เนตรเซียนทะลุสมบัติ - ตอนที่ 946 ส่งกุญแจมา

พ่อหยางส่งเสียงเยาะเย้ย “ ไม่มีอะไร แกพูดมาดีกว่า จะเอากุญแจให้ฉันไหม ? ”
หยางโปขมวดคิ้ว เขาชำเลืองมองไปที่พ่อหยาง เขารู้จักสองพ่อลูกนี้ดี รู้ว่าพวกเขาไม่มีวันมายืนอยู่ที่นี่โดยไม่มีสาเหตุแน่นอน ผู้คนที่มารุมล้อมดูอยู่ที่นี่ คงไม่ใช่เพียงเพราะมาดูใบหน้าที่หล่อเหลาของพวกเขาแน่ ต้องมีเหตุผลอื่นอยู่แน่ๆ
หยางโปทำเสียงฮึดฮัดไม่พอใจ เดินไปด้านหน้า
หยางหลางรีบยืนขว้างหน้าของหยางโปไว้ “ เฮ้ เฮ้ เสี่ยวโป นายอย่าไปดูเลย ไม่มีอะไรหรอก
ที่นี่มันเป็นพื้นที่ร้านของนาย พวกเราจะมาทำอะไรได้ ? ”
ในขณะที่พูด หยางโปก็จูงแขนฮัวชิงหยุนมาถึงที่หน้าร้านแล้ว เมื่อเห็นรูปที่ติดอยู่ด้านนอกร้าน หยางโปก็ถึงกับหน้ามืดทันที
คิดไม่ถึงว่าหยางหลางสองพ่อลูกจะติดรูปใบหนึ่งที่บานเลื่อนของเขา และวางภาพสกปรกไว้ตรงนั้น !
“ นี่มันหมายความว่ายังไง ? ”
หยางโปหันไปมองหยางหลาง และชี้ไปที่ภาพวาดบนประตู
ทุกคนรอบตัวต่างพากันหัวเราะเสียงดัง แม้ว่าพวกเขาจะไม่เข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองฝ่าย แต่นี่มันก็ไม่ได้ส่งผลกระทบ ที่จะทำให้ทุกคนรู้สึกขบขัน !
หยางหลางเบะปากยิ้มกระตุกรอยแผลเป็นบนใบหน้า ทำให้เขาหัวเราะได้ค่อนข้างที่จะน่าเกลียด เขาชี้ไปที่ภาพวาดบนผนังแล้วพูดว่า “ ไม่มีอะไร เราแค่ติดเล่นสนุกๆเท่านั้นเอง ! ”
“ งั้นถ้าฉันจะเอาไอ้นั่นติดไว้บนหน้านายล่ะ ? ” หยางโปถาม
หยางหลางนิ่งเงียบไปเลย เพราะรู้ดีว่าพวกเขาผิดตั้งแต่แรก จึงไม่พูดอะไรมาก
มีคนที่อยู่ด้านข้างจำหยางโปได้ และรู้ดีว่าเขาเป็นเจ้าของร้านนี้ จึงรีบเตือน “ เถ้าแก่หยาง พวกเขาเพิ่งจะติดของพวกนี้ที่นี่ อีกทั้งยังร้องตะโกนเสียงดัง บอกว่าคุณไร้ยางอายและเป็นหนี้พวกเขาไม่ยอมใช้หนี้คืนอีกด้วย ? ”
หยางโปหน้าเคร่งขรึมขึ้นมาทันที “ พวกเขายังพูดอะไรอีก ? ”
“ เรื่องนี้ผมก็ไม่แน่ใจ เถ้าแก่หยาง เริ่มแรกธุรกิจของคุณดีขนาดนั้น แต่ก็ไม่ได้ทำต่อ น่าจะมีอนาคตที่ดีกว่า จะมาเป็นหนี้พวกเขาอยู่ได้ยังไง ? ยิ่งไปกว่านั้น ดูท่าทางของพวกเขาแล้วไม่เหมือนกับเป็นคนดี ทุกคนมารวมตัวกันอยู่ที่นี่ก็เพื่อป้องกันพวกเขา ถ้าเกิดพวกเขาเข้าไป
คุณจะต้องสูญเสียมากแน่ๆ ! ”
