เฮอร์มีส ระบบเปลี่ยนโลก - ตอนที่ 42
“ฉันชอบแมงมุม”
“…”
สมาชิกของกิลด์เซอร์เบอรัส 7 หัวรู้ดีว่าแวนส์ไม่ได้พูดความจริง แต่พวกเขาไม่ได้ติดตามเรื่องนี้ต่อไป ผู้ควบคุมระบบจะต้องเก็บความลับไว้ก่อนเป็นเรื่องปกติที่ทุกคนทำกันอยู่แล้ว
สก็อตและคนอื่นๆในกลุ่มอดไม่ได้ที่จะมองไปที่ซากศพของแมงมุมปีศาจที่เกลื่อนไปทั่วบริเวณนั้น แม้ว่าแมงมุมปีศาจจะอยู่ในระดับต่ำของมอนสเตอร์ในประตูมิติเมื่อพูดถึงเรื่องความทนทาน แต่จำนวนของพวกมันที่นี่ก็ทำให้แม้แต่สก็อตต์ยังคิดที่จะไม่เข้าไปต่อสู้กับกลุ่มของศัตรูที่มีมากกว่ากลุ่มของเขาเป็นสองเท่าหรอก
แต่เด็กชายก็ยังคง…เป็นแค่เด็กผู้ชาย
“ไปพักผ่อนเถอะเด็กน้อย” สก็อตพูดขณะเหยียดแขน
“เราจะจบประตูมิตินี้”
“อะไรนะ” แวนส์เลิกคิ้วขึ้นอย่างช่วยไม่ได้
“แม้ว่านายจะแข็งแกร่งพอที่จะอยู่รอดในดันเจี้ยนนี้ แต่นายก็ยังเป็นพลเรือนอยู่” สก็อตต์ถอนหายใจ
“ไม่ต้องพูดถึงเรื่องการเป็นนักเรียนเลย นายไม่สามารถอยู่ในประตูมิติระดับ D ได้หากไม่มีป้ายนักสำรวจ”
“จะไล่เขาออกไปหรอ” นิชาหายใจขณะที่เธอลับมีดสั้น
“ดูรอบๆนี้สิ เด็กคนนี้จัดการเองได้”
“นั่นไม่…”
“ใครเป็นนักเรียนหรอ?”
ก่อนที่ทั้งสองจะคุยกันต่อไป แวนส์ก็ขัดจังหวะทั้งสองคนด้วยการปรบมือ
“ใครบอกคุณล่ะ” แวนส์พูดขณะที่เกาคางของเขาเบาๆ
“เราได้ยินคนข้างนอกคุยกัน”
“อะไรนะ ไม่ใช่…” แวนส์ถอนหายใจลึก ๆ
“ฉันเป็นนักสำรวจ”
“…” สก็อตมองแวนส์ตั้งแต่หัวจรดเท้า
เมื่อเห็นท่าทางของสก็อตแวนส์ก็ส่ายหัวด้วยความหงุดหงิด
“ในตอนที่ประตูมิติปรากฏขึ้น ฉันและเพื่อนของฉันกำลังเก็บของอยู่และฉันก็ทิ้งตรานักสำรวจไว้ที่นั่น” เขากล่าว จากนั้นเขาก็หยิบคริสตัลสีเหลืองออกจากกระเป๋า
“เห็นไหม” เขาพูดขณะที่แสดงคริสตัลสีเหลืองให้กับสก็อตต์และสมาชิกคนอื่นๆของกิลด์เซอร์เบอรัส 7 หัวดู
“นักเรียนจะมีคริสตัลสีเหลืองแบบนี้งั้นหรอ”
