เทพมารตกสวรรค์ - ตอนที่ 337 กลับสู่แดนมนุษย์ 1
ปีศาจผมขาวแสดงสีหน้าและอารมณ์ที่ไม่พอใจออกมาอย่างเห็นได้ชัด…
“ เจ้ามันบ้าไปแล้ว…เลเวีย.. ”
ซึ่งการกระทำของเลเวีย นั้นในเผ่าปีศาจถือเป็นการกระทำที่บ้าบิ่นเป็นอย่างมาก การชุบชีวิตเผ่ามนุษย์ขึ้นมาก็ไม่ต่างจากการตั้งตนเป็นศัตรูกับเผ่าปีศาจ..แม้แต่น้อย..
“ ไปกันได้แล้ว ซิสน์ ถึงยังไงข้าก็บ้าอยู่ตั้งนานแล้ว แม้ข้าจะเป็นเผ่าปีศาจระดับสูงแต่เจ้าจงอย่าลืมว่าข้าก็เคยเป็นมนุษย์มาก่อนเช่นกัน… ”
สิ่งที่ เลเวียปีศาจผมดำนั้นพูดขึ้นย่อมไม่เกินจริง เพราะความพิเศษของเผ่าพันธุ์มนุษย์คือหลังจากบรรลุชนชั้นเทพสงครามจะสามารถเลือกเส้นทางแห่งการจุติได้..
และเลเวียก็เป็นหนึ่งในมนุษย์ที่จุติเป็นปีศาจชั้นสูง…
“ ข้าได้ละทิ้งความเป็นมนุษย์ไปแล้วก็จริง แต่ข้าก็ยังเคารพในศักศรีความเป็นนักสู้ของมนุษย์…”
ซิสน์ที่ได้ยินเช่นนั้นก็เพียงเกิดความไม่สบอารมณ์ขึ้นมาชั่วครู่เท่านั้น…
“ เหอะ!!..ตามใจเจ้าเถอะ อย่าพวกตาเฒ่าปีศาจพวกนั้นรู้ก็แล้วกันว่าเจ้าแหกกฎของเผ่าปีศาจ หากเป็นแบบนั้นข้าเองก็ช่วยเจ้าไม่ได้ เลเวีย.. ”
“ ข้ารู้แล้ว.. ”
สองปีศาจสยายปีกสีดำทมิฬก่อนจะทะยานขึ้นสู่ท้องนภาและมุ่งหน้าไปยังพื้นที่ของสนามรบ ซึ่งสนามรบนั่นก็คือใจกลางของทวีปจรัสแสง และยังเป็นที่ตั้งของราชวังจักรพรรดิ์ถังหน่านเหิง…
………………………………………………
ณ แดนสวรรค์
สถานการณ์ทั้งหมดกลับพลิกผันเมื่อมหาเทพสวรรค์อย่างเฮร่าปรากฎตัวขึ้นและเผยความสามารถพิเศษของไป๋หลงที่เก็บซ่อนเอาไว้โดยที่มหาเทพไม่อาจรับรู้ถึงพบังที่ซ่อนอยู่ในตัวของไป๋หลง
และการประกาศกร้าวออกมาของเฮร่าทำให้เทพทั้งหมดถึงกับแสดงสีหน้าแต่ตะลึงออกมา..
“ ข้าปรากฎตัวขึ้นได้แค่ชั่วคราวเท่านั้น เอาล่ะ มีใครจะคัดค้านการครองตำแหน่งของจ้าวสวรรค์ ผู้เป็นหลาน ของข้าอีกหรือไม่? ”
บัดนี้แม้แต่ตุลาการสวรรค์ก็ไม่อาจที่จะกล่าวสิ่งใดออกมาได้ จากการประมือกันเมื่อครู่แสดงให้เห็นถึงความแข็งแกร่งของไป๋หลง ที่อาจจะเหนือกว่าเสียด้วยซ้ำ หากไม่คิดเอาจริง…
อีกทั้งยังสามารถควบคุมสัตว์อสูรบรรพกาลได้ นับเป็นความสามารถที่น่าหวาดหวั่นยิ่ง…เหล่าเทพทั้งหมดได้แต่ก้มหน้าคุกเข่า ไม่มีใครกล้าคัดค้านการตัดสินครั้งนี้..
“ ถือว่าสงครามครั้งนี้ยุติลงแลัว บัดนี้ จ้าวสวรรค์ได้ถือครองบัลลังก์อย่างสมบูรณ์!!.. ”
เฮร่าประกาศกร้าวขึ้น ก่อนจะเรียก 4 เทพแกนนำไปคุยเป็นการส่วนตัวในอีกมิติหนึ่งที่แยกออกจากแดนเทพโดยสมบูรณ์..หลังจาก อาเธน่า ซุส ฮาเดส และโพไซดอนถูกเรียกตัวไปโดยเฮร่า..
เหลือแค่ไป๋หลงที่ยืนอยู่จุดสูงสุด..เด็กหนุ่มสลายพลังทั้งหมดก่อนจะผสานมือเป็นการเคารพเทพทุกตน..ซึ่งการกระทำเช่นนี้นั้นย่อมสร้างความแตกตื่นให้กับเหล่าเทพสวรรค์!!