หยางโปจึงรีบขอบคุณอีกฝ่าย แล้วโบกมือให้ทุกคน “ ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของทุกท่าน ผมรู้จักสองคนนี้ พวกเขาสมองมีปัญหานิดหน่อย ขอให้ทุกคนยกโทษให้ด้วย แยกย้ายกันเถอะ แยกย้ายกันเถอะ ! ”
หลายคนคงคิดว่าเมื่อสักครู่นั้นมันเป็นการแสดง ดังนั้นจึงมามุ่งดูกันด้วยความสนใจ
ตอนนี้หยางโปเริ่มมาไล่ทุกคนไปแล้ว ทุกคนก็ไม่เกรงใจ ต่างพากันแยกย้ายกันกลับไปทันที
ไม่นาน คนที่อยู่ในที่เกิดเหตุก็ทยอยลดลง หยางโปถึงได้หันมองไปที่พ่อหยาง ” ในเมื่ออยากได้
ร้าน โทรหาผมก็ได้ ทำไมต้องมาหาเรื่องถึงที่นี่ ? ”
“ นี่พวกเรามาหาเรื่องเหรอ ? พวกเรากำลังช่วยแกดึงดูดความสนใจ ตราบใดที่มีคนรู้ว่าร้านนี้ของแกมีคน วันหลังก็จะมาซื้อของที่นี่ แกเข้าใจไหมหะ ! ” พ่อหยางพูดเสียงดัง
เมื่อหยางโปได้ยินแบบนี้ ก็พูดไม่ออกไปทันที เขาจ้องมองพ่อหยาง “ คุณดึงดูดผู้คนแบบนี้เนี่ยนะ ? นี่พวกคุณกำลังมาสร้างเรื่องตลกทำให้ผู้คนหัวเราะเยาะซะมากกว่า อันที่จริงพวกคุณไม่ได้ต้องการมาทำธุรกิจกันจริงๆหรอก ! ”
“ แล้วแกคิดว่าอะไรคือการทำธุรกิจ ? ในเมื่ออยากให้เรารู้ว่าอะไรคือการทำธุรกิจ ถ้างั้นก็รีบส่งมอบกุญแจมาให้สิ ยังไงซะร้านนี้นายก็ไม่ขายของอีกแล้ว เก็บไว้ก็เสียเปล่า ปล่อยมาให้พวกเราเถอะ ! ” พ่อหยางกล่าว
หยางโปมองไปที่ทั้งสองคน ” พวกคุณต้องการเปิดร้านอะไร ? ”
“ เปิดร้านปิ้งย่าง ” หยางหลางกล่าว
พ่อหยางส่ายหัว “ ไม่ พวกเราต้องเปิดร้านขายผลไม้ มันจะง่ายกว่าหน่อย ”
“ ร้านปิ้งย่างดีกว่า ลูกค้าจะเยอะ ” หยางหลางกล่าว
พ่อหยางเบิกตาโต “ แกจะกินดื่ม ปิ้งย่างทุกวันเลยหรือไง ? ”..Aileen-novel
หยางหลางโต้เถียง “ พ่อ พ่อแก่แล้วตามยุคสมัยไม่ทัน ปิ้งย่างหาเงินได้เยอะมากเลยนะ ! ”
“ ฉันบอกว่าให้ทำอะไรก็ทำตามนั้น ! ” พ่อหยางถลึงตาใส่
หยางโปยืนมองทั้งสองคนทะเลาะกันอยู่ข้างๆ ดูเหมือนพวกเขาจะไม่มองเขาเลยด้วยซ้ำ
แม้แต่ตอนนี้ เขาก็ยังไม่ได้แสดงจุดยืนอะไร พวกเขาพากันคิดไปเองแล้วว่าร้านแห่งนี้เขาต้องมอบมันให้หยางหลางอย่างแน่นอน !
ฮัวชิงหยุนที่ยืนอยู่ข้างกาย กะซิบถามเสียงเบา “ นี่คือพ่อบุญธรรมของนายงั้นเหรอ ? ”
หยางโปพยักหน้า “ ใช่ ”
ฮัวชิงหยุนมองไปที่หยางหลางสองพ่อลูกด้วยความสงสัย จากนั้นก็มองไปที่หยางโปอีกครั้ง
และถอนหายใจด้วยความโล่งอก โชคดีที่หยางโปไม่ใช่คนแบบนั้น ถ้าหยางโปเป็นเหมือนพวกเขา ที่เห็นแก่ตัวกันแบบนี้ มันก็เป็นสิ่งที่น่าหวาดกลัวมาก !
