เมียหวานของประธานเย็นชา - บทที่ 745 พวกเขาอยู่ที่นี่หรือ
บทที่ 745 พวกเขาอยู่ที่นี่หรือ
หลวนจื่อรีบเข้าไป จากนั้นจึงก้มตัวลงเล็กน้อยที่หน้าหน้าต่าง
“คุณกำลังจะไปไหน?”
หมินอันเกอไม่คิดว่าเธอจะตามมา ดวงตาของเขาเผยแววประหลาดใจปรากฏขึ้น
“ที่กองถ่ายมีงานเลี้ยงปิดกล้อง ฉันและนักแสดงนำต้องเข้าร่วมงานสักหน่อย วันนี้ฉันอาจจะกลับดึกหน่อย”
หลวนจื่อกลับไม่ได้เอ่ยอะไร และก้มลงมองรองเท้าแตะผ้าฝ้ายที่ตนเองสวมอยู่แต่กลับไม่ยอมผละออกมา
หมินอันเกอมองเธอและเอ่ยกล่อม “เข้าไปก่อนเถอะ ข้างนอกอากาศหนาว ระวังเป็นหวัด”
หลวนจื่อพยักหน้าเล็กน้อย ผ่านไปเนิ่นนานจึงเอ่ยขึ้น “ถ้าคุณไม่ชอบที่ฉันไปเดินแบบ หลังจากนี้ไปฉันไม่ไปแล้ว”
เมื่อหมินอันเกอได้ยิน ในใจของเขาก็รู้สึกซับซ้อนขึ้นมา
แต่ในเวลานี้เมื่อมองไปที่ใบหน้าผิดหวังของหลวนจื่อ เห็นได้ชัดว่าเธอกำลังรู้สึกน้อยใจ
เขาพูดไม่ออก ได้แต่เอ่ย “คุณจะไปเข้าร่วมกิจกรรมอะไรก็ไปได้ไม่ต้องสนใจฉัน”
หมินอันเกอใช้คำพูดที่กระชับที่สุด เพื่อบอกหลวนจื่อว่า เธอสามารถทำสิ่งที่เธอชอบได้อย่างเต็มที่
แต่คำนี้เมื่อเข้าหูของหลวนจื่อ กลับกลายเป็นฉนวนอารมณ์ขึ้นมา
เธอขมวดคิ้วและมองไปที่หมินอันเกอ จากนั้นจึงนิ่งเงียบอยู่นาน
เธอเม้มริมฝีปาก และกัดฟันพูด “ฉันเข้าใจแล้ว”
พูดจบ เธอก็ก้าวถอยหลังออกมาและมองดูรถค่อยๆ ลับตาไป จากนั้นจึงค่อยหันกลับเข้าไปในวิลล่า
หัวใจของหลวนจื่อราวกับมีก้อนหินทับอยู่จนคับแน่นไปหมด
หมินอันเกอจากไปตั้งนาน ระหว่างการถ่ายทำ ทั้งสองทำได้แค่สื่อสารกันผ่านโทรศัพท์และวิดีโอคอลเท่านั้น และไม่เคยได้พบหน้ากัน
จากกันตั้งนาน เขาเพิ่งจะกลับมา สองคนก็ทะเลาะกัน จนทำให้คนอยู่ไม่เป็นสุข
เมื่อครู่หมินอันเกอบอกว่าจะไปร่วมงานเลี้ยงปิดกล้องของกองถ่าย แต่ในความคิดของหลวนจื่อ นั่นคงเป็นเพราะเขาโกรธเธอ ถึงได้เลือกที่จะจากไป
ในช่วงไม่กี่เดือนที่ผ่านมา เธอรอคอยการกลับมาของหมินอันเกอโดยตลอด
ตอนนี้คนกว่าจะกลับมาได้ไม่ง่าย แต่กลับทำให้เขาโกรธจนหนีไป
หลวนจื่อเสียใจอยู่บ้าง หากรู้แบบนี้ เธอคงไม่ไปเข้าร่วมในการเดินแบบ
เธอเป็นคนตรงไปตรงมามาโดยตลอด หากมีความขัดแย้งเกิดขึ้นก็จะต้องแก้ไขในวันนี้
หลวนจื่อตัดสินใจแล้ว และนั่งลงในห้องนั่งเล่น ตัดสินใจรอให้หมินอันเกอกลับมา และอธิบายกับเขาอย่างชัดเจน
แต่จนกระทั่งรอจนฟ้ามืดลง กลับยังไม่เห็นคนกลับมา
เธอทนไม่ไหวจนต้องเดินไปที่หน้าต่างเพื่อมองดู ฟ้ามืดสนิทแล้ว
น้อยครั้งที่หมินอันเกอจะเข้าร่วมกิจกรรมส่วนตัวแบบนี้ ปกติพอทำงานเสร็จเขามักจะรีบกลับมาทันที เวลานี้ยังไม่กลับมานี่ถือเป็นครั้งแรก
หรือเขาจะโกรธแล้วจริงๆ?
