เมื่อนายน้อยมีลูกสาว Young Master Has a Daughter - ตอนที่ 40

บทที่ 40 หนึ่งบุรุษกับจิ้งจอกหนึ่งตัว

ยุ่นหลิงขมวดคิ้ว จิ้งจอกตัวนี้น่าจะเป็นตัวที่เต็มไปด้วยอ่อนแอที่เขารู้สึกได้จากถ้ำนั้นเมื่อไม่นานมานี้ แต่ในขณะเดียวกันเขาก็รู้สึกว่ามันอาจไม่ได้เป็นแบบนั้น หากเขานึกดีๆเขาเองก็แสดงความอ่อนแอออกมากเช่นเดียวกันหรืออาจจะมากกว่าจิ้งจอกตัวนี้อีก

แม้ว่าจิ้งจอกตรงหน้าเขาจะดูอ่อนแอและบาดเจ็บ แต่ยุ่นหลิงก็ไม่กล้าที่จะทำร้ายมัน จากอสูรหายากทั้งหมดที่เขาเจอในหุบเขาพันภูเขามันเป็นเพียงจิ้งจอกตัวนี้เท่านั้นที่ยังมีชีวิตอยู่ ยุ่นหลิงพิจารณาถึงความเป็นไปได้ที่จิ้งจอกตัวนี้อาจมีส่วนเกี่ยวข้องกับการตายของอสูรเหล่านั้น

“เจ้าต้องการอะไรจากข้าหรือไม่”? ยุ่นหลิงถามอย่างระวัง แม้ว่าเขาจะระวังจิ้งจอกตัวนี้ แต่อย่างน้อยเขาก็ควรจะฟังมันก่อนที่จะตัดสินใจว่าหลังจากนี้จะทำอย่างไรต่อไป

จิ้งจอกมองเขาอย่างถี่ถ้วนในขณะที่มันส่งความตั้งใจไปยังยุ่นหลิงทางโทรจิต

ยุ่นหลิงฟังมันอย่างระวังก่อนจะเลิกคิ้ว

“เจ้าต้องการความช่วยเหลือจากข้าเพื่อแลกกับผลไม้นั้นหรือ”

จิ้งจอกพยักหน้าให้เขาเพื่อยืนยัน

“ข้าเข้าใจแล้ว” ยุ่นหลิงพึมพำกับตัวเอง

ผลไม้อายุยืนแลกกับความช่วยเหลือของเขา ไม่ว่าจิ้งจอกตัวนี้ต้องการความช่วยเหลืออะไรก็ตามมันจะต้องเป็นเรื่องยากสำหรับยุ่นหลิงอย่างแน่นอน เพราะเรื่องที่จะให้ช่วยโดยแลกกับผลไม้อายุยืนนั้นคงไม่ใช่เรื่องง่ายๆทั่วไป

“มันน่าสนใจนะที่จะได้ผลไม้อายุยืนมาเป็นของแลกเปลี่ยนแต่ข้าขอปฏิเสธ มีบางอย่างแปลกๆ เกิดขึ้นในสถานที่แห่งนี้ ข้าไม่ได้ตั้งใจที่จะอยู่ที่นี่นานเพราะข้าเองก็มีเรื่องที่ต้องทำเช่นกัน” ยุ่นหลิงพูดตัดความหวังของจิ้งจอกตัวนั้น

จิ้งจอกกำลังจะพูดกับยุ่นหลิง แต่ยุ่นหลิงชิงถามมันเสียก่อน

“อันที่จริงเจ้าเองก็ค่อนข้างแปลก ในบรรดาอสูรหายากที่ข้าพบที่นี่เจ้าเป็นเพียงตัวเดียวที่ข้ายังเห็นว่ามีชีวิตอยู่ ทำไมถึงเป็นเช่นนั้น?” ยุ่นหลิงถามขณะที่เขาหรี่ตาลง

