เมียหวานของประธานเย็นชา - ตอนที่ 354
บทที่ 354 เสียงของเธอ
คนที่อยู่ด้านนอกรถมองไปยังคนขับรถ แล้วตัดสายของเขาไป
แล้วค่อยๆก้มลง แล้วเอ่ยขึ้น : “คุณครับ ที่นี่อันตรายเกินไป คุณรีบไปออกไปจากที่นี่จะดีกว่า”
คนขับรถคนนั้นรู้สึกตกใจกับความมีอำนาจของบุคคลนั้นจึงไม่กล้าพูดออกมา เหงื่อผุดออกมาเต็มหน้าผากของเขา
เขาพยักหน้าลงอย่างอึ้งๆ แล้วถึงได้เรียกเสียงของตัวเองกลับมาได้ในที่สุด
“ครับ ครับ….ผมจะไปเดี๋ยวนี้แหละ”
ว่าแล้วนั้น เขาก็ไม่กล้าจะอยู่ต่ออีก จึงรีบหมุนพวงมาลัยแล้วหนีไปอย่างรวดเร็ว
บุคคลนั้นมองดูรถแท็กซี่ที่ขับออกไปแล้ว ถึงได้กลับไปยังรถคันที่จอดอยู่ตรงข้ามกับถนน
เขาเดินเข้าไปใกล้ กระจกหน้าต่างรถเปิดลงมา
เวินหงไห่นั่งอยู่ทางด้านใน
“เป็นอย่างไรบ้าง?”
คนคนนั้นขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย แล้วเอ่ยพูดขึ้นมาด้วยความกลุ้มใจอยู่บ้างเล็กน้อย : “เมื่อครู่นี้คุณเวินพุ่งเข้าไปด้านในแล้วครับ ขวางเธอเอาไว้ไม่ทัน จะหยุดแผนนี้เอาไว้ก่อนไหมครับ?”
เวินหงไห่หันไปมองบ้านตระกูลจี้ที่ได้ถูกเพลิงไฟล้อมรอบไว้แล้วเช่นนั้น
“ไม่ต้อง ในเมื่อเธอวิ่งเข้าไปเอง ก็รับผลที่ตามมาไปแล้วกัน ตระกูลเวินเองก็ไม่ได้ขาดลูกสาวไปขนาดนั้นเสียหน่อย”
เขาเอ่ยพูดออกมาอย่างเย็นชา แล้วออกคำสั่งต่อ : “ทางออกปิดหมดแล้วใช่ไหม? อย่าให้เขาวิ่งออกมาได้อีกล่ะ”
คนนั้นยืนตัวตรง แล้วก้มลงมาพลางเอ่ยขึ้น : “ครับ ปิดเอาไว้หมดแล้วครับ”
เวินหงไห่พยักหน้า แล้วละสายตาออกมา พลางยกมุมปากขึ้น
“ครั้งนี้ ฉันจะรอดูว่าจี้จิ่งเชินจะมีอีกกี่ชีวิตกันแน่”
เปลวไฟที่กำลังไหม้ลุกไปทั้งหลัง ห่อหุ้มคฤหาสน์ทั้งหลังเอาไว้
ควันไฟที่รุนแรงนี้ลอยปนอยู่ในอากาศ เวินเที๋ยนเที๋ยนที่เพิ่งจะวิ่งเข้าไปนั้น ก็สำลักออกมา
อากาศรอบๆนั้นถูกเพลิงไฟที่ไหม้อยู่ทำให้อุณหภูมิสูง แม้แต่การมองเห็นนั้นก็ดูบิดเบือนไป
มองออกไปทางด้านนอกหน้าต่าง ก็เห็นเพียงแค่เปลวไฟที่ลุกโชน
ไฟที่ลุกแรงขึ้น ยิ่งทำให้เวินเที๋ยนเที๋ยนเป็นกังวล
เธอกระวนกระวายใจ เดินเข้าไปยังด้านในอย่างรีบร้อน พลางตะโกนร้องเรียกชื่อของจี้เจิ่งเชินไปด้วย
“จี้จิ่งเชิน! พี่อยู่ไหนคะ?”
