เนตรเซียนทะลุสมบัติ - ตอนที่ 927 ทุบรถ

ตอนที่ 927 ทุบรถ
“ หลิวหมิงหยุนถูกกระทืบเหรอ ? ” สีหน้าของหยางโปเต็มไปด้วยความแปลกใจ
ฮัวชิงหยุนมองหยางโปอย่างสงสัย ” นายไม่รู้เหรอ ? ”
หยาง โปส่ายหัว “ คิดไม่ถึงเลยว่า จะมีเรื่องน่ายินดีแบบนี้ ! คนแบบเขา หน้าตาหล่อเหลาและยังเป็นประธานนักศึกษาอีก สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ ยังจีบสาวเก่งมากอีกด้วย คนแบบนี้ถ้าจะถูกกระทืบมันก็เป็นเรื่องปกติ ”
ฮัวชิงหยุนอึ้งไปครู่หนึ่งแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรมาก จริงๆแล้ว เธอสงสัยว่าหยางโปเป็นคนทำ
แต่ในเมื่อหยางโปไม่ยอมรับ เธอก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะเธอรู้ดีว่าตัวเองจะมาทะเลาะกับหยางโป เพราะเหตุนี้ไม่ได้ แบบนี่จะทำให้หยางโปเข้าใจผิดได้
“ พวกเราต้องไปหยูหางคืนนี้ บางทีอาจจะต้องอยู่จนถึงวันมะรืนนี้ หรืออีกวัน เธออยากกลับไปเก็บเสื้อผ้าก่อนไหม ? ” หยางโปถาม
ฮัวชิงหยุนพยักหน้า “ งั้นเดี๋ยวฉันไปเก็บเสื้อผ้าก่อน ”
“ ไป เดี๋ยวฉันจะไปส่งเธอ ” หยางโปขับรถไปส่งฮัวชิงหยุนที่ด้านล่างของหอพัก เธอเดินไปเก็บเสื้อผ้า ทางด้านหยางโปก็รออยู่ด้านล่าง
หยางโปมีรถสองคันอยู่ที่จินหลิง ทั้งหมดล้วนเป็น รถวอลโว่ ต่อมาเขาก็ได้ดัดแปลงรถเป็นรถกันกระสุน รถคันนี้ดูไม่เด่น แต่จริงๆแล้วปลอดภัยมาก
ระหว่างที่รอ หยางโปก็เห็นใครบางคนเดินเข้ามาพร้อมกับก้อนอิฐจากกระจกมองหลัง จากกระจกมองหลัง เห็นได้ชัดเจนว่าคนๆนั้นดูเหมือนจะได้รับบาดเจ็บและใบหน้าของเขาบวมช้ำ
หยางโปหัวเราะเบาๆ และรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใครทันที เขาคนนั่นคือหลิวหมิงหยุนนั่นเอง !
คิดไม่ถึงว่าเขายังจะกล้าเข้ามาอีก อีกทั้งยังถือก้อนอิฐรีบวิ่งเข้ามาแบบนี้ !
หยางโปที่กำลังนั่งอยู่ในรถ ก็ไม่ได้ขยับเขยื้อน เมื่อเห็นหลิวหมิงหยุนวิ่งมา และยังตะโกนเข้ามาในรถ “ ไอ้บ้าที่นั่งอยู่ข้างใน ออกมาเดี๋ยวนี้นะ แม่งเอ้ย คิดไม่ถึงว่าจะกล้ามาจีบฮัวชิงหยุน
แกไม่รู้หรือไงว่าฮัวชิงหยุนเป็นผู้หญิงของฉัน ? ”
หยางโปเหลือบมองออกไปข้างนอก และขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย แต่กลับไม่ขยับเลย
หลิวหมิงหยุนมองไม่เห็นภายในรถ เห็นแค่เงาร่างคนตะคุ่มๆแล้วตะโกนเสียงดังใส่ว่า
” ใครอยู่ในนั่น ไอ้คนขี้ขลาด กล้าออกมาไหม ! ”
หยางโปขมวดคิ้ว ลดกระจกรถลง และมองออกไปข้างนอก “ หลิวหมิงหยุน คุณยังหาเรื่องไม่พออีกหรือไง ? ”
หลิวหมิงหยุนเห็น หยางโปนั่งอยู่ข้างใน เขาถึงกับตกตะลึงนิ่งอึ้งไป เหตุการณ์เมื่อวานยังคงติดตา เมื่อคิดถึงบทเรียนที่ผ่านมา เขาก็อดไม่ได้ที่จะตัวสั่น เขาได้ข่าวมาเลยรู้ว่าฮัวชิงหยุนนั่งรถกลับมาแล้ว เขาจึงรีบวิ่งมาด้วยความโมโห มีหรือจะทันได้คิดอะไรมาก ?
