เป็นมหาเศรษฐีระดับพระเจ้าด้วยระบบลงชื่อ - ตอนที่ 62: สุนัขไม่สามารถเปลี่ยนนิสัยกินได้

ตอนที่ 62: สุนัขไม่สามารถเปลี่ยนนิสัยกินได้

อยากจะเห็นจริงๆว่าจะไล่ฉันออกไปยังไง

เจียงเฉินยิ้มอย่างเย็นชาและเตรียมที่จะเอาบัตรตํารวจออกมา

ทันใดนั้นเว่ยหยงเซียงและจางเทียนเหิงก็เดินลงบันไดมาพร้อมกัน และเมื่อพวกเขาเห็นฉากนี้ เว่ยหยงเซียงก็ตัวสั่นและตกใจ

นั่นไม่ใช่ประธานเจียงใช่ไหม?

คนที่ไม่กี่วันก่อนเขาเพิ่งจะสร้างลมสร้างฝนไว้ที่โรงพยาบาลหมิงเต่อ!

เว่ยหยงเซียงก้าวออกไปข้างหน้าและหยุดพวกรปภ.เอาไว้ทันทีก่อนจะผู้จัดการของตัวเอง  เกิดอะไรขึ้น 

 โอ้! ขอโทษด้วยครับเจ้านายที่ทําให้เสียอารมณ์ตอนทานอาหารไป 

ผู้จัดการร้านอ้วนพูดด้วยรอยยิ้มที่ประจบสอพลอ  เจ้านาย คุณจาง มันเป็นแบบนี้ คนคู่นี้กําลังจะสร้างปัญหาในร้านอาหารและผมกําลังจะไล่พวกเขาออกไป 

ลูกค้าในร้านอาหารส่ายหัวและถอนหายใจ

 โอ้ แย่แล้ว หัวหน้าใหญ่สองคนมาถึงที่นี่แล้ว! 

 ผู้อํานวยการสํานักงานกฏหมายเทียนกวน ก็เป็นเพื่อนกับเจ้านายด้วย 

 แขนพวกเราเกาะต้นขาเขาไว้ไม่ไหวแน่นอน 

แขกในร้านต่างพูดคุยกัน รอยยิ้มบนใบหน้าของผู้จัดการก็แข็งแกร่งขึ้นด้วยความมั่นใจในตัวเอง

วันนี้เขาจะต้องพิสูจน์ตัวเองว่าเขานั้นเหมาะสมจะเป็นผู้จัดการร้านที่สุด!

เขาชี้ไปที่เจียงเฉินและหลันหน่วนเยี่ยนและพูดว่า  พวกคุณสองคนรีบออกไปจากที่นี่ซะ นี่คือผู้อํานวยการจางเทียนเพิ่งถ้าทําให้เขาขุ่นเคืองระวังโดนฟ้องล้มละลายไม่รู้ตัวด้วย! 

จางเทียนเพิ่งมองหน้าผู้จัดการร้านอย่างเฉยเมยและกําลังจะเดินออกไปข้างหน้าเพื่อจับมือกับเจียงเฉิน

แต่เว่ยหย่งเซียงนั้นโมโหขึ้นมาทันที เขาชี้ไปที่หน้าผู้จัดการร้านก่อนจะด่าออกมา

 หุปปากเดี๋ยวนี้ 

จากนั้นเขาก็รีบเดินไปข้างหน้าเพื่อจับมือเจียงเฉิง  คุณ เจียงมันเกิดอะไรขึ้นหรอครับ? 

คุณเจียง?

ทันใดนั้นทุกคนก็ตกใจ เจ้าของร้านอาหารเรียกหนุ่มหล่อว่าคุณเจียงได้ยังไงกัน?

สมองเขาไม่ได้กระทบกระเทือนใช่ไหม?

เป็นไปได้ไหมที่เขายังมีสถานะบางอย่าง? !

จางเทียนเหิงก็ตกใจเช่นกัน

เขาประเมิณเจียงเฉินต่ำไปจริงๆ สถานะและภูมิหลังของเจียงเฉินก็ไม่ใช่สิ่งที่จะเข้าถึงได้ง่ายๆ!

