เทพสังหาร ยุทธการระห่ำ - บทที่ 322 คนแปลกทั้งสองที่เหมือนคู่รัก

เรียกได้ว่าเย่เทียนเฉินและจางหลานฆ่าไปตลอดทาง มุ่งหน้าเข้าไปในป่าหมอกดำ ทั้งสองฆ่ามือสังหารชุดดำไปเจ็ดคนในเวลาแค่ชั่วพริบตาจนมีผลเสมอกัน ให้ความสนใจในการเดิมพันครั้งนี้มาก

จางหลานเป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่งคนหนึ่ง แน่นอนว่าพูดคำไหนคำนั้น ส่วนเย่เทียนเฉินถึงแม้จะมีนิสัยที่มีส่วนของอันธพาลและส่วนที่เป็นดั่งเทพแห่งความตายอยู่แต่ก็เป็นผู้ที่มีคำพูดดังทองนับพัน พูดแล้วไม่คืนคำ

คนทั้งสี่ซึ่งเป็นคนรุ่นใหม่ในสำนักโฮคุชินอิตโตริวที่ถูกเรียกขานว่าสี่ราชานักฆ่าตอนนี้เหลือสามคน สามคนนี้ไม่ใช่คนที่อ่อนแอที่สุด อย่างน้อยในหมู่พวกเขาก็มีตัวตนที่ร้ายกาจกว่าเซนโทอินอยู่ สามคนนี้มั่นใจในตัวเองเป็นอย่างมาก ถึงแม้ซาโต้จะเตือนนานแล้วว่าในครั้งนี้ในหมู่คนที่มาช่วยเหลือทหารหน่วยรบพิเศษ ความสามารถของทุกคนแข็งแกร่งมาก และยังมีผู้แข็งแกร่งที่เขาซาโต้ซึ่งไม่ได้ลงมือมาแล้วยี่สิบปีอาจจะได้ลงมือในครั้งนี้ เพียงแต่สามคนนี้ยังคงยโสโอหังไม่เห็นพวกเย่เทียนเฉินเองอยู่ในสายตา

เมื่อสักครู่นี้ เมื่อมือสังหารทั้งสามคนพุ่งออกมาก็ฟันดาบออกมาคนละครั้ง แข็งแกร่งเป็นอย่างมากคิดว่าต่อให้ไม่สามารถเอาชีวิตเย่เทียนเฉินและจางหลานได้ก็มากเพียงพอที่จะทำให้คนทั้งสองบาดเจ็บสาหัส แบบนั้นไม่ใช่ว่าจะถูกพวกเขาฆ่าตายแล้วเหรอ?

ไหนเลยจะรู้ว่า ราชานักฆ่าทั้งสามคนโจมตีผสานกัน แต่ละคนฟันดาบอันทรงพลังออกมา ถึงแม้จางหลานจะป้องกันตัวไม่ทันเพราะคิดไม่ถึงว่าสามคนที่โผล่ออกมาอย่างกระทันหันจะแข็งแกร่งขนาดนี้ แต่เย่เทียนเฉินกลับพุ่งไปเบื้องหน้าของจางหลานด้วยความรวดเร็ว กางโล่ทองคำซึ่งเป็นหนึ่งในเคล็ดวิชาพลังพิเศษสายทองขวางดาบทั้งสามที่อันตรายถึงชีวิตเอาไว้

เย่เทียนเฉินเองก็อดไม่ได้ที่จะตกใจ โล่ทองคำซึ่งเป็นเคล็ดวิชาพลังพิเศษสายทองของตนนี้แต่ไหนแต่ไรก็ไม่มีคนทำลายได้ ไม่ต้องพูดถึงทำลายเลย แค่สร้างรอยขีดข่วนก็ยังไม่เคยพบ ครั้งนี้ถึงกับถูกมือสังหารชุดดำทั้งสามคนฟันจนแตก ปรากฏร่องรอยออกมาจนเกือบสลายไม่กล่าวไม่ได้ว่ามือสังหารชุดดำทั้งสามคนนี้แข็งแกร่งมากจริงๆ ไม่เหมือนกับมือสังหารคนอื่นๆ

