกกําเนิดทั้งสี่”
“ถูกต้อง อสูรวิญญาณแรกกําเนิดทั้งสี่อาจทําได้เพียงเห่าหอนและไม่กัด”
“แม้พวกมันจะเป็นของจริง แต่ข้าอยากเห็นว่าเส้นทางแห่งปัญญาและเส้นทางแห่งจิตวิญญาณจะสามารถประสานงานกันได้ดีเพียงใด!”
สามผู้อมตะตระกูลหว่านพยายามสร้างขวัญกําลังใจก่อนจะโจมตีฟางหยวนอีกครั้ง
ฟางหยวนไม่โจมตี เขาเพียงป้องกันตัว
ดังนั้นเมื่อมองจากภายนอก สามผู้อมตะตระกูลหว่านจึงดูเหมือนเป็นฝ่ายได้เปรียบ
หว่านเสี่ยวส่งหอกวายุออกไปสังหารอสูรวิญญาณบรรพกาลทีละตัว
หว่านห่าวกวงสังหารอสูรวิญญาณที่กีดขวางอยู่บนเส้นทาง
ผู้อมตะบนเส้นทางแห่งปัญญาหว่านเหลียงฮันสั่งการอยู่ด้านหลัง
เมื่อเวลาผ่านไปสามผู้อมตะตระกูลหว่านเริ่มรู้สึกปวดหัวมากขึ้น แม้พวกเขาจะสามารถสังหารอสูรวิญญาณหลายตัว แต่มันกลับไร้นัยสําคัญ ขณะที่ฟางหยวนปล่อยอสูรวิญญาณออกมาอย่างต่อเนื่อง
กองทัพอสูรวิญญาณกลายเป็นแนวป้องกันที่แข็งแกร่งอยู่รอบตัวฟางหยวน
ด้วยเหตุนี้ผู้อมตะตระกูลหว่านจึงต้องใช้วิธีการโจมตีที่ส่งผลกระทบในวงกว้าง
อย่างไรก็ตามทุกครั้งที่พวกเขาใช้ท่าไม้ตายอมตะลักษณะนี้ ฟางหยวนจะเคลื่อนไหวและหยุดท่าไม้ตายของพวกเขา นี่ทําให้สถานการณ์โดยรวมยังไม่เปลี่ยนแปลง
สามผู้อมตะตระกูลหว่านถูกบังคับให้ใช้ท่าไม้ตายอมตะที่เฉพาะเจาะจงและสามารถสังหารอสูรวิญญาณทีละตัวเท่านั้น
พวกเขาพยายามใช้กลยุทธ์ตัดหัวผู้นําโดยการสังหารฟางหยวน
ด้วยการร่วมมือที่มีประสิทธิภาพ พลังการต่อสู้ของพวกเขาพุ่งขึ้นสู่จุดสูงสุดของระดับเจ็ด
น่าเสียดายที่พวกเขากําลังเผชิญหน้ากับฟางหยวน
ด้วยการคงอยู่ของอสูรวิญญาณแรกกําเนิด สามผู้อมตะตระกูลหว่านรู้สึกสิ้นหวังมากขึ้นทุกขณะ
“บัดซบ! มีโอกาสน้อยเกินไป” หว่านห่าวกวงกรีดร้องด้วยความไม่พอใจ
“มีอสูรวิญญาณมากเกินไป ชวนรู้จินสามารถควบคุมพวกมันได้จริงๆ สิ่งที่น่ารําคาญที่สุดคือเขาสามารถใช้ความแข็งแกร่งนี้ทําลายเขตแดนอมตะของเราแต่เขากลับเลือกที่จะป้องกันตนเองเท่านั้น” หว่านเสี่ยวพึมพํา
การแสดงออกของหว่านเหลียงฮันดูไม่น่ามอง “ข้าประเมินชวนรู้จินต่ําเกินไป หากเขาเลือกที่จะโจมตี เราจะมีโอกาสมากขึ้น แต่เขากลับเลือกที่จะป้องกันตัว กําลังเสริมของตระกูลหว่านน่าจะใกล้มาถึงแล้ว”
“เราควรทําอย่างไร?” หว่านเสียวมองหว่านเหลียงฮัน
สถานการณ์ของพวกเขาค่อนข้างน่าอึดอัดใจ
แผนการของพวกเขาคือรวมพลังกันและจับชวนปู่จินอย่างรวดเร็ว แม้ชวนชูจินจะเป็นผู้อมตะระดับเจ็ด แต่แผนการนี้มีโอกาสประสบความสําเร็จสูง
