เปลี่ยนชีวิต พลิกชะตารัก - ตอนที่ 107

เปลี่ยนชีวิต พลิกชะตารัก – ตอนที่ 107: เธอไม่ใช่ลูกสาวตัวเองแล้ว
ตอนที่ 107: เธอไม่ใช่ลูกสาวตัวเองแล้ว
โดย
Ink Stone_Romance
เฉินกุ้ยและช่างเหลียนไปแล้ว

ถึงช่างเหลียนจะโวยวายอีก ตอนที่เฉินกุ้ยตัดสินใจแล้ว เธอก็ทำอะไรไม่ได้ นอกจากเธอจะฆ่าตัวตายจริง

แต่เธอยังใช้ชีวิตไม่พอ เธอยังอายุน้อยขนาดนี้ เธอจะฆ่าตัวตายได้ยังไง? ขอแค่มีชีวิตอยู่ ก็ยังมีโอกาสอีกมาก ดังนั้นสุดท้ายแล้วช่างเหลียนเลิกโวยวาย เธอเดินตามเฉินกุ้ยไป

ตอนช่างเหลียนเดินไปเธอยังนึกถึงปลาพวกนั้น เนื้อพวกนั้น ผักพวกนั้น เธอจะไปหยิบมา ก็บอกให้เธอเอากลับไปบ้านพ่อแม่เธอไม่ใช่หรือ? เธอเอากลับไปจะได้ไปปรึกษาแม่เธอพอดี ดูว่าควรทำยังไง

เฉินเยี่ยนสั่งให้เฉินหู่และหวางจวนเอาปลาและเนื้อไปซ่อนในห้องเธอตั้งนานแล้ว ช่างเหลียนอยากจะเอาไปก็เอาไปไม่ได้ ส่วนผัก ตอนนี้หวางนิวโกรธช่างเหลียนอยู่ เธอไม่ให้ช่างเหลียนแน่ ด่าช่างเหลียนเป็นชุด สุดท้ายช่างเหลียนเดินมือเปล่าออกไป

เฉินเยี่ยนไม่รู้จะพูดว่าช่างเหลียนใจกล้า ทะเลาะกันถึงขั้นนี้แล้ว เธอยังคิดถึงของพวกนี้อยู่อีก หรือว่าเรื่องเฉินกุ้ยจะหย่ากับเธอไม่ได้สำคัญอะไรกับช่างเหลียนเลยหรือ?

สุดท้ายเฉินเวยก็ไปเหมือนกัน เธอจะไปหาอวี๋เหวยหมิน เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้อวี๋เหวยหมินฟัง ดูว่าจะสามารถหาวิธีอะไรตอบโต้เฉินเยี่ยนระหว่างนี้ได้บ้าง

เฉินจงนั่งสูบบุหรี่อยู่ตรงนั้น หวางนิวถอนหายใจ ปากก็พูดว่าบ้านเฉินโชคร้ายแบบนี้ มาเจอลูกสะใภ้แบบนี้ ก่อเรื่องจนไม่ได้ฉลองปีใหม่อย่างสงบสุข

หวางจวนอยู่ในครัว เรื่องแบบนี้หวางจวนไม่เข้าไปเกี่ยวข้อง

เฉินเยี่ยนให้เฉินหู่ออกไปเล่นข้างนอก เธอและหวางจวนช่วยกับเก็บปลาและเนื้อที่เธอซื้อกลับมา

ตอนแรกดีใจมาก แต่ทะเลาะกันแบบนี้ ใครก็ต้องรู้สึกเศร้าหมอง

“พี่ พี่ว่าพี่ใหญ่จะหย่ากับพี่สะใภ้จริงหรือเปล่า?”

ระหว่างที่หวางจวนหมักเนื้อตามที่เฉินเยี่ยนบอกอยู่ ก็ถามเฉินเยี่ยนขึ้นมา ช่างเหลียนไม่ดี แต่ในหมู่บ้านพวกเขา เธอยังไม่เคยได้ยินว่ามีคนหย่ามาก่อนเลย แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีเลย ก็มีสามีที่ตีภรรยาตีจนภรรยาหนีกลับบ้านตัวเอง แล้วไม่กลับมาอีกเลย มีหนีไปกับคนอื่น แล้วยังมีเพราะโกรธกัน ภรรยาเลยกินยาฆ่าตัวตาย แต่หย่าแบบนี้ ยังไม่มี เรื่องนี้ถ้าแพร่ออกไป ทั้งหมู่บ้านต้องพูดคุยกันเรื่องบ้านเฉินแน่ ถึงแม้จะว่าช่างเหลียน แต่บ้านเฉินก็พลอยได้รับผลกระทบไปด้วย

“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน”