หลวนจื่อหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะโทรหาหมินอันเกอ
เสียงรอสายดังขึ้นอยู่นาน กว่าจะถูกรับในที่สุด
หลวนจื่อยังไม่ทันได้เอ่ยพูด เธอก็ได้ยินเสียงดังวุ่นวายมาจากฝั่งตรงข้าม
“หมินอันเกอ คุณยังอยู่ที่งานเลี้ยงหรือ? ” เธอเอ่ยเสียงดังขึ้นเล็กน้อย
“อืม”
เสียงของหมินอันเกอดังขึ้นมาจากอีกฝั่ง และถูกกลบเอาไว้ด้วยเสียงเพลง
หลวนจื่อต้องตั้งสมาธิเพื่อให้ได้ยินเขาชัดเจนขึ้น
หมินอันเกอเอ่ย “อีกเดี๋ยวก็กลับไปได้แล้ว”
หลวนจื่อได้ยินเสียงวุ่นวายจากเบื้องหลังของเขา คิวก็ขมวดขึ้นมาน้อยๆ
เดิมคิดว่าพวกเขาจะเลี้ยงปิดกล้องกันที่ร้านอาหารหรือจัดงานเลี้ยง แต่เมื่อได้ฟังเพลง ดูเหมือนว่าพวกเขาไปจัดกันที่อื่น
เธอนึกอยากจะถาม แต่เมื่อนึกขึ้นได้ว่าพวกเขาเพิ่งทะเลาะกันมา เธอก็ได้แต่เก็บมันกลับเข้าไป
“อย่างนั้นคุณระวังตัวด้วยนะ ฉันรอคุณอยู่ที่บ้าน” หลวนจื่อกล่าว
หมินอันเกอได้ยินก็นิ่งไป ก่อนจะเอ่ย “ฉันจะรีบกลับทันที ไม่ต้องกังวล”
พูดจบ ทั้งสองจึงค่อยวางสาย
หลวนจื่อนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นโดยตลอด นึกถึงคำพูดของหมินอันเกอเมื่อครู่จึงค่อยโล่งใจขึ้นมาบ้าง
เขาบอกว่าใกล้จะกลับมาแล้ว คงเคลื่อนไหวแล้วล่ะมั้ง?
ขณะที่คิด เสียงโทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้น
มีข้อความถูกส่งมา
เธอหยิบมันมาดู เธอพบว่าเป็นข้อความจากหมินอันเกอ มีเพียงประโยคเดียวบนหน้าจอ
—— ฉันอยู่ที่โรงแรมลิ่เทียน ห้อง504 มาที่นี่หน่อย
เมื่อครู่หลวนจื่อไม่ได้บอกว่าตนเองจะรีบกลับมาแล้วไม่ใช่หรือ ทำไมถึงได้ให้ตนไปหาแทน?
เธอโทรออกอีกครั้ง แต่อีกฝ่ายกลับปิดเครื่อง
เกิดอะไรขึ้นกันแน่?
หรือว่าเขาเมา?
หลวนจื่อครุ่นคิดและสวมเสื้อโค้ตกับรองเท้า จากนั้นจึงออกจากบ้านเพื่อไปที่โรงแรม
โรงแรมลิ่เทียน หลวนจื่อเคยมาที่นี่เมื่อหลายวันก่อน หลังจากแฟชั่นโชว์ประสบความสำเร็จลง ผู้จัดงานได้เชิญนางแบบหลายคนมาร่วมเฉลิมฉลองที่นี่
โรงแรมแห่งนี้เป็นสถานที่ที่คนวงในไม่น้อยเลือกมาเพื่อเฉลิมฉลอง
ในใจของหลวนจื่อครุ่นคิดเกี่ยวกับข้อความในโทรศัพท์มือถือของเธอ
หมินอันเกอควบคุมตัวเองมาโดยตลอด น้อยครั้งที่จะเมา เขาจะมาทำผิดอะไรแบบนั้นในงานเลี้ยงปิดกล้องได้ยังไง?
หรือว่าเขาโกรธจริงๆ แล้ว?
