เทพอสูรสยบโลกา - ตอนที่ 661

เทพอสูรสยบโลกา ตอนที่ 661 เพิ่มกําลังพล

ดาบคืออาวุธที่ผลิตโดยมนุษย์และใช้งานโดยมนุษย์เช่นกัน ใช้เพื่อทุ่นแรงลดข้อด้อยของตนเองต่อกรกับศัตรูไม่ว่าจะเป็นสัตว์ตัวเล็ก ใหญ่หรือกระทั่งมนุษย์ด้วยกันเอง และขึ้นชื่อว่าเป็นอาวุธของมนุษย์ก็เป็นไปไม่ได้ที่สัตว์ทั้งหลายจะใช้งานได้คล่องแคล่วเทียบเท่า ยิ่งมิต้องกล่าวถึงถ้ําค้างคาวที่พักอาศัยของค้างคาวปีกเหล็ก พวกมันจะใช้อาวุธของมนุษย์นั้นหรือ? มันจะใช้ได้ยังไงกันเล่า

ดูจากบาดแผลของพวกมันทั้งคู่แล้วสมควรเกิดจากคนเพียงคนเดียว

ผู้บาดเจ็บทั้งสองรายนี้มันมีเรื่องบาดหมางกับผู้ใดจนถึงขั้นลงมือลงไม้ได้โหดเหี้ยมเช่นนี้? ผู้กระทําเรื่องโหดร้ายเช่นนี้ช่างน่าหวาดกลัวอย่างยิ่ง

“ดาบนี่เป็นของใคร?” เทียนหนิงเจี้ยนที่นิ่งเงียบมานานในที่สุดมันก็เปิดปากพูด แท้จริงแล้วก่อนหน้านี้เมื่อมันเห็นก้อนเนื้อหน้าท้องของชายผู้เคาะห์ร้ายติดอยู่บนใบดาบส่งผลให้ใบหน้าของมันผะอืดผะอมแทบอาเจียนออกมาหลายระลอกเลยทีเดียว

ประโยคคําถามดังกล่าวมุ่งเป้าไปยังเหล่าผู้รอดชีวิตทั้งหนึ่งร้อยคนซึ่งเป็นคนหน้าใหม่แปลกหน้า

“ ” และแน่นอนว่าไม่มีคําตอบไขข้อข้องใจให้แก่มันดังคาด ไม่ทราบเพราะมิใช่ฝีมือของพวกมันคนใดคนหนึ่งหรือผู้กระทําปิดปากเงียบมิยอมมอบตัว

เทียนหนิงเจี้ยนปรายตามองกวาดเหล่าผู้รอดชีวิตทั้งหมดคอยดูปฏิกิริยาของแต่ละคน ทว่าไม่มีใครแสดงพิรุธใดๆออกมาทางท่าทางและสีหน้าเลย แถมในจํานวนทั้งหนึ่งร้อยคนนี้ก็ยังไม่มีผู้ใดให้เจาะจงเป็นพิเศษอีกด้วย

มันต้องการหาคนร้ายงั้นหรือ? ถูกแล้วมันต้องการหาตัวผู้กระทําการอันโหดร้ายป่าเถื่อน แต่ความคิดของมันนั้นแปลกออกไปเสียหน่อยเพราะคนร้ายที่มันกําลังหาอยู่นี้มิใช่เพื่อจับมาลงโทษ แต่มันต้องการชักจูงให้คนผู้นั้นมาเป็นพวก!

บาดแผลบนร่างของผู้เคาะห์ร้ายทั้งสองสามารถบ่งชี้ถึงพลังฝีมือของผู้ทําร้ายมันได้อย่างดีหากได้มันผู้นี้มาเข้าร่วมย่อมสามารถเพิ่มกําลังรบให้แก่ทีมต่อสู้แม้จะเล็กน้อยก็ยังดี

ผู้บาดเจ็บ? ใครเล่าจะสนใจ ในเมื่อพวกมันทั้งสองเองก็เป็นใครมาจากไหนมิทราบไม่ได้มีความรู้จักมักคุ้นกับผู้ใดเป็นการส่วนตัว

ในความคิดเทียนหนิงเจี้ยนแล้วอยากให้มันทั้งสองได้ตกตายไปเลยเสียด้วยซ้ําจะได้มีเปลืองแรงของแพทย์สาวในการรักษาให้แก่พวกมัน แถมยังมีความเป็นไปได้สูงว่าจะเป็นการรักษาที่ใช้เวลานานอีกหลายวันหรือหลายสัปดาห์เสียด้วยเพราะในจํานวนผู้รอดชีวิตทั้งหมดเองก็มีคนที่ได้รับบาดเจ็บอยู่มาก ฉะนั้นหรงเถียนเหยาย่อมไม่สามารถใช้งานทักษะแห่งการรักษาที่ถือครองในการคืนสภาพร่างกายอันสมบูรณ์ให้แก่พวกมันทุกคนได้ในเร็ววัน

นี่มันหมายความว่ายังไง? นั่นก็หมายถึงอาหารและน้ําอันแสนสําคัญที่จะต้องใช้เลี้ยงคนที่ไร้ ประโยชน์พวกนี้หนะสิ!!