คนที่พุ่งตัวเข้ามาพร้อมกับหลิวหมิงหยุน เป็นนักศึกษาใหม่ทั้งหมด พวกเขาเพิ่งเข้าเรียนในมหาวิทยาลัยและรู้ว่าจะเป็นการดีถ้าติดตามหลิวหมิงหยุน ดังนั้นเมื่อเห็นหลิวหมิงหยุนกวักมือเรียก พวกเขาทั้งหมดก็หยิบก้อนอิฐมาจากสวนดอกไม้และวิ่งกรูกันเข้ามา
เมื่อเห็นสีหน้าท่าทีของหลิวหมิงหยุน ทุกคนก็มีอาการลังเลและไม่รู้ว่าต้องทำยังไงต่อดี
เวลานี้ไม่รู้ว่ามีใครตะโกนเสียงดังออกมา ” คนคนนี้บ้าคลั่งเกินไปแล้ว คิดไม่ถึงว่าจะกล้าตะคอกใส่ประธานของเรา พวกเราทุบมัน ! ”
” ทุบ ! ”
มีคนตะโกนสั่งเสียงดัง มีบางคนที่อ่อนไหวทำตามอย่างรวดเร็ว ทุบอิฐในมือลงบนรถทันที
” ปัง ! ปัง ! ปัง ! ”
เสียงก้อนอิฐทุบรถจนเกิดเสียงดัง
หยางโปตอบสนองกลับอย่างเร็ว กดปุ่ม จากนั้นกระจกก็เคลื่อนขึ้น เขานั่งอยู่ในรถฟังเสียงดังรบกวนข้างนอก โดยไม่ได้รู้สึกโกรธเลย เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วกดโทรแจ้งความ
หอพักหญิงที่ชั้นล่างเสียงดังเอ๊ะอ๊ะโวยวายมาก เมื่อสาวๆหลายคนได้ยินการเคลื่อนไหวทางด้านนี้ ต่างก็พากันมาดูที่ระเบียง
“ รถถูกทุบแล้ว รถที่จอดอยู่ชั้นล่างถูกทุบแล้ว ! ”
ฮัวชิงหยุนที่กำลังเก็บเสื้อผ้าอยู่ จู่ๆก็ได้ยินเพื่อนร่วมห้องตะโกนเสียงดังที่ระเบียง ฮัวชิงหยุนกลับไม่รู้ว่าเป็นรถของหยางโป เธออดไม่ได้ที่จะยิ้มและพูดออกมาว่า “ รถใครถูกทุบนะ ทำไมมีคนทุบรถล่ะ ? ”
“ ถูกทุบจริงๆนะ รถสีดำคันหนึ่ง ดูอนาถมาก หลายคนต่างพากันเอาอิฐทุบ ! ”
ฮัวชิงหยุนตกตะลึงครู่หนึ่ง จำได้ว่ารถของหยางโปก็เป็นสีดำเช่นกัน เธอจึงรีบถามขึ้นไปว่า
“ รถคันที่จอดอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่หรือเปล่า ? ”
“ ใช่ ที่จอดอยู่ชั้นล่างของหอพัก ใต้ต้นสนใหญ่ต้นนั้นแหละ ” เพื่อนร่วมห้องกำลังดูอย่างสนุกสนานพร้อมทั้งตอบกลับมา
ฮัวชิงหยุนตกตะลึงนิ่งอึ้งไปเลย จนไม่สนใจแม้แต่จะเก็บข้าวของ วิ่งลงไปข้างล่างด้วยความรวดเร็ว รู้สึกตื่นตระหนกไปหมด “ หยางโปอยู่คนเดียว ขออย่าได้รับบาดเจ็บเลยนะ ! ”
เมื่อวิ่งลงไปมาถึงด้านล่างหอพัก ฮัวชิงหยุนก็รีบวิ่งไปที่รถสีดำทันที เธอเห็นหลิวหมิงหยุน
ยืนอยู่ท่ามกลางฝูงชน ทั้งตกใจและหวาดกลัว น้ำตาไหลทะลักออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่
เมื่อเข้าไปใกล้อีกหน่อย เธอก็พบว่าถึงแม้คนพวกนั้นจะทุบรถแรงแค่ไหน แต่ดูเหมือนว่ารถจะไม่ได้รับความเสียหายใดๆเลย มีเพียงสีพื้นผิวรถถลอกเท่านั้น
มีคนจำนวนมากรายล้อมอยู่ในสถานที่เกิดเหตุ และดูเหมือน หลิวหมิงหยุนเพิ่งจะรู้ตัว
ถึงได้ห้ามนักเรียนคนอื่นๆไว้ แต่เวลานี้ สีของผิวรถถูกทำลายไปแล้ว !
