เทพมารตกสวรรค์ - ตอนที่71 ปล้น 2 จบ
ใจกลางหลุมขนาดใหญ่ ที่เคยเป็นที่ตั้งของตระกูลชิน หลุมนี้เกิดจากการที่ไป๋หลงใช้พลังมากเกินไปจน ทำให้พื้นที่บริเวณตระกูลชินกลายเป็นหลุมลึกซึ่งในหลุมลึกนี้เองมีเด็กหนุ่มสองคนและเด็กสาวผมสีแดงโลหิตกับเฟยเฟยที่กำลังเดินอยู่เบื้องล่างนี้ราวกับเดินเล่น…แต่ไป๋หลงและอู้เฉียงกลับต่างกันโดยสิ้นเชิง…
” นี้ไป๋หลงข้ากับเจ้าเพียงสองคนเท่านั้น!! ที่ได้รับผลกระทบแรงกดดันแปลกนี้..ยิ่งเดินไปข้างหน้าเท่าไหร่แรงกดดันยิ่งเพิ่มมากขึ้นเป็นเท่าตัว…แต่พวกเฟยเฟยกับเด็กน้อยที่อยู่บนหัวเจ้ากับไม่ได้รับผลกระทบอะไรเลย..เจ้าว่ามันแปลกๆหรือไม่? ” อู้เฉียงกล่าวขึ้ด้วยสีหน้าเคร่งเครียดเพราะตอนนี้ แทบจะก้าวขาไปไม่ได้แล้วถ้าไม่ได้เฟยเฟยคอยส่งพลังเกื้อหนุนผ่านตราสัญลักษณ์ อสูร บนฝ่ามือข้างขวาเมื่อครั้งเจอกันคราแรก…
ไป๋หลงก็รับรู้ถึงแรงกดดันที่ไม่ธรรมดานี้ได้แต่เลือกที่จะไม่พูดออกมา…
” ข้าก็นึกไว้แล้วเชียวว่าเหตุใดถึงมีเวรยามหนาแน่ขนาดนั้น..แต่กลับไม่มีผู้ใดลงมาข้างล่างนี้แม้แต่คนเดียว..แต่ถึงมีก็ลงมาไม่ได้อยู่ดีเว้นซะแต่..อาวุธอักขระที่ทำให้ลอยได้ละนะ หรือไม่ก็ คนที่มีระดับ ราชันนักรบ!! กระโดดลงมาก็พอจะทำได้แต่คงไม่มีใครโง่ขนาดนั้นละมั้งนะ.. ” ไป๋หลงกล่าวพลางวิเคราะห์เหตุการณ์ต่างๆทำเอาอู้เฉียงอึ้งไปชั่วขณะ…
” เฮ้อ..เจ้านี้มันฉลาดเกินไปแล้ว..อีกอย่างใครที่เจ้าบอกว่ากำลังจะมาถึงกัน ”
” อีกไม่นานเจ้าก็รู้เองแหละ..เก็บแรงพูดของเจ้าไว้เดินดีกว่าอีกอย่างอย่าลืมใครที่ทำให้ข้าเป็นยาจกถึงต้องมาทำอะไรแบบนี้ เจ้าลืมแล้วหรือ? ” ไป๋หลงกล่าวถามด้วยน้ำเสียงเรียบพลางคล้อยตามองอู้เฉียง…
อู้เฉียงก็ถึงกับขนลุกในทันที…
” ข้าขอโทษ…ข้าไม่ได้ตั้งใจจริงๆเดี๋ยวข้จะช่วยเจ้าเองบอกมาได้เลย ” อู้เฉียงกล่าวอย่างขมักเขม้นในทันที..
” ดี ” ไป๋หลงตอบกลับมาสั้นๆก่อนจะเดินต่อไป
ผ่านไปสักพักไป๋หลงและอู้เฉียงเจอกับอุโมงค์ซึ่งแรงกดดันเพิ่มเป็นทวีคูณต่างจากก่อนหน้านี้ไป๋หลงถึงกับขมวดคิ้วในทันที…
” มีบางอย่างแปลกๆ…อู้เฉียงเจ้าไหวหรือไม่ลงไปข้างล่างนี้ แรงกดดันจะเพิ่มเป็นทวีคุณ อีกอย่างข้าพอเข้าใจบางอย่างแล้วเหตุผลที่ เฟยเฟยของเจ้ากับเด็กน้อยที่อยู่บนหัวของข้าถึงไม่ได้รับผลกระทบก็เพราะ…พวกนางแข็งแกร่งกว่าพวกเรา!! ระดับพลังสูงกว่า ทำให้แรงกดดันเหล่านี้ไม่มีผลต่อพวกนาง ”
สิ่งที่ไป๋หลงกล่าวมาย่อมเป็นความจริงเพราะไป๋หลงและตัวอู้เฉียงนั้นห่างหายจากการยกระดับพลังตัวเองขึ้นทำให้มีพลังไม่มากพอในการต้านทานแรงกดดันดังกล่าว…
” อาจจะจริงอย่างที่เจ้าว่าแต่ไม่ว่ายังไงข้าก็จะไปกับเจ้า…เฟยเฟยข้าขอยืมพลังเจ้าหน่อยได้หรือไม่…ข้าจะตอบแทนเจ้าทันทีหลังจากจบเรื่องนี้ ”
อู้เฉียงกล่าวขึ้นอย่างจริงจังกับเฟยเฟยเป็นครั้งแรกมีหรือที่เฟยเฟยจะไม่รับรู้ถึงความเปลี่ยนแปลงนี้ เฟยเฟย เพียงปริยิ้มอ่อนๆออกมาก่อนจะเอ่ยขึ้น..