มิใช่เพียงเทียนหนิงเจี้ยนเท่านั้นที่มีความคิดเช่นนี้ หากพวกมันปรึกษาหารือกันอย่างจริงจังก็คงมีอีกหลายคนเลยทีเดียวที่มีความเห็นตรงกัน นี่แสดงถึงทัศนคติที่เปลี่ยนไปของพวกมัน

“มีใครรู้ไหมว่ามันโดนใครทําร้าย” ชายฉกรรจ์จากกลุ่มผู้รอดชีวิตตะโกนเสียงเข้มพร้อมปั้นหน้าดุดันตะบึงใส่เหล่าผู้รอดชีวิตด้านหลังของตน

“ใครทํารีบออกมาแสดงตัวซะ”

” กล้าทํากล้ารับหน่อยโว้ย” เหล่าชายฉกรรจ์พากันเค้นหาคําตอบแทนเทียนหนิงเจี้ยน แต่ในกลุ่มผู้รอดชีวิตแล้วใครจะฝีมือการต่อสู้มากไปกว่าชายฉกรรจ์ทั้งยี่สิบที่เป็นหัวหอกเหล่านี้

“ช่างเถอะ” เทียนหนิงเจี้ยนส่ายหัว การจะหาตัวผู้กระทําผิดนั้นไม่ยาก แต่มันไม่มีเวลาเหลือพอจะมาทําเช่นนั้น หากผู้กระทําต้องการอําพรางแม้จะเค้นเท่าไหร่มันก็คงไม่ยอมแสดงตัวหรือหากผู้ทําไม่อยู่ที่นี่ในตอนนี้ก็แสดงว่ามันก็คือหนึ่งในผู้เสียชีวิตที่ถูกถ้ําค้างคาวทับตายไปแล้ว

” เอาพวกมันไปไว้หน้าที่พักชั่วคราว” เทียนหนิงเจี้ยนออกคําสั่งแก่ชายคนนึงจากทีมก่อสร้างชี้เป้าไปยังผู้บาดเจ็บทั้งสอง ผู้ได้รับคําบัญชาไม่รอช้าเรียกสหายเข้ามาร่วมช่วยกันลากแขนขาพวกมันไปนอนเรียงกันบนพื้นหญ้าหน้าที่พักชั่วคราวอย่างเป็นระเบียบ

“งั้นเหอ หลิวไห่ เทียนหนิงเจี้ยนขานเรียกสองนาม

ตอนนี้จิ้นเหอและหลิวไห่นําเหล่าชายฉกรรจ์ทีมระยะใกล้กระจายกําลังยืนคุมพื้นที่ซ้ายขวาพวกมันหลังได้ยินเทียนหนิงเจี้ยนเรียกชื่อตนก็หันมองหาต้นตอ เมื่อสายตาของทั้งสองจับจ้องไปยังเทียนหนิงเจี้ยนก็พบกับภาษามือง่ายๆที่แม้แต่เด็กยังเข้าใจ มันชี้ไม้ชี้มือไปยังที่พักชั่วคราวก่อนจะสาวเท้าเดินต้วมเตี้ยมลากหลิวเจียหัวหน้าทีมก่อสร้างมุ่งตรงไปยังตําแหน่งเป้าหมายและหายวับเข้าไปข้างใน

จิ้นเหอและหลิวไห่มองหน้ากันชั่วครู่ด้วยความสับสน แต่มันไม่ปล่อยยให้เทียนหนิงเจี้ยนรอนานนักตบเท้าตามเข้าไปติดๆ

เหตุที่เทียนหนิงเงี่ยนเรียกรวมตัวเหล่าผู้นําทั้งหลายย่อมต้องมีเรื่องสําคัญสําหรับปรึกษาหารือรวมความเห็นจากหลายฝ่าย

ในที่พักชั่วคราว

ตอนนี้เวลาผ่านไปราวห้านาทีแล้วตั้งแต่พวกมันทั้งสี่เข้ามากระจุกตัวรวมหัวกันอยู่ในที่พักแสนแคบทั้งสี่คนนั่งล้อมลงโดยมีเจียวซิ่นผู้บาดเจ็บนอนเป็นจุดศูนย์กลาง ตอนนี้มนุษย์หมาป่าหนุ่มผู้นี้นอนคว่ําหน้ามีสติรับรู้เต็มเปี่ยมแต่ยังมิสามารถขยับเขยื่อนตัวได้มากนักจากความเจ็บปวดที่มาเยือนเป็นครั้งคราวและคําแนะนําจากแพทย์ผู้รักษาเพื่อให้บาดแผลมิปริแตกฉีกขาดเพิ่มเติม

