เทพสังหาร ยุทธการระห่ำ - ตอนที่ 119

บทที่ 119 เจียงอั้น ศิษย์พี่ของเซี่ยอวี่เหอ
Ink Stone_Fantasy
วันนี้ ยังไม่ทันถึงช่วงกลางคืนก็ครึกโครมไปทั่วทั้งเมืองหลวงแล้ว ต่างพูดคุยกันอย่างคึกคัก ทั้งถนนใหญ่และตรอกซอกซอยต่างก็พูดคุยถกเถียงกันถึงเรื่องหนึ่ง นั่นก็คือเรื่องของตระกูลฉิน ที่ฉินอี้ ฉินเทาหยวน ฉินเหิง ทั้งสามถูกส่งตัวไปโรงพยาบาล เรื่องที่มีคนไปก่อเรื่องกับตระกูลฉิน ทั้งหมดต่างก็กล่าวถึงชื่อๆ หนึ่งนั่นคือ เย่เทียนเฉิน

“นายได้ข่าวแล้วรึยัง? มีคนไปก่อเรื่องใหญ่โตกับตระกูลฉินถึงที่!”

“ไม่จริงน่า? ใครมันโหดขนาดนั้น ขนาดตระกูลฉินยังกล้าไปหาเรื่องด้วย ไม่กลัวตายรึไง?”

“เย่เทียนเฉิน เคยได้ยินมารึเปล่า คนที่เคยเป็นตัวตลกไปทั่วทั้งเมืองหลวง คนตระกูลเย่ที่ได้ชื่อว่าเป็นเศษสวะไม่เอาไหนคนนั้นไง”

“เจ้าหมอนี่มันเก่งขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไรกัน? ดูเหมือนช่วงนี้จะมีแต่ข่าวของเขานะ!”

“ชิ พวกนายไม่รู้หรอกใช่ไหม เย่เทียนเฉินแบกโลงศพไปตระกูลฉิน ตอนแรกก็ถีบฉินเทาหยวนจนกระเด็น ต่อมาก็อัดฉินเหิงอย่างหนักจนร้องอย่างอนาถ แล้วจับยัดเขาไปในโลง ส่วนฉินอี้ก็โกรธจนส่งผลต่อหัวใจแล้วสลบไป…”

“เจ๋งโคตร พี่ชายคนนี้เจ๋งจริง นี่มันตัวละครลับชัดๆ…นับถือ!”

มีเสียงพูดคุยอยู่ทั่วทุกสารทิศ มีการบอกเล่าทุกรูปแบบ เพียงเพราะเย่เทียนเฉินไปก่อเรื่องกับตระกูลฉิน ในสายตาของชาวเมืองหลวงคนหนึ่ง ไม่มีใครกล้าที่จะไปหาเรื่องตระกูลฉินถึงที่โดเด็ดขาด แต่เย่เทียนเฉิน ในเวลาสั้นๆ เพียงแค่ครึ่งชั่วโมง กลับจัดการสามพ่อลูกปู่แห่งตระกูลฉินจนต้องเข้าโรงพยาบาล เพียงได้ฟังก็ทำให้ผู้คนทึ่งแล้ว

ณ เวลานี้ ภายในร้านกาแฟที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่งในเมืองหลวง หญิงคนหนึ่งแต่งตัวตามแฟชั่น ท่อนบนสวมเสื้อยืดกีฬาตัวหนึ่ง ท่อนล่างสวมกางเกงยีนส์ที่สั้นมากตัวหนึ่ง รวมกับหมวกที่ทันสมัยและสะโพกโค้งงอนเป็นที่น่าประทับใจ จึงเป็นที่ดึงดูดสายตาอันเร่าร้อนของชายหลายคน

หากเย่เทียนเฉินพบกับหญิงที่กระปรี้กระเปร่าเป็นและหน้าตางดงามหยาดย้อยคนนี้ จะต้องประหลาดใจครั้งใหญ่แน่นอน เพราะเธอไม่ใช่คนอื่นคนไกล เป็นเซี่ยอวี่เหอนั่นเอง ตรงข้ามเซี่ยอวี่เหอมีชายรูปร่างสูงใหญ่คนหนึ่งนั่งอยู่ สูงราวหนึ่งร้อยแปดสิบเซ็นติเมตร สวมสูทตัวใหญ่ ดูไม่เข้ากันอย่างยิ่ง รูปร่างกำยำแข็งแรงมาก เป็นประเภทที่แค่มองก็รู้สึกว่าล่ำบึ้กประเภทนั้น โกนหัวจนราบเรียบ ใบหน้าเข้มงวดจริงจัง มองดูแล้วทำให้ผู้คนต้องตกใจจริงๆ