จางเทียนเหิงมองไปที่ผู้จัดการร้านอย่างเย็นชา  แกพูดอะไรของแก! สํานักงานกฏหมายเทียนกวนของฉัน มีอํานาจอย่างที่นายพูดงั้นหรอ! สํานักงานกฏหมายของฉันมี ไว้เพื่อช่วยเหลือประชาชนเพื่อให้ได้รับความยุติธรรม! 

จากนั้นเขาก็ก้าวไปสองสามก้าวและเดินไปอยู่ข้างเจียง เฉิน

เว่ยหย่งเซียงก็ตกตะลึงเช่นกัน  พี่เทียนเหิง พี่รู้จักเขาด้วยหรอ 

จางเทียนเพิ่งยิ้มออกมา  แน่นอนว่าต้องรู้จัก เขาก็คือผู้ถือหุ้นอันดับสองของบริษัทกฎหมายเทียนกวนที่เพิ่งจะพูดถึงไปยังไงล่ะ 

โอ้พระเข้า!

เว่ยหย่งเซียงตกตําลึง

ผู้จัดการร้านก็เช่นกัน

ทุกคนต่างก็ตกตะลึง!

ลองนึกภาพตําแหน่งที่น่าสะพรึงกลัวของเขาดูสิ?

หัวใจของผู้จัดการร้านหยุดนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง เขาเพิ่งบอกว่าสํานักงานกฎหมายเทียนกวนจะฟ้องล้มละลายเขา แล้วตอนนี้ล่ะ?

เขาเป็นถึงผู้ถือหุ้นอันดับสองของบริษัทกฎหมายเทียนกวน เขาที่พูดออกไปแบบนั้นไม่นับว่าพูดขายจําหรอ?

ในเวลานี้เจียงเฉินได้เล่าเรื่องทั้งหมดออกมาไม่สั้นไม่ยาว และบอกเว่ยหยงเซียงและจางเถียนเหิงเรื่องที่ผู้จัดการทํายัง ไงกับพี่สาวที่ตาบอดโดยตรง

เจียงเฉินยิ้มและพูดต่อ  หน่วนเยี่ยนก็ออกมาเพื่อเจรจาให้และแจ้งให้พวกเขาทราบถึงข้อกฎหมายในการอนุญาติให้สุนัขนําทางสามารถเข้ามาในที่สาธารณะได้ แต่คนพวกนี้ก็ยังปฏิเสธและยังจะขับไล่พวกเราออกไป 

จางเทียนเพิ่งพยักหน้าเห็นด้วยและพูดออกมา  ใช่มันมีข้อกฎหมายนี้อยู่คุณทําถูกแล้ว 

ผู้จัดการร้านรู้สึกละอายใจแล้ว และก็ยังเหงื่อเย็นๆอยู่บนหัว

เว่ยหยงเซียงโกรธจัดและชี้ไปที่ผู้จัดการร้านอ้วนและพนักงานเสิร์ฟ   พวกแกออกไปเดี๋ยวนี้เลย และตั้งแต่วันพรุ่งนี้ก็ไม่ต้องกลับมาอีก! 

ผู้จัดการร้านอ้วนร้องไห้ขอร้อง

 คุณเจียง หัวหน้า ผมทําผิดไปแล้วผมไม่ดีเองไม่รู้จักความยิ่งใหญ่ของเขาไท่ซาน ให้โอกาสผมเถอะนะครับขอเพียงแค่ครั้งเดียว โอกาสเดียวเท่านั้น! 

 คุณเจียง ได้โปรดเถอะมันไม่ง่ายเลยกว่าผมจะมาถึงจุดนี้ 

เจียงเฉินกล่าวเบาๆ  ไปขอโทษแฟนของฉัน 

ได้ยินคําพูด

ผู้จัดการร่างอ้วนก็ดูไม่ค่อยจะพอใจแต่ก็ยังไปขอโทษหลันหน่วนเยี่ยนอย่างไม่เต็มใจ

หลันหน่วนเยี่ยนเธอนั้นเป็นคนที่ใจดีและเธอก็รู้ว่าอีกฝ่ายนั้นไม่ได้มีความอดทนอะไรมาก เธอจึงพูดออกมาเบาๆ

 ลุกขึ้น ฉันยกโทษให้นาย 

ชายร่างอ้วนและบริกรมองหน้ากันและแอบดีใจดูเหมือนว่าภัยพิบัติจะผ่านพ้นไปแล้ว

แต่ใครจะรู้

เจียงเฉินพูดออกมาเบาๆอีกครั้ง  ไปขอโทษพี่สาวคนนั้นด้วย 

ทันใดนั้นใบหน้าของผู้จัดการร่างอ้วนก็แข็งค้างและเขาก็โพล่งออกมา!

