เพลิงพิโรธสวรรค์ Fury towards the burning heaven - บทที่ 669 เจ้าจะมีหน้าอยู่บนโลกนี้ได้ยังไง

“หากข้าหนีไม่ได้ งั้นก็ไม่ต้องหนี!”
เจียงอี้คำรามออกมาขณะที่ดาบมังกรเพลิงปรากฏขึ้นในมือของเขา มือข้างหนึ่งของเขาสร้างเปลวเพลิงมังกรเก้าสวรรค์ออกมาอย่างต่อเนื่องและใช้มันห่อหุ้มร่างกายเอาไว้ มืออีกข้างหนึ่งของเขากวัดแกว่งดาบมังกรเพลิงไปด้านหน้าหลายครั้งซึ่งมันปลดปล่อยมังกรเพลิงนับแสนออกมา ดาบวิญญาณทั้งสามสิบหกเล่มของเขาก็ปรากฏขึ้นและตามมังกรเพลิงไปยังป้าเตา
เขาต้องยืดเวลาออกไปอีกหน่อยเพื่อขัดขวางป้าเตาในขณะที่รอให้ความผันผวนของห้วงอากาศหายไป ไม่เช่นนั้นเขาจะบินหนีไปไม่ได้และมันคงเป็นไปไม่ได้ที่จะย้ายร่างฉับพลันเช่นกัน
“เจ้าจะเขย่าสวรรค์ด้วยความแข็งแกร่งเท่ามดแมลงรึ?”
เสียงเย้ยหยันของป้าเตาดังขึ้นมา การโจมตีของเจียงอี้นั้นไม่ต่างจากอาการคันเลยด้วยซ้ำ แต่ความร้อนของเปลวเพลิงมังกรเก้าสวรรค์นั้นไม่ใช่ย่อยและมันทำให้เขากังวลเล็กน้อย ตอนนี้แก่นแท้พลังของเขาค่อยๆเหือดหายไป อุณหภูมิรอบๆนี้ก็สูงมากพอแล้ว แต่มันยังร้อนขึ้นจากเปลวเพลิงมังกรเก้าสวรรค์อีก หากเขาประมาท โล่ศักดิ์สิทธิ์ของเขาก็อาจจะแตกลงได้เช่นกัน
ป้าเตาจึงควบคุมแก่นแท้พลังทั้งหมดของเขาลงไปที่โล่ศักดิ์สิทธิ์อย่างระมัดระวังขณะที่เขาระเบิดกำปั้นออกไปและต้องการจะสังหารเจียงอี้ด้วยกำปั้นนี้ มืออีกข้างของเขาเริ่มควบแก่นแท้พลังสีเหลืองเอาไว้ในขณะที่เขากำลังเตรียมที่จะปลดปล่อยรูปแบบเต๋าพระแม่ธรณีคำรามอีกครั้งเพื่อไม่ให้เจียงอี้มีทางหนีไปได้
ตูม! ตูม! ตูม!
การโจมตีของเจียงอี้ปะทะเข้าไปที่ร่างกำยำของป้าเตาซึ่งมันไม่ได้แรงมากมายเลย หากไม่ใช่เพราะเปลวเพลิงมังกรเก้าสวรรค์ ป้าเตาก็คงไม่สนใจมันเลยด้วยซ้ำ
“ตายซะ!”
มือของป้าเตาควบแก่นพลังสีเหลืองได้แล้วและกำลังเตรียมที่จะปลดปล่อยรูปแบบเต๋าพระแม่ธรณีคำราม แต่ในตอนนั้นเอง เขาก็สัมผัสได้ถึงอันตรายร้ายแรงในส่วนลึกของดวงจิตวิญญาณ ดวงตาที่กลมโตของเขาหดลงในขณะที่อุทานออกมาว่า “การโจมตีดวงจิตวิญญาณ?”
ดาบวิญญาณทั้งสามสิบหกเล่มแทงทะลุอากาศผ่านโล่ศักดิ์สิทธิ์ของป้าเตาไปได้อย่างง่ายดายก่อนที่จะตรงไปยังหว่างคิ้วของเขา ป้าเตาสั่นสะท้านไปทั้งร่างและไม่สามารถนึกถึงการปลดปล่อยรูปแบบเต๋าได้อีกต่อไป เขาตั้งสมาธิไปกับการต่อต้านดาบวิญญาณเหล่านี้ทั้งหมด
บรึฟ!