เฉินเยี่ยนพูดความจริง ถึงแม้ตอนนี้เฉินกุ้ยจะโกรธบอกว่าผ่านปีใหม่จะหย่ากับช่างเหลียน แต่ก็ยังอีกตั้งหลายวัน ใครจะรู้ระหว่างนี้จะเกิดเรื่องอะไรขึ้น? ถ้าช่างเหลียนร้องไห้ อ้อนวอนเฉินกุ้ยทุกวัน ตอนนั้นเฉินกุ้ยใจอ่อนไม่แน่ไม่หย่าแล้วก็ได้ ยังไม่ถึงวันนั้น ใครก็เดาไม่ออก

หวางจวนถอนหายใจ บ้านใครเกิดเรื่องแบบนี้ต่างก็ทุกข์ใจทั้งนั้น

แต่เฉินได้ไม่ได้รับผลกระทบอะไร ทุกคนต่างต้องรับผิดชอบตัวเอง ช่างเหลียนจะเป็นยังไงก็อยู่ที่เธอเลือกเอง เธอไม่ต้องกังวลใจแทนช่างเหลียน

เฉินเยี่ยนเอาปลาและเนื้อที่ต้องหมักหมักเสร็จแล้ว ที่ต้องใช้เธอหั่นเรียบร้อย ตอนเย็นเธอทำปลาน้ำแดงหอมฉุยชามหนึ่ง ทำปลาเปรี้ยวหวานตัวหนึ่ง นอกจากนั้นยังผัดปักอีกสองอย่าง

“นี่ไม่ได้ฉลองปีใหม่หรือเทศกาลอะไร ทำเยอะแยะไปทำไม? มีอารมณ์กินที่ไหนกัน”

ในใจหวางนิวไม่มีความอยากเลย เธอไม่อยากอาหาร

“ซื้อมาแล้วก็ต้องกิน อีกอย่าง ฟ้าไม่ได้ถล่มสักหน่อย ทำไมไม่กินล่ะ พี่ชายหนูยังไม่ได้หย่าสักหน่อย ถึงแม้จะหย่า ก็ไม่ใช่ว่าไปหาไม่ได้ กังวลอะไร”

เฉินเยี่ยนพูดจบก็คีบปลาน้ำแดงชิ้นหนึ่งให้เฉินหู่

“พี่ใหญ่พูดถูก พี่ชายต้องหาภรรยาที่ดีกว่านี้ได้แน่”

เฉินหู่พยักหน้าติดต่อกัน กินเนื้อเข้าไป เขาไม่เคยได้กินเนื้ออร่อยแบบนี้มาก่อน แล้วยังใส่น้ำตาลด้วย ที่แท้เนื้อใส่น้ำตาลลงไปรสชาติเป็นแบบนี้นี่เอง

เฉินเยี่ยนเองก็คีบปลาเปรี้ยวหวานขึ้นมาชิ้นหนึ่ง เพราะว่าไม่มีซอสมะเขือเทศ หน้าตาปลาเปรี้ยวหวานที่เธอทำเลยดูธรรมดา แต่รสชาติดีมาก

“พูดง่าย หาภรรยาคนหนึ่งง่ายขนาดนั้นที่ไหน ถ้าเจอคนไม่ได้เรื่องอีก พี่ชายลูกจะอยู่ยังไง”

หวางนิวกังวลใจแทนลูกชายจริง

“ถ้าทุกคนคิดเหมือนแม่ คนอื่นก็ไม่ต้องอยู่กันแล้ว ทำไมไม่พูดว่าพี่ชายสามารถหาผู้หญิงที่เก่ง นิสัยดีได้ล่ะ”

เฉินเยี่ยนชิมเนื้อบ้าง แล้วยังคีบให้หวางจวน ความรู้สึกที่ได้กินมื้อใหญ่ช่างแตกต่างจริงๆ

“แม่ก็คิดนะ แต่มันง่ายเสียที่ไหน ถ้าพี่ชายลูกจะหาอีกคน ก็จะกลายเป็นแต่งงานครั้งที่สอง บ้านอื่นที่มีลูกสาวก็ไม่แน่ว่าจะยอมแต่งกับเขา อายุมากแล้ว ต้องเพราะไม่มีอะไรดีถึงแต่งไม่ออก ไม่งั้นก็สามีตายแล้ว แล้วมีลูกติดอะไรพวกนี้ คนอื่นอาจจะว่าพวกเราได้อีก”

หวางนิวก็คิดอยากจะให้ได้ดี แต่ยิ่งเธอคิดก็ยิ่งปวดหัว ถ้าคนที่ดีหาง่ายขนาดนั้น ตอนนั้นงานแต่งของลูกชายคนโตก็ไม่ต้องมานั่งกลุ้มใจแบบนี้แล้ว

เฉินเยี่ยนคีบปลาให้หวางนิว หวางนิวใส่เข้าปาก พอได้กิน เธออึ้งไป “นี่ปลาอะไรน่ะ ทำไมหวานด้วย แล้วยังเปรี้ยวหน่อยๆ กินแล้วรสชาติไม่แย่เลย แล้วทำไมไม่คาวอีกด้วย? แม่เคยทำปลามาก่อน พ่อลูกยังบอกว่าคาวเลย”

