เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ - ตอนที่ 33

大姐大 บทที่ 33: ชิวลี่เย่าขอพบนายท่านเชิ่ง

ชิวหลีเจนหายใจลึกสองสามครั้ง คิดถึงคำพูดของพ่อของตนเองในใจเพื่อทำใจตัวเองให้เยือกเย็นลง

“เจี่ยนอีหลิง แกต้องการอะไร” ชิวหยีเจนพยายามที่จะสะกดข่มอารมณ์โกรธของตนเอง ไม่ยอมให้ตนเองมีท่าทางหุนหันพลันแล่น

“เธอกับฉันอยู่อย่างสันติ วิดีโอต้นฉบับจะไม่ถูกส่งออกไป” เจี่ยนอีหลิงตอบคำถามง่ายๆ

“แกขู่ฉัน” เมื่อไหร่กันที่ชิวหยีเจนจะถูกข่มขู่แบบนี้

เจี่ยนอีหลิงเพียงแค่มองดูชิวหยีเจนโดยไม่พูดอะไร

ชิวหยีเจนมีสิทธิ์ที่จะเลือก เธอสามารถเลือกที่จะไม่ถูกเจี่ยนอีหลิงขู่ และสร้างปัญหาให้กับเจี่ยนอีหลิงต่อไป

หรือเลือกที่จะเป็นน้ำบ่อไม่ก้าวก่ายน้ำคลองกับเจี่ยนอีหลิง

กล้ามเนื้อบนใบหน้าของชิวหยีเจนบิดเบี้ยว และคนที่ได้เห็นต่างก็รู้สึกว่าเธออาจะพุ่งเข้าไปต่อสู้กับเจี่ยนอีหลิงได้ทุกขณะจิต

และร่างเล็กๆของเจี่ยนอีหลิงบางทีอาจจะไม่พอที่จะรับหมัดของชิวหยีเจนได้

ภายใต้สายตาเปี่ยมความกังวลของทุกคน ชิวหยีเจนกล่าวกับเจี่ยนอีหลิงว่า “ก็ได้ ก็ได้ แกเหี้ยมมาก”

นั่นจะใช้ไม่ได้ผลหากว่าเจี่ยนอีหลิงไร้ความปรานี ผลจากการที่เจี่ยนอีหลิงเผยแพร่วิดีโอที่ไม่เซ็นเซอร์ไม่ใช่อะไรที่เธอจะสามารถรับมือไหว

ได้รับคำตอบที่เธอต้องการจากปากชิวหยีเจนแล้ว เจี่ยนอีหลิงก็เพียงแค่พยักหน้าเล็กน้อย

หลังจากนั้นเธอก็เดินผ่านชิวหยีเจนและเดินออกไปนอกห้องเรียน

ทั้งห้องเรียนมองดูเจี่ยนอีหลิงเดินออกไปจากห้องอย่างไม่เร่งรีบ

ด้วยเหตุผลที่อธิบายไม่ถูก เจี่ยนอีหลิงดูเหมือนจะเทพกว่า

กล้าที่จะยุ่งกับชิวหยีเจน เธอถือเป็นคนแรก

###

ในตอนเย็น ชิวลี่เย่า อันดับแรกตรงเข้าไปหา หยูซื่อเหมี่ยว ประธานกลุ่มฉีเหยว่

เขาและหยูซื่อเหมี่ยวเป็นเพื่อนกันมานานกว่าสิบปี

ครั้งนี้เขาหวังที่จะใช้หยูซื่อเหมี่ยวเป็นสะพานข้ามไปหานายท่านจากเป่ยจิง

หลังจากที่นายท่านมาที่เมืองเหิงเหย่วน เขาก็อาศัยอยู่ในบ้านตระกูลหยู

เพราะว่า หยูซี นายน้อยของตระกูลหยูรู้จักกับนายท่านคนนี้ของตระกูลจ๋าย

ดังนั้นชิวลี่เย่าจึงใช้ความสัมพันธ์ของเขากับหยูซื่อเหมี่ยวไปเยี่ยมนายท่านคนนี้

ด้วยเหตุผลนี้เขาได้ส่งคนไปเตรียมของขวัญพิเศษมากมาย

หลังจากที่ใช้ความพยายามเกลี้ยกล่อมหยูซื่อเหมี่ยวมากมาย สุดท้ายเขาก็ตกลงให้ได้พบปะที่บ้านเก่าตระกูลหยูในวันนี้

บ้านเก่าตระกูลหยู และบ้านเก่าตระกูลเจี่ยนนั่นอยู่ติดกัน และมีเพียงบ้านสองหลังนี้ที่อยู่ในบริเวณนั้น

เมื่อเห็นหยูซื่อเหมี่ยว ชิวลี่เย่าก็ยิ้มและกล่าวว่า “ฉันต้องขอบใจนายสำหรับเรื่องนี้”

หยูซื่อโม่เป็นชายวัยกลางคน ร่างกายของเขาค่อนข้างผิดรูปอยู่บ้าง อย่างไรก็ตามหน้าตาของเขาก็ยังดีอยู่ ดวงตายังชัดเจน ใบหน้าแสดงความเฉลียวฉลาดของบุคคลที่ประสบความสำเร็จในโลกธุรกิจ

หยูซื่อโม่ส่ายหน้า “อย่าเพิ่งรีบขอบคุณฉัน ฉันจะพานายไปที่บ้านเก่าของฉัน แต่ว่านายจะได้เจอหรือไม่นั้นก็ขึ้นกับตัวของนายเอง”

“ฉันเข้าใจ” ชิวลี่เย่ายังคงรู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก

สิ่งที่ชิวลี่เย่าคิดก็คือแม้ว่านายท่านคนนี้จะมีฐานะดี เขาก็ยังเป็นแค่เพลย์บอยร่ำรวยเท่านั้น จะยากแค่ไหนกับการเป็นเพื่อนดื่มกินเที่ยวเตร่

เขามีประสบการณ์มากพอกับการรับมือกับคนแบบนี้

เมื่อเห็นสีหน้าของชิวลี่เย่า หยูซือโม่ได้แต่ส่ายหน้าอย่างไม่สามารถช่วยได้

เขารู้ว่าชิวลี่เย่าคิดเรื่องของนายท่านคนนี้ง่ายเกินไป คนที่มาจากตระกูลจ๋ายจะง่ายดายปานนั้นเหรอ

นายท่านคนนี้มีคำร่ำลือว่าเป็นเพลย์บอยจริง แต่เมื่อตัดสินจากการได้พบปะในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา เขาก็พอจะรู้ว่านี่ไม่ใช่คนที่จะรับมือไหว

“อีกฝ่ายกำลังเล่นบิลเลียดกับลูกชายฉันในห้องสันทนาการชั้นหนึ่ง” หยูซือโม่นำชิวลี่เย่าไปยังห้องสันทนาการด้วยตนเอง

หยุดอยู่ที่ตรงประตูห้อง เครื่องเล่นหลากหลายวางอยู่เต็มห้อง คนเจ็ดแปดคนยืนอยู่รอบโต๊ะบิลเลียด

ชายหนุ่มสองคนกำลังเล่นอยู่ และที่ยืนอยู่ถัดจากพวกเขาเป็นบอดีการ์ดสวมชุดสูทสีดำหลายคน