เมียหวานของประธานเย็นชา - บทที่975 เจ้าหนูนี่ผมดูแลเอง
ในเมื่อเป็นการแข่งขันที่เกี่ยวกับการบูรณะวัตถุโบราณระหว่างประเทศครั้งแรกทั้งในและต่างประเทศ ท่านจางและท่านเปิงที่ชื่นชอบการสะสมวัตถุโบราณจึงไม่พลาดอย่างแน่นอน
วันนั้น ก็รีบมาร่วมสนุก
หลังจากกลับไปแล้ว ก็วิเคราะห์คู่แข่งจากประเทศอื่นๆ กับเวินเที๋ยนเที๋ยนอย่างกระตือรือร้น ก่อนจะเก็บรวบรวมข้อมูลได้ปึกใหญ่ๆ
ต้องการให้เธอรู้เขารู้เรา รบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง
เวินเที๋ยนเที๋ยนเห็นดังนั้น ก็เอ่ยอย่างจนใจ “ท่านจาง ท่านเปิง พวกคุณไม่ต้องเป็นห่วง ไม่เป็นไร”
ท่านจางเอ่ยด้วยสีหน้าไม่พอใจ “จะไม่ให้ห่วงได้อย่างไร? เธอไม่รู้หรอกว่าฝีมือการบูรณะของคนนี้นั้นเก่งกาจมาก ต้องระมัดระวังให้มากๆ”
เวินเที๋ยนเที๋ยนพยักหน้ายิ้มๆ
“ฉันรู้แล้ว แค่ตอนแข่งพยายามอย่างสุดความสามารถก็ได้แล้ว พวกคุณวางใจเถอะ อย่าห่วงฉันเลย”
ท่านจางยังอยากแนะนำอีก แต่เห็นท่าทางมั่นใจของเวินเที๋ยนเที๋ยน จึงเอ่ยแค่ “ได้ พวกเราจะรอข่าวชัยชนะของเธอ”
เพื่อนของท่านจางกับท่านเปิงมีอยู่ทั่วทุกแห่งหน ในการแข่งขันครั้งนี้ อาจารย์ในหลายๆ ประเทศที่ส่งมา ก็มีคนที่พวกเขาสนิทด้วย
หลังจากคุยกับเวินเที๋ยนเที๋ยนแล้ว ก็ยุ่งกับการทักทายคนอื่นๆ
กำลังวางสายไป จี้จิ่งเชินก็เดินออกมาเอ่ย “ทำไม? ท่านจางกับท่านเปิงเป็นห่วง?”
เวินเที๋ยนเที๋ยนพยักหน้า
“เหมือนว่าผู้เข้าแข่งขันครั้งนี้ที่ประเทศอื่นส่งมานั้นเก่งกาจมาก ให้ฉันระมัดระวัง”
จี้จิ่งเชินได้ยินดังนั้นก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย สายตาปรากฏความกังวล
“ไม่สู้ตอนคุณแข่ง ผมไปกับคุณด้วย”
“ได้อย่างไร?”
เวินเที๋ยนเที๋ยนรีบเอ่ย “ไม่ใช่ว่าตกลงกันแล้วว่าจะให้คนอื่นรู้ถึงความสัมพันธ์ระหว่างเราไม่ได้? ไม่อย่างนั้นต้องมีคนพูดว่าฉันมีเส้นสาย และตอนนี้บริษัทของทั้งสองตระกูลกำลังรวมเข้าด้วยกัน คุณมีเวลาไปดูกับฉันเสียที่ไหนกัน?”
จี้จิ่งเชินไม่ได้พูดอะไร แต่ก็ยังไม่วางใจอยู่เล็กน้อย
เวินเที๋ยนเที๋ยนเอ่ยอย่างแน่วแน่ “คุณไปทำงานแล้ววางใจได้ ฉันจะต้องชนะอย่างแน่นอน”
จี้จิ่งเชินไม่พูดอะไร แต่ในตอนนั้นเองจี้หยู๋ชิงก็ส่งเสียงอ้อแอ้ โบกมือไปมาอย่างสนใจคึกคัก
ราวกับกำลังพูดว่าตัวเองไปกับเวินเที๋ยนเที๋ยนได้ ทำงานเป็นผู้ดูแลต่อ และยังช่วยเป็นกำลังใจให้เวินเที๋ยนเที๋ยนได้ด้วย
เวินเที๋ยนเที๋ยนโน้มตัวลง มองจี้หยู๋ชิงด้วยสายตาเต็มไปด้วยความขบขัน
“หยู๋ชิงก็อยากไปด้วยกัน?”