“จี้จิ่งเชิน! แค่กๆ….”
เธอไอสำลักออกมา แต่กลับไม่ยอมถอยกลับไป แต่ยังคงเดินเข้าไปต่อ
จี้จิ่งเชินจะต้องอยู่ที่นี่อย่างแน่นอน!
ตอนที่เธอเพิ่งเข้ามานั้น ยังเห็นของจากคฤหาสน์อยู่ด้วย
ประตูบ้านก็ไม่ได้ล็อค จี้จิ่งเชินจะต้องอยู่ในบ้านนี้อย่างแน่นอน!
เวินเที๋ยนเที๋ยนใช้มือมาปิดจมูกเอาไว้ แล้วเดินเข้าไปด้านในอย่างเด็ดเดี่ยว พลางร้องเรียกชื่อของจี้จิ่งเชินไปด้วย
จี้จิ่งเชินรีบเอาของที่อยู่บนโต๊ะเก็บลงในลังนั้น เพื่อจะวิ่งลงมาอีกครั้ง
เขามีสีหน้าท่าทางที่สงบนิ่งมาก และเขาก็กำลังคิดอยู่ด้วยเช่นกัน
ที่บ้านหลังนี้ตอนที่เขาและจงหลีเข้ามานั้นได้ตรวจสอบทุกอย่างไปแล้ว เป็นไปไม่ได้ที่จะเกิดเหตุไฟไหม้ได้ง่ายขนาดนี้
จะต้องมีคนวางแผนเอาไว้อย่างแน่นอน!
หลังจากที่อายัดบริษัทของเขาแล้ว ยังจะต้องการชีวิตของเขาอีกอย่างนั้นหรือ?
จี้จิ่งเชินยกมุมปากขึ้น ยิ้มออกมาบางๆด้วยความเย้ยหยัน แล้วรีบวิ่งไปทางประตู
ขณะนี้เปลวไฟได้ลุกลามมาถึงในห้องโถงใหญ่แล้ว จี้จิ่งเชินสายตาไม่ว่อกแว่ก ตั้งแต่ที่เขาลงมานั้น สายตาของเขาก็คอยมองที่ประตูอยู่ตลอด
จากความเร็วในตอนนี้ ก็คงจะไม่เป็นอันตราย
เขาจึงไปที่ประตูอย่างรวดเร็ว แต่กลับพบว่าประตูถูกล็อคเอาไว้จากทางด้านนอก
มีคนลงมือย่างที่คิดไว้จริงๆ!
จี้จิ่งเชินหันกลับมา แล้วหยิบเอาเก้าอี้ตัวที่ยังไม่ได้ถูกไฟไหม้ลามมาถึง กระแทกลงที่ประตู เพื่อพยายามจะกระแทกให้ประตูเปิดออก!
พยายามอยู่หลายครั้ง แต่แล้วความรู้สึกเจ็บที่ง่ามมือทั้งสองนั้นก็แปลบขึ้นมา เพราะมือของเขานั้นแตกไปหมดแล้ว
และแม้แต่แขนทั้งสองข้างก็รู้สึกเจ็บปวดด้วยเช่นกัน
ประตูบานใหญ่ที่ถูกปิดสนิทนั้นสั่นเล็กน้อย เหมือนกับกำลังจะถูกเปิดออกแล้ว
และเวลานี้เองที่เสียงเล็กๆเสียงหนึ่ง ดังลอยมาเข้าหูเขา
“จี้จิ่งเชิน…..”
น้ำเสียงที่แผ่วเบานี้ราวกับถูกปกคลุมไปด้วยเปลวไฟ
ทั้งเล็กทั้งเบาบาง
แต่เวลานั้นเองกลับถูกส่งเข้าไปในหูของจี้จิ่งเชินอย่างไม่คลาดเคลื่อน
เขาหยุดการเคลื่อนไหวในทันที เบิกตาโต ด้วยความรู้สึกที่ไม่อยากจะเชื่อ
เสียงนี้…..
