แดนนิรมิตเทพ - บทที่ 1434
ในค่ายกล หญิงชุดดำคนหนึ่งพูดด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความดีใจ “หาเจอแล้ว！”
“อยู่ไหน?” หญิงชุดดำอีกคนรีบเข้ามาทันที มองไปยังพุ่มไม้ห้าต้นที่อยู่ตรงหน้าอย่างสงสัย
“คุณหนูคะ หรือว่าพุ่มไม้นี้จะเป็นฐานค่ายกล? แต่ดูยังไงก็ไม่ค่อยจะเหมือนนะ！”
หญิงในชุดดำยิ้มอย่างภาคภูมิใจ “นี่คือความเฉลียวฉลาดของเฉินไต้ซือ แม้ว่าคนธรรมดาจะพบสถานที่นี้ พวกเขาก็จะไม่มีทางมองออกว่าที่นี่ก็คือฐานของค่ายกล”
พูดจบ หญิงชุดดำก็ยื่นมือออกมา และค้อนไม้ขนาดเล็กก็ปรากฏขึ้นในมือของเธอ
ค้อนไม้ได้ขยายตามลม ขยายเท่ากับขนาดค้อนปกติ
หญิงสาวก็จับด้ามค้อน แล้วทุบไปที่พุ่มไม้อย่างแรง
ตู๊ม！
เอียนชิงเฉินที่กำลังควบคุมค่ายกลอยู่ ทันใดนั้นก็รู้สึกเหมือนมีพลังงานอย่างหนึ่งเข้าสู่ในร่างกาย แม้เขาจะปรับพลังในร่างกายเพื่อต่อต้านทันที แต่คงยังได้รับบาดเจ็บ จนกระอักเลือดออกมา
“คุณหนู คุณเป็นอะไรคะ！” ซังซังที่ยืนอยู่ด้านข้างอุทานอย่างตกใจ
“มีคนทำลายค่ายกลห้าธาตุกลับหัวได้แล้ว！” เอียนชิงเฉิงพูดด้วยสีหน้าที่หนักใจ
“ทำไมถึงเป็นแบบนี้? เฉินไต้ซือให้เราต้านไว้ได้สิบวัน นี่แค่สามวันก็ถูกทำลายไปแล้ว ต่อจากนี้เราควรทำยังไงดี?” ซังซังพูดอย่างลนลาน
“อย่าใจร้อน เธอไปรายงานเรื่องนี้ให้กับอาจารย์ก่อน ดูว่าอาจารย์จะพูดอย่างไร” ในชั่วขณะเอียนชิงเฉินก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี ไม่รู้ควรทำอย่างไรดี
ในค่ายกล เมื่อหญิงชุดดำทำลายฐานค่ายกลแล้ว ก็ออกไปจากค่ายกลทันที หายสาบสูญไปเลย
ด้านนอก หลินว่านเหนียนยังคงสั่งให้นักบู๊ทุกคนของโลกบู๊โบราณเปิดการโจมตีค่ายกลอีกระลอก
เดิมหลินว่านเหนียนตั้งใจจะทำลายค่ายกลนี้ไปเรื่อย ต่อให้ต้องใช้เวลาเป็นเดือน ก็จะทำลายค่ายกลนี้ให้ได้ จู่ๆก็พบว่าพลังของค่ายกลนั้นอ่อนลงไปมาก
“นี่มันอะไรกัน?” หลินว่านเหนียนสงสัยเล็กน้อย
โครม！
พวกนักบู๊ก็ได้เคลื่อนไหวการโจมตีอีกครั้ง ดังขึ้นด้วยเสียงที่ดังสนั่น ค่ายกล…….ถูกทำลายแล้ว!
