เทพมารตกสวรรค์ - ตอนที่ 188 สยบ
การปรากฏตัวเช่นนี้ของเด็กหนุ่มหรือพูดให้ถูกก็คือร่างแยกของไป๋หลงที่ถูกสร้างขึ้นจากเศษเสี้ยวพลังที่ถูกขับออกมา…รวมถึงอุปนิสัยดั้งเดิมของเด็กหนุ่มเช่นกัน
“ เจ้าเป็นใคร? นี้คือการแข่งขันของพวกเราเจ้าจะมายุ่งอะไรอันใดมิทราบ ”
กีร่าเอ่ยถามเป็นการหยั่งเชิง…
“ เปล่า…ข้าเพียงแค่เอ่ยบอกแก่หัวหน้ากองกำลังหมีขาวเท่านั้น..หาใช่เจ้าไม่ การแข่งเช่นนี้ข้าทนดูไม่ได้อยู่กองกำลังเดียวกัน..เปรียบเสมือนดั่งพี่น้องแต่กลับนิ่งเฉยเพราะความสั่นกลัว? เพราะว่าอีกฝ่ายเหนือกว่าอย่างงั้นหรือ? ”
ความเงียบสงัดเข้าปกคลุมไร้ซึ่งคำพูดใดๆ…ทุกอย่างล้วนประจักษ์ตรงหน้า…
“. พวกเราบุก..อย่าปล่อยให้หัวหน้าของเราโดนกดดันอยู่ฝ่ายเดียวปกป้องธงเอาไว้!! ”
สมาชิกคนนึงในกองกำลังหมีขาวคนนึงเอ่ยขึ้นก่อนจะเกิดเสียงกระหึ่มขึ้น…
“ ใช่หากพวกเราร่วมมือกันละก็ ”
“ พวกเราบุก!! ”
“ เฮ!!!! ”
เหล่าสมาชิกกองกำลังหมีขาวราวกับถูกปลุกระดม..พลังเอ่อล้นออกมาทั่วร่างยืนอยู่ข้างหน้าผู้เป็นผู้นำ..
“ นี้พวกเจ้า!! ”
ชางชุนอดไม่ได้ที่จะตกตะลึงกับการพูดที่มีพลังเพียงพอในการเปลี่ยนแปลงจิตใจคน..แต่บัดนี้ตัวเองได้รับรู้แล้วว่าพลังแห่งการปลุกระดมและคำพูดมีพลังมหาศาลมากเพียงใด…
ชางชุนก้มหัวเล็กน้อยเท่านั้นให้กับไป๋หลงเพื่อเป็นการแสดงความเคารพ…
กีร่าแสดงสีหน้าไม่ระหยี่ออกมาแต่รำคาญกับจำนวนคนเสียมากกว่า..
“ หน่อยเจ้านั่น..เทพสังหารไป๋หลงอย่างงั้นรึคอยก่อนเถอะพวกเราต้องได้เจอกันแน่!! ”
กีร่าเอ่ยพลางทำการตั้งรับกระบวนท่าที่ถาโถมเข้ามาเรื่อยๆ…
“ กีร่าเจ้าไหวหรือไม่? ให้พวกข้าเข้าไปเสริมก็ได้นะ..ไม่ใช่เพราะข้ากลัวเจ้าแพ้แต่อาการคลุ้มคลั้งของเจ้าต่างหากที่ข้ากลัว!! ”
สหายที่อยู่ในกองกำลังเดียวกับกีร่าเอ่ยขึ้นด้วยความเป็นห่วงเพราะแม้กีร่าจะปลดปล่อยขีดจำกัดทางสายเลือด..แต่ใช่ว่าจะยืนหยัดได้ด้วยตัวคนเดียว..และการใช้ขีดจำกัดทางเลือดจะยิ่งแสดงสัญชาติญาณดิบออกมาเรื่อยๆ
“ มังกรร้อยวารี!! ”
“ ภูขาทลายขุนเขา!! ”
ตู้มมม!!!
กีร่าถอยร่นเป็นทางยาวพร้อมกับปาดเลือดที่มุมปาก…
“ บัดซบ!! พวกมันเอาเรี่ยวแรงมาจากไหนกัน..ตัวแปรเดียวที่ทำให้ข้าต้องอยู่ในสภาพเช่นนี้..ไป๋หลง!!! ”
………….…………………………………………………………
อีกด้าน…
“ พี่ใหญ่กลับมาแล้ว!! ”
จางลี่เอ่ยขึ้นด้วยความดีอกดีใจที่ผู้นำที่แท้จริงกลับมาเพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาจางลี่แทบจะออกคำสั่งหมดทุกอย่างเเทนไป๋หลง..
สร้างความลำบากใจให้กับจางลี่แทบทุกวันเพราะการออกคำสั่งแต่ละครั้งล้วนสร้างความลำบากใจให้แก่จางลี่เป็นอย่างมาก..
แต่บัดนี้ภาระทั้งหมดราวกับถูดปลดเปลื้องออก…..