ตอนนี้เองจางหลานได้สติกลับมา เธอไม่ได้ถอยหลังไปแต่เดินหน้าไปหลายก้าว อยู่ในตำแหน่งเคียงบ่าเคียงไหล่กับเย่เทียนเฉิน ดวงตาอันงดงามเจือไปด้วยความโกรธ จับจ้องไปยังมือสังหารทั้งสามที่อยู่เบื้องหน้า เมื่อครู่สามคนนี้เกือบจะเอาชีวิตเธอได้แล้วเธอโกรธเข้าแล้ว

เมื่อเห็นจางหลานมีความกล้าเช่นนี้เย่เทียนเฉินก็อดไม่ได้ที่จะเผยรอยยิ้มสนใจขึ้นที่มุมปาก ผู้หญิงคนนี้ดูถูกไม่ได้เลยจริงๆ ฝีมือแข็งแกร่งมาก เผชิญหน้ากับคนทั้งสามที่แข็งแกร่งเช่นนี้ เธอไม่เพียงแต่จะไม่ถอยแม้แต่ก้าวเดียวแต่ยังเดินหน้าอย่างใจกล้า จะไม่ให้เขานับถือได้อย่างไร

“ชาวจีนอายุน้อยที่แข็งแกร่ง ท่าทางผู้อาวุโสซาโต้จะพูดถูก!” มือสังหารชุดดำที่อยู่ตรงกลางพูดขึ้นอย่างเย็นชา

“คิดไม่ถึงว่าจะมีคู่หูเป็นสาวสวยคนหนึ่งด้วย!” มือสังหารชุดดำอีกคนหนึ่งจ้องไปยังจางหลานด้วยความหลงใหลแล้วพูดขึ้น

“เพียงแต่น่าเสียดายจริงๆ เธอต้องตาย แฟนของแกก็ต้องตาย แต่เธอจะตายช้าสักหน่อยเพราะพวกเราอยากจะเล่นกับสาวงามแบบนี้ตามใจชอบจนกว่าจะตาย น่าเสียดายจริงๆ !” มือสังหารชุดดำคนสุดท้ายจ้องมองไปยังจางหลานด้วยสายตาลุกโชนแล้วพูดขึ้น

ด้วยการแต่งกายของจางหลานมากพอที่จะทำให้ผู้ชายกระอักเลือดและเลือดลมพลุ่งพล่านจริงๆ ด้านบนสวมเสื้อยืดธรรมดาตัวหนึ่งด้านล่างสวมกางเกงยีนส์ตัวจิ๋วขับเน้นบันท้ายอันกลมกลึงทรงเสน่ห์ ที่สำคัญก็คือร่างกายที่ค่อนข้างสูงของเธอรวมกับความสมบูรณ์ ผมเป็นลอนสีทองยิ่งเพิ่มความสดใสอันโดดเด่นจนกระตุกตกใจผู้คน

เพียงแต่เย่เทียนเฉินไม่มีความคิดที่จะชื่นชมก็เท่านั้น เขาไม่ใช่คนที่พอเห็นผู้หญิงสวยก็เดินไม่ถูก เพียงแต่ของสวยงามย่อมเป็นสิ่งที่ทุกคนชอบที่จะชื่นชม ผู้หญิงสวยมีไว้ดู แน่นอนว่าถ้าคุณมีความสามารถคุณก็แย่งชิงมาได้ คุณจะต้องมีเสน่ห์แบบนั้นเพื่อพิชิตใจสาวงามถึงจะถูก

“อะไรนะ? แฟน?”

“เธอไม่ใช่แฟนของฉัน!”