ดวงตาของป้าเตาเปล่งประกายขณะที่แสงพุ่งออกมาจากหว่างคิ้วของเขาและควบแน่นเป็นกระจกทรงกลมสีขาวซึ่งมันปิดกั้นดาบวิญญาณทั้งสามสิบหกเล่มนี้เอาไว้ การโจมตีดวงจิตวิญญาณนี้จะต้องถูกปิดกั้นจากภายนอกเพราะมันจะเป็นเรื่องที่แย่มากหากพวกมันสามารถเข้าไปในทะเลแห่งดวงจิตได้
ตูม!
ร่างของเจียงอี้ถูกเงากำปั้นกระแทกเขาไปและถูกส่งปลิวออกไปอย่างโหดเหี้ยม เขากระอักเลือดออกมาในขณะที่ใบหน้าของเขาซีดลงจนน่ากลัว เจียงอี้กังวลถึงเรื่องนี้ไม่ได้อีกต่อไปขณะที่สัมผัสศักดิ์สิทธิ์ของเขากำลังควบคุมดาบวิญญาณทั้งสามสิบหกเล่มให้พุ่งเข้าชนกระจกที่อยู่นอกหว่างคิ้วของป้าเตา ตราบใดที่เขาทุบมันจนแตกได้ มันก็เป็นไปได้ที่เขาจะทำร้ายป้าเตาจนบาดเจ็บสาหัสได้ หรือแม้แต่สังหารเขาเลยก็ได้!
“หัวหน้าทั้งสิบนี่ไม่ธรรมดาจริงๆ พวกเขาป้องกันการโจมตีดวงจิตวิญญาณได้ด้วย!”
เจียงอี้กระแทกเข้ากับกองหินที่แตกออกเป็นเสี่ยงๆ เขาถอนใจขณะที่คิดว่าคนเหล่านี้จะต้องมีบางอย่างพิเศษเพื่อที่จะขึ้นมาเป็นหัวหน้าได้
เจียงอี้รู้สึกเจ็บแปลบที่หน้าอกของเขา เขาไม่รู้ว่าซี่โครงหรืออวัยวะภายในของเขาแตกหักไปเท่าไหร่ แต่เขาไม่สามารถสนใจเรื่องพวกนั้นได้และยังคงควบคุมดาบวิญญาณทั้งสามสิบหกเล่มเพื่อโจมตีต่อไปเรื่อยๆ
ตูม! ตูม! ตูม!
ยอดเขาหินรอบๆกำลังถล่มลงมาซึ่งเจียงอี้นั้นอยู่ในกองหินที่ปกคลุมไปด้วยฝุ่นที่คลุ้งขึ้นมาซึ่งทำให้การมองเห็นแย่มาก การโจมตีก่อนหน้านี้รุนแรงเกินไป หากเขาไม่มีเกราะเมฆาอัคคีก็คงจะเละไปแล้ว
ป้าเตาไม่ได้ปลดปล่อยรูปแบบเต๋าพระแม่ธรณีคำรามออกมา จึงทำให้ความผันผวนของห้วงอากาศรอบๆนี้ค่อยๆหายไป ตอนนี้เจียงอี้สามารถหนีไปได้ทุกเมื่อแล้ว แต่แน่นอนว่า…ตอนนี้เขาตั้งใจจะกำจัดป้าเตามากและไม่มีความคิดที่จะหนีเลย!
ด้านป้าเตานั้นกำลังทุกข์ทรมานอยู่ อันที่จริงแล้วเขามีวิธีทำลายดาบวิญญาณเหล่านี้ แต่ตอนนี้เขาไม่กล้าทำอะไรเลยในขณะที่เขารวบรวมสมาธิทั้งหมดเพื่อต้านดาบวิญญาณเท่านั้น หากดาบวิญญาณเข้าไปยังทะเลแห่งดวงจิตของเขา ผลที่ตามมาจะร้ายแรงมาก
ฟรึ่บ! ฟรั่บ! ฟรึ่บ!