“ พี่ใหญ่…นี้ท่านดูแปลกไปราวกับแข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิม..ข้าอยากจะลองประลองกับท่านเพื่อวัดฝีมือซะแล้วสิ ”
เหิงฟูกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้นเพราะสัมผัวได้ถึงบางอย่างที่แปลกไป..ผิดกับอู้เฉียงที่ขมวดคิ้วแนบแน่น
“ ไป๋หลง..นี้เจ้า!!!! ”
อู้เฉียงราวกับจะเอ่ยบางอย่างขึ้นแต่ต้อง..เก็บคำถามนั้นเก็บไว้เพราะตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะถามถึง…
ร่างแยกเงาของไป๋หลงสวมบทบาทเป็นไป๋หลง..ทุกกริยาท่าทางการแสดงถูกถอดแบบออกมาจากผู้เป็นนายอย่างไม่ผิดเพี้ยน..
“ เอาละ..พวกเรากลับกันได้แล้ว ”
“ อ่าวไหนว่าพี่รองจะรอดู ”
“ เอาเถอะน่า..กลับกันได้แล้วพรุ้งนี้พวกเจ้าจะได้มีเวลาเตรียมตัวยังไงคู่ต่อสู้ของเราคือกองกำลังสายใน…ส่วนเจ้าไป๋หลงถึงที่นู้นแล้วข้ามีบางอย่างอยากจะพูดกับเจ้า!! ”
ร่างแยกเงาของไป๋หลงก็แสดงทุกอย่างออกมาปกติระหว่างนั้นเอง…
ตู้มมม!!!!
เกิดเสียงระเบิดดังขึ้นกลางสนามเหล่าศิษย์30กว่าคนนอนสบักสบอม..
บรรยากาศรอบตัวของกีร่าร้อนระอุพร้อมกับ..เส้นเลือดที่แดงก่ำตามผิวหนัง..
“ แย่แล้วกีร่ามันกำลังจะคลุ้มคลั้งจากการที่ตัวเองใช้ขีดจำกัดทางสายเลือดนานเกินไป..หากเป็นเช่นนี้ต่อไปมันคงได้คลุ้มคลั้งสังหารพวกนั้นแน่..ใครก็ได้หยุดกีร่าที!!!! ”
หนึ่งในสมาชิกที่ชมอยู่บนอัศจรรย์เอายขึ้นด้วยความวิตกกังวล..ระหว่างนั้นเองหนึ่งในสมาชิกกองกำลังเดียวกันกับกีร่าก็เข้าไปห้าม…..
“ เจ้าเย็นลงก่อน..ดึงสติเจ้ากลับมา!!!! ”
แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผล..กีร่าใช้มือข้างขวาจับคอของศิษย์ที่เข้าไปห้าม..
“ กีร่า..นะ..นี้เจ้าอ้ากกก!! ”
ดูเหมือนว่าศิษคนดังกล่าวไม่สามารถโคจรพลังได้..คอที่กำไว้แนบแน่นเหล่าผู้อาวุโสมิอาจนิ่งเฉย แต่แล้วอยู่ไหน….
ตึง!!!!
กีร่าถูกจับกดไว้กับพื้นด้วยพละกำลังที่เหนือกว่า..หน้าของกีร่าถูกกดจมลงไปกับพื้นอย่างแรงจนเกิดรอยร้าว…แต่ที่น่าตกตะลึงยิ่งกว่าคือความเร็วที่เข้าถึงตัวกีร่าได้เพียงชั่วพริบตา!!!
“ เลิกเป็นหมาบ้าได้แล้ว!! คิดจะฆ่าเพื่อนในกองกำลัง เดียวกันรึไง!! ”
ราวกับกีร่าฟื้นคืนสติก่อนจะปิดกั้นพลังของตัวเองในทันที..และผู้ที่พุ่งเข้ามาช่วยศิษย์คนนั้นก็คือไป๋หลง…
“ ขะ..ขอบคุณที่ช่วยข้าเอาไว้ เป็นหนี้เจ้าแล้ว!! ”
ไป๋หลงเมื่อเห็นกีร่าสะกัดกั้นพลังทั้งหมดแล้วจึงปล่อยกีร่าให้เป็นอิสระ…พร้อมกับสายตานับร้อยคู่ที่จ้องมองมายังร่างเงาของไป๋หลง……
“ ความเร็วเมื่อกี้มัน..เกิดจากการรวมพลังไปที่ฝ่าเท้าเพียงจุดเดียว..แล้วระเบิดความเร็วชั่วพริบตา!! น่ากลัวจริงๆ ”
ชายคนหนึ่งเอ่ยขึ้นด้วยความตื่นเต้น……
“ แข็งแกร่ง…เก็บข้อมูลความเร็วเมื่อครู่ไว้เพราะเขาคือคู่ต่อสู้ในวันพรุ่งนี้ของพวกเรา!! อีกอย่างองค์ชายน้ำแข็งคงต้องดีใจเป็นแน่..ตำแหน่งราชันย์ศิษย์ใหม่อาจจะเหมาะกับเด็กนั่นจริงๆก็ได้!!!! ”
จบ……