สก็อตจ้องมองที่คริสตัลสีเหลืองอย่างระมัดระวัง สิ่งที่เด็กชายพูดมีเหตุผล ไม่มีนักเรียนคนใดที่จะพกคริสตัลสีเหลืองติดตัวไปด้วย และจากซากศพที่พวกเขาเห็นจนถึงตอนนี้ไม่มีตัวไหนที่จะสามารถดรอปคริสตัลที่มีคุณภาพนี้ได้
แต่ถึงกระนั้นถ้าเขาเป็นนักสำรวจจริงๆและเขาเป็นคนแรกที่พบประตูมิตินั่นก็หมายความว่าเขามีสิทธิ์ในการสำรวจประตูมิตินี้มากกว่าพวกเขา นอกจากนี้เขายังมีสิทธิ์ที่จะไล่พวกเขาออกหากเขาต้องการ
ดังนั้นสก็อตทำได้เพียงแค่ถอนหายใจด้วยความหงุดหงิดขณะที่เขากระชับโล่ขึ้นมา
“ดี” เขาพึมพำ
“แต่ขอบอกให้ชัดเจนเลยนะ ถ้าเป็นไปได้อย่างมาขวางทางเรา เราไม่อยากให้รูปแบบการต่อสู้ของเราพังไม่เป็นท่า”
“…รับทราบ” แวนส์พยักหน้าขณะที่เขาเดินออกไปจากกลุ่ม จากนั้นเขาก็เริ่มหยิบคริสตัลที่แมงมุมปีศาจทิ้งออกมา และเหลือบมองไปที่กลุ่มนั้นเป็นครั้งคราว
“อย่าพยายามขโมยอะไร” เขาพูดอย่างระมัดระวัง ขณะที่เขาหยิบคริสตัลของเขาต่อไป
“นี่เป็นของฉันทั้งหมด”
“…”
ใช้เวลาประมาณ 2 นาทีก่อนที่แวนส์จะเก็บคริสตัลทั้งหมดจากแมงมุมปีศาจที่ตายแล้วได้สำเร็จ แวนส์ฮัมเพลงเล็กน้อยขณะที่เขาวางกระเป๋าใบอ้วน และเก็บมันกลับเข้าไปในกระเป๋ากางเกง แวนส์คิดว่ามันเป็นทางเลือกที่ดีทีเดียว มีคริสตัลสีเขียวสองสามอันจากแมงมุมปีศาจที่ตัวใหญ่กว่าปกติ
กลุ่มของสก็อตเดินลึกเข้าไปในถ้ำทันทีที่แวนส์เก็บคริสตัลเสร็จ…ดูเหมือนว่าแวนส์จะเอาชนะมอนสเตอร์ส่วนใหญ่ในถ้ำจนหมดแล้ว พวกเขาเดินมานานกว่า 30 นาที แต่ก็ไม่พบกับแมงมุมปีศาจอีกเลย แม้แต่ตัวที่เล็กที่สุด
“งั้น…” นิชาชะลอแล้วเดินไปข้างๆแวนส์
“เธออยู่โรงเรียนไหน” เธอกระซิบ
“สถาบันการศึกษาระบบ” แวนส์ตอบทันทีด้วยความภาคภูมิใจ แต่ทันทีที่เขาตระหนักถึงความผิดพลาดดวงตาของเขาก็ค่อยๆเบิกกว้างเมื่อมองไปที่นิชา
“หืม” นิชาอดไม่ได้ที่จะปิดปาก
“นายต้องเพิ่มทักษะการโกหกของนายนะ…”
“!!!”
