แค้นรักสามีตัวร้าย - บทที่ 1825 ถอยออกไปห่างๆฉัน

กิจจามองกานต์ที่หมดสติไปแล้ว ดีดนิ้วขึ้นมาในทันที จึงมีคนเดินออกมาจากในห้องส่วนตัว พูดกับกิจจาอย่างนอบน้อม  คุณชายใหญ่ 

 ส่งน้องชายของฉันไปในที่ที่ฉันบอกให้ดี ภายในช่วงเวลาที่ฉันกำหนดฉีดยาให้เขาหลับสนิทสักระยะหนึ่ง ใครก็ห้ามทำร้ายเขาทั้งนั้น 

เสียงของกิจจาเย็นชาสุดๆ ส่วนคนที่อยู่ข้างๆเริ่มดำเนินการตามคำสั่ง

หลายคนนั้นเดินเข้ามาพาตัวกานต์ออกไป

กิจจามองแก้วกาแฟที่กานต์ดื่มไปแล้วตรงหน้า เทกาแฟที่เหลืออยู่ทิ้งไปทันที จากนั้นจึงจัดการแก้วให้เรียบร้อย

เขายืนขึ้นมองรถด้านนอกที่วิ่งสวนกันไปมาอย่างไม่ขาดสาย แววตาเปล่งประกายความรู้สึกที่ไม่ชัดเจน

ส่วนไอราที่ด้านนี้ไม่ได้ข่าวคราวของกานต์เลย จึงเดินไปเดินมาด้วยความร้อนรน แมทธิวมองตามจนเวียนหัวไปด้วย

 พี่ เลิกเดินซะที พี่กานต์ฝีมือดีขนาดนั้น ไม่เป็นอะไรหรอก 

 นายจะเข้าใจอะไรล่ะ? ฝีมือเขาดีก็จะไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วเหรอ? ทำไมพวกนายถึงคิดอย่างนี้? ถ้าฝีมือดีก็จะไม่ได้รับบาดเจ็บ งั้นครึ่งปีก่อนที่เขาบาดเจ็บสาหัสมันมาจากไหนล่ะ? 

ไอราแค่นึกถึงครึ่งปีก่อนที่เห็นสภาพไร้ชีวิตชีวาของกานต์กำลังนอนอยู่บนเตียงคนไข้ในใจก็สั่นเทิ้มแล้ว

เธอรู้ว่าตนเองคงจะร่วงลงไปอยู่ในเงามืดของจิตใจแล้ว หลายวันติดต่อกันที่เธอไม่กล้าหลับตานอน กลัวว่าแค่หลับตาก็จะเห็นร่างไร้ชีวิตของกานต์ขึ้นมา

ตอนนี้แค่กานต์ออกไปไล่ตามผู้ก่อการร้ายอะไรนั่นเธอก็เป็นกังวลจนทนไม่ไหว และความรู้สึกอย่างนี้เธอจนปัญญาที่จะพูดกับใครได้ ดังนั้นถึงได้ร้อนใจเหลือเกิน

แมทธิวโดนไอราอบรมไปหนึ่งยก จึงลูบๆจมูกด้วยความเบื่อหน่าย  ในเมื่อพี่เป็นห่วงเขาขนาดนี้ ผมจะออกไปช่วยพี่ถามๆสถานการณ์ของเขาให้ 

 รีบไป 

ไอราดันแมทธิวออกไป

แมทธิวเห็นบานประตูที่ปิดแน่นก็อยากจะร้องไห้ขึ้นมาบ้างแล้ว

พี่สาวคนนี้ช่างเป็นบุคคลที่สนใจแต่แฟนไม่สนใจน้องชายเลยสินะ จริงๆเลย……

ในใจของเขาคิดอยู่หลายคำ แต่นึกถึงอีกฝ่ายที่เป็นพี่สาวแท้ๆของตนเอง ถึงได้กลืนคำเหล่านั้นลงไป

ตอนที่ในห้องเหลือแค่ไอราเพียงคนเดียว เธอก็ยิ่งตื่นตระหนกกระวนกระวายใจ หลังจากเดินไปเดินมาอยู่หลายรอบจึงเปิดประตูคิดจะออกไป แต่กลับเจอกิจจาอยู่ที่หน้าประตูพอดี

 พี่กิจจา? กานต์กลับมาแล้วเหรอคะ? 

ไอราเห็นกิจจา จึงอดไม่ได้ที่จะตื่นเต้นดีใจ

เธอจำได้ว่ากานต์ออกไปพร้อมกับกิจจา ตอนนี้กิจจากลับมาแล้ว แสดงว่ากานต์ก็กลับมาแล้วใช่ไหมล่ะ?

