เปลี่ยนชีวิต พลิกชะตารัก - ตอนที่ 125

เปลี่ยนชีวิต พลิกชะตารัก – ตอนที่ 125: เล่นหูเล่นตาให้คนตาบอดดู
ตอนที่ 125: เล่นหูเล่นตาให้คนตาบอดดู
โดย
Ink Stone_Romance
เวยหลายชุนมองดูเฉินเวยที่ยืนอยู่ตรงข้ามไม่ไหล ในใจรู้สึกไม่แน่ใจและเป็นกังวล เขาไม่รู้ว่านี่บ้านเฉินมาไม้ไหน ลูกสาวคนโตดูท่าทางเป็นธรรมชาติ ส่วนลูกสาวคนเล็กกลับเขินอายจะแย่อยู่แล้ว นี่จะทดสอบเขาอีกแล้วหรือ?

ใช่ ลูกสาวบ้านเฉินหน้าตาสวยทั้งสองคน สวยกันคนละแบบ แต่คนที่เขาจะสู่ขอคือเฉินเยี่ยน ไม่ใช่เฉินเวย ทำไมถึงกลับกันได้? เขามีใจเดียว แต่พอมาเจอสายตาเป็นกระกายของเฉินเวย เขาก็อดใจไม่ไหว ถือว่าบ้านเฉินกำลังทดสอบเขาอยู่แล้วกัน ขอแค่ใจเขารู้ว่าคนที่เขาชอบคือเฉินเยี่ยน คนที่มาดูตัวคือเฉินเยี่ยนก็พอแล้ว อนาคตเฉินเวยตะเป็นน้องภรรยาเขา ตัวเองทำผิดกับเธอไม่ได้ คิดว่าเธอเป็นน้องสาวก็พอแล้ว

เวยหลายชุนคิดมาถึงตรงนี้ก็กลับมาเป็นปกติ เวลานี้เพื่อนเวยไม่รู้เลยสักนิดว่าคนที่เธอคิดเป็นแค่น้องสาวกำลังวางแผนเขาอยู่

ตอนที่คุยกัน หวางนิวถามคำถามมากมาย เธออยากรู้สถานการณ์ที่บ้านเวย แบบนี้ถึงจะได้สบายใจ

เวยหลายชุนตอบทีละคำถาม ส่วนนิสัยคนบ้านเฉินเขาก็พอเข้าใจคร่าวๆ แล้ว

หัวหน้าครอบครัวเฉินจงสุขุมใจเย็น แต่ไม่ได้เคร่งครัด เรื่องลูกเขาเปิดกว้าง หวางนิวเป็นผู้หญิงจากหมู่บ้านเกษตรกร กระตือรือร้น ซื่อตรง และไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นที่ไม่รู้จักแยกแยะ

เฉินกุ้ยเป็นคนซื่อๆ เฉินเยี่ยนและเฉินเวยทำให้เขารู้สึกสับสน เดิมทีเขาคิดว่าเขามองเฉินเยี่ยนออก แต่วันนี้เขาเพิ่งรู้ว่าเขาไม่รู้จักเฉินเยี่ยนเลย แม้แต่เฉินเวยที่เอาแต่หน้าแดงมองเขาอย่างเขินอาย เขาก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน พี่น้องสองคนนี้ดูเหมือนอยู่คนซีกโลก นิสัยพวกเขาต่างกันมาก ทำให้เขาพิจารณาได้ไม่ชัดเจน

ส่วนหวางจวนและเฉินหู่ หวางจวนดูเป็นปกติ เป็นผู้หญิงเกษตรกร เฉินหู่ฉลาดแต่ใจร้อน ดูสนิทกับเฉินเยี่ยนมาก แต่ไม่ใกล้ชิดกับเฉินเวย

บ้านเฉินไม่ค่อยต่างจากความคิดเขาเท่าไร แต่ถ้ามีบ้านพ่อตาแม่ยายแบบนี้ มีภรรยาแบบเฉินเยี่ยน เขาคิดว่าชีวิตน่าจะสนุก เรื่องลำบาก เขาไม่กลัว พิชิตความลำบากนี่ได้ถึงจะรู้สึกภาคภูมิใจไม่ใช่หรือ?

ไม่ว่าบ้านเฉินจะทดสอบเขาอยู่หรือไม่ เขาจะรับ รับแบบทดสอบทั้งหมด ได้แต่งงานกับเฉินเยี่ยนที่ทั้งสวย ฉลาด มีความคิดเป็นของตัวเองแล้วยังเป็นผู้หญิงที่บริสุทธิ์ผุดผ่อง เขาคิดว่าคุ้ม

เวยหลายชุนกลับไปแล้ว คนบ้านเฉินไปส่งเขาที่หน้าประตูบ้าน มองดูจักรยานลับตาไป เฉินเยี่ยนพิงกำแพง เธอรอเฉินเวย

“เธอกลัวหรือ?”

