เพลิงพิโรธสวรรค์ Fury towards the burning heaven - บทที่ 612 คืนอิสรภาพให้ข้า
บทที่ 612 คืนอิสรภาพให้ข้า
ในราชวังจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ลี้ลับมีพื้นที่มากมายซึ่งถูกแบ่งแยกออกเป็นส่วนๆด้วยอาคมยับยั้ง มันเหมือนกันกับราชวังจักรวาลของจอมเวทย์แต่แน่นอนว่าราชวังจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ลี้ลับเหนือกว่าราชวังจักรวาลมาก
มันมีพื้นที่พิเศษอยู่ใต้ราชวังจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ลี้ลับพื้นที่นี้ไม่ได้ใหญ่มากนักและเล็กกว่าที่อื่นมาก มีกระท่อมตั้งอยู่ใจกลางพื้นที่และนอกกระท่อมก็มีทะเลสาบขนาดใหญ่ และไม่มีสิ่งใดอยู่ที่นั่นอีกเลย
มันเป็นพื้นที่ที่หนาวมากแม้แต่กระท่อมเองก็ถูกแช่แข็งไว้ และแผ่นน้ำแข็งก็ปกคลุมพื้นดินด้านนอก ทะเลสาบยักษ์เองก็ถูกปกคลุมไปด้วยน้ำแข็งชั้นหนา มันหนาวเสียจนจอมยุทธปกติอาจจะแข็งตายได้เลยด้วยซ้ำ
แกร๊กปุ้ง ปุ้ง!
ในตอนนั้นเองน้ำแข็งทั้งหมดที่อยู่เหนือทะเลสาบก็แตกออกเป็นเสี่ยงๆและพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า คลื่นจากน้ำเย็นจัดมากมายนับไม่ถ้วนสาดกระเซ็นออกมาและหัวขนาดยักษ์ก็ค่อยๆโผล่ออกมาช้าๆ
หัวนั้นใหญ่เท่าหัวช้างมันเป็นสีดำและดูคล้ายคลึงกับหัวเต่าเป็นอย่างมาก ดวงตาเท่ากระดิ่งของมันส่องแสงขุ่นมัวออกมาซึ่งมันเหมือนกับดวงตาของชายชรา ร่างกายที่ใหญ่โตของเขาเผยออกมาเล็กน้อย และมันคือเต่าชราตัวใหญ่จริงๆ
เต่าชราค่อยๆเคลื่อนตัวไปที่กระท่อมอย่างช้าๆและทุกที่ที่มันผ่านไป น้ำแข็งจะแยกออกเองและคลื่นขนาดยักษ์ก็กระทบริมทะเลสาบก่อนที่มันจะเย็นอย่างรวดเร็วอีกครั้ง
หลังจากนั้นเต่าชราก็แหวกว่ายไปที่ชายฝั่งและร่างยักษ์ของมันก็ปรากฏออกมา หากมีผู้ใดพบเห็นเข้า พวกเขาน่าจะตกใจ
เต่าตัวนี้ใหญ่มากจริงๆราชันสัตว์อสูรธรรมดานั้นจะมีความยาวประมาณสามสิบเมตร ส่วนจักรพรรดิสัตว์อสูรมีความยาวอย่างน้อยเจ็ดสิบเมตร และความยาวของจักรพรรดิสัตว์อสูรที่ทรงพลังนั้นจะยาวถึงร้อยหกสิบเมตร แต่เต่าชราตัวนี้กลับมีความยาวถึง….สามร้อยเมตร!
อันที่จริงแล้วมันไม่ใช่ประเด็น!
ประเด็นคือมีโซ่ขนาดยักษ์ที่ทำจากเหล็กเย็นอยู่ที่มุมทั้งสี่ของกระดองซึ่งจะมองเห็นโซ่เพียงบางส่วน ส่วนที่เหลือนั้นถูกล่ามเอาไว้ในน้ำลึก นอกจากนี้เต่าชรายังถูกล่ามโซ่ไว้ที่ขาทั้งสี่ข้างอย่างแน่นหนาด้วยเช่นกัน โซ่นั้นแผ่กลิ่นอายอันเย็นเยียบออกมาและสั่นไหวขณะที่เต่าชราว่ายมาซึ่งทำให้ทะเลสาบนั้นพลันแตกพล่านไปทั่ว
เต่าชรามีสีดำสนิทซึ่งมันมีลวดลายที่น่างงงวยอยู่บนกระดองของมันหลังจากที่ว่ายไปถึงฝั่ง มันก็ใช้ขาข้างหนึ่งตบลงบนพื้นน้ำแข็งและโซ่เหล็กที่ผูกติดกับมันอยู่ก็ขยับและมีเสียงคลื่นสาดดังขึ้นมา
ปัง!