เวลานี้ไอราไม่ได้ครุ่นคิดถึงปัญหาของไตเลยสักนิด เธอแค่เป็นห่วงความปลอดภัยของกานต์

 เขาเป็นยังไงบ้าง? ไม่บาดเจ็บใช่ไหม? คงจะไม่ได้รับบาดเจ็บอยู่แล้ว เขาอยู่กับพี่กิจจาจะบาดเจ็บได้ยังไงล่ะคะ? 

ไอราพูดเองเออเอง

แต่กิจจากลับเอ่ยปากขึ้นมาทันที

 กานต์อาจจะไม่ได้กลับมาสักระยะหนึ่ง การผ่าตัดของเธอพี่จะเป็นคนดำเนินการให้เอง 

คำพูดนี้ทำให้ไอราชะงักเล็กน้อย

 พี่กิจจา หมายความว่ายังไง? กานต์เกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอคะ? 

 ไม่มีอะไร ไม่ต้องคิดมาก เขามีเรื่องอื่นที่ต้องทำ จึงกลับมาไม่ได้ชั่วคราว แต่ทว่าเธอสบายใจได้ ไตของเธอพี่ให้คนเตรียมเอาไว้แล้ว อย่างช้าที่สุดเช้าวันพรุ่งนี้ก็จะมาถึง เธอเตรียมตัวผ่าตัดด้วยนะ กานต์ไม่อยู่ พี่จะดูแลเธอแทนเขาเป็นอย่างดี 

กิจจาพูดจบก็หมุนตัวจะเดินไป แต่กลับโดนไอราจับแขนเสื้อเอาไว้

เวลานี้ไอราไม่สนใจการระมัดระวังระหว่างชายหญิงแล้ว แค่ถามขึ้นด้วยความประหม่า  พี่กิจจา พี่บอกฉันมาตามตรง กานต์เกิดเรื่องแล้วใช่ไหม? 

ความรู้สึกอย่างนี้มันน่าประหลาดใจมาก ราวกับเป็นสัมผัสที่หกของผู้หญิง แต่กลับพูดหนึ่งสองสามสี่ห้าออกมาไม่ได้ ทำให้เธอค่อนข้างกลัดกลุ้มใจ

กิจจาเห็นสายตาที่ร้อนรนของไอรา ดวงตาเรียวยาวที่น่ามองสั่นไหวเล็กน้อย เหมือนกำลังครุ่นคิด แล้วก็เหมือนไม่ได้คิดอะไรเลย ตอนที่ไอราแทบจะทนต่อไปไม่ไหวแล้วจึงพูดขึ้นเรียบๆ  มีพี่อยู่ เขาไม่เป็นอะไรหรอก 

ประโยคนี้กลับทำให้ไอราสบายใจมากขึ้น

 น้าพลมีเรื่องอะไรที่ต้องการให้เขาไปใช่ไหมคะ? 

 เรื่องที่ไม่ควรถามเธออย่าถามดีกว่า 

กิจจาพูดจบก็ดึงแขนเสื้อของตนเองออกเบาๆ

ไอราจึงคลายกังวลลงได้ในทันที

คำพูดอย่างนี้ของกิจจาเท่ากับเป็นการบอกเธออ้อมๆว่ากานต์ออกไปปฏิบัติภารกิจพิเศษแล้ว

เธอไม่ได้รู้สึกสักนิดเลยว่ากิจจาอาจจะโกหกเธอก็ได้

หลังออกมาจากห้องของไอรากิจจาก็พบเข้ากับรมิดา

เขาพยักหน้าเบาๆ ทักทายอย่างมีมารยาท

 คุณน้าสวัสดีครับ 

รมิดาชื่นชมกิจจามาโดยตลอด ตอนที่เจอเขาจึงค่อนข้างให้เกียรติกับพรสวรรค์ของเขา สีหน้าก็พลอยเบิกบานไปด้วย

 เพิ่งออกมาจากห้องของไอราเหรอ? 

