เทพสังหาร ยุทธการระห่ำ - บทที่ 448 ตระกูลเย่มีคนตายมากมาย

เมื่อได้เห็นลูกหลานที่ไม่มีความโดดเด่นเลยแม้แต่น้อยกลุ่มนี้ เย่หย่วนซานก็รู้สึกโกรธเกรี้ยวจริงๆ คิดว่าเขาเย่หย่วนซาน นับว่ามีชีวิตรุ่งเรือง เคยมีอำนาจอยู่ในมือ แล้วตอนนี้ล่ะ? ตระกูลเย่ไม่มีคนรุ่นหลังแม้แต่คนเดียวที่สามารถค้ำจุนตระกูลได้ จะทำให้เขาผิดหวังเกินไปแล้ว เจ็บปวดเกินไปแล้ว

ในตอนที่เย่หย่วนซานถือไม้เท้าเดินออกไป เย่มู่ไป๋และเย่เฮ่อกั๋วก็หลบอยู่ด้านหลังอย่างขี้ขลาดตาขาว เดินออกมาอย่างระมัดระวัง กลัวว่าจะมีคนโผล่ออกมาโจมตีพวกเขาอย่างกะทันหัน ทุกคนต่างก็รู้สึกหวาดกลัวและเคร่งเครียดเป็นอย่างมาก

“ถ้าพวกแกกลัวถึงขนาดนี้จริงๆ ก็ไสหัวกลับไปซะ ฉันอยากจะเห็นว่าใครที่มันกล้าบุกมาฆ่าคนตระกูลเย่ของฉัน!” เย่หย่วนซานมองเย่มู่ไป๋และเย่เฮ่อกั๋ว กล่าวขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์

เย่มู่ไป๋และเย่เฮ่อกั๋วต่างก็หน้าสลด ไม่กล้าพูดอะไรแม้แต่ประโยคเดียว ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรง ส่วนเย่เฉียนซวนและเย่ฉีที่ดูแล้วชอบทำตัวกำเริบเสิบสานมากกว่าคนอื่น ในตอนนี้ก็ถอยออกไปอยู่ด้านหลัง เมื่อต้องเผชิญหน้ากับสถานการณ์การฆ่าฟันที่ทำให้ตระกูลเย่มีผู้บาดเจ็บล้มตายไปหลาย 10 คน พวกเขาไหนเลยจะกล้าออกไป ความหวาดกลัวต่อความตายที่แฝงอยู่พลันถูกแสดงออกมาให้เห็น

เย่หย่วนซานเองก็ขมวดคิ้ว มองไปเบื้องหน้า พบว่าหน่วยรักษาความปลอดภัยหลาย 10 คนของตระกูลเย่ต่างก็ขวางอยู่บริเวณที่ว่างด้านหน้า เบื้องหน้าของพวกเขามีมือสังหารในชุดดำสองคน มือสังหารสองคนนี้ไม่ได้ปิดบังหน้าตา ที่มือของพวกเขาทั้งสองถือดาบอยู่เล่มหนึ่ง ในตอนที่เย่หย่วนซานเห็นดาบทหารที่เต็มไปด้วยเลือดในมือของนักฆ่าสองคนนี้ก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว พูดอย่างดุดันว่า “คนประเทศชิบะ เป็นพวกสารเลวนั่น ทำไมพวกมันถึงเพ่งเล็งตระกูลเย่ของฉัน?”

เมื่อได้ยินคำพูดของเย่หย่วนซาน ลูกหลานตระกูลเย่ที่ยืนอยู่ด้านหลังก็ตกตะลึง ความคิดแรกที่เกิดขึ้นก็คือมีคนคิดจะทำลายล้างตระกูลเย่ เป็นการกระทำของตระกูลใหญ่และอำนาจใหญ่อื่นๆ คิดไม่ถึงว่าจะเป็นมือสังหารจากประเทศชิบะ มือสังหารสองคนนี้ฆ่าคนโดยไม่กระพริบตา ในมือถือดาบสไตล์ชิบะ อย่างไรก็ตามดาบทหารนี้ไม่เหมือนกับดาบทหารของชิบะทั่วไป หนาใหญ่กว่าเล็กน้อย ตอนที่ฆ่าคนก็แหลมคมมากกว่า ให้ความรู้สึกว่าต่อกรไม่ได้

ฉึก!