เธอคิดไป และลงจากรถไปพร้อมกดปีกหมวกลง
เธอเดินเข้าไปยังห้องโถงและมองไปรอบๆ ไม่เห็นทีมงานและผู้คน อีกทั้งยังไม่เห็นเงาของหมินอันเกอ จากนั้นจึงตัดสินใจเดินไปตามที่ข้อความบอกเอาไว้
504
หลวนจื่อเปิดประตูเข้าไป และเห็นทีมงานหลายคนกำลังนั่งร้องเพลงอยู่ด้านใน
ตอนที่หมินอันเกอถ่ายหนัง เธอเคยพบกับทีมงานหลายคน ตอนนี้แสงไปสลัว แต่เธอก็ยังจำได้ในพริบตา
เมื่อผู้กำกับเห็นหลวนจื่อปรากฏตัวที่ประตู ดวงตาของเขาก็เผยให้เห็นความประหลาดใจ
หลวนจื่อได้กลิ่นบุหรี่จางๆ เธอไม่ได้เข้าไปข้างในและมองดูคนในห้องแต่กลับไม่เห็นหมินอันเกออยู่ในนั้น
มีคนจำเธอได้ หลายคนที่กำลังดื่มอยู่ก็เงียบลงมา
“คุณหล่อน คุณมาได้ยังไง?”
“หมินอันเกอส่งข้อความให้ฉันมา เขาอยู่ที่ไหน?”
เมื่อมองไปรอบๆ เมื่อครู่พวกเขาเอาแต่ดื่มเฉลิมฉลอง ไม่ได้สังเกตเลยสักนิดว่าหมินอันเกอไม่อยู่ด้วย
ในขณะที่หลายคนกำลังสงสัย ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาจากมุมห้อง
“เมื่อกี้เหมือนฉันจะเห็นหลิ่วเฟยเฟยพาเขาไป ดูเหมือนว่าจะไปห้องถัดไป?”
คนอื่นๆ พอได้ยิน ก็มีสีหน้าแตกตื่นขึ้นมา และหันไปถลึงตาใส่คนๆนั้น
“คุณไม่รู้ก็อย่าพูดจามั่วซั่ว พี่หมินจะไปกับคนอื่นได้ยังไง?”
คนนั้นๆ ตกใจถอยไปที่มุมห้อง แต่กลับยังเอ่ย “ฉันเห็นจริงๆ ….”
“หุบปากเถอะ”
ผู้กำกับขัดจังหวะเขาอย่างไม่พอใจ จากนั้นจึงหันไปมองหลวนจื่อและพูดว่า “น่าจะไปห้องน้ำล่ะมั้ง? ฉันให้พวกเขาออกไปหา”
หลวนจื่อส่ายหัว
“ห้องถัดไปใช่ไหม? ฉันไปหาก็ได้แล้ว”
ใบหน้าของเธอยังคงสงบ แต่หัวใจของเธอกำลังแตกตื่น
เธอรู้ว่าหลิ่วเฟยเฟยเป็นนางเอกของเรื่องนี้ ทำไมเธอถึงไปกับหมินอันเกอ?
ขณะที่คิด หลวนจื่อก็หันหลังออกจากห้องส่วนตัวและเดินไปข้างนอก
ทันทีที่เธอจากไป ผู้กำกับก็ตบหัวผู้ชายที่เพิ่งพูดขึ้นเมื่อครู่ เขาบ่น “นี่นายพูดเรื่องบ้าบออะไร! ไปทำเรื่องของพวกเขาเสียหมด ดูสิว่านายจะอยู่ในวงการบันเทิงยังไงต่อไป”
คนๆ นั้นพอได้ยินเข้าก็ไม่กล้าเอ่ยปากต่ออีก และซ่อนตัวอยู่ที่มุมห้องอย่างเงียบๆ
หลวนจื่อยืนอยู่ที่หน้าประตูห้องข้างๆ แต่กลับยังไม่ได้เปิดประตูเข้าไป
เป็นเพราะการออกแบบที่พิเศษ ทำให้โรงแรมลิ่เทียน กลายเป็นหนึ่งในสถานที่ที่มีชื่อเสียงที่สุดสำหรับกองถ่ายและพันธมิตรมากมาย
ถัดจากห้องที่เฉลิมฉลองกันอยู่ ยังมีห้องดังกล่าวอีกหลายห้อง
ห้องเหล่านี้เป็นสถานที่สำหรับนักแสดงในการพักผ่อนเมื่อเมา แต่การใช้งานที่แท้จริงทุกคนล้วนรู้กันดี
ในวงการบันเทิง การแลกเปลี่ยนแบบลับๆ ล้วนกระทำในโอกาสแบบนี้
แต่ตอนนี้ หมินอันเกอและหลิ่วเฟยเฟยก็กำลังอยู่ในห้องนี้งั้นหรือ?