เมียหวานของประธานเย็นชา - บทที่ 628 ผมเป็นของเที๋ยนเที๋ยนคนเดียวเท่านั้น

บทที่ 628 ผมเป็นของเที๋ยนเที๋ยนคนเดียวเท่านั้น

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นก็เปลี่ยนให้ผมเป็นคนตอบแทนคุณก็ได้”

“อะไรนะ?”

เวินเที๋ยนเที๋ยนได้ยินดังนั้นแล้ว ตกใจจนโบกมือและดิ้นรน

“ไม่ต้อง ไม่ต้องแล้ว ฉันเป็นคนใจกว้างมาก ไม่ต้องตอบแทนอะไร”

จี้จิ่งเชินในตอนนี้จริงจังมาก

“ไม่ตอบแทนได้ยังไง? ผมเป็นคนที่รู้คุณคน ในเมื่อคุณตอบรับคำร้องขอของผม ก็ต้องมีอะไรตอบแทนแน่นอน ข้างกายผมไม่มีเงินทองมากมาย แต่ผมใช้ร่างกายตอบแทนได้”

พูดจบ เขาวางตัวเวินเที๋ยนเที๋ยนลงบนเตียง สองมือพยุงตัวที่ข้างๆหู ค่อยๆก้มตัวลงมามองเธอ

น้ำเสียงเต็มไปด้วยความยั่วยวน ลึกซึ้งเหมือนดาวตอนยามเที่ยงคืน

“ถ้างั้น เที๋ยนเที๋ยนของผม ตอนนี้คุณคิดจะรับค่าตอบแทนของคุณยังไง?”

พูดจบ เขายกมือขึ้นมาดึงเนคไทของตนเองออก โยนไปข้างๆ จากนั้นปลดกระดุมเสื้อออกสองเม็ด เสียงก็ค่อยๆเบาลง เต็มไปด้วยความเย้ายวนที่น่าหลงใหล

“คุณอยากจะทำยังไง ได้หมดนะ”

“ฉัน……”

เวินเที๋ยนเที๋ยนอยากจะปฏิเสธ แต่พอได้ยินคำพูดนี้แล้ว หัวใจของตนเองก็หวั่นไหวขึ้นมา

เมื่อก่อนจี้จิ่งเชินจะหาข้ออ้างต่างๆนาๆเอาเปรียบเธอ ลูบไล้เธอทั้งตัว ตนเองก็อยู่ในสถานะผู้ถูกกระทำ

ตอนนี้ เขาเต็มใจยอมสละตำแหน่งของตนเอง ให้เวินเที๋ยนเที๋ยนเป็นผู้กำกับเอง

มันช่างยั่วยวนใจเหลือเกิน ทำให้คนไม่อาจปฏิเสธได้

เหมือนดูความไหวหวั่นในใจของเวินเที๋ยนเที๋ยน จี้จิ่งเชินยิ้มๆเล็กน้อย น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเสน่ห์หา ค่อยๆเบาลงๆ ทุกๆคำพูดเหมือนกระทบเข้าไปในหัวใจของเวินเที๋ยนเที๋ยน

“ค่ำคืนนี้ ผมเป็นของคุณคนเดียวเท่านั้น ไม่ว่าเที๋ยนเที๋ยนพูดอะไร ผมจะไม่ปฏิเสธ”

เวินเที๋ยนเที๋ยนรู้สึกปากแห้งคอแห้งขึ้นมาทันที อดใจไม่ไหวที่จะแลบลิ้นออกมา เลียริมฝีปาก

“จริงๆเหรอ?”

เธอเอ่ยถามเหมือนหลงเสน่ห์เข้าแล้วจริงๆ

จี้จิ่งเชินมองริมฝีปากที่แอบแลบลิ้นสีชมพูออกมา แววตามืดลงอย่างกะทันหัน แอบหันหน้าไปอีกข้างที่เวินเที๋ยนเที๋ยนมองไม่เห็นด้วยความดีใจ

แต่ว่าบนใบหน้ากลับมองไม่เห็นความแตกต่างอะไรเลย อีกทั้งยังทำหน้าปกติเหมือนไม่มีอะไร ยิ้มแย้มอย่างเอ็นดู

“แน่นอน”

เวินเที๋ยนเที๋ยนรู้สึกหวั่นไหวในใจแล้ว

คำๆนี้เหมือนคลายโซ่ที่อยู่ในใจของเธอทันที มองดูจี้จิ่งเชินตรงหน้าที่ทับตัวเธอไว้ หัวใจเต้นตุ้บๆอย่างเร็ว