ความสนใจของหวางนิวโดนปลาเปรี้ยวหวานดึงดูดไปแล้ว

“ปลานี่พี่เติมน้ำตาลลงไป แล้วยังมีน้ำส้มสายชู แล้วยังเอาไปทอดด้วย ตอนนั้นที่แม่ทำ ต้องไม่เหมือนกันแน่”

เฉินหู่พูดไป ก็กินไปอย่างตะกละตะกลาม หลักๆ เขากินเนื้อและปลา ส่วนผักอื่นๆ ที่พี่ใหญ่ผัด เขาไม่อยากกิน เขาอยากกินแต่ปลาและเนื้อ

“นี่ต้องใช้ของมากมายเท่าไรเนี่ย ทำแค่ปลาทำไมต้องสิ้นเปลืองขนาดนี้”

หวางนิวบ่นอย่างเสียดาย รู้สึกว่าลูกสาวใช้ชีวิตไม่เป็น

“แค่อร่อยก็พอแล้วนี่คะ”

เฉินเยี่ยนหัวเราะ เธอรู้ว่าวันนี้เกิดเรื่องมากมาย ทุกคนต่างไม่มีอารมณ์กิน เลยตั้งใจทำกับข้างสองอย่างนี้ ให้ทุกคนกินกันอย่างอร่อย

เฉินจงครุ่นคิด ปลากับเนื้อนี่อร่อยมากจริง ผักอื่นๆ ก็อร่อย แต่วิธีทำนี่ลูกสาวไปเรียนมาจากที่ไหน? วิธีทำแบบนี้ไม่มีทางจะทำเป็นได้เอง หมู่บ้านข้างๆ ของพวกเขามีพ่อครัวคนหนึ่งรับทั้งงานแต่งและงานศพ ปลาและเนื้อที่เขาทำยังไม่อร่อยแบบนี้เลย เหมือนลูกสาวตั้งแต่ได้รับบาดเจ็บในสวนผลไม้ครั้งนั้นก็ไม่เหมือนเดิมอีกเลย เปลี่ยนไปมาก ตอนแรกเขาไม่ได้คิดมาก เพียงแต่รู้สึกว่าบางทีลูกสาวได้รับผลกระทบหนัก เลยเปลี่ยนไป ตอนนี้คิดดูแล้ว ลูกสาวไม่ใช่ลูกสาวของเขาคนเดิมแล้ว เป็นคนละคนเลย

เฉินจงมองเฉินเยี่ยน เฉินเยี่ยนกำลังคีบผักให้เฉินหู่ สายตาเธอดูอ่อนโยน มองออกว่าเธอรักเอ็นดูเฉินหู่มาก ไม่ได้เสแสร้ง

ลูกสาวไม่ชอบลูกสาวคนเล็ก เขารู้สึกได้ ลูกสาวคนเล็กก็ไม่ชอบลูกสาวคนโต ไม่อย่านั้นเธอคงไม่ทำเรื่องแบบนั้น ลูกสาวคนเล็กและลูกสาวคนโตมีเรื่องขัดแย้งอะไรกัน? พวกเธอเป็นพี่น้องกันแท้ๆ หรือว่า?

แต่ว่าลูกสาวคนโตปฏิบัติกับเขา กับหวางนิว กับเฉินหู่ด้วยความรัก เธอคิดอยากจะหาเงิน เงินนี่เธอก็ไม่ได้ใช้ในทางที่เสียหาย เอามาให้ที่บ้านใช้ด้วย ถึงแม้เธอจะมือเติบ แต่เธอก็เอามาใช้กับครอบครัว แม้แต่ตัดเสื้อผ้า เธอก็ตัดให้ตัวเองแค่ชุดเดียว ซื้อของกิน ก็ไม่เคยแอกินมาก่อน เธอเอากลับมาให้ทุกคนที่บ้านกิน ทุกครั้งที่ออกไป เธอไปกับตัวเอง ไม่สนว่าเดินไกลเท่าไร เธอไม่เคยบ่นว่าเหนื่อยเลย แล้วยังทำกับข้าวที่บ้าน พันบุหรี่ เธอก็เหนื่อยมาก เงินที่หามาได้ล้วนมาจากน้ำพักน้ำแรงของเธอ แต่เธอไม่เคยพูดว่าเป็นของเธอเลย ดังนั้นที่เธอคุมเงิน เพราะกลัวว่าพวกเขาจะเอาเงินไปให้เฉินกุ้ยและเฉินเวย ถ้าใช้กับที่บ้าน ให้เฉินหู่ เธอไม่ว่าอะไร

เธอยังช่วยหวางจวนไว้ ดูเธอเป็นคนที่มีจิตใจเมตตา แล้วยังมีคุณธรรมด้วย

แต่เธอไม่ใช่ลูกสาวคนเดิมของตัวเองแล้ว

———–