ก่อนที่นิชาจะพูดจบสก็อตก็ยกกำปั้นขึ้น เมื่อเสียงร้องโหยหวนดังมาจากระยะไกล ทันทีที่เสียงเคาะดังเข้าหูของกลุ่ม พวกเขาก็รีบชิดเข้ากำแพงและประจำตำแหน่งทันทีโดยที่หัวหน้าของพวกเขาไม่ได้พูดอะไร
แวนส์เดินตามพวกเขาไปด้วย ในขณะที่เขาเดินไปด้านข้าง นี่เป็นวิธีการทำงานของกิลด์ยังงั้นหรอ? แวนส์คิด
กลุ่มนี้รอมานานกว่าหนึ่งนาทีแล้ว และแมงมุมปีศาจก็ยังไม่แสดงตัว แวนส์เริ่มใจร้อนเล็กน้อย ถ้าเขาอยู่คนเดียว เขาคงจะรีบวิ่งไปที่แมงมุมและจัดการพวกมันทีละตัวก่อนที่พวกมันจะรู้ด้วยซ้ำว่าเจอกับอะไร
ในที่สุดหลังจากนั้นไม่กี่วินาทีแมงมุมปีศาจก็ออกมา มันมีทั้งหมด 5 ตัวและทั้งหมดมันตัวใหญ่กว่าแวนส์ ทันทีที่พวกมันเข้ามา นิชาก็โยนอะไรบางอย่างลงบนพื้น แวนส์มองเพื่อดูว่ามันคืออะไร แต่ก่อนที่เขาจะรู้ว่ามันคืออะไรแมงมุมปีศาจตัวหนึ่งก็เดินเข้ามาหาสิ่งที่นิชาโยนออกไปแล้ว
และในไม่ช้าแมงมุมปีศาจที่เหลือก็มารวมตัวกันรอบๆสก็อตวิ่งอย่างรวดเร็ว และกระแทกโล่ของเขาเข้าไปที่แมงมุมปีศาจที่อยู่ใกล้ที่สุด ทำให้แมงมุมปีศาจพุ่งเข้าหากลุ่มที่เหลือ
และในขณะที่แมงมุมปีศาจพยายามกลับมาตั้งตัวอีกครั้ง เปลวไฟก็พุ่งเข้าใส่พวกมันทันที โดยเปลวไฟนั้นถูกปล่อยออกไปโดยสมาชิกทั้งสองของกิลด์เซอร์เบอรัส 7 หัวซึ่งแวนส์ยังไม่ทราบชื่อ
แมงมุมปีศาจที่สามารถวิ่งหนีได้แล้วก็ถูกกำจัดอย่างรวดเร็วโดยมีดของนิชา ขณะที่เธอยัดมีดของเธอผ่านขมับของพวกมัน และไม่นานแมงมุมปีศาจทั้ง 5 ตัวก็ถูกปราบได้อย่างง่ายดาย
‘น่าสนใจมาก’ แวนส์อดไม่ได้ที่แสดงออกด้วยความชื่นชม เขาคิดว่านี่คือวิธีที่มืออาชีพทำ กลุ่มของพวกเขาประกอบด้วยผู้ควบคุมระบบประเภทเพิ่มประสิทธิภาพ 2 คน คนหนึ่งที่เน้นที่ความแข็งแรง และอีกคนเน้นไปที่ความว่องไวแล้วก็ทั้งสองคนมีหน้าที่ในการก่อความโกลาหล
“ไปกันเถอะ” สก็อตสั่งโดยไม่ได้หยุดพัก
“น่าจะมีพวกมันมากกว่านี้ ระวังตัวกันด้วยล่ะ”
กลุ่มที่เหลือพยักหน้า ขณะที่พวกเขาเดินตามสก็อต แวนส์อดคิดไม่ได้ว่าทั้งสี่คนนี้มีการจัดระเบียบการทำงานแบบนี้ได้อย่างไร นี่เป็นโอกาสดีที่เขาจะได้ชม และเรียนรู้วิธีการทำงานของนักสำรวจตัวจริงอย่างใกล้ชิด
เขาควรจะทำให้ง่าย และเรียนรู้มันจากเบื้องหลัง
‘แต่ในตอนนี้ฉันต้องเพิ่มพลังงานที่หายไปก่อน’ เขาคิดในขณะที่เขาหยิบคริสตัลใสจากกระเป๋าของเขามาเพื่อจะกินมัน
“หยุด!”
แต่ก่อนที่เขาจะเอามันเข้าปาก นิชาก็ปัดมือของเขาออกไปทำให้คริสตัลกระเด็นออกจากมือของเขา
“นายพยายามจะฆ่าตัวตายรึไงกัน!?” นิชากรีดร้องขณะที่เธอวิ่งไปหาคริสตัล และเตะมันให้ไกลออกไป
“…อะไรกัน” แวนส์กระพริบตาสองสามครั้งด้วยความสับสน
“นายหมายความว่ายังไง!?” นิชาโบกมือ
“นายกำลังจะกินคริสตัลนะ! นายอยากจะระเบิดเป็นชิ้นๆหรือไง!?
“…อะไร?”