เลือดสายหนึ่งพุ่งกระฉูดออกมา ตามมาด้วยหน่วยรักษาความปลอดภัยตระกูลเย่คนหนึ่งที่ถูกเตะจนกระเด็น ร่วงลงเบื้องหน้าพวกเย่หย่วนซาน คอของหน่วยรักษาความปลอดภัยคนนั้นถูกฟันขาด เลือดพุ่งกระฉูดออกมา ดูแล้วน่าอนาจเป็นอย่างมาก ทำให้พวกเย่มู่ไป๋ตกใจจนถอยหลังไป ไม่กล้าเดินเข้ามาสักคนเดียว

ฉึก!

ตู้ม!

ฉึก!

ตู้ม!

นักฆ่าสองคนถือดาบชิบะอยู่ในมือ ความสามารถแข็งแกร่งห้าวหาญ ดาบทหารในมือของพวกเขาถูกตวัดออกไปตามแต่ใจ มีพลังปะทุอันมหาศาลพุ่งทะยานออกมา ปราณดาบมุ่งสังหารคน ทำให้หน่วยรักษาความปลอดภัยที่เข้ามาในขอบเขตร้อยเมตรไม่สามารถหลบได้ หน่วยรักษาความปลอดภัยเหล่านี้ถึงแม้จะมีฝีมือไม่ธรรมดา ผ่านการคัดเลือกมาอย่างเข้มข้น แต่ความบ้าระห่ำเช่นนี้ ภาพที่ฆ่าคนเป็นผักปลาเช่นนี้ เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้เห็น โดยเฉพาะอย่างยิ่งอีกฝ่ายมีเพียงสองคนก็ยังแข็งแกร่งขนาดนั้น พวกเขาขวางไว้ไม่ได้โดยสิ้นเชิง มีคนถูกฆ่าตายอยู่เบื้องหน้าพวกเขาไม่หยุด สองคนที่อยู่ตรงข้ามดูเหมือนจะมาเพื่อฆ่าคน มาเพื่อทำลายล้างตระกูลเย่ทั้งหมด โหดเหี้ยมและกระหายเลือดมาก

ภาพเหตุการณ์แบบนี้ นอกจากเย่หย่วนซานแล้ว พวกเย่มู่ไป๋และเย่เฮ่อกั๋วก็ถูกทำให้ตกใจจนนิ่งไปนานแล้ว ในยามปกติพวกเขายโสโอหังมาก ก่อนหน้านี้ก็เคยเป็นตระกูลใหญ่ พบเจอโลกมามาก แต่ส่วนใหญ่คนอื่นจะไม่กล้ามาหาเรื่องพวกเขา อย่างน้อยก็ไม่เคยมีใครกล้าส่งมือสังหารบุกเข้ามาแบบนี้ พวกมันไม่แม้แต่จะขมวดคิ้ว เมื่อเห็นว่าศพของหน่วยรักษาความปลอดภัยแต่ละศพถูกเตะกระเด็นออกมา ทุกคนก็ต้องสูดหายใจเย็นยะเยือก กระทั่งมีเหงื่อเย็นซึมออกมาจากหน้าผาก ถ้าพวกมันฆ่าจนมาถึงที่นี่ ดาบหนึ่งฟาดฟันมา พวกเขาที่เป็นคนที่ไม่มีฝีมือการต่อสู้โดยสิ้นเชิงจะต้องตายโดยไม่ต้องสงสัยเลย

“พ่อครับ ผม…ผม…ผมว่าพวกเรารีบหนีไปทางประตูหลังกันเถอะ…” เย่มู่ไป๋เช็ดเหงื่อที่หน้าผาก หน่วยรักษาความปลอดภัยของตระกูลเย่นี้ เมื่ออยู่เบื้องหน้าคนชุดดำทั้งสองก็เป็นได้แค่เนื้อปลาที่ให้ผู้อื่นเชือดเฉือน หากจะอาศัยหน่วยรักษาความปลอดภัยพวกนี้คงเป็นไปไม่ได้ เมื่อดูจากความรวดเร็วแบบนั้นแล้ว เกรงว่าไม่ถึง 2 นาที คนชุดดำสองคนนี้ก็คงฆ่าจนมาถึงพวกเขาแล้ว