เย่เทียนเฉินและจางหลานทั้งสองได้ยินคำพูดสุดท้ายของมือสังหารชุดดำก็ตะโกนออกมาจนแทบจะพร้อมกัน รู้สึกหดหู่นิดหน่อย มือสังหารชุดดำทั้งสามคนนี้จะแปลกเกินไปหรือเปล่า? ถึงกับคิดว่าเย่เทียนเฉินและจางหลานเป็นแฟนกันและมาช่วยคนที่หุบเขาหมอกทมิฬด้วยกัน

“พวกแกไม่มีตาหรือไง แยกไม่ออกเหรอ? คนอ่อนแอแบบเจ้านี่ ฉันจะเห็นอยู่ในสายตาหรือไง? ชั่วชีวิตนี้เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด!”จางหลานมองไปยังเย่เทียนเฉินแล้วพูดอย่างไม่พอใจ

“เธอคิดว่าฉันจะชอบเธอรึไงใจ ยัยคนแปลก!” เย่เทียนเฉินพูดออกมาอย่างไม่ยอมแพ้

“นายสิแปลก? ถ้านายกล้าพูดอีกครั้งฉันจะไม่เกรงใจแล้ว!”จางหลานพูดกับเย่เทียนเฉินแล้วพองแก้มอย่างโกรธแค้น

“ช่างเถอะ ผู้ชายไม่ทะเลาะกับผู้หญิง พูดยังไงก็ไม่ชนะหรอก นี่ไม่ใช่เรื่องถูก!” เย่เทียนเฉินยักไหล่พูดอย่างไม่ใส่ใจ

ราชานักฆ่าทั้งสามตกตะลึงอยู่กับที่โดยสิ้นเชิง ในตอนที่ได้สติกลับมาตั้งขมวดคิ้วโดยไม่ได้นัดหมาย แต่ไหนแต่ไรไม่มีใครกล้ามีอารมณ์ไปทะเลาะเลาะกันแบบนี้ภายใต้การโจมตีของพวกเขามาก่อน ยิ่งไปกว่านั้นดูแล้วนี่ไม่ใช่การทะเลาะกันแต่เป็นการทะเลาะกันของคู่รักต่างหาก นี่เป็นการไม่เห็นพวกเขาสามคนอยู่ในสายตาโดยสิ้นเชิง

“ให้ฉันฆ่าชายหญิงประหลาดคู่นี้เอง!” มือสังหารชุดดำที่อยู่ตรงกลางพูดอย่างโกรธแค้น

ฉัวะๆๆ!

เงาร่างทั้งสามพุ่งเข้าไปหาเย่เทียนเฉินและจางหลานด้วยกัน จางหลานไม่ใช่ผู้หญิงสวยที่เป็นแค่ไม้ประดับ เมื่อครู่เธอเกือบจะถูกโจมตีจนบาดเจ็บอยู่แล้ว แล้วยังต้องให้เย่เทียนเฉินมาช่วยอีก ทำให้จิตใจอันเคารพตนเองของเธอไม่สบายอย่างมาก ครั้งนี้เธอลงมือพุ่งออกไปเช่นกัน ต่อให้ต้องประเชิญหน้ากับราชานักฆ่าที่แข็งแกร่งทั้งสามคนเธอก็ไม่ถอยแม้เพียงครึ่งก้าว มีดในมือขวากำแน่น พุ่งออกไปเช่นเดียวกัน

เย่เทียนเฉินย่อมรู้ดีว่าจางหลานเพียงคนเดียวไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเจ้าสามคนนั่นจึงเตรียมตัวลงมือ ไหนเลยจะรู้ว่าในตอนที่เขาเตรียมจะลงมือนั้นจะมีคนอีกสองคนพุ่งออกมา แยกกันไปรับมือราชามือสังหารสองคนในนั้น

“นายไปช่วยคนเถอะ เกรงว่าพวกเราจะทำภารกิจไม่สำเร็จ!”

“พวกเราเชื่อใจนาย!”

ตอนนี้เองคนทั้งสองที่พุ่งออกมาก็คือชางหลางและหลัวเหว่ยเคอ พวกเขาไปหาแล้วแต่ไม่พบเบาะแสของทหารหน่วยรบพิเศษที่เหลือและหานเจี๋ยเลย ดังนั้นมีเพียงอาศัยเย่เทียนเฉินเท่านั้น เย่เทียนเฉินเป็นผู้มีพลังพิเศษ พลังพิเศษแห่งการรับรู้ของเขายอดเยี่ยมกว่าความตื่นตัวของยอดฝีมืออื่นๆ ท่าทางศัตรูมีการคาดเดามาแล้วจึงซ่อนทหารหน่วยรบพิเศษที่เหลือและหานเจี๋ยเอาไว้

“หึ เจอกับพวกเราสามราชานักฆ่าไม่เคยมีใครรอดชีวิตไปได้!”