อย่างไรก็ตามหลังจากชวนจินนําอสูรวิญญาณแรกกําเนิดสี่ตัวออกมา แผนการของพวกเขาได้รับผลกระทบอย่างมาก
เมื่อชวนรู้จินเลือกที่จะป้องกันตัวเอง แผนการของตระกูลหว่านก็ถูกทําลายลงอย่างสมบูรณ์
หว่านเหลียงฮันเป็นผู้อมตะบนเส้นทางแห่งปัญญา แม้ความสําเร็จของเขาจะไม่สูงเท่าฟางเฉิง แต่เขาก็ฉลาดมาก เขาต้องการล่าถอยแล้ว
แต่มันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะล่าถอยในเวลานี้
เขตแดนอมตะถูกสร้างขึ้นแล้ว หากพวกเขายกเลิกมัน ซวนปู่จินจะมีโอกาสตอบโต้
นอกจากนี้ตระกูลหว่านก็ยังมีไพ่ตายซ่อนอยู่
หว่านเหลียงฮันกําลังลังเล ขณะที่ฟางหยวนสงบมาก
หากเขาเปิดเผยความแข็งแกร่งที่แท้จริง สามผู้อมตะตระกูลหว่านจะร้องขอความเมตตาทันที
อย่างไรก็ตามเขาไม่ต้องการทําเช่นนั้น
หว่านเหลียงฮันจําเป็นต้องตาย ผู้อมตะระดับเจ็ดบนเส้นทางแห่งปัญญาผู้นี้อนุมานเขาซ้ําแล้วซ้ําอีก มันทําให้เขารู้สึกรําคาญ
สําหรับอีกสองคน ฟางหยวนต้องการให้พวกเขามีชีวิตอยู่
ย้อนกลับไปเมื่อฟางหยวนปลอมตัวเป็นชวนรู้จิน เขาเตรียมชุดวิญญาณอมตะบนเส้นทางแห่งปัญญาเอาไว้เพื่อใช้เป็นอัตลักษณ์ประจําตัวของชวนรู้จิน ปัจจุบันวิธีการเหล่านี้มีมากขึ้นเรื่อยๆ
ฟางหยวนลอยกระตุ้นใช้ท่าไม้ตายอมตะรบกวนความคิดอย่างลับๆ
วิสัยทัศน์ของหว่านห่าวกวงเต็มไปด้วยอสูรวิญญาณ แต่เขาไม่ใช่คนขี้ขลาดและไม่มีความคิดที่จะหลบหนี เขายังพุ่งไปข้างหน้าอย่างไม่หยุดยั้ง
เขาเป็นเหมือนดาบที่แทงทะลุกองทัพอสูรวิญญาณก่อนที่จะพุ่งเข้าไปหาฟางหยวน อย่างไรก็ตามการเคลื่อนไหวของเขากลับกลายเป็นไร้ประโยชน์ภายใต้การป้องกันของอสูรวิญญาณแรกกําเนbด
“ข้างหน้ามีอสูรวิญญาณบรรพกาลหกตัว พวกมันทั้งสูงและแข็งแกร่ง ตอนนี้พวกมันแปรขบวนเป็นแนวป้องกันสองแถว
“มีอสูรวิญญาณบรรพกาลอยู่ด้านหลังสองตัว พวกมันเร็วมากและพยายามดึงความสนใจของข้าตลอดเวลา
“ข้าหยุดไม่ได้ หากข้าหยุด ข้าจะถูกพวกมันพัวพัน
“แต่ข้าไม่สามารถเคลื่อนที่ไปข้างหน้าโดยตรง อสูรวิญญาณแรกกําเนิดแข็งแกร่งเกินไป
“ข้าทําได้เพียงเปลี่ยนทิศทาง
“ถูกต้อง อสูรวิญญาณบรรพกาลที่อยู่ด้านซ้ายอยู่ในรูปลักษณ์ของตกแตน รูปลักษณ์นี้หมายความว่ามันมีพลังโจมตีที่แข็งแกร่งแต่การป้องกันอ่อนแอ
“ข้าจะไปทางนั้น!”
หว่านห่าวกวงเป็นผู้อมตะบนเส้นทางแห่งแสง เขาสามารถใช้ท่าไม้ตายอมตะสร้างความคิดแสงขึ้นในใจ
ด้วยวิธีนี้เขาจึงสามารถคิดได้อย่างรวดเร็วและเลือกเส้นทางที่ดีที่สุดได้ทันที
“ฮ่าฮ่า ข้าทําสําเร็จ!”
ข้ายังสามารถเคลื่อนที่ไปข้างหน้า!”