เฉินเวยรอจนคนในครอบครัวเข้าไปในบ้านจนหมด เธอเดินมาข้างหน้าเฉินเยี่ยน เชิดคางขึ้น แววตามีความภูมิใจ

“กลัวอะไร?”

เฉินเยี่ยนคิดว่าน่าตลก วันนี้ปฏิกิริยาของเวยหลายชุนเป็นปฏิกิริยาของผู้ชายปกติทั่วไป เธอไม่ผิดหวัง

“เฉินเยี่ยน เธอเชื่อไหม ขอแค่ฉันต้องการ เวยหลายชุนก็จะเลือกฉัน ไม่เลือกเธอ”

น้ำเสียงเฉินเวยเย่อหยิ่ง เรื่องนี้เธอมั่นใจมาก บางทีมีหลายอย่างที่เธอเทียบเฉินเยี่ยนไม่ได้ แต่เรื่องรับมือกับผู้ชาย เธอเหนือกว่าเฉินเยี่ยนหลายขุม

“ฉันเชื่อ”

เฉินเยี่ยนพยักหน้า

“เฉินเวย เธอต้องการแบบนี้ใช่ไหม? เธอมีอวี๋เหวยหมินอยู่แล้วไม่ใช่หรือ? เธอต้องแต่งงานกับเขาเท่านั้นไม่ใช่หรือ? เวยหลายชุนนี่มาดูตัวฉัน ทำไมเธอต้องเข้ามายุ่งด้วยนะ? เธอไม่กลัวเรื่องแพร่ออกไปแล้วอวี๋เหวยหมินโกรธหรือ?”

เฉินเยี่ยนถามเฉินเวย

“ไม่กลัว ถึงเธอจะบอกอวี๋เหวยหมิน เขาก็จะไม่โกรธฉัน เรื่องนี้ฉันจัดการได้ เฉินเยี่ยน เธอไม่มั่นใจหรือ? ถึงจะบอกว่าให้เธอแล้วยังไง? ฉันอยากได้ก็ต้องเป็นของฉัน เธอทำแบบนี้กับฉัน ก็ควรคิดว่าจะมีวันนี้! เธอวางใจได้ ฉันไม่ให้เธอมีความสุขแน่ ถึงแม้ฉันจะไม่ชอบเวยหลายชุน แต่ขอแค่เป็นของเธอ ฉันก็จะแย่งมา เธอคอยดูเถอะ เธอรอวันที่เวยหลายชุนพูดกับเธอด้วยปากเขาเองว่า คนที่เขาชอบคือฉัน ไม่ใช่เธอเฉินเยี่ยน เธอรอโดนถอนหมั้นอีกรอบได้เลย ฉันจะดูว่าตอนนั้นเธอจะได้แต่งงานกับคนแบบไหน”

สีหน้าเฉินเวยมีความบ้าคลั่งแวบขึ้นมา เธอเกลียดเฉินเยี่ยน เธอแย่งอย่างอื่นของเฉินเยี่ยนไปไม่ได้ ผู้ชายที่เฉินเยี่ยนชอบ เธอแย่งไปได้หมด เธอต้องการให้ชีวิตนี้เฉินเยี่ยนไม่มีคนรัก

“เธอมันบ้าไปแล้ว ในเมื่อคิดแบบนี้ ฉันจะรอดู”

เฉินเยี่ยนมองเฉินเวยแวบหนึ่ง แล้วหันหลังเดินเข้าบ้าน เฉินเวยอยากจะทำอะไรก็ทำเลย

“นิสัยต้าชุนคนนี้ไม่แย่เลย ฉันจะคืนอาหารกระป๋องให้เขาบอกว่าไม่เอา ฉันว่าดีกว่าหลิวอี้นั่นเยอะเลย เยี่ยนจื่อโชคดีจริงๆ”

หวางนิวอยู่นบ้านกำลังพูดถึงเวยหลายชุน

“ผมว่าเขาก็ไม่แย่”

เฉินกุ้ยก็พยักหน้า น้องสาวหาสามีที่ดีได้ พวกเขาต่างดีใจกัน

เฉินจงไม่ได้พูดอะไร เขารู้สึกดีกับเวยหลายชุน แต่เรื่องนี้ต้องดูกันต่อไป เฉินเยี่ยนยังต้องไปบ้านเวยอีกรอบ ดูว่าคนบ้านเวยจะว่ายังไง

“เยี่ยนจื่อ ต้าชุนนี่เป็นคนดีนะ ลูกอย่าทำให้ปวดหัวเหมือนรอบที่แล้วล่ะ อย่าพูดเรื่องที่ไม่ควรพูดกับคนอื่น”

หวางนิวเห็นลูกสาวเข้ามา ก็รีบลากเฉินเยี่ยนมา

“รู้แล้วค่ะแม่”

เฉินเยี่ยนพยักหน้า ส่วนเธอและเวยหลายชุนจะเป็นอย่าไร ก็ต้องดูการตัดสินใจของเวยหลายชุนด้วย