หยางโปมองดูฉากนี้ ส่ายหน้าโดยไม่พูดอะไร เสียงไซเรนของรถตำรวจก็ดังเข้าหูมา
หยางโปถึงได้ยอมเปิดประตูรถ จากนั้นเขาก็เหลือบมองไปที่หลิวหมิงหยุน โดยไม่พูดอะไรสักคำ แล้วเดินตรงไปหาฮัวชิงหยุนทันที
หลิวหมิงหยุนโกรธแต่ไม่กล้าพูดอะไร คนอื่นๆที่มากับเขา รู้ดีว่าฮัวชิงหยุนคือคนที่หลิงหมิงหยุนตามจีบอยู่ มีบางคนถือก้อนอิฐอยากจะวิ่งเข้ามา แต่กลับถูกเพื่อนร่วมชั้นห้ามไว้
“ นายโง่หรือไง รถคันนี้ทุบยังไงก็ไม่พังเลย ! ”
“ เกิดอะไรขึ้นทุบไปขนาดนั้นไม่เป็นอะไรเลยเหรอ ? ” ชายคนนั้นตะลึงไปครู่หนึ่ง
“ โง่จริงๆ นั่นก็แสดงว่ารถคันนี้ดีน่ะสิ นี่อาจจะเป็นรถปรับแต่งมาอย่างดี และกันกระสุนด้วย ”
ชายคนนั้นตะลึงนิ่งอึ้งไปเลย เขาได้ยินเสียงไซเรนของตำรวจ ก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมองชายที่อยู่ข้างๆ “ เราหนีกันเถอะ ! ”
“ ไม่เป็นไรนายสบายใจได้ พวกเขาไม่กล้าลงมือทำอะไรหรอก พวกเรามีกันตั้งเยอะ
ทุกคนต่างก็ทำ กฎหมายไม่ลงโทษหรอก ”
เดิมทีหยางโปก็ไม่ได้สนใจพวกเขาอยู่แล้ว เขาเดินไปยืนอยู่ข้างฮัวชิงหยุน และจับมือเธอไว้
” อย่าร้องไห้ ไม่เป็นไร เธอไปเก็บของต่อเถอะ อีกเดี๋ยวพวกเราค่อยไปกัน ”
ฮัวชิงหยุนมองไปที่หยางโป ” นายอย่าไปทะเลาะกับพวกเขานะ ”
“ วางใจได้ ไม่หรอก ” หยางโปพูดด้วยรอยยิ้ม
ฮัวชิงหยุนยังคงไม่วางใจ เธอจ้องไปที่หยางโป ” ขอฉันดูก่อน เสื้อผ้าไม่ต้องรีบร้อนไปเก็บหรอก ”
หยางโปก็ไม่ได้พูดอะไรมาก พยักหน้าให้
จากนั้นตำรวจก็มาถึงที่เกิดเหตุ หยางโปก้าวไปข้างหน้าเพื่ออธิบายสถานการณ์ให้ฟัง
ตำรวจจึงเกลี้ยกล่อมไปว่า “ นี่มันในโรงเรียน และอีกอย่างรถของคุณก็ไม่ได้เสียหายอะไรมาก
ถ้าคุณไม่อยากเอาเรื่อง… ”
หยางโปตัดบททันที “ คุณควรพาทุกคนไปที่โรงพักของพวกคุณก่อนดีไหม ? ”
ตำรวจชะงักไปครู่หนึ่ง และพูดอย่างไม่เต็มใจมากนัก “ งั้นก็ตามนี้ ! ”
หยางโปหันไปพูดกับฮัวชิงหยุน ” เธอไปเก็บของก่อน เดี๋ยวสักครู่จะทีคนมารับตัวเธอในภายหลัง เธอขึ้นรถไปกับเขา ฉันจะไปเจอกับเธอระหว่างทางอีกที ”
ฮัวชิงหยุนค่อนข้างเป็นกังวลจึงพูดขึ้นว่า ” คงไม่เกิดเรื่องอะไรหรอกนะ ? ”
หยางโปส่ายหน้า “ ไม่ต้องกังวลไป ”
ไม่นาน คนกลุ่มนี้ก็พากันมาถึงสถานีตำรวจ หลิวหมิงหยุนก็เดินเข้ามาหาและเอ่ยขึ้นว่า
” ช่างเถอะนะ เดี๋ยวฉันจะจ่ายค่าชดใช้ให้คุณเอง ”
“ ชดใช้เงินอะไร ? พวกเราไม่ต้องชดใช้เงิน ! ” เพื่อนร่วมชั้นที่อยู่ข้างหลังตะโกนเสียงดัง