“ยียา！”
เขาความมั่นใจเต็มร้อย
จี้จิ่งเชินจะให้เขาไปด้วยได้อย่างไร?
ยกมือขึ้นจับเสื้อของจี้หยู๋ชิง แล้วจับเขาขึ้นมา
“เขาไม่ต้องไปจะดีกว่า เลี่ยงตอนที่เริ่มแข่งแล้วไม่มีใครดูแลเขา”
เวินเที๋ยนเที๋ยนพยักหน้า ความจริงแล้วแบบนั้นก็เป็นไปได้
จี้หยู๋ชิงกลับดิ้นรนอย่างไม่พอใจ และไม่ยอมแพ้
เขามองจี้จิ่งเชินอย่างโมโห
แต่จี้จิ่งเชินไม่สนใจความไม่พอใจของเขาอยู่แล้ว ตัวเองไปไม่ได้ ก็ไม่ให้จี้หยู๋ชิงไป
จึงเอ่ยกับเวินเที๋ยนเที๋ยน “ถึงตอนนั้นผมพาเขาไปที่บริษัทด้วย ให้เขาเล่นอยู่ที่นั่นก็ได้”
ได้ยินดังนั้น จี้หยู๋ชิงก็ดิ้นรนขึ้นมาทันที ใช้ทุกเซลล์ในร่างกายเพื่อถึงการต่อต้าน
เขาไม่ไปกับจี้จิ่งเชินแล้วอยู่ในห้องทำงานเดียวกันเด็ดขาด！
ถ้าหากไม่สามารถไปสนามแข่งกับคุณแม่ได้ เขายอมดูถ่ายทอดสดอยู่ที่บ้านดีกว่า！
แต่จี้จิ่งเชินไม่ยอมให้เขาโต้แย้ง เอ่ย “สองวันนี้ให้พ่อบ้านกับแม่ครัวดูแลคุณแข่งขันดีๆ เจ้าหนูนี่ผมดูแลเอง”
พูดพลางก้มหน้าไปสบตากับจี้หยู๋ชิง
ราวกับดาบในสายตาของทั้งสองคนฟาดฟันกันจนส่องเป็นประกายไฟ
เวินเที๋ยนเที๋ยนได้ยินข้อเสนอแนะนี้ ก็เห็นด้วย
“ในเมื่อเป็นแบบนี้ หยู๋ชิงก็ให้คุณดูแลแล้ว”
เวินเที๋ยนเที๋ยนพูดพลางจับมือของจี้หยู๋ชิง
“หยู๋ชิง หนูวางใจเถอะ？แม่จะต้องชนะแน่นอน”
แม้ว่าจี้หยู๋ชิงจะไม่พอใจมากที่ตัวเองจะต้องไปบริษัทกับจี้จิ่งเชิน แต่เมื่อได้ยินเวินเที๋ยนเที๋ยนพูดแบบนั้นจึงได้แต่พยักหน้าเป็นการสนับสนุน
วันต่อมา
ตอนเวินเที๋ยนเที๋ยนไปที่สถานที่แข่งขัน จี้หยู๋ชิงจึงต้องไปที่บริษัทกับจี้จิ่งเชิน
เวินเที๋ยนเที๋ยนจับสลากครั้งนี้ค่อนข้างอยู่ด้านหน้า อยู่สนามแข่งที่หนึ่งพอดี
การแข่งขันใหญ่ระหว่างประเทศครั้งนี้ ทั้งยังจัดขึ้นภายในประเทศ การแข่งขันทั้งหมดจึงได้รับความสนใจจากทุกคน
แม้กระทั่งคนธรรมดาที่ไม่ได้สนใจเรื่องการบูรณะวัตถุโบราณ ในตอนนี้ก็เปิดโทรทัศน์ดูการถ่ายทอดสด
สื่อและนักข่าวในสนามก็มากมายจนนับไม่ไหว
เมื่อวานหัวข้อเรื่อง “การแข่งขันบูรณะวัตถุโบราณครั้งแรกในประเทศ” ขึ้นหน้านิตยสารหลายฉบับ
ทุกคนต่างฝากความหวังไว้ที่เวินเที๋ยนเที๋ยน หวังว่าวันนี้จะชนะอย่างงดงาม
เวินเที๋ยนเที๋ยนมีความกดดันไม่น้อย เมื่อเข้ามาก็รู้สึกได้ถึงสายตาของทุกคนที่มองมาที่ตัวเอง