เป็นเสียงเที๋ยนเที๋ยน!
จี้จิ่งเชินหันกลับมาอย่างกะทันหัน และยังไม่ทันมองภาพตรงหน้าให้ชัดเจนนั้น กลับได้ยินเสียงหนึ่งดังขึ้นมา!
คานในห้องโถงนั้นถล่มลงมา!
ไม้ที่มีเพลิงลุกไหม้อยู่นั้นหล่นลงมาที่พื้น ประกายไฟพัดปลิวไปทั่วทุกทิศทาง ทำให้กลายเป็นกำแพงเพลิงลุกขึ้นมา!
แต่เมื่อมองผ่านเปลวไฟทางนี้ไป จี้จิ่งเชินกลับมองเห็นคนที่ยืนอยู่ภายในห้องรับแขกอีกทางด้านหนึ่งในเวลานี้
เวินเที๋ยนเที๋ยนนั่นเอง
ร่างของจี้จิ่งเชินนั้นรู้สึกตกตะลึงกับสิ่งที่เห็น ราวกับมีมือหนึ่งมาบีบหัวใจของเขาเอาไว้อย่างไรอย่างนั้น!
ทำให้เขาในเวลานั้นลืมแม้กระทั่งจะหายใจ
เที๋ยนเที๋ยน……
เธอมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไรกัน?
เขามองเวินเที๋ยนเที๋ยนที่อยู่ไม่ไกลออกไปเท่าไรนัก ทางฝั่งนั้นได้ถูกล้อมรอบไปด้วยเพลิงไฟเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ควันที่ลุกโชนนี้ทำให้เธอไม่สามารถหายใจได้เลย
เวินเที๋ยนเที๋ยนก้มตัวลง แล้วไอออกมาอย่างรุนแรง
การโดนเผาด้วยอุณหภูมิที่สูงนี้ ทำให้น้ำที่อยู่ภายในร่างกายของเธอระเหยออกไปอย่างรวดเร็ว
และยิ่งไปกว่านั้น ตอนที่คานทางด้านบนหล่นลงมานั้น ยังมีเศษบางส่วนที่หล่นลงมาบนร่างของเธอ ประกายไฟที่ลอยอยู่นั้น ดูแล้วเธอกำลังตกอยู่ในที่นั่งลำบากถึงขั้นสุดแล้ว
เวลานี้เธอเงยหน้าขึ้นมา และในขณะเดียวกันนั้นก็มองเห็นจี้จิ่งเชินที่อยู่ด้านนอกเปลวไฟนี้
เธอรู้สึกอึ้งไปพักหนึ่ง แต่รอยยิ้มที่รู้สึกโล่งใจนั้นค่อยๆปรากฏออกมาแทน
ปากของเธอขยับ
“ดีจัง ที่พี่ไม่เป็นอะไร”
อีกทางหนึ่งด้านนอกเปลวไฟนี้
ในวินาทีต่อมา จี้จิ่งเชินกลับรู้สึกโมโหเป็นอย่างมาก!
แววตาของเขานั้นเปล่งประกายความโมโหออกมา
แย่จริง เธอไปอยู่ตรงนั้นได้อย่างไรกัน?
เขาทิ้งของที่อยู่ในมือลงบนพื้น แล้วเข้าไปใกล้เวินเที๋ยนเที๋ยนให้มากขึ้น
แต่ทันใดนั้นเปลวไฟก็รุกสูงขึ้น ขวางกั้นการก้าวเดินไปของเขา
จี้จิ่งเชินมีใบหน้าที่ตึงเครียด สีหน้าของเขาดูแย่มากเหลือเกิน
ผู้หญิงคนนี้นี่! ไม่รู้จักความเป็นความตายเลยจริงๆอย่างนั้นหรือไง?
ที่นี่เป็นอย่างไร? เธอยังจะกล้าเข้ามาอีก!
โง่จริงๆ!
