แดนนิรมิตเทพ - บทที่ 1086

สองวันนี้ เฉินโม่รู้สึกอย่างชัดเจนว่ารถสายตรวจแถวมหาวิทยาลัยซีเป่ยเยอะขึ้นมาก ดูเหมือนทางการเตรียมการเรื่องการจัดงานประชุมสุดยอดของมณฑลซีไห่แล้ว

ผ่านไปสองวัน เฉินโม่ออกจากโรงแรม มามหาวิทยาลัยซีเป่ยกับเจี่ยงหยาว

วันนี้เป็นวันงานประชุมสุดยอดของมณฑลซีไห่ อานหลิงหัวมารอทุกคนอยู่ที่ลานกว้างหน้าประตูมหาวิทยาลัยตั้งแต่เช้า

ครั้งนี้นักเรียนไปร่วมงานเยอะมาก ส่วนใหญ่เป็นนักเรียนที่เป็นคนมณฑลซีไห่ พวกเขาชื่นชมงานประชุมสุดยอดของมณฑลซีไห่มานานแล้ว

แม้จำนวนคนน้อยกว่างานเลี้ยงรุ่นเยอะมาก แต่ถึงเป็นเช่นนี้ ก็ยังจำนวนหลายร้อยคน อานหลิงหัวสามารถพาคนเยอะขนาดนี้เข้างานสำคัญ อย่างงานประชุมสุดยอดของมณฑลซีไห่ได้ภายในครั้งเดียว เห็นได้อย่างชัดเจนว่าอำนาจของตระกูลอานที่มณฑลซีไห่ไม่ธรรมดามาก

นักเรียนแต่ละคนสีหน้าตื่นเต้น หลินเหม่ยหลิงที่อยู่ข้างเจี่ยงหยาว เอาแต่ใช้มือกดหน้าอกไม่หยุด พูดเรื่องเกี่ยวกับงานประชุมสุดยอดของมณฑลซีไห่ออกมาเยอะแยะ

“เธอรู้ไหมหยาวหยาว พ่อฉันฝันมาตลอดว่าอยากเข้าร่วมงานประชุมสุดยอดของมณฑลซีไห่สักครั้ง ถึงแค่เข้าไปดูก็เถอะ! แต่ระดับเขาไม่ถึง จึงไม่สามารถทำความปรารถนาให้เป็นจริงได้ คิดไม่ถึงว่าเรื่องที่เขาทำไม่ได้ ฉันกลับทำได้!”

“ฮ่าๆ หลังจากปิดเทอมนี้ ฉันต้องกลับไปให้พ่อชื่นชมความก้าวหน้าของฉัน!” หลินเหม่ยหลิงเริ่มจินตนาการว่าหลังจากกลับบ้าน จะอวดต่อหน้าพ่อเธออย่างไร

เจี่ยงหยาวมองเธออย่างเหนื่อยใจแวบหนึ่ง ไม่เข้าใจจริงๆ ว่าเล่นงานพ่อตัวเองมันน่าภูมิใจตรงไหน แต่เธอเป็นคนนิสัยกลัวเรื่องเล็กน้อยมาก จึงไม่ได้เล่นงานความกระตือรือร้นของหลินเหม่ยหลิง

อานหลิงหัวดูเวลา แล้วพูดเสียงดังว่า “ถึงเวลาแล้ว ทุกคนตามฉันมา!”

พูดจบ เขาเดินไปข้างหน้า

ตึกต้อนรับแขกห่างจากมหาวิทยาลัยซีเป่ยไม่มาก เดินไปประมาณ 10 นาที

อานหลิงหัวพานักเรียนหลายร้อยคนเดินไปยังตึกต้อนรับแขก เป็นภาพที่งดงามมาก

ระหว่างทาง ดึงดูดสายตาคนที่ผ่านไปผ่านมาเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะเป็นช่วงที่จัดงานประชุมสุดยอดของมณฑลซีไห่ด้วย ช่วงละเอียดอ่อนแบบนี้ ไม่ว่าเป็นเหตุการณ์เล็กน้อยอะไร ก็ทำให้ทางการเพ่งเล็งได้

ระหว่างทาง 10 นาที จากมหาวิทยาลัยซีเป่ยจนถึงตึกต้อนรับแขก มีสายตรวจมาสามรอบต่อเนื่อง แต่สายตรวจระมัดระวังนักเรียนพวกนี้มาก

หลังจากสอบถาม เมื่อรู้ว่านักเรียนพวกนี้ไม่ได้รวมกลุ่มสร้างความวุ่นวาย ก็ไม่สนใจอีก

สถานที่ที่ตึกต้อนรับแขก เป็นอย่างที่อานหลิงหัวพูดจริงๆ กว้างมาก แม้มีคนเข้ามาอีกหลายร้อยคน ก็ไม่แออัดเลยสักนิด

อานหลิงหัวพาทุกคนมาถึงตึกต้อนรับแขก ไม่ได้โดนขัดขวางอะไรเลย ด้านในตึกต้อนรับแขก ก็ไม่ได้มีบุคคลยิ่งใหญ่รวมตัวกันอย่างที่จินตนาการไว้ บรรยากาศครึกครื้นเหมือนงานรวมตัวกันของกลุ่มเพื่อน เพราะมีแต่พวกวัยรุ่น

เมื่อเห็นอานหลิงหัวมาถึง วัยรุ่นพวกนั้นรีบลุกขึ้นทักทายอานหลิงหัว

“มาแล้วเหรอคุณชายอาน!”

“อืม” อานหลิงหัวพยักหน้าเฉยๆ ท่าทางเย่อหยิ่ง

“ทุกคนตามฉันมา!” อานหลิงหัวพูดกับพวกนักเรียนด้านหลัง

ไม่รู้ตั้งใจหรือเปล่า สายตาอานหลิงหัวจงใจมองมาที่เฉินโม่ ความท้าทายผุดขึ้นมาบนใบหน้า

เฉินโม่ใบหน้าเรียบเฉย เดินข้างเจี่ยงหยาว ค่อยๆ ตามทุกคนไปข้างหน้า ราวกับไม่เห็นอย่างไรอย่างนั้น

เมื่อเดินมาถึงตรงมุม อานหลิงหัวหยุดลง หันมาพูดกับทุกคนว่า “งานประชุมสุดยอดของมณฑลซีไห่ จะเริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการตอนสิบโมงเช้า ตอนนั้นคนดังระดับสูงของมณฑลซีไห่ถึงจะมา ถึงตอนนั้นทุกคนห้ามส่งเสียงโหวกเหวกเด็ดขาด ไม่งั้นจะโดนเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยไล่ออกไป!”

“ตอนนี้ทุกคนพักผ่อนตามอัธยาศัยได้ แต่ต้องกลับมาที่นี่ก่อนสิบโมง!”

อานหลิงหัวพูดจบ ก็ส่งสายตาให้เจ้าหยั่นจิ้ง ทั้งสองคนเดินออกไปด้วยกัน

“พักผ่อนตามอัธยาศัยงั้นเหรอ ดีจังเลย!” มีนักเรียนพูดอย่างตื่นเต้นดีใจ

“ใช่ ฉันนึกว่าเรามาที่นี่ จะทำได้แค่ดูอยู่ข้างนอกซะอีก คุณชายอานมีหน้ามีตามากจริงๆ!”

ทันใดนั้น พวกนักเรียนพากันสรรเสริญเยินยออานหลิงหัว