ไฟกะพริบสว่างขึ้นไม่หยุด เวินเที๋ยนเที๋ยนกลั้นหายใจ ทำใจให้สงบ แล้วเงยหน้ามองคนที่อยู่ด้านหน้า
แม้ว่าก่อนหน้านี้เธอจะแข่งกับนิวมั้นมาแล้วหนึ่งครั้ง แต่คนที่อยู่ตรงหน้าตอนนี้ไม่เหมือนกับนิวมั้น
แม้ว่าประเทศของนิวมั้นจะมีวิจัยและศึกษาเรื่องการบูรณะวัตถุโบราณที่ก้าวหน้า แต่ไม่ถนัดเรื่องกระเบื้องเคลือบ
และเวินเที๋ยนเที๋ยนชำนาญที่สุดก็คือกระเบื้องเคลือบ พูดได้ว่า ความสำเร็จของเธอก่อนหน้านี้ มีส่วนหนึ่งมาจากที่อีกฝ่ายไม่ชำนาญเรื่องของกระเบื้องเคลือบ
แต่คู่แข่งตรงหน้ามีความชำนาญมากที่สุด และยังเป็นการบูรณะกระเบื้องเคลือบเหมือนกัน！
การต่อสู้แบบนี้ ยากที่เวินเที๋ยนเที๋ยนจะไม่ประหม่า
ทั้งสนามเงียบลง
ในตอนนั้นเองพิธีกรก็เดินขึ้นมาบนเวที พอใจกับความคาดหวังของทุกคนเป็นอย่างมาก จึงยกมือขึ้น
“คุณผู้ชาย และคุณผู้หญิงทุกท่าน การแข่งขันบูรณะวัตถุโบราณครั้งแรกที่เคยมีมา เริ่มต้นขึ้นแล้ว！วันนี้เป็นการแข่งขันรอบแรกของการแข่งขันใหญ่ ดาวดวงใหม่จากประเทศของเราเวินเที๋ยนเที๋ยนกับคู่แข่งขันระดับปรมาจารย์จากต่างประเทศเดซี่！”
“ทั้งสองคนถนัดด้านการบูรณะเครื่องเคลือบเหมือนกัน การแข่งขันครั้งนี้ทำให้คนคาดหวังเป็นอย่างมาก ตอนนี้พวกเราไม่พูดพร่ำทำเพลงต่อไปแล้ว เริ่มการแข่งขันได้！”
ทุกคนส่งเสียงโห่ร้องด้วยความดีใจ
ไม่นาน เครื่องเคลือบที่แตกหักเสียหายสิบกว่าชิ้นก็ถูกส่งมา
เวินเที๋ยนเที๋ยนกับเดซี่เดินเข้าไป แล้วเริ่มเลือกผลงานที่จะเอาไปใช้ในการแข่งขัน
ภาพทุกภาพถูกบันทึกด้วยกล้อง แล้วส่งไปยังคอมพิวเตอร์และโทรทัศน์ เพื่อถ่ายทอดสดเหตุการณ์จริงในการแข่งขันนี้
แล้วในตอนนั้นเองจี้หยู๋ชิงที่ตามจี้จิ่งเชินมาที่บริษัทอย่างไม่เต็มใจ เมื่อมองเวลา ก็พบว่าการแข่งขันจะเริ่มขึ้นแล้ว เร่งรัดให้จี้จิ่งเชินเปิดแล็ปท็อปให้ไม่หยุด
เมื่อภาพตัดไป เวินเที๋ยนเที๋ยนปรากฏอยู่หน้ากล้อง ก็เงียบลง
ถือแล็ปท็อป มองการแข่งขันตรงหน้าอย่างจริงจังและไม่ละสายตา
จี้จิ่งเชินนั่งเยื้องอยู่ด้านหลัง มองคนที่อยู่ในหน้าจอ แล้วก็ก้มหน้าทำงานต่อ
กลับได้ยินเสียงที่ดังออกมาจากจอเลยแม้แต่น้อย
การแข่งขันครั้งนี้ ครอบคลุมผู้เข้าแข่งขันจากหลายสิบประเทศ กฎการแข่งขันจึงเข้มงวดมากเช่นกัน
ผลงานที่เอามาใช้ในการแข่งขัน ล้วนต้องผ่านการตรวจสอบที่เข้มงวด เป็นการคัดเลือกร่วมกันจากผู้เชี่ยวชาญของแต่จะประเทศที่ส่งมา