“ศิษย์น้อง อาจารย์ให้ฉันมาตามเธอกลับไป!” ชายร่างกำยำเอ่ยขึ้น มองไปยังเซี่ยอวี่เหอ

“ไม่ ฉันไม่กลับ ฉันต้องหาเจ้าบ้านั่นให้เจอ จะสั่งสอนเขาแรงๆ สักยก ไม่งั้นฉันทนไม่ได้!” เซี่ยอวี่เหอเปิดปากพูดแล้วห่อปากอันน่ารักของเธอ

หลังจากเซี่ยอวี่เหอสู้กับเย่เทียนเฉินก็ไม่ได้ไปจากเมืองหลวง แต่เข้ามาในเขตเมืองและเริ่มตรวจสอบและค้นหาตัวเย่เทียนเฉิน ด้วยนิสัยราวเด็กหญิงของเซี่ยอวี่เหอ เย่เทียนเฉินคนนี้กล้ามาพูดจาแทะโลมตนเอง ที่น่ารังเกียจที่สุดคือมาจูบตนเอง ความแค้นนี้เซี่ยอวี่เหอจะต้องชำระกับเขาแน่ ดังนั้นเธอจึงไม่เชื่อฟังคำสั่งของอาจารย์ อยากจะอยู่ในเมืองหลวงต่อไป

ชายร่างกำยำคนนี้คือเจียงอั้น ศิษย์พี่ของเซี่ยอวี่เหอ แม้จะมีรูปร่างสูงใหญ่เทอะทะ แต่กลับมีความฉลาดเฉียบแหลม เพียงแต่ความรู้สึกของคนที่เห็นเขา ก็ไม่ได้รู้สึกว่าฉลาดขนาดนั้น ทั้งฝีมือของเขายังเหนือกว่าเซี่ยอวี่เหออีกด้วย เป็นชายที่เมื่อได้ลงมือก็จะมีบรรยากาศของความดุร้ายแผ่ออกมา ในหมู่พรรควรยุทธโบราณ ก็นับว่าเป็นคนในระดับยอดฝีมืออย่างแน่นอน

“ศิษย์น้องเล็ก เธอต้องรู้ว่าคำสั่งของอาจารย์ไม่อาจฝ่าฝืนได้ ถ้าอาจารย์โกรธขึ้นมาล่ะก็ซวยแน่!” เจียงอั้นพูดด้วยความกังวลอยู่บ้าง

เจียงอั้นเป็นเด็กกำพร้ามาตั้งแต่เล็กเช่นเดียวกับเซี่ยอวี่เหอ เขาอายุมากกว่าเธอสองปี และเข้าสำนักก่อนเซี่ยอวี่เหอ ดังนั้นตั้งแต่เล็กจนโตเจียงอั้นก็คอยดูแลเซี่ยอวี่เหอตลอด คอยรักถนอมศิษย์น้องเล็ก จนเซี่ยอวี่เหอค่อยๆ เติบโตเป็นหญิงสาว เป็นสาวที่สวยและร่าเริง ภายในสำนักก็มีศิษย์พี่ศิษย์น้องคนอื่นตามจีบ เซี่ยอวี่เหอจึงเป็นเหมือนองค์หญิงน้อยคนหนึ่งที่ได้รับความรักจากทุกคน

ความจริงหลายปีมานี้ เจียงอั้นก็รักเซี่ยอวี่เหอศิษย์น้องเล็กของเขามาตลอด เพียงแต่เขารู้สึกเป็นทุกข์อยู่บ้าง แม้เขาจะหล่อและมีนิสัยร่าเริง ไม่เหมือนศิษย์พี่คนอื่นๆ ที่หล่อนิดหน่อยก็ใช้ใบหน้าของตนล่อลวงหญิงงามไปทั่ว เจียงอั้นไม่ใช่คนเช่นนี้ หลายปีมานี้ เขารักศิษย์น้องเล็กมาโดยตลอด คอยดูแลศิษย์น้องเล็กอย่างลับๆ ทุกครั้งที่มีภารกิจอันตรายอะไร เขาก็จะขวางอยู่เบื้องหน้าของเธอ ไม่ให้เธอมีอันตรายถึงชีวิต