“ใช่แล้ว พ่อ รีบไปกันเถอะ ขวางไว้ไม่อยู่หรอก ถ้ารอตำรวจมาพวกเราต้องตายกันหมดแน่!” เย่เฮ่อกั๋วพูดด้วยความตกใจจนสั่นเทาไปทั้งร่าง

เย่เฮ่อกั๋วหันมามองลูกหลานกลุ่มนี้ที่หวาดกลัวจนมีเหงื่อท่วมหน้าร่างกายสั่นเทา อดไม่ได้ที่จะพูดออกมาอย่างทอดถอนใจ “พวกแกไปกันเถอะ รีบหนีไปที่ประตูหลังซะ ฉันจะอยู่ที่นี่!”

“พ่อ…”

“ฉันแก่แล้ว คงอยู่ได้อีกไม่กี่ปี ตายไปก็ไม่เป็นไร ที่นี่คือบ้านตระกูลเย่ของฉัน เป็นสัญลักษณ์ของตระกูลเย่ของฉัน หากแม้แต่ฉันก็ยังหนีไป ตระกูลเย่ของฉันไม่เพียงแต่จะล่มสลาย กระทั่งศักดิ์ศรีสักนิดก็คงไม่หลงเหลือ นั่นถึงจะเป็นตัวตลกของผู้อื่นอย่างแท้จริง!” เย่หย่วนซานส่ายหน้าพูด

ในตอนนี้ ถึงแม้ลูกหลานตระกูลเย่จะหวาดกลัวจนอยากจะหนีไปที่ประตูด้านหลังให้เร็วสักหน่อย แต่เมื่อได้ยินคำพูดของเย่หย่วนซานก็ไม่มีใครกล้าขยับ รวมกับที่จะอย่างไรมือสังหารทั้งสองคนนั้นก็ยังไม่ได้ฆ่าจนมาถึงที่นี่ พวกเขาต่างไม่อยากเป็นผู้ทรยศคนแรกของตระกูลเย่

“อา…”

ตอนนี้เองเสียงร้องอันน่าอนาจดังขึ้น หัวใจของหน่วยรักษาความปลอดภัยผู้หนึ่งถูกนักฆ่าคนหนึ่งใช้ดาบแทงทะลุ ครั้งนี้หนักฆ่าคนนั้นไม่ได้เตะศพให้กระเด็นออกมา แต่พาศพไปยังพวกเย่หย่วนซานทั้งอย่างนั้น ทำให้พวกเย่มู่ไป๋ตกใจจนรีบถอยหลังไป มีเพียงเย่หย่วนซานที่ยืนอยู่กับที่ไม่ขยับเขยื้อน บารมีและศักดิ์ศรีเช่นนั้นเห็นได้อย่างชัดเจน

“พ่อ…เร็ว…รีบไปเถอะ!”

“พ่อ รีบไปเถอะ…พวกเราไม่อยากตาย…”

“พวกแกไปเถอะ!” เย่หย่วนซานถือไม้เท้ายืนอยู่ที่เดิมโดยไม่ขยับเขยื้อน รอให้มือสังหารคนนั้นพุ่งเข้ามา

เย่มู่ไป๋และเย่เฮ่อกั๋วตกใจจนโง่งมไปแล้ว สัญชาตญาณที่แฝงไปด้วยความกลัวตายปะทุออกมา ทิ้งเย่หย่วนซานไว้โดยไม่สนใจ ถอนเท้าวิ่งไปด้านหลัง คนอื่นๆ ในตระกูลเย่เห็นพวกเขาสองคนหนีไปก็พากันวิ่งไปด้านหลัง เย่หย่วนซานทำเพียงทอดถอนใจเบาๆ ส่ายศีรษะเล็กน้อย ศักดิ์ศรีและบารมีของคนเราล้วนขึ้นอยู่กับสวรรค์ ไม่อาจบังคับได้

ฉึก!