“ ข้าไป๋หลง โกรธเกรียดพวกท่าน แต่ข้าย่อมรู้สถานะการณ์ตอนนี้ดี ซึ่งจนถึงข้าก็ยังยืนยันคำเดิมว่าข้าไม่คิดจะยกโทษให้พวกท่านแน่นอน…แต่ทว่าบัดนี้ศัตรูของเราคือเผ่าปีศาจที่กำลังฟื้นคืนขึ้นมา เพื่อรอการตื่นขึ้นของ เบลเซบับ ลำพังเพียงตัวข้าไม่อาจที่จะบรรลุเป้าหมายได้อย่างแน่นอน เพราะฉะนั้นข้าขอยืมแรงของพวกท่านได้หรือไม่… ”
เหล่าเทพสวรรค์ต่างมองหน้ากันไปมา ก่อนที่ตุลาการสวรรค์ผู้หนึ่งจะหัวเราะขึ้นมา..
“ ฮ่าฮ่าฮ่า ขอยืมแรงของคนที่เกรียดอย่างงั้นเหรอน่าสนใจดีหนิ…ก็ได้ ข้าก็ไม่ได้รังเกียจนักหรอก..ข้าตุลาการสวรรค์ฝ่ายซ้าย แสดงความเคารพต่อจ้าวสวรรค์คนใหม่!! ”
“ ข้าก็เช่นกัน.. ”
“ ข้าเทพทิศตะวันตกรายงานตัวต่อจ้าวสวรรค์ ”
“ ข้าเทพทิศตะวันออกรายงานตัวต่อจ้าวสวรรค์
“ …….. ”
เหล่าทั่วทุกสารทิศเริ่มให้ความเคารพไป๋หลงอย่างสมบูรณ์…ลาเทียร์ ( ตอนที่ 328 ) เด็กสาวเผ่าสวรรค์ชั้นสูงในตอนนั้น มองไป๋หลงด้วยสายตาและแววตาที่แตกต่างออกไปอย่างเห็นได้ชัด..
“ นี่ข้าเกือบจะมีปัญหากับจ้าวสวรรค์คนใหม่อย่างงั้นเหรอ…ช่างเป็นการกระทำที่หาเรื่องใส่ตัวโดยแท้.. ”
ลาเทียร์บ่นพึมพำกับตนเอง…แต่ก็ไม่ได้กล่าวทักทายไป๋หลงแต่อย่างใด เพราะไป๋หลงในตอนนี้ มีตำแหน่งเป็นผู้นำของเหล่าเทพสวรรค์..
ขณะนั้นเอง ก็ปรากฎเทพสวรรค์ผู้หนึ่งซึ่งเดินออกมาจากช่องว่างมิติสีทอง…
“ ท่านลุง… ”
“ ทำได้ดีมาก แต่นี่ไม่ใช่เวลาที่พวกเราจะพูดคุยกันเสียแล้วเพราะ เวลานี้แดนมนุษย์กำลังสับสนวุ่นวายขึ้นไปทุกทีจากการปรากฎตัวของเหล่าปีศาจขึ้นทั่วยุทธภพ..และการตามล่าหาตัวผู้ครอบครองวิหคสวรรค์ของเผ่าปีศาจกำลังทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อย..สงครามแร็คนาร็อคครั้งใหม่ระหว่างเผ่าเทพและปีศาจ อาจจะเกิดขึ้นอีกครั้งก็เป็นได้.. ”
“ !!!!!! ”
เหล่าเทพสวรรค์แสดงสีหน้าตื่นตระหนกออกมาอย่างเห็นได้ชัดจากข้อมูลที่มิคาเอลพูดออกมา ซึ่งไป๋หลงก็พอที่จะทราบข้อมูลมาแล้วบางส่วน…และสาเหตุที่ไป๋หลงดูไม่ร้อนรน ในขณะที่อู้เฉียงกำลังถูกตามล่าก็เพราะความเชื่อใจที่เต็มเปี่ยม
เชื่อมั่นในตัวของสหาย…
“ บัดนี้ทัพสวรรค์เตรียมพร้อมที่จะเคลื่อนพลรอเพียงแค่คำสั่งของจ้าวสวรรค์ เท่านั้น.. ”
มิคาเอลพูดจบก็โค้งตัวคำนับไป๋หลงเล็กถึงแม้ไป๋หลงจะเป็นหลาน แต่ด้วยตำแหน่งของจ้าวสวรรค์ย่อมมิอาจมองข้ามและละเลยได้…
ไป๋หลงเองครุ่นคิดอยู่ชั่วขณะ..แต่ทว่าทุกเวลาที่เสียไปย่อมหมายถึงภัยอันตรายที่ใกล้เข้ามา..เด็กหนุ่มประกาศกร้าวออกมา เป็นบัญญัติของจ้าวสวรรค์
“ อย่าเป็นอะไรไปล่ะ..อู้เฉียง.. ”
“ ทัพสวรรค์ เคลื่อนพลสู่แดนมนุษย์!!! ”
จบ…