เต่าชราหันไปทางกระท่อมและดวงตาที่ขุ่นมัวของมันก็ชัดเจนขึ้นอย่างรวดเร็วก่อนที่จะกลายเป็นความเย็นชาในทันทีดวงตาของมันดูหนาวเหน็บเสียยิ่งกว่าอุณหภูมิของพื้นที่นี้เสียอีก
“เคี๊ยก!เคี๊ยก! เคี๊ยก!”
ทันใดนั้นมันก็อ้าปากใหญ่ๆของมันและระเบิดเสียงหัวเราะออกมาเสียงนั้นดูแก่มาก แต่มันฟังดูแล้วมีความสุขและแหลมคมนัก ร่างขนาดยักษ์ของมันสั่นไปพร้อมๆกับเสียงหัวเราะ และเมื่อโซ่เหล็กทั้งแปดเส้นกระทบกัน ทะเลสาบก็ก่อคลื่นสาดเข้าหากันเรื่อยๆ
หากเจียงอี้อยู่ที่นี่ดวงจิตวิญญาณของเขาคงจะสั่นสะท้านเป็นแน่ เพราะเสียงหัวเราะนี้เหมือนกับเสียงของราชาปีศาจในเมืองเฟิงตู
“กว่าเจ็ดแสนปีแล้ว!”Aileen-novel
เต่าชราชูหัวขนาดยักษ์ของมันขึ้นมาความเกรี้ยวโกรธวาบผ่านทั่วดวงตาของมัน มันตะโกนออกมาเสียงดังว่า “กว่าเจ็ดแสนปีที่ข้าติดอยู่ที่สถานที่ที่เลวร้ายแห่งนี้ ในที่สุดข้าก็จะได้ออกไปพบเจอแสงสว่างอีกครั้ง! เคี๊ยกๆๆ ข้าคิดว่าข้าจะไม่มีวันได้กลับไปยังแดนเทียนชิงในอายุขัยล้านปีของข้าเสียแล้ว แต่ในที่สุด ข้าก็หนีออกมาได้?! จักรพรรดิลี้ลับ เจ้าภูมิใจตัวเองเหลือเกินว่าตนเป็นอัจฉริยะแห่งสวรรค์และมีสติปัญญาที่ไม่มีผู้ใดเทียบได้! ไม่ใช่ว่ากลลวงเล็กๆน้อยของเจ้าก็ถูกใครบางคนมองออกอย่างทะลุปรุโปร่งซะแล้วหรือ? เคี๊ยกๆๆ ตามสัญญา หากแผนการของเจ้าถูกเปิดเผยและตัวตนของข้าถูกเปิดเผย เจ้าจะต้องคืนอิสรภาพให้แก่ข้า ไม่เช่นนั้น….ข้าจะทำลายราชวังจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ลี้ลับของเจ้าซะ! คืนอิสรภาพข้ามา คืนอิสรภาพมาให้ข้าซะดีๆ!”
เต่าชราส่งเสียงคำรามใหญ่โตออกมาซึ่งทำให้น้ำแข็งบนพื้นแตกและสร้างความปั่นป่วนแก่พื้นที่นั้นซึ่งมันดูน่าหวาดกลัวถึงขีดสุด
เต่าชราใช้กรงเล็กด้านหน้าของมันทำให้โซ่เหล็กสีดำขนาดยักษ์สองสายสั่นพร้อมกับส่งเสียงออกมาการแกว่งโซ่ของเต่ายักษ์ตัวนี้ทำให้ทั้งทะเลสาบเกิดความปั่นป่วน คลื่นน้ำพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า ซึ่งมันเป็นภาพที่น่าขนลุกยิ่งนัก
สิ่งที่น่ากลัวกว่านั้นคือกลิ่นอายของเต่าชรามันเหมือนว่าท้องฟ้ามืดครึ้มไปด้วยเมฆดำ, ภูเขาจะถล่ม,และน้ำทะเลไหลย้อนกลับ ซึ่งมันน่าตกใจมาก หากเจียงอี้อยู่ที่นี่เขาจะต้องถูกแรงกดดันตายเพราะกลิ่นอายของเต่าชราตัวนี้เป็นแน่
เต่าชรายังคงคำรามไปที่กระท่อมแต่น่าแปลกที่เสียงของมันทำให้น้ำแข็งแตกออกได้แต่มันไม่สามารถทำอันตรายต่อกระท่อมได้เลย แม้แต่น้ำแข็งที่อยู่บนหลังคากระท่อม
บรึฟ!
อย่างไรก็ตามกระท่อมก็เปล่งแสงออกมาในขณะนี้ กลิ่นอายที่น่ากลัวยิ่งกว่าเต่าชราถูกแผ่ออกมา พื้นที่นั้นหยุดสั่นทันที, และทะเลสาบก็กลับคืนสู่ความสงบและหัวที่ชูขึ้นมาของเต่าชราก็ถูกกดลงไปในทันที ดวงตาของมันเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและความเกลียดชังที่ตราตรึงอัดแน่นอยู่ในหัวใจ
บรึฟ!