“มันยังมีความหวัง
“ข้าเป็นแนวหน้าที่ต้องกดดันซวนงูจิน ด้วยวิธีนี้หว่านเสี่ยวและหว่านเหลียงฮันจะมีโอกาสสังหารศัตรู
“สถานการณ์ค่อนข้างอันตราย หากอสูรวิญญาณตกแตนตัวนี้ไม่มีการป้องกันที่อ่อนแอ ข้าก็ไม่รู้ว่าต้องทําอย่างไร
“หากชวนจินบ่มเพาะบนเส้นทางแห่งจิตวิญญาณหรือเส้นทางแห่งทาส ตอนนี้ข้าอาจไม่เหลือความหวัง แต่ชวนปู่จีนเป็นผู้อมตะบนเส้นทางแห่งปัญญา เขายังไม่สามารถผสานเส้นทางแห่งจิตวิญญาณกับเส้นทางแห่งปัญญา”
“แต่สามารถควบคุมอสูรวิญญาณแรกกําเนิดสี่ตัวก็ถือว่าเขาแข็งแกร่งมากแล้ว เห็นได้ชัดว่าเขาคือผู้อมตะระดับเจ็ดบนจุดสูงสุด หากเขามีวิธีบนเส้นทางแห่งจิตวิญญาณที่เหมาะสม เขาอาจสามารถต่อต้านผู้อมตะระดับแปด
“หากข้าสามารถกําจัดเขา มันจะเป็นผลงานใหญ่ของข้า ข้าจะสามารถพูดคุยกับท่านหญิงเฉียวในอนาคต”
“เดี๋ยว! ตอนนี้ข้ากําลังอยู่ในการต่อสู้ ข้าจะสนใจเรื่องความสัมพันธ์ส่วนตัวได้อย่างไร?
“แต่ท่านหญิงฉีเฉียวน่ารักจริงๆ แม้นางจะไม่งดงามจนน่าตกใจ แต่นางใจดีและมีเหตุผล นางเป็นหญิงในอุดมคติของข้า”
“แต่เหตุใดนางไม่ยอมรับความรักของข้า? บางทีข้าควรเปลี่ยนวิธีเกี้ยวนาง ข้าควรส่งของขวัญเล็กๆน้อยๆหนึ่งหรือสองชิ้นให้นาง”
“หากของขวัญแพงเกินไป มันจะสูญเสียความหมาย อืม ข้าควรสานหุ่นฟางและมอบให้นาง นางต้องพอใจมัน”
นี่เป็นความคิดที่ดี
“นอกจากหุ่นฟางข้ายังสามารถสานกระต่ายฟาง หมวกฟาง หรือตั้กแตนฟาง
“อสูรวิญญาณตกแตกตัวนี้เหมือนตกแตกที่ข้าเคยจับเมื่อยังเป็นเด็ก
“บึม!”
เป็นเพียงเวลานี้ที่หว่านห่าวกวงถูกปิดล้อมโดยกองทัพอสูรวิญญาณและถูกโจมตีจากทุกทิศทาง
ความคิดของหว่านห่าวกวงกําลังปั่นป่วน เขาไม่มีสมาธิกับการต่อสู้ การโจมตีของศัตรูทําให้เขารู้สึกมึนงง การป้องกันของเขาลดลงเป็นอย่างมาก
หว่านเสี่ยวเห็นหว่านห่าวกวงตกอยู่ในอัตรายและต้องการช่วยเหลือ
แต่ในจังหวะนี้หว่านเหลียงฮันกลับตะโกนเสียงดัง “อย่า!”
การตอบสนองของหว่านเสี่ยวช้าลงเล็กน้อยด้วยเหตุผลบางอย่าง เขากระตุ้นใช้ท่าไม้ตายอมตะไปแล้ว
ท่าไม้ตายอมตะของเขาล้มเหลว เขาพบกับฟันเฟืองและได้รับบาดเจ็บสาหัสทันที
“โอ้ ในที่สุดผู้อมตะบนเส้นทางแห่งปัญญาก็สามารถตอบสนอง” ฟางหยวนเผยรอยยิ้มบาง
ท่าไม้ตายอมตะที่ฟางหยวนใช้ทําให้ศัตรูเสียสมาธิ พวกเขาจะพัฒนาความคิดนอกลู่นอกจากภายในใจ
หว่านห่าวกวงได้รับอิทธิพลจากท่าไม้ตายนี้ตั้งแต่เริ่มต้นเพราะเขาอยู่ใกล้ฟางหยวนมากที่สุด
หว่านเสี่ยวถูกรบกวนเมื่อเขากระตุ้นใช้งานท่าไม้ตายอมตะ นั่นทําให้เขาล้มเหลวและได้รับบาดเจ็บสาหัส
หว่านเหลียงฮันเป็นผู้อมตะบนเส้นทางแห่งปัญญา เขาสัมผัสได้ถึงสิ่งผิดปกติและสามารถตัดสินใจอย่างเฉียบขาด “ซวนปู่จนผู้นี้ช่างน่ากลัวนัก เขามีวิธีที่แปลกประหลาด เราไม่รู้รายละเอียดเกี่ยวกับเขาและไม่สามารถเตรียมตัวมาก่อน นี่ทําให้เราพบความสูญเสียครั้งใหญ่ ตอนนี้เราเสียโอกาสไปแล้ว เราควรกลับไปและหาวิธีทําลายท่าไม้ตายของเขาก่อนจะกลับมาจัดการเขาใน อนาคต!”
ขณะที่เขาคิดเรื่องนี้ กองทัพอสูรวิญญาณก็พุ่งเข้ามาหาพวกเขาราวกับคลื่นน้ํา