เทพอสูรสยบโลกา - ตอนที่ 421-422

ตอนที่ 421 ตรวจสอบ

ตอนนี้ค้างคาวตัวจิ๋วมันมิได้หลบซ่อนตัวอีกแล้วเผยตัวตนอยู่ท่ามกลางสายตานับพันคู่ที่จ้องมองมันจากมาจากฝูงค้างคาว

มันมีลักษณะไม่ต่างจากค้างคาวระดับสี่และหกมากนัก เพียงแต่มีขนาดร่างกายย่อส่วนลงมาจนมิเหลือความน่ากลัวเลยแม้เพียงนิด

หากมองดูมันดีๆแล้วลำตัวของมันเล็กกว่าที่เห็นยิ่ง มันเล็กเกินกว่าที่จะเป็นสิ่งมีชีวิตอย่างค้างคาวได้ ตัวของมันมีขนาดเท่าแมลงปอเท่านั้น ร่างกายของมันตั้งแต่หัวจรดท้ายมีขนาดไม่ต่างจากนิ้วก้อยของมนุษย์!

รวมถึงสภาพร่างกายที่แปลกประหลาดปีกทั้งสองข้างนั้นมิได้สมดุลกับร่างกายขนาดเล็กของมันเลย ปีกทั้งสองข้างมีขนาดใหญ่เกินกว่าร่างกายของมันเสียอีก

ทั้งความกว้างและความยาวของปีกคู่นั้นสามารถครอบคลุมร่างกายของมันได้อย่างมิดชิดสองถึงสามตลบเลยทีเดียว

ยามที่หลินหยางจ้องมองตรวจสอบมันนั้นเขามิได้เห็นตัวตนมันชัดเจนมากเท่าใดจึงคิดว่ามันมีขนาดเทียบเท่าลูกปิงปอง แต่แท้จริงแล้วลำตัวของมันช่างเล็กน้อยกระจ้อยร่อยจนมิได้น่าหวาดกลัวไม่มีความเกรงขามเลย แม้แต่เด็กตัวเล็กๆใช้ฝ่ามือทั้งสองข้างตบมันจนแบนได้อย่างง่ายดาย

แต่มันสามารถยืนยันตนเองว่าเป็นเผ่าพันธุ์เดียวกันกับค้างคาวระดับสี่และหก เพราะปีกคู่นั้นของมันที่เป็นเหล็กทั้งดุ้นแบบเดียวกันกับค้างคาวตัวอื่นๆนั่นเอง

ดูแล้วปีกของมันช่างแวววับสวยงามไร้ที่ติทั้งยังคมกริบไม่ต่างจากใบมีดที่ลับมาจนแหลมเรียวบาง เพียงแค่เห็นก็หวาดเสียว

ปีกที่ดูเล็กนี้ดูจะเป็นสิ่งที่แข็งแรงทนทานมากที่สุดในชิ้นส่วนร่างกายของมัน

ตอนนี้เมื่อมันแน่ใจแล้วว่าผู้บุกรุกรายนี้ไร้พิษสงมิมีภัยอันตรายเหลืออยู่ มันหยุดตีปีกใช้เท้าน้อยๆเหยียบลงบนร่างกายของเขา

เหยียบย่ำเดินไปมาสำรวจร่างกายของเขาอยู่ทุกซอกทุกมุมตั้งแต่หัวจรดเท้า

มันมิได้โจมตีเข้าใส่ร่างหลินหยางเลยทั้งที่เดิมทีมันยังคงหมายมั่นจะปลิดชีวิตของเขาอยู่หยกๆ แต่ตอนนี้ดูเหมือนมันให้ความสนใจกับร่างกายของผู้บุกรุกยิ่งนัก

เจ้าค้างคาวตัวนี้ยามมันเดินปีนป่ายไปมาบนร่างกายของหลินหยางที่เสื้อผ้าเปียกชุ่มจนแนบชิดติดผิวหนัง ราวกับค้างคาวตัวจิ๋วไร้น้ำหนักไม่มีมวลสาร

มันไม่ทิ้งฝากแม้แต่ร่องรอยเท้าของมันไว้บนเสื้อเปียก มันยิ่งน่าพิศวงยิ่งนักหากเทียบกับการโจมตีรุนแรงมหาศาลที่มันเป็นผู้ก่อขึ้น

ด้วยร่างกายเล็กกระจ้อยร่อยทั้งน้ำหนักเบาบางราวกับขนนก กลับสามารถทลายการป้องกันที่มาจากพละกำลังบวกกับเครื่องทุ่นแรงอย่างโล่เหล็กได้อย่างไม่ยากเย็น

ดูแล้วหากมิใช่มันมีสถานะพลังโจมตีสูงส่งก็คงมาจากทักษะบางอย่างที่มันครอบครองอยู่

ทางด้านหลินหยาง

เสื้อผ้าถูกย้อมไปด้วยหยาดและเลือดสีแดงฉานจากทะเลเลือดที่อาบอยู่บนพื้นถ้ำ

ทรวงอกชายหนุ่มยกสูงขึ้นและยุบลงไปการหายใจคงที่สม่ำเสมอ เปลือกตาของเขาบัดนี้ปิดลงมาหุ้มดวงตาสนิท

ตอนนี้นับว่าร่างกายของเขาได้พักลงอย่างแท้จริง หากคนอื่นมาพบเห็นคงเข้าใจผิดคิดว่าเขากำลังนอนหลับฝันหวานอยู่เป็นแน่

ตอนที่ 422 เคลื่อนไหว

พึ่บ~

แคว๊ก~

ค้างคาวตัวจิ๋วตีปีกผละออกจากตัวหลินหยาง มันขึ้นบินอยู่บนอากาศตามเดิมทั้งยังส่งเสียงร้องออกมาคล้ายกับออกคำสั่งให้คำบัญชากับค้างคาวระดับต่ำ

