เมียหวานของประธานเย็นชา - บทที่ 579 งานเลี้ยงค็อกเทลของภูมิภาคเอเชียแปซิฟิก

บทที่ 579 งานเลี้ยงค็อกเทลของภูมิภาคเอเชียแปซิฟิก

“ ต้องไปทั้งแบบนี้จริงๆหรอคะ? ”

ไม่รู้ว่าช่างแต่งหน้าถูกแม่ครัวล้างสมองไปแล้วหรือยังไง ถึงทำให้การแต่งหน้าบนใบหน้าของเวินเที๋ยนเที๋ยนดูเกินจริงมาก อายไลเนอร์ทั้งเล็กและยาว ริมฝีปากสีแดงสด

ผมยังถูกเกล้าขึ้นยาวๆอีกด้วย ดูเกินจริงเป็นอย่างมาก

แต่ช่างแต่งหน้าที่อยู่ด้านข้างกลับพอใจต่อผลงานของตัวเองมาก

“ นี่เป็นการแต่งหน้าเรียนแบบยุคสมัยราชวงศ์ถัง แสดงวัฒนธรรมโบราณออกมาได้อย่างพอดี จะต้องทำให้คุณดูเปล่งประกายอย่างแน่นอน โครงหน้ากับผิวของคุณก็เหมาะสมมากเช่นกัน นี่คล้ายกับเป็นผลงานชิ้นเอกที่สมบูรณ์แบบที่สุดของฉันเลยค่ะ ”

ทำไมเวินเที๋ยนเที๋ยนมองตัวเองในกระจกแล้วรู้สึกเหมือนแอปเปิ้ลสีแดงสดเลยล่ะ

“ จะต้องทำให้คุณเปล่งประกายแน่นอนค่ะ ”

เวินเที๋ยนเที๋ยนพูดพึมพำ: “ ไม่ต้องเอาให้เกินจริง แค่ธรรมดาก็พอค่ะ ”

“ ได้ยังไงล่ะคะ ”

พอแม่ครัวที่เดิมทีมีสีหน้าพอใจได้ยินคำพูดนี้ เธอก็รีบโบกมือทันที: “ คุณผู้หญิง แบบนี้ถึงจะเฉิดฉายในงานเลี้ยงนะคะ ”

ถึงแม้ว่าความสวยแบบนี้จะไม่สอดคล้องกับคนในประเทศ แต่สำหรับเศรษฐีผู้มีอิทธิพลที่มาจากต่างประเทศแล้ว นี่ถึงจะเป็นความสวยฝั่งตะวันออกในใจของพวกเขา

เวินเที๋ยนเที๋ยนกลับรับไม่ได้ เธอจึงพูดขึ้น: “ ไม่เอาแบบนี้ ลบการแต่งหน้าที่ดูเกินจริงนี้ไปให้หมด ผมก็ด้วย…… ”

แม่ครัวมีสีหน้าเสียดาย

“ หยิบชุด…… ”

เวินเที๋ยนเที๋ยนหันไปมองชุดที่พวกเขาทำการเลือกออกมาอย่างตั้งใจ เห็นแล้วเธอก็รู้สึกจนปัญญาในใจอีกครั้ง

กระโปรงยาวแบบโบราณสีแดงสดดูเกินจริงมาก จัดคู่กับการแต่งหน้าเมื่อสักครู่แล้ว เหมือนใครกำลังจะราชาภิเษกอย่างนั้นแหละ

“ เปลี่ยนเถอะ ฉันจำได้ว่าในตู้มีตัวที่เหมาะสมอยู่ ”

“ พวกนั้น? ”

แม่ครัวมีสีหน้ากังวล

เวินเที๋ยนเที๋ยนพูดขึ้นยิ้มๆ: “ อีกเดี๋ยวฉันจะไปดูกับคุณ ”

ทุกฤดูกาล จี้จิ่งเชินจะสั่งทำชุดของแต่ละยี่ห้อ เสื้อผ้าทั้งหมดที่อยู่ในห้องเก็บเสื้อผ้า เวินเที๋ยนเที๋ยนเองก็ดูไม่หมด และยังมีอีกหลายชุดที่ยังไม่เคยใส่อีกด้วย

