เทพมารตกสวรรค์ - ตอนที่94 จักรพรรดิเคลื่อนไหว 2
หลังจากไป๋หลงออกมาและการที่ผู้อาวุโส12กล่าวขึ้นเช่นนั้นเห็นได้ชัดแล้วว่าไป๋หลงคือผู้ที่มีโอกาสเข้ารับการศึกษาในสถาบันเทพมารมากที่สุด..สายตาหลายพันคู่จับจ้องมายังจุดเดียวซึ้งก็คือไป๋หลงภายในแววตาของกลุ่มผู้คนทั้งหมดในดวงตามีความรู้สึกที่หลากหลายแตกต่างกันออกไปบ้างยำเกรง..บ้างริศยา
” เด็กนี้อย่างงั้นหรือ..ที่เจ้าถึงกับเอ่ยปากถึงขั้นนั้นด้วยตัวเองน่าสนใจจริงๆ…ปีนี้ก็มีสัตว์ประหลาดเพิ่มขึ้นมาอีก1แล้วสินะ!! ” ผู้อาวุโสชุดดำกล่าวด้วยความปลื้มปิติก่อนจะกล่าวออกมา..
” พวกเจ้าทั้งหมดแยกย้ายกันไปให้หมดส่วนผู้ที่ผ่านการทดสอบในวันนี้…ตามที่ข้าได้บอกไว้จงขึ้นไปให้ถึงสถาบันเทพมารที่ตั้งอยู่บนสุด ณ ภูเขาลูกนั้น!! ” ผู้อาวุโสชุดดำกล่าวขึ้นก่อนจะชี้นิ้วไปยังภูเขาลูกนึงเมื่อเหล่าผู้เข้าทดสอบเห็นต่างใบหน้าบิดเบี้ยว…ไม่คิดว่าจะต้องขึ้นไปที่บนภูเขาแห่งนั้น ดูผิวเผินสามารถขึ้นไปได้ทุกเส้นทางก็จริง..แต่ความยากของมันคือเหล่าอสูร ปีศาจ มาร และเผ่าพันธ์อื่นๆที่อยู่กันเป็นกลุ่ม…ถูกจองจำ ณ ภูเขาแห่งนั้นไม่สามารถออกและขึ้นไปบนสถาบันเทพมารได้เช่นกัน..
เว้นก็เเต่จะทำการเปิดเขตจองจำให้ผู้เข้าทดสอบได้เข้าไป..
” บะ..บ้าน่า!! ภูเขาแห่งการจองจำ นี้มันจะอันตรายเกินไปแล้ว!! คราแรกข้าคิดว่า เราจะขึ้นไปโดยมีผู้อาวุโสเป็นผู้นำทาง..แต่นี้มันไม่ต่างกับเดินไปตายชัดๆ!! ”
เสียงของผู้เข้าการทดสอบเอ่ยขึ้นด้วยความไม่พอใจ…
” อันตรายเกินไป..ศิษย์พี่หวังฟางเราถอนตัวดีหรือไม่? ” ศิษย์น้องเล็กกล่าวด้วยใบหน้าตรึงเครียด..เหอจิงหัวและต๋าเฉิงต่างก็กังวลมิใช่น้อยถึงแม้ต๋าเฉิงจะเป็นสายเลือดผสมระหว่างอสูรและมนุษย์ความแข็งแกร่งย่อมมิธรรมดาแต่ ณ.. ที่แห่งนั้นความสามารถทั้งหมดแทบจะไร้ประโยชน์ทั้งสิ้นด้วยระดับความแข็งแกร่งของเหล่าสัตว์อสูร และเผ่าพันธ์อื่นๆ ไม่ต่ำกว่าราชันย์นักรบ!!
หวังฟางเพียงแสดงสีหน้าปั้นยากเท่านั้น…
” เว่ยเว่ย…อู้เฉียงตามข้ามากลับโรงเตี้ยมก่อน พรุ้งนี้เราค่อยคิดหาทางขึ้นไปบนนั้นกัน.. ” ไป๋หลงกล่าวขึ้นก่อนจะเดินไปอย่างเงียบเชียบแต่ก็ยังมีผู้คนกลุ่มนึงที่ติดตามกับผู้อาวุโสชุดดำกล่าวขึ้น..