“นี่มันอะไรกั！” หลินว่านเหนียนอึ้งไปชั่วขณะหนึ่ง
“ทำไมอยู่ดีๆถึงทำลายสำเร็จล่ะ?” เหล่านักบู๊ของโลกบู๊โบราณก็มีความสงสัยและไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น
หลินว่านเหนียนไม่สนเรื่องพวกนั้น ในที่สุดก็ทำลายค่ายกลได้แล้ว ความโกรธที่อัดอั้นมาสองวันในที่สุดก็ได้ปลดปล่อยแล้ว
“ยังอึ้งกันอยู่ทำไมล่ะ ค่ายกลคงรากถูกทำลายแล้ว ตามฉันบุกเข้าไป ฆ่าเฉินไต้ซือ แล้วแย่งของล้ำค่าของจวนน้ำแข็งกลับมา！”
“ได้！”
หลินว่านเหนียนพานักบู๊หลายร้อยคนบุกเข้าไปในเขา
ด้านล่าง สมาชิกหน่วยมังกรก็รีบไปรายงานมังกรเอก เมื่อมังกรเอกทราบข่าว อดไม่ได้ที่จะหลับตาลง และถอนหายใจในใจ
“เฮ้ย เฉินไต้ซือ จำเอาไว้เลยนะ คุณติดหนี้บุญหน่วยมังกร！”
มังกรเอกแอบพูดในใจจนจบ ก็ตะโกนสั่งการสมาชิกในหน่วยมังกร “ออกเดินทาง！”
หญิงชุดดำสองคนที่ยืนอยู่ในป่า มองดูเหล่านักบู๊โห่ร้องบุกขึ้นไปบนเขา แววตาปรากฏด้วยความลำพองใจ
“เฉินโม่ วิกฤตครั้งนี้ฉันจะดูว่านายจะจัดการยังไง！”
ในกลุ่มคฤหาสน์ทะเลสาบกลับคืนรัง เอียนชิงเฉิงเช็ดเลือดตรงมุมปาก ยืนพร้อมกันกับซังซังตรงหน้าประตูห้องของเฉินโม่
“อาจารย์ ค่ายกลคงรากถูกคนลึกลับทำลายแล้ว ศิษย์ยื้อเวลาได้เพียงสองวัน คนของโลกบู๊โบราณกำลังบุกเข้ามาแล้ว เอียนชิงเฉิงพูดด้วยน้ำเสียงที่ร้อนใจ
ในห้อง เฉินโม่ที่นั่งขัดสมาธิ พลังของยาบรรลุแดนหากต้องการดูดซับให้หมด ต้องใช้เวลาอย่างน้อยเก้าวัน
ตามการคาดการณ์ของเฉินโม่ ค่ายกลห้าธาตุกลับหัวอย่างน้อยจะสามารถต้านได้ครึ่งเดือน แต่ตอนนี้สองวันก็ถูกทำลายไปแล้ว ในนี้ต้องมีอะไรเกิดขึ้นอย่างแน่นอน
อย่างไรก็ตามตอนนี้เฉินโม่กำลังอยู่ในช่วงเวลาสำคัญ ถ้าเขายอมแพ้ ความพยายามทั้งหมดก่อนหน้านี้จะสูญเปล่ายาบรรลุแดน，อันล้ำค่าจะสูญเปล่า และร่างกายจะได้รับบาดเจ็บ
เฉินโม่ขมวดคิ้ว ไม่ได้ตอบเอียนชิงเฉิง ในใจกำลังครุ่นคิดว่าควรจะทำอย่างไรดี
“เฉินไต้ซือ ไอ้เต่าหดหัว ออกมาเดี๋ยวนี้เลย！” เสียงของหลินว่านเหนียนคำรามมาแต่ไกล เขาอยากที่จะบุกเข้าไปอย่างอดทนรอไม่ได้แล้ว
ใบหน้าของเอียนชิงเฉิงปรากฏด้วยความแน่วแน่ แล้วพูดขึ้น “อาจารย์ หากไม่สุดจริงๆ อาจารย์อย่ายอมแพ้เด็ดขาด คนพวกนั้นฉันจะไปขวางมันเอง！”