อะไรที่ว่าดีจัง?
อะไรที่ว่าบอกว่าเขาไม่เป็นอะไร?
เธอไม่รู้เลยหรือ ว่าตอนนี้ตัวเองต่างหากที่กำลังตกอยู่ในอันตรายมากที่สุด?
ผู้หญิงคนนี้!
ผู้คนนี้นี่…ช่างโง่จริงๆ!
ถ้าหากเกิดอะไรขึ้นกับเธอ จะทำอย่างไร?
นี่มันช่าง……
จี้จิ่งเชินถอยหลังไปอย่างรวดเร็ว เพื่อที่จะเร่งความเร็วแล้วกระโดดข้ามคานไม้ที่ไฟกำลังลุกนั่นไป!
“คนโง่!”
เขาตำหนิว่าออกมาเสียงดัง!
เวินเที๋ยนเที๋ยนมองเขา ใบหน้าปรากฏรอยยิ้มออกมา
ในที่สุดเธอก็เห็นจี้จิ่งเชินแล้ว
ในที่สุด…..
เธอกำลังจะทักเขา แต่ในช่วงเวลานั้นเอง ก็ได้ยินเสียงแตกดังขึ้นมาจากทางด้านบนศีรษะ!
จิตใต้สำนึกของเวินเที๋ยนเที๋ยนทำให้เธอต้องเงยหน้าขึ้นมามอง แล้วคานที่ถูกห่อหุ้มด้วยเปลวไฟอยู่นั้นกำลังสั่นคลอนอยู่ และกำลังจะถล่มลงมา!
สีหน้าของเธอซีดขึ้นมาทันใด เธอก้าวถอยหลังไปด้วยจิตใต้สำนึก
แต่จากการประเมินความยาวของคานนั้น ตรงกับตำแหน่งของเวินเที๋ยนเที๋ยนพอดี!
จี้จิ่งเชินมองขึ้นไปตามสายตาของเธอ เมื่อเห็นคานที่กำลังสั่นอยู่ทางด้านบน ร่างของเขาก็แข็งทื่อขึ้นมาในทันใด แล้วจึงรีบใช้ความเร็วที่แทบจะเป็นไปไม่ได้นี้พุ่งตัวเข้าไป!
เขาข้ามเปลวไฟบนพื้น และพุ่งตรงไปยังเวินเที๋ยนเที๋ยน แล้วผลักเธอออกไป!
ในสายตาของเวินเที๋ยนเที๋ยนเหลือเพียงแค่เปลวไฟที่ยังคงลุกไหม้อย่างต่อเนื่อง หลังจากร่างเธอที่ถูกผลักออกไปแล้วนั้นก็ล้มลงไปที่พื้นอย่างแรง
หลังจากนั้นก็มีเสียงดังโครมขึ้นมา
คานที่อยู่ตรงหน้าเธอล้มลงมาที่พื้น! แล้วประกายไฟก็ลุกสูงขึ้นมาในทันที!
เวินเที๋ยนเที๋ยนหันไปมองยังทิศทางที่จี้จิ่งเชินอยู่ แต่กลับไม่เห็นแม้แต่เงาของเขาเลย
เธอล้มลงอยู่ที่พื้น ในหัวของเธอว่างเปล่า เสียงที่ดังขึ้นมาในหูนั้นก็ได้หายไปด้วย
“จี้….จี้จิ่งเชิน?”
เธอตะโกนเรียกออกมาเบาๆ
และวินาทีถัดมานั้น ราวกับว่าได้เปิดสวิตซ์การได้ยินทั้งหมดขึ้นมาในทันที
เสียงเปลวไฟที่ลุกไหม้แผดเผา เสียงบ้านที่พังทลายลงมา เสียงแตกของไม้ที่ถูกไฟไหม้
เสียงเหล่านี้ดังเข้ามาในหัวของเวินเที๋ยนเที๋ยน แต่กลับไม่มีเสียงของจี้จิ่งเชินเลยแม้แต่เสียงเดียว….