ดาบวิญญาณทั้งสามสิบหกเล่มบินไปและค่อยๆกระแทกกระจกทีละเล่มอย่างไม่สิ้นสุด มันจะบินวนกลับไปอีกหลังจากที่กระแทกกระจกไปแล้วและจะทำแบบนี้วนไปเรื่อยๆ ในทุกๆวินาทีจะมีดาบวิญญาณหลายเล่มที่ชนเข้ากับโล่กลมเล็กๆที่หว่างคิ้วของป้าเตา หากป้าเตาประมาทและหากโล่กลมของเขาแตกสลาย ดาบวิญญาณทั้งสามสิบหกเล่มก็จะเข้าสู่ทะเลแห่งดวงจิตของเขาทันที
“มันจะเป็นเช่นนี้ต่อไปไม่ได้ หากมันยังเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ ข้าจะต้องตายอยู่ที่นี่แน่!”
ใจของป้าเตากำลังร้อนรน ที่นี่มีอุณหภูมิที่สูงมากและแก่นแท้พลังของเขาก็หมดลงไปอย่างรวดเร็ว และตอนนี้สมาธิทั้งหมดของเขาก็อยู่กับการต่อต้านดาบวิญญาณ หากมันยังเป็นเช่นนี้ต่อไป โล่ศักดิ์สิทธิ์ของเขาก็จะแตกสลายและจะตายอยู่ที่นี่
“หนี….”
เขาไม่มีทางเลือกอื่นเลยนอกจากค่อยๆถอยหนีไปทีละนิด เขาอาจจะไม่เต็มใจและไม่พอใจอย่างมากและหากใครรู้เรื่องนี้ พวกเขาอาจจะหัวเราะเยาะออกมา แต่ตอนนี้เขาจะไปทำอะไรได้อีก?.ไอลีนโนเวล.
“เจ้าโง่ คิดจะหนีรึ?”
เสียงอันเยือกเย็นของเจียงอี้สะท้อนออกมาในขณะที่เขาเพิ่มพลังการโจมตีของดาบวิญญาณและตะโกนออกมาในเวลาเดียวกันว่า “เจ้าโง่ ไม่ใช่ว่าเจ้าเป็นหัวหน้าของเมืองอัสนีฟ้ากระจ่างหรอกหรอ? ทำไมเจ้าถึงจะหนีล่ะ? เจ้าไม่กลัวคนของเจ้าเสียความเชื่อมั่นในตัวเจ้ารึไง? เจ้าไม่กลัวพวกมันจะสังหารเจ้าและแย่งตำแหน่งไปจากเจ้ารึ?”
“เจ้าโง่ ไม่ใช่ว่าเจ้าหยิ่งผยองหรอกรึ? ไม่อยากฆ่าข้าแล้วหรือ? มาสิ นายน้อยคนนี้กำลังรอให้เจ้าสังหารอยู่ตรงนี้ไง”
“ไอ้ขยะไร้ประโยชน์ หากเจ้ายังสังหารผู้เชี่ยวชาญขอบเขตจินกังเยี่ยงข้าไม่ได้ แล้วเจ้าจะมีหน้าอยู่บนโลกนี้ได้ยังไง?”
“ป้าเตา เจ้าเป็นหนึ่งในหัวหน้าทั้งสิบหรือเปล่า? หึ้…ในความคิดข้า เจ้ามันก็ไม่ต่างอะไรกับคนจรจัดน่าสมเพชหรอก!”
ทุกคำพูดของเจียงอี้ทำให้ร่างของป้าเตาสั่นสะท้านในขณะที่โล่กลมๆที่หว่างคิ้วเขาก็สั่นสะเทือนอยู่หลายครั้งและเกือบจะถูกดาบวิญญาณทำลายลง ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเดือดดาล เขา ป้าเตา ผู้ที่เป็นหัวหน้ามานับสิบๆปีในเมืองอัสนีฟ้ากระจ่าง แม้แต่ตระกูลลู่ก็ยังต้องปฏิบัติกับเขาอย่างเคารพ แล้วเขาต้องมาทนกับความโกรธเช่นนี้ตอนไหนกัน?