“เจ้าจะไปไหน? ไม่เห็นรึว่าท่านผู้อาวุโสยังกล่าวไม่จบ!!” หนึ่งในกลุ่มคนที่ติดตามผู้อาวุโสมากล่างขึ้นด้วยน้ำเสียงข่มเล็กน้อยพลางยืนล้อมไป๋หลง เว่ยเว่ย และอู้เฉียง..
เมื่อเหล่าผู้เข้าสอบสัมผัสได้ถึงการคงอยู่ของไป๋หลง เหล่าผู้เข้าแข่งขันเกือบทั้งหมดต่างพากันถอยห่างออกมาราวกับ หลีกหนีภัยพิบัติที่สามารถเคลื่อนที่ได้..ไป๋หลงเมื่อได้ยินเช่นนั้นก็กล่าวขึ้นด้วยความสุภาพ
” พอดีข้ากำลังมีธุระ โปรดหลีกทางด้วย!! ” ไป๋หลงแค่นเสียงขึ้น อู้เฉียงเกรงว่าจะเกิดเรื่องขึ้นจึงเอ่ยแก้ต่างในทันที..
” พวกท่านโปรดหลีกทางด้วยเมื่อกี้ท่านผู้อาวุโสที่สวมชุดดำตรงนั้นก็บอกแล้วว่าสามารถออกจากที่แห่งนี้ได้ทันที…”
ผู้อาวุโสชุดดำหันมาสบตากับไป๋หลงเพียงอึดใจเดียวราวกับโดนล้วงข้อมูลความทรงจำไปบางส่วนเท่านั้น..ไป๋หลงใบหน้าขาวซีดในทันที ผู้อาวุโสชุดดำเพียงยกยิ้มขึ้นเท่านั้นและขมวดคิ้วเมื่อสบตากับเว่ยเว่ย เด็กสาวผมแดงโลหิตกกลับไม่สะทกสะท้านแม้กระทั่งสบตากับตน…
” ข้าจะรอพวกเจ้าทั้งสามคนบนนั้น!!… ” ผู้อาวุโสชุดดำกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงราวกับคาดหวังบางอย่างเหล่าผู้ติดตามก็หลีกทางให้กับไป๋หลงในทันที…
สายตาทั้งหมดล้วนจับจ้องไปยังแผ่นหลังของไป๋พร้อมแสงอาทิตย์ที่สาดส่องกระทบกับแผ่นหลังของไป๋หลงราวกับแม่ทัพที่ชนะศึกสงครามมาอย่างโชกโชน…
ณ..ภูเขาแห่งการจองจำ
ซากของเหล่าปีศาจ อสูร ต่างนอนกันเกลื่อนกราดราวกับพากันหลับไหล..แต่ถึงกระนั้นเป็นการหลับไหลไร้ซึ้งลมหายใจและไม่มีวันที่จะฟื้นกลับมา..ซึ้งในกลุ่มซากศพไร้ลมหายใจนี้ไม่มีแม้แต่รอยเลือดหรือการต่อสู้เกิดขึ้นแม้แต่น้อย…ซึ้งมีชายชรารูปร่างสันทัดใบหน้ายิ้มแย้มเส้นผมขาวโพรนจนถึงพื้นแต่ถึงกระนั้นยังเห็นถึงมวลกล้ามเนื้อที่อยู่ภายในเสื้อผ้านั่งกระดกเหล้าอย่างชื่นรมย์พลางชมจันทร์สีเลือด!!…
” รสชาติเยี่ยมยอด..ไม่มีสิ่งไหนจะเลอค่าไปกว่าสุราไหนี้อีกแล้ว..จะว่าไปในยุคสมัยนี้ใครเป็นจักรพรรดิ์องค์ใหม่กันนะ ปีที่เท่าไหร่แล้ว..ชั่งมันปะไร!! นานเกินกว่าข้าจะนับได้แล้วแต่ว่า…พรุ้งนี้แล้วสินะที่เหล่าลูกแกะทั้งหลายจะมาเยือน ณ ที่แห่งนี้ ฮ่าๆๆๆๆ!! ”
ชายชราหัวเราะออกมาก่อนจะหายไปในความมืดมิด…