เนื่องจากเจียงอั้นไม่เก่งในการพูดคุย ไม่เก่งเรื่องการเอาอกเอาใจ ดังนั้นตลอดเวลาจนถึงตอนนี้เซี่ยอวี้เหอจึงไม่รู้ว่าศิษย์พี่ใหญ่เจียงอั้นรักตนเองอย่างลึกล้ำ เธอคิดแค่ว่าการดูแลของศิษย์พี่ใหญ่ที่มีต่อเธอ ก็เหมือนกับความสัมพันธ์ระหว่างพี่ชายน้องสาวเช่นนั้น

มีคำกล่าวคำหนึ่งกล่าวไว้ว่า ความรักที่ฝังอยู่ในใจ นั่นจึงจะเป็นรักที่แท้จริง ความรักที่เจียงอั้นมีต่อเซี่ยอวี่เหอ ไม่ได้มีเรื่องจอมปลอมสกปรกเลยแม้แต่ครึ่งส่วน

เนื่องจากเจียงอั้นเป็นศิษย์พี่ใหญ่ เขาจึงเข้าใจอารมณ์ของอาจารย์มากกว่าคนอื่นๆ แม้ว่าเซี่ยอวี่เหอศิษย์น้องเล็กจะได้รับความรักจากอาจารย์เป็นอย่างมาก แต่ว่ามีบางเรื่องของอาจารย์ที่ไม่อาจแตะต้องได้ เช่นการไม่เชื่อฟังคำสั่ง จุดนี้เป็นจุดที่ไม่มีใครกล้าไปแตะต้องง่ายๆ ใครที่กล้าฝ่าฝืนคำสั่งของอาจารย์ อย่างน้อยก็ต้องแขนหักขาหัก อย่างหนักก็ถูกทำลายวรยุทธ์และไล่ออกจากสำนัก

“สามวัน ฉันต้องการเวลาแค่สามวัน ฉันจะต้องหาเจ้าบ้านั่นออกมาให้ได้ จะสั่งสอนมันหนักๆ สักครั้ง ให้มันรู้ถึงความร้ายกาจของฉัน!” เมื่อเซี่ยอวี่เหอคิดถึงท่าทีที่เย่เทียนเฉินพูดจาแทะโลมตนเอง ก็โกรธจนขบฟันแน่น ขาดก็แต่ไม่ได้ไปกัดเย่เทียนเฉินให้ตายเท่านั้น

“เจ้าบ้า? เจ้าบ้าไหน เธอพูดถึงเย่เทียนเฉินเหรอ?” เจียงอั้นอดไม่ได้ที่จะเปิดปากถาม

เรื่องที่ว่าครั้งนี้ศิษย์น้องเล็กเซี่ยอวี่เหอตอบรับฉินเหิงให้ไปฆ่าเย่เทียนเฉิน เจียงอั้นเองก็รู้ดี เดิมทีเขาก็ต้องการอยู่กับศิษย์น้องเล็กทุกย่างก้าว และไปลงมือฆ่าเย่เทียนเฉินด้วยตัวเอง แต่เพราะมีบางเรื่องที่ทำให้เสียเวลา ตอนนี้ดูท่าแล้วศิษย์น้องเล็กจะฆ่าเย่เทียนเฉินไม่สำเร็จ และดูเหมือนจะได้รับความอยุติธรรมอะไรบางอย่าง พอพูดถึงเย่เทียนเฉินถึงได้โกรธจนหน้าแดง มันจะต้องมีอะไรเกิดขึ้นระหว่างนั้นเป็นแน่

“อย่าพูดถึงเจ้าบ้านี่เลย ฉันจะต้องฆ่าเขาแน่!” เซี่ยอวี่เหอเอ่ย รู้สึกโกรธจนเข็ดฟันไปหมด

“ศิษย์น้องเล็ก ถึงจะบอกว่าเธอเป็นนักฆ่าคนหนึ่ง แต่ความจริงก็ไม่เคยฆ่าใครสักคนเดียว หากพูดเรื่องนี้ออกไปจะต้องไม่มีใครเชื่อแน่ หากเธอต้องการฆ่าเย่เทียนเฉินจริงๆ เธอคงลงมือไม่ได้หรอก เธอใจดีเกินไป งั้นให้ฉันช่วยเธอฆ่าเย่เทียนเฉินดีกว่า!” เจียงอั้นมองไปยังเซี่ยอวี่เหอแล้วเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้ม