โชคดีที่เขาเป็นยอดฝีมือที่มีชื่อเสียงมาหลายปีและปัญญาของเขาก็ไม่เลว เขารู้ดีว่าเจียงอี้กำลังยั่วโมโหเขา แต่เขาต้องอดทนเอาไว้และค่อยๆถอยออกไป เจียงอี้ยังอยากที่จะโจมตีต่อ แต่เขาบาดเจ็บสาหัสและเมื่อป้าเตาห่างออกไปสิบกิโลเมตร เจียงอี้ก็ไม่มีทางอื่นนอกจากเรียกดาบวิญญาณคืนมา หากไปไกลกว่านี้ เขาก็ไม่สามารถรับประกันได้ว่าป้าเตาจะทำลายดาบวิญญาณของเขาได้หรือไม่
ฟรึ่บ!
เจียงอี้บินออกไปไกลด้วยความเจ็บปวด ที่นี่ไม่ได้ใกล้กับเปลวเพลิงอัสนีและไม่ถือว่าปลอดภัย หากป้าเตากลับมากะทันหัน เขาเองก็คงจบเห่แน่ๆ
“ไอ้สารเลว ไอ้ชั่ว!”
ป้าเตาถอยกลับไปได้กว่าสิบกิโลเมตร จากนั้นเขาก็เช็ดเหงื่ออันเย็นเยียบของเขาหลังจากที่ดาบวิญญาณบินกลับไป จากนั้นเขาก็คำรามออกมาอย่างเกรี้ยวกราด “ไอ้สารเลว รอก่อนเถอะ หากข้าไม่ได้ฆ่าเจ้า ข้า ป้าเตาผู้นี้จะเลิกเป็นมนุษย์เลยคอยดู อ๊ากก! อ๊ากกก!….”
เสียงคำรามที่เกรี้ยวกราดดังสะเทือนทั้งฟ้าดินซึ่งมันทำให้ยอดหินผารอบๆสั่นสะเทือนเล็กน้อย มันดังก้องไปไกลจนทำให้แก้วหูของเจียงอี้รู้สึกได้ถึงความเจ็บปวด เสียงคำรามของเขาเต็มไปด้วยความเดือดดาลและไม่พอใจ แต่เจียงอี้ก็บินไปใกล้ๆเปลวเพลิงอัสนีแล้วในขณะที่ป้าเตาเองก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากได้แต่มองอย่างช่วยไม่ได้
ฟรึ่บ!
ร่างที่ซูบผอมบินข้ามท้องฟ้ามาแต่ไกล หัวหน้าหลงรู้ว่ามีความวุ่นวายของการต่อสู้อยู่ในพื้นที่นี้ เมื่อเขาได้ยินเสียงคำรามของป้าเตา ดวงตาของเขาก็เผยความเย้ยหยันออกมาขณะที่พูดมาแต่ไกลว่า “ป้าเตา นี่มันอะไรกัน? แม้แต่เจ้าสารเลวตัวน้อยที่อยู่ขอบเขตจินกังเจ้าก็ฆ่ามันไม่ได้รึ? มิหนำซ้ำยังดูเหมือนว่าเจ้าจะเจ็บใจด้วย? หึหึ…ข้าล่ะสงสัยจริงๆว่าเจ้าขึ้นมายังตำแหน่งนี้ได้เช่นไร?”
“ไอ้สุนัขเฒ่า อยากตายรึไง?”
ป้าเตายังคงโกรธแค้นอยู่และการเย้ยหยันของหัวหน้าหลงก็ทำให้เขาเดือดดาลขึ้นทันที มือข้างหนึ่งของเขาปลดปล่อยแก่นพลังสีเหลืองออกมาขณะที่มืออีกข้างจับไข่มุกมังกรวารีเอาไว้ เขาจ้องไปที่หัวหน้าหลงด้วยกลิ่นอายสังหารและพูดว่า “ข้ามาอยู่ตำแหน่งนี้ได้ยังไงน่ะหรือ? เจ้าจะลองดูไหมล่ะ? เจ้าสุนัขเฒ่า หากเจ้าไม่เชื่อก็ลองเข้าไปซะสิ ไอ้สารเลวนั่นอยู่ในนั้น เช่นนั้นก็ไปฆ่ามันซะสิ”
“ฮึ่ม!”
หัวหน้าหลงปล่อยกลิ่นอายแห่งความเยือกเย็นออกมาและไม่อยากทะเลาะกับป้าเตา จากนั้นร่างของเขาก็บินไปยังทิศทางที่เจียงอี้อยู่ในขณะที่เขาทิ้งคำพูดเอาไว้ “เจ้าโง่ คอยดูซะว่าข้าฆ่ามันยังไง!”