หลังจากการโต้เถียงกันเป็นเวลานาน ทั้งสองก็ดูเหมือนค่อนข้างที่จะเหนื่อย พ่อหยางหันมามองหน้าหยางโป ” ทำไมแกยังไม่หยิบกุญแจออกมาล่ะ ? ”
“ พวกคุณตัดสินใจกันได้แล้วใช่ไหม ? สรุปว่าจะเปิดร้านอะไร ? ” หยางโปถาม
“ เปิดร้านปิ้งย่าง ! ” พ่อหยางกล่าว
หยางหลางมีรอยยิ้มผุดขึ้นตรงใบหน้า “ ใช่ มันควรจะเป็นแบบนี้นานแล้ว พ่อ พ่อต้องรู้นะว่าการเปิดร้านปิ้งย่าง แน่นอนว่าไม่ใช่ผมคนเดียวที่อยากจะกินอะไรก็ได้ตามที่ใจต้องการ พวกคุณก็ทำได้เหมือนกัน นี่ผมคิดเผื่อทุกคนเลยนะ ! ”
หยางโปยืนนิ่งอยู่ด้านข้าง ขมวดคิ้วเล็กน้อย “ ในเมื่อจะเปิดร้ายปิ้งย่าง พวกคุณเรียนทำปิ้งย่างกันมาแล้วหรือยัง ? ”
“ ฉันทำได้ ! ” หยางหลางพูดเสียงดัง “ นายน่าจะรู้ดีนะ แต่ก่อนฉันกินปิ้งย่างบ่อยมาก เพื่อนๆ ล้วนขอให้ฉันทำปิ้งย่างให้ พวกเขาทุกคนต่างยกย่องความสามารถของฉัน ! ”
หยางโปขมวดคิ้ว เขาเงยหน้าขึ้นมอง ป้ายร้านวัตถุโบราณยังอยู่ที่นั่น เขาจึงไม่สามารถที่จะปฏิเสธอีกฝ่ายได้ ” เอาแบบนี้แล้วกัน พวกคุณมาพรุ่งนี้ก็แล้วกัน ผมจะทำความสะอาดที่นี่ก่อนแล้วค่อยส่งมอบให้พวกคุณ ”
“ ตกลง พรุ่งนี้เมื่อไหร่ ? ” หยางหลางรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา ราวกับว่าจะเริ่มเปิดร้านปิ้งย่างแล้ว
แต่พ่อหยางกลับคัดค้าน “ ไม่ได้ ไม่ได้ ต้องเอามาให้วันนี้ แกก็รู้ดีว่าเวลาเป็นเงินเป็นทอง
หยางหลางไม่ได้ทำงานมานานแล้ว จำเป็นต้องช่วยหางานที่มั่นคงให้เขา เพื่อให้เขายุ่งกับการทำงาน ! ”
หยางหลางหันไปมองหน้าพ่อ ด้วยความรู้สึกหงุดหงิด พ่อก็จริงๆเลย ทำไมต้องรีบร้อนให้เขาทำงานด้วย ?
“ จำเป็นต้องให้เขาส่งมอบมาให้ได้ วันนี้ถือว่าเราจับตัวเขาไว้ได้แล้ว ถ้าพรุ่งนี้เขาไม่มาล่ะ
เราจะไปเอากุญแจยังไง ? ” พ่อหยางกระซิบกระซาบ
หยางโปได้ยินแม้กระทั่งเสียงของพ่อหยาง เขารู้สึกหงุดหงิดมาก แต่เขารู้ดีว่าอีกฝ่ายเป็นคนแบบนี้ ดังนั้นเขาจึงหยิบโทรศัพท์ออกมากดโทรออก และขอให้หลูตงซิงส่งรถบรรทุกมาขนของ
เมื่อหยางโปเปิดบานประตูเลื่อนขึ้น พวกเขาสี่คนก็เดินกันเข้าไป
พ่อหยางมองดูเครื่องเรือนในร้านเมื่อเห็นเฟอร์นิเจอร์ไม้มะฮอกกานี ก็เอ่ยปากพูดออกมาอย่างรวดเร็วว่า “ อันนี้ดี วางไว้เป็นโต๊ะปิ้งย่าง แค่เห็นก็ดูดีแล้ว ! ”
หยางโปเหลือบมอง “ ไม่ได้ ตัวนี้ต้องย้ายออกไป ใช้ทำเป็นโต๊ะปิ้งย่างมันสิ้นเปลืองเกินไป ”
“ จะสิ้นเปลืองได้ยังไง สิ่งนี้สามารถปรับปรุงคุณภาพของร้านปิ้งย่างได้ ! ” พ่อหยางกล่าว
หยางโปยังคงส่ายหน้า “ ไม่มีทาง พวกคุณอย่าแม้แต่ที่จะคิด ของทุกสิ่งที่นี่จะต้องถูกขนออกไปทั้งหมด ! ”
“ เก้าอี้สองตัวและโต๊ะชาหลายตัวนี้ทิ้งไว้ตรงนี้ ถ้าแขกมาก็สามารถจิบชาได้ ! ” พ่อหยางกล่าวต่อ
หยางโปส่ายหน้า “ ร้านปิ้งย่างเต็มไปด้วยน้ำมัน แน่นอนว่าต้องมีโต๊ะอาหารอยู่แล้ว จะมีที่ดื่มชาได้ยังไง ? ”
“ แกต้องการทำอะไรกันแน่ ? นี่ก็ไม่ให้ นั่นก็ไม่ให้ ! ” พ่อหยางเริ่มหงุดหงิดขึ้นมาบ้างแล้ว