จิ้งจอกนิ่งไปขณะหนึ่งก่อนที่จะพูดกับเขาในทางโทรจิต

“บอกข้าทีว่าเจ้าจะช่วยข้าหรือไม่”? ยุ่นหลิงยิ้มออกมา “ไม่ว่าเจ้าจะพูดอะไรคำตอบของข้าก็ยังคงเหมือนเดิม ข้าปฏิเสธ”

จิ้งจอกตัวนั้นคำรามขณะที่มันเกร็งร่างและมองไปที่ยุ่นหลิงด้วยความเป็นปรปักษ์

“เจ้าบังคับให้ข้าต่อสู้กับเจ้าในตอนนี้งั้นหรือ”? ยุ่นหลิงชี้ดาบไปที่เขาขณะที่ตั้งท่าพร้อมต่อสู้และค่อยๆออกห่างจากจิ้งจอกตัวนั้น

เวลาผ่านไปครู่หนึ่งจิ้งจอกตัวนั้นถอนหายใจและก้มศีรษะไปหายุ่นหลิงขณะที่มันพูดกับเขาอีกครั้งว่า ‘ชีวิตของข้า … ผลไม้อายุยืน … ข้าขอมอบมันให้กับเจ้า แต่ช่วยข้ารักษาลูกชายของข้าทีเถิด ข้าขอร้อง’

“ลูกชายของเจ้า?” ยุ่นหลิงถามขณะที่เขาค่อยๆลดดาบลง

…

ยุ่นหลิงยืนอยู่บนยอดของดาบบินของเขาในขณะที่เขามุ่งหน้าไปที่ถ้ำด้วยความเร็วที่ไม่เร็วมากหรือช้าเกินไป เขาอยากจะไปให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่เขาต้องนึกถึงจิ้งจอกที่ได้รับบาดเจ็บที่วิ่งอยู่ข้างๆเขาด้วย

‘ถ้าเป็นไปได้ก็ช่วยบอกหน่อยได้ไหมว่าอะไรทำให้เจ้าเปลี่ยนใจ’ จิ้งจอกถามอย่างอยากรู้อยากเห็นขณะที่มันวิ่งทันยุ่นหลิง

“อะไรทำให้ข้าเปลี่ยนใจงั้นหรือ”? ยุ่นหลิงครุ่นคิดถึงคำถามของจิ้งจอก

เขายืนกรานที่จะไม่ช่วยจิ้งจอกตัวนี้ก่อนหน้านี้ แต่หลังจากได้ยินว่าจิ้งจอกตัวนี้ต้องการความช่วยเหลือแบบไหนยุ่นหลิงก็เปลี่ยนใจ

“ถ้าให้ข้าบอกว่าทำไม…” ยุ่นหลิงเริ่มพูดเมื่อเขาเหลือบไปที่จิ้งจอกข้างๆเขา

“ข้าคิดว่าคงเป็นเพราะข้าเองก็เป็นพ่อคนเช่นกัน”

จิ้งจอกพยักหน้าด้วยความเข้าใจและยอมรับคำตอบของเขา

“อย่างไรก็ตามอย่าเข้าใจผิดล่ะ” ยุ่นหลิงกล่าว “แม้ว่านั่นอาจเป็นส่วนหนึ่งของเหตุผลของข้าแต่ก็ไม่ใช่แค่เพราะอย่างนั้น ข้าไม่ได้ทำเพื่ออยากช่วย โปรดจำไว้ว่าข้ายอมรับคำขอของเจ้าเพราะเจ้าบอกข้าว่าว่าเจ้าจะให้ผลไม้อายุยืนและชีวิตของเจ้ากับข้าถ้าข้าสามารถช่วยเจ้ารักษาลูกชายของเจ้าได้”