เห็นเธอแน่วแน่ขนาดนี้ แม่ครัวจึงทำได้เพียงประนีประนอม แม่ครัวถอนหายใจสักครู่ หลังจากนั้นก็เก็บชุดกลับไป

เวินเที๋ยนเที๋ยนให้ช่างแต่งหน้าที่มีสีหน้าไม่สบอารมณ์ลบหน้าให้ใหม่อีกครั้ง และแต่งหน้าตามความคิดของเวินเที๋ยนเที๋ยน สุดท้ายก็เปลี่ยนเป็นสะอาดตาขึ้นมาไม่น้อยเลย

คิ้วตรง มีความโก่งขึ้นนิดหน่อย ริมฝีปากสีชมพูชุ่มชื้น ผิวบอบบางจนไม่จำเป็นต้องใช้ที่ปัดแก้มกับแป้งรองพื้นเลยสักนิดเดียว

ผมลอนยาวถูกปล่อยลงมา หวีไปด้านหลัง และให้มันตกลงมาถึงช่วงเอว

เผยให้เห็นโครงหน้าสวย ตากวางเรียวเล็กสองข้างชุ่มชื้น คล้ายกับกำลังซ่อนดวงดาวไว้อยู่ด้านใน

เห็นรูปลักษณ์ของเวินเที๋ยนเที๋ยนตอนนี้ สีหน้าของช่างแต่งหน้าถึงจะดีขึ้นมาหน่อย เธอวาดขนนกสีขาวที่ขมับให้เวินเที๋ยนเที๋ยนอย่างตื่นเต้น

กระโปรงยาวสีขาวแสดงถึงสมัยโบราณอย่างเลือนราง มุมกระโปรงมีความไล่สีเขียวนิดหน่อย

ดอกชบาโผล่พ้นจากน้ำ ตกแต่งด้วยสีลวดลายตามธรรมชาติ

เวินเที๋ยนเที๋ยนยืดเส้นยืดสายนิดหน่อย เธอรู้สึกผ่อนคลายมาก การแต่งหน้าบนใบหน้าเธอก็อยู่ในจุดที่ตัวเองสามารถรับได้เช่นกัน

ตอนนี้เธอถึงจะเงยหน้าขึ้นมามองช่างแต่งหน้ากับแม่ครัว

“ เป็นยังไงบ้าง? ”

กลับเห็นทั้งสองคนมองเธออย่างตะลึง

ผ่านไปสักพัก แม่ครัวถึงจะพยักหน้า ในสายตาของเธอเต็มไปด้วยคำว่าสวย

“ สวยมากค่ะ! แบบนี้ถึงจะเหมาะกับคุณผู้หญิงจริงๆด้วย

ช่างแต่งหน้าที่เมื่อสักครู่ยังมีสีหน้าไม่สมัครใจ ตอนนี้เธอก็ได้เปลี่ยนแปลงท่าทีไปโดยสิ้นเชิง

“ ฉันขอถอนคำพูดเมื่อสักครู่ แบบนี้ถึงจะเหมาะกับคุณค่ะ คุณเวิน ฉันเชื่อว่าวันนี้คุณจะต้องสวยที่สุดในงานอย่างแน่นอนค่ะ ”

เวินเที๋ยนเที๋ยนที่อยู่ตรงหน้าเหมือนนางฟ้าที่ตกลงมาจากบนสวรรค์ สวยงามและเป็นสง่ามาก ตาสองข้างของเธอเหมือนปีศาจที่อยู่ในหุบเขา ทำให้คนรู้สึกตะลึง

การวาดขนนกที่ขมับทำให้เธอยิ่งดูน่าหลงใหลมากกว่าเดิม

กระโปรงยาวทำให้ตัวของเธอดูยาวขึ้น

ตอนที่เวินเที๋ยนเที๋ยนเดินลงมาจากชั้นบน จี้จิ่งเชินยังคงหมกมุ่นอยู่กับเอกสารในมืออย่างตั้งใจ และไม่รับรู้ถึงการมาของเธอแม้แต่นิดเดียว