นี่คือความรู้สึกที่ไม่เหมือนแต่ก่อน ที่เปลี่ยนตำแหน่งสลับที่กับจี้จิ่งเชิน

แค่คิดๆแล้ว ก็ทำให้เธอตื่นเต้นไม่หยุด

ยิ่งกว่านั้น ตอนนี้เสื้อของจี้จิ่งเชินได้ปลดกระดุมออกแล้ว เห็นกล้ามหน้าอกเป็นมัดๆและกล้ามไหล่ที่สวยงาม

เวินเที๋ยนเที๋ยนทนไม่ไหวจนต้องกลืนน้ำลาย ยกมือขึ้นมาจับตรงที่ไหล่ของเขา แต่เนื้อตัวที่ร้อนรนของเขาเกือบจะทำให้เธอร้อนมือ จนรีบดึงมือกลับมา

แต่ว่าจี้จิ่งเชินกลับกดมือของเธอไว้แนบกับผิวตัวไม่ให้ขยับ

และยั่วยวนเธอ

“คำคืนนี้ ผมเป็นของเที๋ยนเที๋ยนคนเดียวเท่านั้น”

โครงหน้าที่หล่อละมุน เสียงแหบที่เบาๆ แล้วก็แววตาอันลึกซึ้ง

ทั้งหมดนี้ ทำให้เวินเที๋ยนเที๋ยนหัวใจเต้นเร็วยิ่งขึ้น

ทั้งๆที่เป็นแค่ท่าทางเล็กๆ ก็ทำให้คนใจเต้นรัวๆ ยิ่งพูดคำนี้ออกมาในตอนนี้ มันผิดกติกาชัดๆ

เวินเที๋ยนเที๋ยนหลงใหลอยู่ในนั้น ในใจมีแต่ความหวั่นไหว สายตาเต็มไปด้วยแสงประกายระยิบระยับ

“คุณพูดเองนะ……”

เธอยังรู้สึกลังเลสงสัย

จี้จิ่งเชินพยักหน้า

“พูดออกมาแล้ว ไม่คืนคำ”

หัวใจของเวินเที๋ยนเที๋ยนก็เต้นตุ้บๆเร็วยิ่งขึ้น เหมือนหัวใจจะทะลักออกมาได้ในทุกวินาที

เธอเริ่มตั้งหน้าตั้งตา สั่งการทันที

“งั้นคุณไปนอนทางโน้นดีๆก่อน…..”

เพราะนี่คือครั้งแรก ยังไม่ค่อยกล้าสักเท่าไหร่

“ครับ เจ้าหญิงของผม”

จี้จิ่งเชินน้อมรับคำสั่ง พลิกตัวออกไปและนอนอยู่อีกข้างหนึ่งของเตียง ตั้งใจทำตามคำสั่งของเวินเที๋ยนเที๋ยน

ครั้งแรกที่มีความรู้สึกแบบนี้ จี้จิ่งเชินกลับเชื่อฟังอย่างจริงจังขนาดนี้

เวินเที๋ยนเที๋ยนค่อยโล่งใจในทันที ลุกขึ้นมาจากเตียง เดินไปข้างๆตัวของจี้จิ่งเชินก้มตัวและมองหน้าเขา

แววตาของจี้จิ่งเชินก็กำลังมองที่ตัวของเธอ ถึงแม้ไม่ขยับตัว แต่ก็สามารถรู้สึกได้ถึงการรุกรานและมีความอยากที่แข็งกล้า

เวินเที๋ยนเที๋ยนเม้มปาก ในสมองนึกถึงท่าทางที่จี้จิ่งเชินจูบตนเอง แววตาจ้องอยู่ตรงที่มุมปากของเขาอย่างไม่ขยับ

ผ่านไปสักพัก ใบหน้าค่อยๆแดงขึ้น

แล้วก็สั่งอีกว่า: “ไม่มีคำสั่งของฉัน คุณห้ามขยับ”

“รับทราบ”

จี้จิ่งเชินนอนอยู่เฉยๆด้วยความเรียบร้อย ไม่กล้าขยับ

เวินเที๋ยนเที๋ยนเมื่อกี้ยังตื่นเต้นมาก แต่ตอนนี้เห็นจี้จิ่งเชินนอนอยู่ตรงหน้าเฉยๆโดยไม่ต่อต้านเลย เธอไม่รู้ควรทำอย่างไรดี?

ยืนมองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้าหลายรอบ ก็ไม่รู้ควรเริ่มยังไงดี

ในสมองนึกถึงแต่ภาพเหล่านั้นที่เมื่อก่อนจี้จิ่งเชินเคยทำกับตนเอง แต่ยังไงเธอก็ยังเขินอายไม่กล้าขยับ

สีหน้าแดงขึ้นเรื่อยๆ

จี้จิ่งเชินเห็นความเปลี่ยนแปลงบนหน้าของเธอ อดใจหัวเราะไม่ได้

จึงตักเตือนเธอสักหน่อย: “เที๋ยนเที๋ยน คุณกำลังคิดเรื่องอะไรที่ไม่สุภาพ หรือว่า คุณคิดจะมองผมหน้าแดงอยู่อย่างนี้ทั้งคืน?”

“ไม่ใช่…..”

เวินเที๋ยนเที๋ยนรีบแก้ตัว เห็นจี้จิ่งเชินมุมปากยิ้มขึ้น ในใจตัดสินใจก้มตัวลง อุดปากเขาไว้โดยตรง

แต่จูบไว้อยู่อย่างนั้นอยู่ตั้งนาน ไม่รู้ควรทำยังไงต่อ

จี้จิ่งเชินปฏิบัติตามคำสัญญาที่ให้ไว้เมื่อสักครู่ ไม่ขยับตัวเลย

เวินเที๋ยนเที๋ยนไม่รู้จะทำยังไงดี ทันใดนั้นในห้องนอนก็เหมือนเวลาหยุดเดินทันที

ผ่านไปสักพัก รอยยิ้มในตาของจี้จิ่งเชินค่อยๆลึกยิ่งกว่าเดิม มุมปากก็ยิ้มกว้างขึ้น

เวินเที๋ยนเที๋ยนยังอยากพูด เห็นรอยยิ้มในตาแล้ว รีบปิดปากทันที

ถ้างั้นเรียนแบบท่าทางของจี้จิ่งเชินที่โผล่มาในสมอง แลบลิ้นออกมายาวๆยื่นเข้าไปในปาก

การเคลื่อนไหวในตอนแรกๆก็ยังเงอะงะและยังไม่ถนัด แต่หลังจากจี้จิ่งเชินได้สอนและนำทาง เวินเที๋ยนเที๋ยนก็ค่อยๆลุ่มหลงอยู่ในนั้นอย่างรวดเร็ว

ร่างกายค่อยๆอ่อนตัวลง

เธอคลานขึ้นไปทับบนตัวของจี้จิ่งเชินถึงแม้อีกฝ่ายไม่ขยับ แต่เวินเที๋ยนเที๋ยนสามารถรู้สึกถึงความอบอุ่นในตัวของเขาผ่านเสื้อที่บางๆได้

จากจูบที่ค่อยๆลึกซึ้งมากยิ่งขึ้น เวินเที๋ยนเที๋ยนก็หน้าแดงขึ้นเรื่อยๆ

ผ่านไปสักพัก แม้แต่ลมหายใจก็แรงขึ้นเรื่อยๆ

สองมือที่ดันไว้ตรงหน้าอกของจี้จิ่งเชินถอยออกเล็กน้อย

เงยหน้าขึ้นมา ริมฝีปากถูกจูบจนแดงๆ สูดอากาศที่บริสุทธิ์และหายใจลึกๆแรงๆ

จี้จิ่งเชินที่อยู่ด้านล่าง ถึงแม้เป็นผู้ถูกรุก แต่ก็เห็นได้ชัดยังมีเรี่ยวแรงเหลือเยอะ

เห็นเวินเที๋ยนเที่ยนหยุดแล้วยังอุตส่าห์เตือนเธอหนึ่งคำ

“แล้วทำไงต่อ?”

เวินเที๋ยนเที๋ยนเห็นเขายังเฉยๆสีหน้าไม่เปลี่ยนไม่มีอารมณ์ ในใจยิ่งโมโห

ปกติแล้วตนเองเป็นผู้ถูกรุก ทนไม่ไหวกับการยั่วยุของจี้จิ่งเชินเลยสักนิด

แค่ท่าทางที่ง่ายๆ เวินเที๋ยนเที๋ยนก็หน้าแดง ใจเต้นเร็วขึ้น

ทำไมทั้งสองคนสลับที่กลับกันแล้ว จี้จิ่งเชินกลับไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลย?

เวินเที๋ยนเที๋ยนโมโหจนขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย กัดฟันแล้วตัดสินใจ ต้องเห็นท่าทางที่จี้จิ่งเชินรู้สึกหวั่นไหวเพราะตนเองให้ได้