“อีกสองวันลูกไปสหกรณ์ ไปหาต้าชุนซื้อผ้ามาสองชิ้น ตัดเสื้อผ้าสองชุด ถ้าเย็นมาก ก็ให้ต้าชุนมาส่งลูกกลับบ้าน”

หวางนิวอยากจะให้ลูกสาวได้ใกล้ชิดกับเวยหลายชุน ยิ่งใกล้ชิดกันก็จะยิ่งรู้จักกันไม่ใช่หรือ ลูกสาวทำให้คนประทับใจ ถึงค่อยคุยกันง่าย

“ได้สิคะ”

เฉินเยี่ยนพยักหน้า เธอเตรียมจะไปซื้อผ้า ครั้งที่แล้วเตรียมจะซื้อ สุดท้ายก็ไม่ได้ซื้อ อีกสองวันไปก็ได้เหมือนกัน

“แม่ หนูไปเป็นเพื่อนพี่ด้วยดีไหมคะ? ถ้าพี่ไปคนเดียว คนอื่นรู้เข้าจะพูดอะไรไม่ดีเอาได้ หนูกับพี่ไปด้วยกัน มีเพื่อนไปด้วย คนอื่นจะได้พูดนินทาไม่ได้”

เฉินเวยก็เข้ามาในบ้าน เฉินเยี่ยนคิดจะไปหาเวยหลายชุนคนเดียวหรือ? ไม่มีทาง! ถ้าเฉินเยี่ยนไม่ตกลง ก็ได้ งั้นเธอก็ล่วงหน้าไปก่อน ยังไงเธอจะต้องยั่วเวยหลายชุนให้มาอยู่ในกำมือ

“งั้นพวกลูกไปด้วยกัน เยี่ยนจื่อ ลูกก็ซื้อผ้าสักชิ้นให้เสี่ยวเวยตัดชุดด้วยนะ”

หวางนิวพยักหน้า ลูกสาวคนเล็กพูดมีเหตุผล

เฉินจงและเฉินกุ้ยไม่ได้สนใจเรื่องนี้

เฉินเยี่ยนยิ้ม ไปก็ไปสิ เธออยากจะดูว่าเฉินเวยจะยั่วเวยหลายชุนต่อหน้ายังไง

สองวันมาถึง เฉินเยี่ยนและเฉินเวยไปสหกรณ์ด้วยกัน

ในที่สาธารณะ เฉินเวยไม่สามารถพูดอะไร ทำอะไรกับเวยหลายชุนได้ ทำได้แค่ใช้สายตาคู่นั้นของเธอยั่วยวนไม่หยุด นานๆ ทีจะทำท่าเขินอาย น่าเสียดาย เวยหลายชุนไม่ได้มองเฉินเวยเท่าไร ถึงแม้จะมองมาที่เฉินเวย เขาก็จะรีบถอนสายตาออก พูดจาสุภาพกับเฉินเวย เหมือนเฉินเวยเป็นแค่น้องสาว ไม่ได้มีอะไรผิดปกติเลย

ซื้อผ้าเสร็จ เฉินเยี่ยนไม่ให้เวยหลายชุนไปส่ง เวยหลายชุนยังต้องทำงาน

พอออกจากประตูสีหน้าเฉินเยี่ยนเปลี่ยนตาลปัตรทันที เฉินเยี่ยนหัวเราะออกมา วันนี้เฉินเวยเล่นหูเล่นตาให้คนตาบอดดู เวยหลายชุนท่าทางปกติ ปฏิบัติกับเฉินเวยเป็นปกติ สรุปแล้ว เป็นท่าทีปกติของผู้ชายทั่วไป

เธอไม่รู้เฉินเวยโกรธอะไร หรือเฉินเวยคิดว่าผู้ชายพอเห็นเธอจะต้องเดินไปตรงทาง? จะต้องจ้องมองตัวเธอ? ละทิ้งทุกอย่าง สนใจแต่เธอ? เฉินเวยคิดว่าตัวเองเป็นจุดศูนย์กลางเกินไป

หอบผ้าไปที่ร้านตัดเย็บ เฉินเยี่ยนวัดตัวตัดชุด ที่ร้านจะวัดตัวเฉินเวย เฉินเยี่ยนไม่ให้ ผ้าเธอไม่ได้คิดจะตัดให้เฉินเวย

“แม่บอกไม่ใช่หรือว่าให้พี่ตัดชุดใหม่ให้ฉัน”

เฉินเวยกัดริมฝีปาก

“ฉันซื้อมาแค่สองชุดนี่ ตอนนี้ฉันกำลังดูตัวอยู่นะ ไม่มีชุดใส่ไม่ได้ เธอยังเด็ก รอเธอดูตัวก่อนค่อยตัดให้เธอ”

เฉินเยี่ยนพูดจบก็มองเฉินเวย เฉินเวยโกรธจัด อยากจะแย่งผ้าไป แต่เธอรู้ว่าแย่งไม่ชนะเฉินเยี่ยน ทำได้แค่มองเฉินเยี่ยนอยากโกรธแค้น สาปแช่งเฉินเยี่ยนในใจ

—————