บริเวณรอบๆเงียบลงทันที

พ่อบ้านที่ยืนอยู่ด้านข้างค่อยๆเบิกตากว้าง เห็นจี้จิ่งเชินยังไม่รู้ตัว เขาก็อดไม่ได้ที่จะกระแอมไอออกมาสองครั้ง

พอจี้จิ่งเชินเงยหน้าขึ้นมา เขาก็เห็นเวินเที๋ยนเที๋ยนที่กำลังยืนอยู่บนขั้นบันได และการกระทำบนมือของเขาก็หยุดลงทันที

เขายืนขึ้นช้าๆ สายตาของเขายังคงจับจ้องไปที่เวินเที๋ยนเที๋ยน

เดิมที เวินเที๋ยนเที๋ยนกำลังพูดคุยกับแม่ครัวไปด้วย และเดินลงชั้นล่างไปด้วย อยู่ๆรอบกายก็ไม่มีเสียง เธอจึงมองลงไปด้านล่าง และสายตาของเธอก็ถูกจี้จิ่งเชินคว้าไว้ได้ทันที

ภายใต้สายตาของเขา เวินเที๋ยนเที๋ยนก็ค่อยๆเปลี่ยนเป็นตื่นเต้นขึ้น การกระทำของเธอก็ช้าลงด้วยเช่นกัน

กว่าเธอจะลงมาถึงด้านล่าง ก็ใช้เวลาอยู่สักครู่ หลังจากนั้นเธอก็เดินมาตรงหน้าจี้จิ่งเชิน

เวินเที๋ยนเที๋ยนหน้าแดงแจ๋

“ เป็นยังไงบ้าง? ”

จี้จิ่งเชินไม่ได้พูดอะไรอยู่สักพัก เวินเที๋ยนเที๋ยนจึงตื่นเต้นนิดหน่อย

พอเงยหน้าขึ้น กลับเห็นจี้จิ่งเชินขมวดคิ้วเล็กน้อย เหมือนกำลังหงุดหงิด

หรือเขาคิดว่าการแต่งกายของเธอไม่ถูกต้อง?

เวินเที๋ยนเที๋ยนมองอย่างละเอียด กระโปรงมิดชิดมาก การแต่งหน้าก็ไม่ได้ดรอปลง หรือว่าจี้จิ่งเชินจะชอบการแต่งหน้าที่ช่างแต่งหน้าเตรียมไว้ให้ก่อนหน้านั้น?

เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกกังวลขึ้นมานิดหน่อย ผ่านไปสักครู่ จี้จิ่งเชินถึงจะพ่นลมหายใจออกมา คล้ายกับเมื่อสักครู่เขากลั้นหายใจมาตลอด

“ จำไว้ว่าคืนนี้คุณต้องอยู่ข้างตัวผมตลอด ห้ามไปเดินเพ่นพ่าน ” เขาพูดกำชับอย่างตั้งใจ

เวินเที๋ยนเที๋ยนยิ่งไม่เข้าใจมากกว่าเดิม เธอจึงมองเขาอย่างสงสัย

จี้จิ่งเชินพูดอย่างเคร่งขรึม: “ เดินตามอยู่ข้างตัวผม ไม่อย่างนั้น คุณก็อาจจะถูกคนลักพาตัวไปได้ทุกเวลา ถึงตอนนั้นผมจะไปตามหาคุณได้ที่ไหนล่ะ? ”

เวินเที๋ยนเที๋ยนชะงักไปนิดหน่อย ใบหน้าของเธอก็แดงเป็นเลือดฝาดเช่นเดียวกัน

ตอนนี้พ่อบ้านก็ได้ส่งเสื้อคลุมของจี้จิ่งเชินมาให้ และพูดไปด้วย: “ คุณผู้ชายครับ คุณผู้หญิงครับ ของเตรียมเสร็จแล้วนะครับ ”

จี้จิ่งเชินพยักหน้านิดหน่อย หลังจากนั้นเขาก็ใส่เสื้อคลุม และพาเวินเที๋ยนเที๋ยนเดินไปด้านนอก