เซี่ยอวี่เหอถลึงตาใส่เจียงอั้นอย่างดุดันแวบหนึ่ง ยู่ปากอันน่ารักแล้วพูดขึ้นว่า “ใครบอกว่าฉันไม่กล้าฆ่าคน? ฉันเป็นนักฆ่าคนหนึ่ง ฉันจะเริ่มจากการฆ่าเจ้าบ้าเย่เทียนเฉินนี่ ใครให้เขากล้า เขากล้า…เฮอะ!”

เจียงอั้นมองเซี่ยอวี่เหอแวบหนึ่ง คบค้าสมาคมกันมานานหลายปีขนาดนี้ อีกทั้งยังรักศิษย์น้องเล็กอย่างลึกซึ้ง เจียงอั้นย่อมเข้าใจนิสัยของเธอเป็นอย่างดี พูดก็เก่ง ฝีมือก็แข็งแกร่ง แต่ความจริงไม่กล้าแม้กระทั่งฆ่าไก่ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงฆ่าคนเลย นี่เป็นจุดอ่อนร้ายแรงที่สุดของเซี่ยอวี่เหอ มีฐานะเป็นนักฆ่าคนหนึ่งแต่กลับไม่กล้าฆ่าคน นักฆ่าคนนี้นับว่าใช้การไม่ได้ ตอนนั้นที่อยู่ในป่าไผ่ ที่เย่เทียนเฉินไม่ได้ลงมือสังหารเซี่ยอวี่เหอก็เป็นเพราะสาเหตุนี้ เป็นเพราะเขาไม่อาจรับรู้ได้ถึงไอสังหารบนร่างของเธอ

หากว่าเซี่ยอวี่เหอเป็นนักฆ่าที่เลือดเย็นไร้หัวใจ ไม่มีความเป็นมนุษย์จริงๆ เย่เทียนเฉินก็ไม่สนใจว่าเธอจะสวยขนาดไหน หรือจะน่าหลงใหลขนาดไหน จะลงมือฆ่าเธอโดยตรง เขาไม่ใช่คนที่เห็นผู้หญิงแล้วทำอะไรไม่ถูก และไม่ใช่คนที่รักหยกถนอมบุปผา [1]มิฉะนั้นหลังจากที่มาเกิดใหม่ในโลกนี้ ผู้หญิงทั้งหลายที่ได้พบ คงไม่ได้ทะเลาะถกเถียงกับเขาแค่ครั้งสองครั้ง แต่ทะเลาะโต้เถียงกับเป็นประจำ

“ให้ฉันช่วยเธอลงมือดีกว่า หลังจากฆ่าเย่เทียนเฉินแล้วพวกเราก็รีบกลับสำนักทันที อาจารย์จะได้ไม่โกรธ!” เจียงอั้นกลัวว่าเซี่ยอวี่เหอจะมีอันตรายจึงเอ่ยด้วยความใส่ใจ

เจียงอั้นเองก็เคยได้ยินเรื่องเกี่ยวกับเย่เทียนเฉินมาก่อน ลูกผู้ดีมีเงินคนนี้เคยเป็นตักตลกของทั่วทั้งเมืองหลวง วันนี้ดูเหมือนจะกลายเป็นคนที่พิเศษไม่เหมือนใคร เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ แม้ว่าเจียงอั้นจะไม่เคยได้ประมือกับเย่เทียนเฉิน แต่ก็เคยได้ยินวีรกรรมของเขามาบ้าง สามารถวิเคราะห์ฝีมือการต่อสู้ของเย่เทียนเฉินได้จากเรื่องเหล่านี้ โดยเฉพาะเรื่องที่เซี่ยอวี่เหอเคยสู้กับเย่เทียนเฉินมาแล้ว และถึงกับเอาชนะไม่ได้ ดูเหมือนจะเสียเปรียบอีกด้วย ในส่วนนี้สามารถเห็นได้ว่า ฝีมือของเย่เทียนเฉินแข็งแกร่งจริงๆ