พื้นที่ด้านหน้ากระท่อมสั่นสะเทือนเล็กน้อยและร่างๆหนึ่งค่อยๆปรากฏชัดเจนขึ้น แต่มันจะพร่ามัวไปหากมีผู้ใดต้องการจ้องมองไปตรงนั้นอย่างละเอียด มีเพียงอย่างเดียวที่เห็นได้ชัดคือมันเป็นผู้ชาย แต่ไม่สามารถมองเห็นได้ว่ารูปร่างลักษณะของเขาเป็นเช่นไร
ชายคนนั้นอยู่ในชุดคลุมสีดำธรรมดากระดูกสันหลังของเขาตรงราวกับต้นสน และเขาก็ปรากฏตัวเหมือนดาบที่ไม่มีวันแตกหัก กลิ่นอายเยือกเย็นของเขาทำให้เต่าชราหดหัวอยู่อย่างนั้นแต่ดวงตาของมันดูหวาดกลัวและไม่พอใจมากกว่าที่เคยเป็น
“เอ๋าหลู!”
เสียงนั้นดังมาจากร่างของคนผู้นั้นมันเป็นเสียงที่ทุ้มและมีเสน่ห์ของชายผู้นี้ ซึ่งมันมีทั้งความมั่นใจและความน่าเลื่อมใสที่อธิบายไม่ได้ซึ่งทำให้ผู้คนไม่สามารถต่อต้านเขาได้
ปึง!
เมื่อได้ยินเสียงของเขาเต่าชราตัวนั้นก็สั่นเทา มันกลัวมากจนหงายหลังไปหลายเมตร ความขมขื่นในดวงตาของมันหายไปและถูกแทนที่ด้วยความสยดสยองและความกลัวสุดขั้วหัวใจ
“ก่อนอื่นเลยข้าอยากจะยินดีกับเจ้าด้วย เมื่อร่องรอยวิญญาณที่หลงเหลืออยู่นี้ปรากฏขึ้นมา นั่นก็หมายความว่าเจ้าได้รับอิสรภาพกลับคืนแล้ว ข้าไม่รู้ว่ามันผ่านไปกี่ปีแล้ว แต่ในเมื่อตอนนั้นเราทำข้อตกลงกันเอาไว้ ข้าจะรักษาสัญญาและคืนอิสรภาพแก่เจ้า แต่ก่อนที่จะทำเช่นนั้น ข้ามีบางสิ่งจะบอกกับเจ้า หากว่าเจ้ารักษาสัญญาไม่ได้ ข้ามั่นใจว่าเจ้าจะต้องตาย และเจ้าก็น่าจะรู้ดี…ถึงความสามารถของข้า!”
“เรื่องแรกจงกลับไปยังทะเลลึกไร้สิ้นสุด ของเจ้าซะ หากเจ้ากล้าที่จะก้าวเข้ามาสู่สนามของเผ่าพันธุ์มนุษย์ เจ้าจะต้องตาย! หากเจ้ากล้าสังหารมนุษย์แม้แต่คนเดียว เจ้าจะต้องตาย! เรื่องที่สอง ตั้งราชวังจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ลี้ลับไว้บนยอดเขาของหุบเขาลี้ลับและฝากฝังมันไว้กับผู้ที่ถูกกำหนดไว้แล้วว่าจะได้มันไป หากเจ้ากล้าแตะต้องสมบัติใดๆในราชวังจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ลี้ลับล่ะก็ เจ้าจะต้องตาย! เรื่องที่สาม จงบ่มเพาะพลังของเขาต่อไป การกักขังเจ้าไว้ในราชวังจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ลี้ลับนี้ไม่ใช่เพียงเพื่อปกป้องราชวัง แต่มันยังเป็นทั้งสิทธิพิเศษและโอกาส หากเจ้าสามารถทะลวงไปยังก้าวสุดท้ายได้ เจ้าสามารถทำลายห่วงและตามหาข้าเพื่อล้างแค้นก็ได้….”
ฟรึ่บ!
หลังจากจบคำพูดนั้นภาพก็จางหายไป แต่พื้นที่ที่ภาพนั้นอยู่ก็แตกเป็นเสี่ยงๆและแสงจ้าก็พุ่งเข้ามาและจริงๆแล้วมันคือแสงของใบมีด
แสงใบมีดกระแทกไปข้างหน้าพร้อมกับกลิ่นอายทำลายล้างซึ่งการโจมตีนั้นได้กระแทกเข้ากับร่างยักษ์ของเต่าชราที่กำลังบินอยู่และฟาดฟันโซ่เหล็กทั้งแปดให้กลายเป็นผุยผง!