 ครับ 

กิจจาพยักหน้าพูดขึ้น  ไตของเธอโดนขโมยไปแล้ว การผ่าตัดที่วางแผนเอาไว้อาจจะล่าช้าออกไป แต่ทว่าผมหาไตอันใหม่ไว้แล้ว อย่างเร็วที่สุดพรุ่งนี้น่าจะมีข่าวคราว ถึงตอนนั้นยังหวังว่าคุณน้ารมิดาจะช่วยผมด้วยนะครับ 

 เธอวุ่นหักโหมทำงานเพื่อลูกสาวฉัน ฉันคงไม่ถึงขั้นช่วยเหลือหรอก เรื่องที่ทำได้ก็คงช่วยได้บ้างนิดๆหน่อยๆ ขอบใจเธอนะ 

รมิดาไม่ได้มีมาดของผู้อาวุโสเลยสักนิด

แต่กิจจากลับยิ้มบางๆพูดขึ้น  คุณน้ารมิดาน่าจะขอบคุณผิดคนแล้ว คนที่อยากให้ไอราผ่าตัดมาโดยตลอดคือกานต์นะครับ 

 รู้ว่าเธอน่ะรักน้องชาย ลูกเขยคนนี้ฉันจะยอมรับไว้ก่อนชั่วคราวแล้วกัน วันหน้าก็ต้องดูกันไปเรื่อยๆ 

รมิดาพูดตามจริง กิจจาจึงพยักหน้า แล้วเดินออกไป

หลังจากกลับมาที่ห้องทำงาน แววตาของกิจจาเย็นยะเยือกขึ้นมาทันที มือผ่าตัดที่อยู่ในปลายแขนเสื้อสะบัดออกไปในชั่วพริบตา

 กิจจา นายคิดจะฆ่าฉันหรือไง? 

เมษาตกใจจนเหงื่อซึมออกมาทั้งตัว ออกมาจากที่ซ่อนตัวทันที แต่มีดผ่าตัดที่เฉียบคมยังคงตัดผมยาวๆของเธอขาดไปปอยหนึ่ง

ถ้าเอียงไปอีกสักนิด หน้าของเธอคงเสียโฉมแน่ๆ

เมษาตกใจก้นจ้ำเบ้าลงไปบนเก้าอี้ เหงื่อเย็นๆผุดออกมา

ในชั่วพริบตาเมื่อครู่นี้ เธอรู้สึกได้ถึงรังสีอำมหิตของกิจจาจริงๆ

เห็นว่าเป็นเมษา กิจจาจึงเก็บมีดผ่าตัดขึ้นมาด้วยความนิ่งเฉย ถามขึ้นอย่างไม่ใส่ใจ  เธอกลับมาทำไมอีก? ที่นี่มีทีมค้นหาของเขตทหารอยู่ทั่วทุกที่ เธอคิดจริงๆเหรอว่าฉันจะช่วยเธอเป็นครั้งที่สอง? 

 ตอนนี้ฉันไม่ได้ถือไตเอาไว้แล้วนะ เป็นแค่คนธรรมดาคนหนึ่งที่มาหานาย พวกนายจะทำอะไรฉันได้? นอกจากนายจะหักหลังฉัน แต่นายจะหักหลังฉันไหมล่ะ? 

เมษาพูดๆแล้วก็จะเดินเข้าไปใกล้ๆ แต่กลับโดนกิจจาหลบหลีก

 ออกไปห่างๆฉันหน่อย! 

 กิจจา! 

เมษาไม่รู้หรอกว่าโดนกิจจาปฏิเสธมากี่ครั้งแล้ว แต่ตอนนี้กลับค่อนข้างเดือดดาล

 นายอย่าลืมนะว่าฉันเป็นลูกสาวของใคร! 

 กลิ่นน้ำหอมบนตัวเธอมันฉุนมาถึงฉัน ฉันเป็นหมอ นอกจากกลิ่นน้ำโซดาแล้ว ได้กลิ่นอย่างอื่นไม่ได้เลย 

กิจจาพูดจนเมษาหน้าซีดเผือด แทบจะหายใจไม่ออกอยู่แล้ว

อะไรที่เรียกว่ากลิ่นน้ำหอมฉุนไปถึงเขา?

นี่เธอต้องเปลี่ยนน้ำหอมให้กลายเป็นกลิ่นน้ำโซดาถึงจะเข้าใกล้เขาได้งั้นเหรอ?

เมษากัดฟันด้วยความโมโห แต่สำหรับกิจจามันก็ไม่มีทางเลือกอยู่แล้ว เธอจึงพูดอย่างขุ่นเคือง  ไตก็หาได้แล้ว จะทำการผ่าตัดเมื่อไหร่ล่ะ? นายรู้ดีอยู่แล้วนะ นอกจากนาย เขากับฉันไม่เชื่อใครทั้งนั้น 

 พวกเธออยากให้ผ่าเมื่อไหร่? 

 พรุ่งนี้เช้า เป็นไง? 

แม้เมษาจะกำลังถาม แต่กิจจารู้ว่าเขาไม่มีสิทธิ์เลือกอยู่แล้ว

ก็ตอนที่เขาคิดจะตอบตกลง ประโยคที่ตามมาของเมษาทำให้แววตาของเขาเย็นยะเยือกขึ้นเล็กน้อย