แคว๊ก~

แคว๊กก~

สิ้นเสียงของมัน ค้างคาวระดับสี่และหกนับพันตัวส่งเสียงร้องดังก้องกังวาลผสมปนเปไปหมด ตามมาด้วยเสียงกระพือปีกดังกระหึ่ม ค้างคาวทั้งฝูงเคลื่อนที่เข้ามาใกล้ร่างของผู้บุกรุก

ฟิ้วว~

ค้างคาวระดับหกกว่าร้อยตัวเร่งตีปีกบินด้วยความเร็วสูงผ่านร่างหลินหยางไปดั่งลูกธนู พวกมันนับร้อยบินหายไปในความมืดมุ่งตรงไปยังเส้นทางที่นำพวกมันออกไปสู่โลกภายนอก ตามมาด้วยค้างคาวระดับสี่ทยอยเร่งความเร็วสูงสุดบินตรงไปยังเส้นทางเดียวกัน

ไม่นานค้างคาวระดับสี่ตัวสุดท้ายก็ผ่านร่างหลินหยางไปอย่างไม่ใยดี พวกมันมิได้สนใจร่างของผู้บุกรุกที่นอนหมดสติอยู่นี้เลยทิ้งให้หลินหยางที่นอนหมดสติอยู่ตามลำพังกับค้างคาวตัวจ้อย

ค้างคาวตัวนี้มันบินอยู่เหนือร่างผู้บุกรุกไม่ได้ตามค้างคาวระดับสี่และหกมุ่งหน้าออกไปแต่อย่างใด

ห้านาทีผ่านไป

อ..~

หลินหยางสลึมสลืองัวเงียเริ่มมีสติขึ้นมาเล็กน้อย

ริมฝีปากแห้งผากเผยอออกบางเบาส่งเสียงแหบพล่าฟังมิได้ศัพท์คล้ายกำลังละเมอเพ้อพก

เขาพยายามลืมตาแต่ทว่าทำเช่นไรก็มิสามารถยกเปลือกตาที่หนักอึ้งขึ้นไปได้ทำให้เขามองเห็นได้เพียงภาพเบลอรางๆเท่านั้น ภาพที่เขาเห็นบัดนี้มันคือบางอย่างที่คล้ายกับผืนดินกำลังเลื่อนผ่านหน้าเขาไปอย่างช้าๆต่อเนื่อง

ประสาทรับรู้เริ่มกลับมาบางส่วนทำให้เขาได้กลิ่นเหม็นคละคลุ้งกลิ่นคาวน่าสะอิดสะเอียน

พร้อมกับรับรู้ความรู้สึกบางอย่างที่แผ่นหลังของเขาได้รับ มันคล้ายกับว่าหลังของเขากำลังถูไถไปบนบางสิ่งที่เหนียวเหนอะหนะ

ครืด~

หูของเขาเริ่มได้ยินเสียงบางอย่างที่ดังขึ้นมาไม่หยุดมัน เสียงนี้คล้ายกับว่าสิ่งของบางอย่างที่มีขนาดใหญ่กำลังเสียดสีอยู่กับบางสิ่งจนเกิดเป็นเสียงดังกล่าวออกมา

‘หือ?’ หลินหยางส่งเสียงบางเบากำลังสับสนกับสิ่งที่ตนเองพบเจออยู่ตอนนี้

เขาพยายามขยับร่างกายบังคับแขนขาแต่ไม่ว่าจะส่งแรงไปมาเท่าใดร่างกายของเขาก็มิตอบสนองตามต้องการของตนเองเลยแม้เพียงนิดไม่สามารถบังคับร่างกายได้อย่างใจนึก

สถาพร่างกายของเขามิสามารถเรียกได้ว่าสมบูรณ์นี้คือผลกระทบที่ใหญ่หลวงหลังจากฝืนใช้ทักษะระดับสูงทำให้ตัวเขาเองได้รับภาระหนักหนาสาหัส

ยิ่งกว่านั้นเขายังหมดสติท่ามกลางฝูงศัตรูถูกสัตว์ประหลาดนับพันตัวห้อมล้อมอยู่เป็นเวลา มิทราบโชคดีแค่ไหนที่เขามิถูกปลิดชีวิตลงไปด้วยเงื้อมมือของค้างคาวเหล่านี้

เขายังคงเห็นภาพแบบเดิม ได้รับกลิ่นแบบเดิม ความรู้สึกเหมือนเดิม ไม่นานหนังตาที่หนักอึ้งของเขาค่อยๆปิดตัวลงอย่างช้าๆ ประสาทสัมผัส การมองเห็น การได้ยิน ค่อยเลือนหาย

เหลือแต่โลกดำมืด ไม่สามารถฝืนคงสติเอาไว้ได้อีกเขากลายเป็นเจ้าชายนิทราอีกครา…

ครืดด~

เสียงนี้ยังคงมีอยู่ไม่เลือนหาย เสียงมันค่อยๆเคลื่อนที่เข้าไปในส่วนลึกของถ้ำอย่างช้าๆโดยจุดศูนย์กลางที่เสียงนั้นส่งออกมามันคือร่างกายของหลินหยาง!

นั่นเพราะตอนนี้ร่างที่ไร้สติของหลินหยางกำลังถูกค้างคาวตัวจิ๋วลากขาของเขาไปบนพื้นถ้ำ

มุ่งตรงสู่ส่วนปลายของถ้ำอย่างช้าๆ น่าแปลกที่มันสามารถลากหลินหยางที่มีน้ำหนักมากกว่ามันหลายสิบเท่าไปได้

มันยังคงลากร่างของเขาต่อไปหายไปในความมืดอย่างเชื่องช้า..