“พวกแกต้องตายทั้งหมด!”

“หากเอาพวกเราไปเทียบกับเซนโทอินนั่น พวกแกก็ผิดมหันต์แล้ว ต้องตายอย่างอนาถแน่นอน!”

เย่เทียนเฉินพบว่าความสามารถของสามคนนี้ไม่ได้แข็งแกร่งธรรมดาเลยจริงๆ ต้องกล่าวมือสังหารชุดดำที่สู้กับเขาและจางหลานในตอนแรกไม่อ่อนแอเลย แต่ความสามารถของสามคนนี้เหนือกว่ามือสังหารชุดดำเหล่านั้นมากไม่ใช่ความแตกต่างเล็กๆ น้อยๆ

“ดี หยุดพวกเขาไว้ผมจะรีบสู้รีบจบ!” เย่เทียนเฉินพยักหน้าแล้วพูดขึ้น

“นี่ เจ้าบ้า เจ้าคนไม่รู้จักกฎเกณฑ์ จะเกินไปแล้ว…” จางหลานก่นด่าครั้งใหญ่ เธอถูกราชานักฆ่าคนหนึ่งขวางเอาไว้ เท่ากับไม่มีทางแยกตัวไปช่วยเหลือหานเจี๋ย นี่ไม่ใช่ว่าถูกเย่เทียนเฉินแย่งชิงโอกาสล่วงหน้าไปก่อนหรอ?

“ยายคนแปลกค่อยๆ เล่นไปนะ ฉันชนะแน่อยู่แล้ว จำไว้ด้วยว่าตอนจูบฉันต้องแปรงฟันด้วยล่ะ!” เย่เทียนเฉินพูดหยอกล้อด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย

“นายสิแปลก บ้านนายสิแปลกทั้งบ้าน…” จางหลานยู่ปากอย่างดุดันเกิดความรู้สึกต้องการกัดเย่เทียนเฉินสักครั้ง

ฟิ้ว!

เย่เทียนเฉินไม่ได้หยุดเลย หัวเราะก้องไปทั่ว ตอนเขามีเรื่องจะกลายเป็นเทพสังหารที่มีชีวิตคนหนึ่ง โหดเหี้ยมอย่างหาใดเปรียบ ทำให้มีความรู้สึกไม่กล้าเข้าใกล้ บางทีคงเป็นเสน่ห์ที่ดึงดูดผู้หญิงจำนวนมากของเขา

จางหลาน ชางหลาง และหลัวเหว่ยเคอสู้กับราชานักฆ่าของสำนักโฮคุชินอิตโตริว การต่อสู้ครั้งใหญ่ใกล้จะเริ่มขึ้นแล้ว ความสามารถขออีกฝ่ายแข็งแกร่งมาก รวมกับที่เพลงดาบอันแปลกประหลาดของสามราชานักฆ่านี้ จางหลานทั้งสามยังสู้คนอื่นไม่ได้ชั่วขณะ หากหากคิดจะเอาชนะในเวลาสั้นๆ เป็นเรื่องไม่ได้แน่นอน โดยเฉพาะอย่างยิ่งจางหลานที่เห็นเย่เทียนเฉินล่วงหน้าไปเอาชัยชนะก่อนทำได้เพียงมองโกรธจนกัดฟันแน่นยู่ปากออกมา ริมฝีปากล่างเผยอเล็กน้อย ดูน่ารักซุกซรมาก ก่นด่าเย่เทียนเฉินในใจอย่างดุดัน