” ว่าที่สามี พลังของข้าก็คือพลังของท่านเชิญใช้ตามสบายใจได้เลย ”
ฟืบบ!!
พลังของอู้เฉียงเอ่อล้นขึ้นมาแรงกดดันที่ผ่านมาไม่มีผลกระทบต่ออู้เฉียงอีกต่อไป ยามนี้อู้เฉียงสามารถจะวิ่งหรือทำอะไรก็ได้ไม่เป็นอุปสรรค์อีกต่อไปแสงรูปตราประทับอสูร ที่ฝ่ามือของอู้เฉียงส่องแสงสีฟ้านวลออกมา…
ซึ้งแน่อนว่าเฟยเฟยจะต้องรับภาระอย่างหนักหน่วงแน่นอนในการถ่ายทอดพลังไปให้อู้เฉียงเรื่อยๆแต่ เฟยเฟยเรื่องที่จะเงียบเอาไว้ ด้วยความที่ตัว เฟยเฟย เป็นอสูร ชนชั้นระดับราชันย์!! จึงทนไปได้ในระดับนึงแต่ก็คงไม่เกิน2ชั่วยามเป็นแน่แท้…
” นี้เจ้า… ” ไป๋หลงกำลังจะกล่าวบอกแต่เฟยเฟยกลับส่ายหน้าเป็นเชิงว่าไม่ต้องบอกอะไรทั้งนั้น เมื่อเห็นว่าเป็นเจตจำนงของเฟยเฟยเอง ไป๋หลงก็ได้แต่ถอนหายใจออกมา..
” งั้นเราก็ลงไปกันเถอะข้าขอช่วยเจ้าก็แล้วกันนะ..ลำพังตัวข้าคงไม่สามารถไปต่อได้ ” ไป๋หลงกล่าวพลางลูบหัวของเด็กสาวที่อยู่บนหัวตน..ราวกับเด็กน้อยเข้าใจเจตนาของไป๋หลงพลังสายหนึ่งพุ่งเข้าไปในร่างกายของไป๋หลงในทันที..
เกิดเป็นออร่าสีแดงเลือดห่อหุ้มร่างของไป๋หลงเอาไว้ ระดับพลังยิ่งกว่าที่เฟยเฟยถ่ายทอดให้อู้เฉียงเป็นร้อยเท่า…
ไป๋หลงสืบเท้าไปข้างหน้าปากทางเค้าอุโมงค์..
” เอาล่ะ…การปล้นแร่ในครั้งนี้ ข้ามีเหตุผลจำเป็นจริงๆขอให้ศิษย์พี่ชุนยี่ให้อภัยข้าด้วยอู้เฉียงเจ้าพร้อมไหม.. ”
” พร้อมอยู่แล้วรีบไปกันเถอะ.. ” อู้เฉียงกล่าวตอบรับในทันที..
ไป๋หลงเเค่นเสียงออกมา…
” เอาล่ะ..การปล้นเพื่อความอยู่รอดเริ่มได้!! ”
ณ.สถานที่แห่งหนึ่งที่อยูไกลจากผู้คนและสัตว์อสูร เป็นดินแดนแห่งลาวาเปรียบเสมือนดินแดงแห่งความตายบนพื้นโลกใบนี้ ลึกลงไปข้างใต้ลาวาแห่งนั้น มีเมืองขนาดใหญ่อยู่ข้างล่าง ประชากรข้างล่างนี้ส่วนใหญ่อยู่ระดับ ชนชั้นราชันย์นักรบ ทั้งสิ้น….รวมถึงมีพระราชวังใหญ่โตอยู่ข้างล่างเช่นกัน
ภายในเขตพระราชวัง…
เหล่าอสูรที่เป็นคล้ายทหารยามต่างวิ่งกันจ้าระหวั่นเพราะไม่กี่ชั่วยามก่อนหน้านี้ ราชันย์มังกรเพลิง!! ได้ตื่นขึ้นมาแล้ว
มังกรสีแดงเพลิงโลหิตขนาดใหญ่!!แผ่ระดับพลังที่เกินจะบรรยายออกมา…ย่อมไม่ด้อยไปกว่าสัตว์เทพอสูรศักดิ์ศิทธิ์!!แม้แต่น้อย กำลังใช้สัมผัสบางอย่างก่อนจะลืมตาขึ้นด้วยแววตาที่เป็นประกาย..
” ลูกข้าเจ้ายังไม่ตายข้าสัมผัสถึงเจ้าได้..ข้าจะไปหาเจ้าเดี๋ยวนี้!! ”
จบ…