ในตอนที่นักฆ่าคนนั้นใช้ดาบชิบะลากศพของหน่วยรักษาความปลอดภัยคนนั้นเข้ามาถึงเบื้องหน้าเย่หย่วนซานก็ไม่ได้รีบลงมือฆ่าเย่หย่วนซานทันที แต่ฟาดฟันดาบลงไป ผ่าร่างของหน่วยรักษาความปลอดภัยคนนั้นจนขาดเป็นสองท่อน เลือดสดๆ อาบยอมไปทั่วทั้งพื้น หัวใจและแขนขาถูกทำลายจนทนดูไม่ได้ ตายอย่างน่าอนาจ

“พวกแกบุกเข้ามาในตระกูลเย่ของฉัน ถ้าคิดจะมาฆ่าคนก็มาฆ่าฉันเย่หย่วนซานซะ อย่าได้ฆ่าผู้บริสุทธิ์!” เย่หย่วนซานมองไปยังมือสังหารคนนั้นแล้วพูดอย่างดุดัน

“ฮ่าๆๆๆ แกก็คือเย่หย่วนซานงั้นเหรอ? นับว่ามีความกล้า!” มือสังหารคนนั้นใช้ภาษาจีนมาตรฐานพูดออกมาอย่างไม่สบอารมณ์

เย่หย่วนซานมองมือสังหารผู้นั้น ในใจอดไม่ได้ที่จะตื่นตะลึง คนคนนี้พูดภาษาจีนได้อย่างชัดเจน หากไม่ใช่เพราะว่ารูปร่างภายนอกและยังถือดาบสไตล์ชิบะอยู่ในมือคงไม่มีใครสงสัยว่าเขาเป็นคนชิบะ ในจุดนี้เย่หย่วนซานก็เคยเป็นคนระดับสูงมาก่อน จะมากจะน้อยก็ต้องรู้เรื่องบ้าง ความคิดที่จะสังหารฆ่าล้างประเทศจีนของพวกประเทศชิบะไม่เคยจางหาย หลายปีมานี้ ถึงแม้จะไม่กล้าลงมือก่อสงครามแต่ก็มีการเตรียมตัวอยู่ตลอด พวกเขาพยายามชุบเลี้ยงคนของตัวเอง เรียนรู้ภาษาจีน เรียนรู้วัฒนธรรมจีน เตรียมพร้อมที่จะบุกรุกประเทศจีนในภายหลัง

“ถูกต้อง ฉันก็คือเย่หย่วนซาน มีอะไรก็มาพูดกับฉัน อย่าได้ฆ่าผู้บริสุทธิ์อีก!” เย่หย่วนซานมองไปยังนักฆ่าคนนั้นแล้วพูดอย่างเย็นชา

“โทษที ไม่ทันแล้ว…” มือสังหารคนนั้นหัวเราะอย่างเย็นชา หมุนตัวมามองด้านหลัง พบว่ามือสังหารอีกคนหนึ่งใช้ดาบฟันคอหน่วยรักษาความปลอดภัยที่เหลือคนสุดท้าย ฆ่าพวกเขาจนหมด

เย่หย่วนซานเองก็อดไม่ได้ที่จะตกตะลึง หน่วยรักษาความปลอดภัย 30 กว่าคนของทั้งตระกูลเย่ แต่ละคนเป็นผู้มีฝีมือยอดเยี่ยมที่ผ่านการเลือกสรรมาแล้ว ถึงแม้จะไม่ได้แข็งแกร่งห้าวหาญมากอะไร แต่ก็มีฝีมือไม่ธรรมดา ยิ่งไปกว่านั้นหน่วยรักษาความปลอดภัยทั้งสามสิบกว่าคนนี้ไม่อาจเข้าใกล้อีกฝ่ายได้เลย ถูกมือสังหารสองคนนี้ฆ่าไปจนหมด จะน่าอนาจเกินไปแล้ว โหดเหี้ยมจริงๆ