เย่เทียนเฉินพุ่งเข้าไปในหุบเขาหมอกทมิฬ ระหว่างทางเขาใช้พลังพิเศษแห่งการรับรู้ออกไปตลอดเพื่อตามหา แต่กลับสัมผัสถึงเบาะแสใดๆ ของทหารหน่วยรบพิเศษและหานเจี๋ยที่หายไปไม่ได้เลย ในใจรู้สึกสงสัยและสั่นสะท้านเป็นอย่างมาก สามารถหลบผลจากการตรวจสอบของพลังพิเศษพลังแห่งการรับรู้ไปได้ ผู้อาวุโสสำนักโฮคุชินอิตโตริวคนนี้แข็งแกร่งจนถึงขั้นไม่อาจคาดเดาได้จริงๆ

“ตาแก่อยากจะเล่นฉันก็จะเล่นเป็นเพื่อนแล้วกัน!”

คำพูดของเย่เทียนเฉินเพิ่งจะกล่าวออกมามือขวาของเขาก็ปรากฏสายฟ้ากลุ่มหนึ่งขึ้น เพียงพริบตาเดียวก็หมุนวนล้อมรอบเต็นท์ทั้งหมด เพียงพริบตาเดียวเต็นท์ทั้งหมดถูกสายฟ้าโจมตีจนเกิดลุกไหม้ขึ้นมา เกิดไฟไหม้อย่างรุนแรง เย่เทียนเฉินกลับยืนอยู่ตรงกลางสัมผัสการเคลื่อนไหวรอบรอบทั้งหมดอย่างละเอียด

ตู้ม!

เสียงหนึ่งดังสนั่นเหมือนกับของอะไรบางอย่างโผล่ขึ้นมาจากดิน เย่เทียนเฉินขมวดคิ้ว เขายังไม่ได้ลงมือ ถ้าหากอิงตามความคุ้นชินของเขา ในตอนที่ซาโต้เช่นนี้อยู่กลางอากาศจะต้องใช้การโจมตีที่รุนแรงที่สุดออกมาแน่ เนื่องจากนี่เป็นโอกาสหนึ่ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเผชิญหน้ากับศัตรูที่แข็งแกร่ง การอ่อนข้อจะเป็นกันนำพาความยุ่งยากมาให้เขาและเป็นการเพิ่มอัตราความอันตรายถึงขั้นเป็นตายมาให้

อย่างไรก็ตามครั้งนี้เย่เทียนเฉินไม่ได้ขยับ เนื่องจากในมือของชายชราคนนั้นยังมีตัวประกันอยู่ นั่นก็คือหานเจี๋ย หานเจี๋ยถูกมือซ้ายของซาโต้บีบคอเอาไว้ คอของเธอมีมีดจ่ออยู่เล่มหนึ่ง ขอเพียงขยับเบาๆ ก็จะสิ้นลมหายใจ

เย่เทียนเฉินมองไปที่ซาโต้ ซาโต้ก็มองเย่เทียนเฉิน ทั้งสองไม่ได้พูดอะไร ทำเพียงจ้องมองอีกฝ่ายอย่างเย็นชาเท่านั้น การดวลกันระหว่างยอดฝีมือ ใครลงมือก่อนก็จะเป็นการตัดสินแพ้ชนะที่สำคัญแล้ว ที่สุดครั้งนี้ทั้งสองต่างเป็นคนที่แข็งแกร่งอย่างมาก ไม่ว่าใครหากกล้าเข้าใกล้ง่ายๆ จะต้องพบกับการโจมตีถึงชีวิตแน่นอน

“เทียนเฉิน อย่าเข้ามา รีบไป รีบไป…” หานเจี๋ยเห็นเย่เทียนเฉิน เธอคิดไม่ถึงว่าเย่เทียนเฉินจะมาช่วยตนด้วยจึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกซาบซึ้ง ในขณะเดียวกันก็ตะโกนออกมาอย่างเป็นกังวล เนื่องจากเธอรู้ว่าซาโต้แข็งแกร่งขนาดไหนแข็งแกร่งจนถึงขั้นไม่อาจหยั่ง เธอไม่อยากให้เย่เทียนเฉินสิ้นชีพ…