 ใครมันจะอยากไปขอโทษคนตาบอดกัน! 

แต่เมื่อเขารู้ตัวอีกทีก็สายเกินไปแล้ว

 เจ้านาย คุณเจียง ผมไม่ได้ตั้งใจ ผมแค่พูดผิดไปหัวหน้า ผมขอโทษครับ ! 

เว่นหยงเซียงส่ายหัว  ทําผิดบ่อยครั้งโดยไม่ได้ตั้งใจ มันคงเป็นเรื่องจริงที่สุด สุนัขไม่สามารถเปลี่ยนนิสัยกินอึได้ ดังนั้นพวกแกเอาตัวมันทั้งคู่ออกไปเดี๋ยวนี้! 

รูปภ.ทั้งสี่เดินเข้ามาจับตัวผู้จัดการและพนักงาน เสิรฟ์ก่อนจะพาตัวออกไปทันที

ผู้จัดการร้านอ้วนและพนักงานเสิร์ฟหมดหวัง!

ปวดใจ! อยากจะร้องไห้!

พนักงานเสิรฟ์คนนี้เป็นหลานชายของเขา ตามแผนเขาควรจะได้เลื่อนขั้นเป็นหัวหน้าพนักงานเสิรฟ์แต่ตอนนี้

เหลือแต่เพียงน้ำตา

ทําไมฉันควบคุมปากเหม็นๆนี่ไม่ได้!

ทันใดนั้นลูกค้าในร้านอาหารก็พูดถึงเรื่องนี้กัน

 ฮ่าฮ่าฮ่า! มีความสุขจริงๆ! ตอนนั้นพูดว่าจะไล่คุณเจียงออกไป แต่ตอนนี้เขาโดนไล่ออกแทน! 

  น่าหัวเราะจังเลย 

 หน้าบานขนาดนี้ เขินอายจังเลย 

 ล้อเล่นนะ ฉันอยากเตะนายสองคนออกไป! 

 จะให้ผู้อํานวยการฟ้องล้มละลายผู้ถือหุ้นของตัวเอง ตลกเกินไปแล้ว! ฮ่าฮ่าฮ่า 

 หัวเราะแทบตาย ผู้จัดการร้านนี้ช่างแย่จริงๆ 

เมื่อเห็นใบหน้าของเจียงเฉินดูดีขึ้นเล็กน้อยเว่ยหยงเซียงก็โล่งใจ แต่เรื่องนี้มันยังไม่จบเร็วขนาดนั้น

เว่ยหยงเซียงหยิบบัตรธนาคารออกมาแล้วยื่นให้เจียงเฉิน  คุณเจียงในบัตรใบนี้มีเงินอยู่อย่างน้อยสามล้าน ผมต้องขอโทษด้วยเกี่ยวกับเหตุการณ์ทั้งหมด หวังว่าคุณเจียงจะรับมัน

เจียงเฉินผลักกลับ:  ไม่ คุณไม่ต้องรับผิดชอบเรื่องนี้หรอก 

เว่ยหย่งเซียงยื่นมันอีกครั้ง  คุณเจียง ถ้าคุณไม่ยอมรับใจของผมก็คงกังวลอยู่ตลอดคุณยอมรับมันเถอะครับ ฉันรู้ว่า 3 ล้านหยวนนั้นไม่ค่ามากสําหรับคุณ 

ท้ายที่สุดแล้วจางเทียนเหิงก็อยู่ในที่ทํางาน และทักษะในการสังเกตคําและสีของเขานั้นยอดเยี่ยมมาก ในเวลานี้การเป็นผู้สร้างสันติไม่เพียงแต่ทําให้ความสัมพันธ์ระหว่างคนทั้งสองสั้นลงเท่านั้น แต่ยังเพิ่มมิตรภาพระหว่างพวกเขาด้วย

 คุณเจียง ยอมรับเถอะ หย่งเซียงอยากให้คุณเพื่อความสบายใจ ถือซะว่าเป็นค่าน้ำชา 

 ฮึก~~~ 

ลูกค้าถอนหายใจเมื่อได้ยิน

ประณามมัน!