“ไม่ต้องห่วง ข้าเองก็รักษาคำพูดเช่นกัน ถ้าเจ้าสามารถช่วยลูกชายของข้าได้เจ้าจะทำอย่างไรกับข้าก็ตามใจเจ้าเลย ไม่ว่าเจ้าจะทำให้ข้าเป็นทาสของเจ้า จะทิ้งข้า จะฆ่าข้าหรืออะไรก็ตาม ข้าก็ยอมรับมัน” จิ้งจอกพูดอย่างจริงจัง

ยุ่นหลิงมองจิ้งจอกตัวนี้อย่างจริงจังในขณะที่เขาคิดว่า ‘ดูเหมือนมันจะไม่ได้โกหก แต่ข้าก็ไม่แน่ใจว่ามันกำลังพูดความจริงด้วยหรือไม่’

“หยุดรอครู่นึงก่อน” ยุ่นหลิงหยิบวัตถุทรงกลมขนาดเล็กออกมาจากแหวนเก็บสัมภาระของเขาและแสดงให้จิ้งจอกเห็น “ข้าไม่สามารถทำให้ตัวเองเชื่อใจเจ้าได้ทั้งหมด ข้าอยากให้เจ้ากินยาเม็ดนี้”

“นี่คือ…?” จิ้งจอกยังไม่ถามคำถามจบในขณะที่มันจ้องมองยาอย่างสงสัย

“มันเป็นอย่างที่เจ้าคิด มันไม่ใช่อย่างอื่นนอกจากยาพิษที่ออกฤทธิ์ช้าซึ่งมีพิษร้ายแรงพอที่จะฆ่าแม้แต่มนุษย์ได้หากไม่ได้รับยาถอนพิษตรงเวลา ถ้าทุกอย่างที่เจ้าบอกข้าเป็นความจริงเจ้าก็ไม่มีปัญหาในการกินยาเม็ดนี้ใช่ไหม” ยุ่นหลิงพูดขณะที่เขาสังเกตุปฏิกิริยาของจิ้งจอก

“ได้สิ” จิ้งจอกพยักหน้าโดยไม่ลังเล “ถ้านั่นคือสิ่งที่จะทำให้เจ้าเชื่อใจข้า ข้าก็จะกิน”

ยุ่นหลิงไม่พูดอะไร เขายื่นเม็ดยาไปให้จิ้งจอก

จิ้งจอกโยนผลไม้อายุยืนที่คาบไว้ที่ปากให้ลอยกลางอากาศขณะที่มันรับยาที่ยุ่นหลิงมอบให้มัน หลังจากนั้นมันก็คาบผลไม้อายุยืนไว้ที่ปากของมันขณะที่ค่อยๆตกลงมาหามัน

“ข้าหวังว่าเจ้าจะไม่เคืองข้าสำหรับเรื่องนี้นะ”

จิ้งจอกส่ายหัวขณะพูดว่า “เป็นเรื่องปกติที่จะต้องระมัดระวังตัว ถ้าข้าเป็นเจ้าข้าก็จะทำแบบเดียวกัน”

ทั้งสองมุ่งหน้าไปยังถ้ำโดยไม่มีใครพูดอะไรกัน

หลายนาทีต่อมาร่างของราชาภูเขาโกลิอัทที่ตายไปก็อยู่ต่อหน้าพวกเขา ยุ่นหลิงอาจจะเคยเห็นมาก่อนหน้านี้แล้ว แต่หลังจากมองดูอีกครั้งเขาก็อดทึ่งไม่ได้ อะไรแบบไหนที่สามารถทำแบบนี้กับราชาภูเขาโกลิอัทซึ่งเป็นสิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังในขอบเขตราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ได้?

สิ่งที่น่าประหลาดใจยิ่งกว่านั้นก็คือจิ้งจอกที่อยู่ข้างๆเขายังคงมีชีวิตอยู่

“มาถึงแล้ว” ความคิดของเขาถูกขัดเมื่อจิ้งจอกได้พูดขึ้น