มือสังหารทั้งสองคนนี้ถือดาบสไตล์ชิบะที่เปื้อนเลือดเดินเข้ามาเบื้องหน้าเย่หย่วนซาน มองไปยังเย่หย่วนซานอย่างเย็นชา พวกเขาสองคนได้รับคำสั่งมาจากมัตสึโมโตะ ชิโมเค็นให้มาที่ตระกูลเย่ ส่วนคนอื่นก็ได้รับภารกิจอื่น ภารกิจของพวกเขามีเพียงอย่างเดียวก็คือฆ่าทุกคนของตระกูลเย่ให้หมดเพื่อล่อให้เย่เทียนเฉินออกมาติดกับ ได้ประโยชน์สองทาง

“บอกมา หลานชายของแกเย่เทียนเฉินอยู่ที่ไหน?” นักฆ่าคนนั้นมองเย่หย่วนซานแล้วถามออกมาอย่างเย็นชา

“ฉันไม่รู้!” เย่หย่วนซานตอบ

สิ่งที่ทำให้เย่หย่วนซานคิดไม่ถึงก็คือ มือสังหารจากประเทศชิบะสองคนนี้จะมาเพราะเย่เทียนเฉิน ตกลงมันเรื่องอะไรกันแน่เขาเองก็ไม่รู้ แต่มาฆ่าสังหารในตระกูลเย่แบบนี้ เกรงว่าความแค้นคงไม่เบา เย่หย่วนซานเองก็เป็นคนเลือดร้อนและมีใจรักชาติคนหนึ่ง มิฉะนั้นก่อนหน้านี้คงไม่ได้นั่งอยู่ในตำแหน่งสูงส่งมีอำนาจมากมาย แต่ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไร หากต้องจัดการกับพวกสารเลวนี่ก็ไม่จำเป็นต้องเกรงใจ เขาสนับสนุนหลานชายของตัวเอง

“ไม่รู้เหรอ? ถ้าไม่รู้แกก็ไปตายซะ!” มือสังหารคนนั้นชูดาบสไตล์ชิบะในมือขึ้นโดยพลัน ด้านบนยังมีเลือดสดๆ ของหน่วยรักษาความปลอดภัยที่ถูกฆ่าตายเปื้อนอยู่ ดูแล้วน่าหวาดกลัวยิ่งนัก

“ต่อให้ฉันต้องตาย ฉันก็จะไม่ให้ความร่วมมือกับสารเลวอย่างพวกแก!” เย่หย่วนซานกระทุ้งไม้เท้าลงกับพื้นแล้วพูดขึ้น

ตอนนี้เอง เดิมทีคิดว่ามือสังหารคนนั้นจะฆ่าเย่หย่วนซานในทันที ไหนเลยจะรู้ว่าเขากลับไม่ได้ทำเช่นนั้น ลดดาบในมือลงช้าๆ เดินมาก้าวหนึ่ง มองไปยังเย่หย่วนซานด้วยท่าทีหยอกล้อแล้วพูดว่า “เย่หย่วนซาน แกคิดว่าลูกหลานคนอื่นๆ ของแกหนีไปแล้ว แกตายแล้วจะไม่เป็นไรงั้นเหรอ? ฉันจะบอกแกให้ พวกมันหนีไม่ได้หรอก ไม่เชื่อก็ลองหันกลับไปดูหน่อยเป็นไง?”

เย่หย่วนซานอดไม่ได้ที่จะชะงักไป ขมวดคิ้วอย่างดุดัน ถึงแม้เย่มู่ไป๋และเย่เฮ่อกั๋วจะขี้ขลาดกลัวตาย กระทั่งละทิ้งตัวเองโดยไม่สนใจ แต่จะอย่างไรพวกเขาก็เป็นลูกหลานของตระกูลเย่ เย่หย่วนซานยังคงอยากให้พวกเขาหนีไปได้ ไหนเลยจะรู้ว่าในตอนที่เย่หย่วนซานหันมามองด้านหลังจะพบว่าพวกเย่มู่ไป๋และเย่เฮ่อกั๋วทั้งหมดจะเดินกลับมาด้วยอาการตกใจจนสั่นไปทั้งร่าง ด้านหลังของพวกเขามีนักฆ่าที่ถือดาบสไตล์ชิบะอยู่สองคน ใบหน้ามีรอยยิ้มเย็นชา เต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม ดูแล้วคงจะมีการเตรียมตัวมานาน หากต้องการจะหนีไปที่ประตูหลังคงเป็นไปไม่ได้

…………………….