ชาแบบไหนกันกินที่ได้คุ้มเลยตั้ง 3 ล้าน!

กลัวว่าจะไม่ใช่ชาที่นางฟ้าส่งมาจากสวรรค์!

เจียงเฉินคิดอยู่ครู่หนึ่ง  งั้นคุณก็เอาไปบริจาคให้นักเรียน ยากจนบนเขาก็แล้วกัน ในอนาคตสังคมยังต้องการพวกเขาอยู่ 

 ตกลง 

เว่ยหย่งเซียงและจางเทียนเพิ่งมองหน้ากันในดวงตาของพวกเขามีแต่ความชื่นชมที่มีต่อเจียงเฉิน

หลันหน่วนเยี่ยนหลับตาลง เธอเพิ่งจะรู้ตัวว่าเธอนั้นจับตัวเจียงเฉินอยู่ตลอดเวลา

ดวงตาของเธออดไม่ได้ที่จะส่องประกายแสงออกมา และคิดกับตัวเองว่า  เจียงเฉินเขาเป็นคนดีจริงๆ 

 อีกอย่าง ไม่รู้ทําไมตอนที่เขาพยายามปกป้องฉันมันทําให้ฉันรู้สึกดีจริงๆ 

 มันต่างจากตอนที่พ่อปกป้องฉันตอนเด็กมากจริงๆ 

 และที่มากไปกว่านั้นคือเขายืนหยัดเพื่อพี่สาวที่ตาบอดคนนี้ด้วย 

 ถ้าวันนี้คนที่อยู่ตรงนี้เป็นพ่อหรือลุงเรียนเพิ่งพวกเขาคงจะไม่สนใจเรื่องนี้แน่ๆ 

 และเขายังใจดีบริจาคเงินให้กับเด็กๆบนเขาอีก 

ในฐานะทนายคนหนึ่งหลันหนวนเยี่ยนได้เห็นอะไรมามากมาย

เธอเจอคนมาหลายประเภทแล้ว

แต่คนแบบเจียงเฉินที่ไม่เพียงแค่หล่อทั้งยังน่าดึงดูดและไม่เอาแต่อ้างนุ่นนี้แถมยังเต็มไปด้วยความยุติธรรมและจิตใจที่มีเมตตา

กลัวว่าบนโลกนี้จะหาคนที่สองได้ยากกว่างมเข็มในมหาสมุทรซะอีก

เขา…น่าทึ่งจริงๆ

โดยที่หลันหนวนเยี่ยนจะก็ไม่ได้สังเกตแต่ดวงตาของเจียงเฉินดูอารมณ์ดีขึ้นเล็กน้อย

ในเวลานี้เอง พี่สาวคนตาบอดก็พาสุนัขนําทางอาหวงมาขอบคุณพวกเขา

พร้อมทั้งน้ำตาที่ไหลออกมา พี่สาวตาบอดยื่นมือออกมาจับมือของเจียงเฉินและของหลันหน่วนเยี่ยนและพูดออกมา  ขอบคุณทั้งคู่มากๆเลยนะ พวกคุณดีจริงๆฉันจะจดจพวกคุณทั้งคู่ตลอดไป

หลันหนวนเยี่ยนแก้มแดงก่อนจะกล่าวว่า  มันเป็นสิ่งที่หนูควรทําค่ะ ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ 

พี่สาวตาบอดดึงเชือก  อาหวงขอบคุณพี่ชายพี่สาวเร็ว 

อาหวงส่ายหางไปมาก่อนจะวิ่งเข้ามาทางเจียงเฉินแล หลันหน่วนเยี่ยน และแสดงความขอบคุณในแบบของมัน

หลันหน่วนเยี่ยนลูบหัวของอาหวงอย่างเบาๆ

 เก่งมากเลย-อาหวง นายเป็นตาของพี่สาวนะ เพราะฉะนั้นในอนาคตก็พยายามเข้าล่ะ