“ไม่มีใครคัดค้านใช่ไหม” เทียนหนิงเจี้ยนกล่าวถามความเห็นจากชายทั้งสี่คน หลิวเจียหลิวไห่จิ๋นเหอและเจียวซิ่น

“งั้นก็เอาตามนี้” มันกล่าวต่อเมื่อไม่มีผู้ใดแสดงความประสงค์คัดค้าน

หัวข้อสําคัญของการประชุมระดับผู้นําในครั้งนี้ถึงบทสรุปแล้ว

พวกมันปรึกษากันเรื่องใด? คงไม่พ้นเรื่องของกลุ่มผู้รอดชีวิตนั่นแล

หลังเทียนหนิงเจี้ยนได้รับฟังเรื่องราวจากปากเหล่าผู้รอดชีวิตตั้งแต่ภายในถ้ํา มันก็ได้ข้อสรุปแล้วว่าคนมากกว่าร้อยนี้ไม่มีเมืองให้กลับไปอีกแล้ว เนื่องจากเมืองของพวกมันถูกค้างคาวปีกเหล็กถล่มเละจนราบคาบและพลเมืองส่วนใหญ่ได้ตกตายไปเสียจนสิ้น ฉะนั้นแล้วถึงจะรักษาชีวิตรอดออกมาจากถ้ําปีศาจได้แต่ทว่า พวกมันทั้งหมดก็จะกลายเป็นผู้พเนจรซึ่งคล้ายคลึงกับฉางเปาที่สูญเสียเมืองหลักของตนจนต้องร่อนเร่ไม่มีที่อยู่เป็นหลักแหล่ง

แทนที่จะปล่อยผู้รอดชีวิตกว่าร้อยคนไปตามยถากรรมสู้รับพวกมันเข้ามาอยู่ในอาณัติเป็นเพิ่มกําลังรบให้แก่เมืองพวกเขามิดีกว่าหรือ

ตอนนี้สิ่งที่เมืองของพวกมันขาดแคลนที่สุดมิใช่อาหารหรืออาวุธดังเก่าก่อน แต่เป็นกําลังคนคนที่สามารถเป็นกําลังรบให้แก่เมืองของพวกมันจริงๆแล้วก็มีเพียงทีมระยะใกล้และทีมจู่โจมซึ่งเมื่อรวมกันแล้วยังมีถึงหนึ่งร้อยคน มันยังมถึงหนึ่งในห้าของพลเมืองทั้งหมดเสียด้วยซ้ําซึ่งนับว่าขาดความสมดุลอย่างยิ่ง

ส่วนทีมก่อสร้างเองหากได้สมาชิกเพิ่มขึ้น การก่อสร้างงานเล็กงานใหญ่ก็จักสามารถดําเนินการไปได้ในความเร็วที่มากขึ้นเช่นกันซึ่งก็นับว่าเป็นผลดี

สิ่งที่พวกมันต้องเสียก็คืออาหารที่ใช้เพื่อเลี้ยงปากท้องของสมาชิกใหม่เหล่านี้ซึ่งก็มินับว่าเป็นปัญหาอันใดเพราะตอนนี้อาหารที่พวกมันใช้ในแต่ละวันก็ยังเหลือกินเหลือใช้เลยทีเดียว

นั่นคือหัวข้อหลักในการสนทนาภายในที่พักชั่วคราว

ถึงเทียนหนิงเจี้ยนจะมีสิทธิในการตัดสินใจเรื่องราวต่างๆภายในเมืองได้ แต่เรื่องใหญ่เช่นนี้มันสมควรต้องปรึกษากับหลายฝ่ายเพื่อลดปัญหาที่จะตามมา

ณ ปากถ้ํา

การรวมตัวของผู้มีบทบาทสําคัญย่อมเป็นจุดสนใจ โดยเฉพาะเหล่าผู้รอดชีวิตพวกมันล้วนจ้องมองยังที่พักอันทรุดโทรมด้วยใจระทึกทั้งคาดเดาเรื่องราวไปต่างๆนาๆ

หลังผ่านไปห้านาที่ชายทั้งสี่ก็ตบเท้าทยอยกันออกมาจากที่พักชั่วคราว สีหน้าของผู้ที่เดินออกมานั้นแสดงถึงความยินดีอย่างปิดไม่มิด เนื่องจากตอนนี้พวกมันแต่ละกลุ่มกําลังจะได้รับสมาชิกเพิ่มลดภาระได้คนมาใช้สอยมากขึ้น

“ใครได้รับบาดเจ็บให้มารวมกันตรงนี้!” เทียนหนิงเจี้ยนปาวประกาศ

กลุ่มผู้รอดชีวิตแตกฮือทันที กว่าเก้าสิบในหนึ่งร้อยลุกพรวดพราดกรูกันเข้ามาหาเทียนหนิงเจี้ยนด้วยความรวดเร็ว กลายเป็นความวุ่นวายภายในพริบตาจนสมาชิกทีมระยะใกล้ต้องเข้ามาควบคุมจัดระเบียบแถวให้พวกมันเป็นระเบียบเรียบร้อย