พลังการต่อสู้ของเซี่ยอวี่เหอแข็งแกร่งขนาดไหน เจียงอั้นรู้ดี แม้ว่าความสามารถที่แท้จริงของศิษย์น้องเล็กจะอ่อนด้อยไปบ้าง แต่จุดที่แข็งแกร่งของเซี่ยอวี่เหอก็คือ เธอเป็นผู้มีพลังพิเศษและเป็ยอดฝีมือพรรควรยุทธโบราณในคราวเดียวกัน เมื่อรวมสองสิ่งนี้เข้าด้วยกัน อานุภาพของกระบวนท่าที่ใช้ออกมาจะแข็งแกร่งอย่างยิ่งยวด บางครั้งที่ทำการประลองกัน กระทั่งเจียงอั้นก็ยังรู้สึกปวดหัว

“ไม่เอา ศิษย์พี่ใหญ่ เรื่องนี้ฉันจะขอพูดกับนายให้เข้าใจไปเลย ไม่อนุญาตให้สอดมือเข้ามายุ่ง ฉันจะต้องสั่งสอนเจ้าบ้านี่ด้วยตัวเองแน่” เซี่ยอวี่เหอพูดอย่างเคร่งขรึมจริงจัง ดูท่าเย่เทียนเฉินจะทำให้เธอโกรธไม่เบา

“ศิษย์น้องเล็ก น้องเคยสู้กับเย่เทียนเฉินไปแล้วครั้งหนึ่ง ดูแล้วฝีมือของเขาจะเหนือกว่าเธอ ให้ฉันลงมือเถอะ ฆ่าเขาซะ แล้วพวกเราก็รีบกลับสำนักทันที” เจียงอั้นกล่าวอย่างกังวลใจ

“ไม่ใช่สักหน่อย ถึงฉันจะฆ่าเขาไม่ได้ แต่เจ้าคนนี้เลวร้ายเกินไป จะต้องทำให้เขาได้รับความเจ็บปวดมากๆ หน่อย!” เซี่ยอวี่เหอพูดไป ปากก็ยิ้มชั่วร้ายไปด้วย ช่างน่ารักจริงๆ

“ศิษย์น้องเล็ก…”

“ศิษย์พี่ใหญ่ นายอย่าพูดเลย ไม่ง่ายเลยที่จะมาเมืองหลวงสักครั้ง คืนนี้ฉันจะเลี้ยงข้าวพี่เป็นไง? ฉันเพิ่งจะได้ค่าตอบแทนมา ไม่น้อยเลยล่ะ ฮี่ๆ !” เซี่ยอวี่เหอเอ่ยขัดคำพูดของเจียงอั้นด้วยรอยยิ้ม

เจียงอั้นเห็นว่าเซี่ยอวี่เหอได้ตัดสินใจแล้วก็ไม่พูดอะไรออกไปอีก แต่ว่าในใจของเขารักศิษย์น้องเล็กอย่างลึกซึ้ง ย่อมไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายเธอได้อย่างเด็ดขาด ดังนั้นในใจของเจียงอั้นก็ตัดสินใจแล้วว่า จะไปฆ่าเย่เทียนเฉินลับหลังศิษย์น้องเล็ก เขาเป็นศิษย์พี่ใหญ่ของพวกเซี่ยอวี่เหอแห่งพรรควรยุทธโบราณนี้ ความสามารถย่อมไม่อาจนำเซี่ยอวี่เหอมาเทียบเคียงได้ เจียงอั้นเป็นยอดฝีมือแห่งพรรควรยุทธโบราณคนหนึ่ง ยามที่เขาทำภารกิจ ไม่เคยมีประวัติล้มเหลวมาก่อน

ปังๆๆ

นอกประตูห้องเย่เทียนเฉินมีเสียงเคาะประตูอันรุนแรงดังขึ้น ครั้งนี้เป็นหลัวเยี่ยนมาเคาะ เย่เทียนเฉินตื่นขึ้น ได้ยินแม่ตะโกนอย่างร้อนรนว่า “เทียนเฉิน รีบตื่นเร็วเข้า ในเมืองหลวงมีคนใส่ความลูกว่าไปก่อเรื่องที่ตระกูลฉิน ตอนนี้ฉินอี้และฉินเหิง สองตาหลานตระกูลลฉินตายที่โรงพยาบาลแล้ว เกิดเรื่องใหญ่แล้ว…”

………………………………………..

[1] รักหยกถนอมบุปผา เป็นสำนวนจีน หมายถึงการอ่อนโยนต่อผู้หญิง