สถานที่จัดงานเลี้ยงอยู่ที่ชานเมือง แต่ภายนอกดูไม่ค่อยเป็นที่สะดุดตาสักเท่าไหร่

“ ผมได้ข่าวมาว่า ตระกูลหล่อนก็ได้รับบัตรเชิญเช่นกัน ถึงตอนนั้นคุณนายหล่อนก็คงจะมาด้วย ” พอขึ้นไปบนรถ จี้จิ่งเชินก็พูดขึ้นด้านข้าง

“ ฉันได้ยินฉวีผิงพูดแล้วล่ะ ” เวินเที๋ยนเที๋ยนกุมกระเป๋าหนังที่อยู่ในมือแน่น หลังจากนั้นเธอก็พูดยิ้มๆ: “ ฉันเตรียมของขวัญไว้ให้พวกเขาด้วยแหละ ”

รถเคลื่อนไปตามถนนเส้นนอกเมือง ขับมายี่สิบนาทีเต็ม ถึงจะมาถึงในเขตพื้นที่อีกฝั่ง

ยังไม่ได้เข้าไปในสถานที่ ก็เห็นว่าบนท้องถนนมีบอดี้การ์ดคุ้มกันอยู่จำนวนไม่น้อย พอจะเห็นได้ว่างานเลี้ยงครั้งนี้มีความเข้มงวดมาก

คนที่มาเข้าร่วมงานเลี้ยงครั้งนี้ ได้รวบรวมเศรษฐีผู้มีอิทธิพลในวงการธุรกิจไว้มากมาย และยังมีบุคคลที่มีความสำคัญในวงการการเมืองจำนวนไม่น้อยอีกด้วย

ความปลอดภัยทั้งหมดให้กองทหารเป็นผู้รับผิดชอบ จะได้คุ้มครองความปลอดภัยของทุกคน

ในการประชุมแบบนี้ การตัดสินใดๆอาจมีผลต่อความอยู่รอดของเศรษฐกิจประเทศนั้นได้เลย

พอเข้าไปในสถานที่ แม้แต่ความเร็วของรถก็ต้องลดให้ช้าลง ทุกครั้งที่ขับผ่านก็จะมีบอดี้การ์ดเข้ามาตรวจบัตรเชิญครั้งแล้วครั้งเล่า

รถของจี้จิ่งเชินขับตรงมาตลอดทาง พอขับถึงจุดสิ้นสุด ตรงหน้าก็มีปราสาทสีดำที่คล้ายกับคฤหาสน์ปรากฏขึ้นตรงหน้า

คฤหาสน์หลังนี้มีประวัติที่ยาวนานมาก ไม่แพ้กับปราสาทของจี้จิ่งเชินเลย

ได้ยินมาว่าพ่อค้าร่ำรวยคนหนึ่งเป็นคนสร้าง ต่อมาก็ได้เปลี่ยนเจ้าของไปมา ปัจจุบันไม่รู้ว่าตกเป็นของใครกันแน่

งานเลี้ยงครั้งนี้ถูกจัดขึ้นที่นี่ พอจะเห็นถึงอำนาจที่ยิ่งใหญ่ของผู้จัดงาน

บริเวณรอบๆคฤหาสน์มีรถจอดอยู่จำนวนไม่น้อย พอมองดูแล้ว ราคาของรถทุกคันก็ไม่แพ้กับราคาของคฤหาสน์เลย คล้ายกับรถรุ่นลิมิเต็ดทั่วทุกมุมโลกได้มารวมกันอยู่ที่นี่แล้ว

ความปลอดภัยบริเวณรอบๆเคร่งครัดมาก และยังมีรถขับไปข้างหน้าอย่างต่อเนื่อง

ผู้แข็งแกร่งที่ใช้อำนาจรังแกผู้อื่นของประเทศมหาอำนาจด้านธุรกิจที่ตัวเองสร้างขึ้น ตอนนี้ มาถึงที่นี่ก็ต้องทำตามกฎระเบียบและบัญชาการของที่นี่อย่างเชื่อฟัง ใครก็ไม่กล้าบุ่มบ่าม