แดนนิรมิตเทพ - บทที่ 1440
เฉินซงจื่อในวันนี้ ถึงแดนเทพเร็วกว่าเอียนชิงเฉิง อย่างไรก็ตามพลังของเฉินซงจื่อพอๆกับของเอียนชิงเฉิง ยังคงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหลินว่านเหนียน
บวกกับยังมีผู้แข็งแกร่งแดนเทพจ้องอยู่ด้านข้าง ถ้าหากเห็นว่าหลินว่านเหนียนสู้ไม่ไหว พวกเขาคงลงมือนานแล้ว
เฉินซงจื่อถูกกระบี่ของหลินว่านเหนียนแทงจนถอยหลัง และกระอักเลือดพร้อมคุกเข่าข้างหนึ่งอยู่บนพื้น
เอียนชิงเฉิงถามอย่างประหม่า “ศิษย์พี่ พี่ยังสู้ไหวมั้ย?”
“ไหว！” เฉินซงจื่อเช็ดเลือดที่มุมปาก ลุกขึ้น มองหลินว่านเหนียนที่ลอยอยู่กลางอากาศด้วยสายตาที่เย็นชา
“มีความเพียรสักเหลือเกิน แต่ช่างน่าเสียดายจริงๆ！”
“ไปตายเสียเถอะ！” หลินว่านเหนียนคำรามอย่างโกรธเคือง และฟันดาบใส่เฉินซงจื่อจากด้านบน
พลังที่แข็งแกร่งได้กลายเป็นแม่น้ำสีเงินอีกครั้ง รวมพลังสิบส่วนของหลินว่านเหนียน
เฉินซงจื่อถอนหายใจ “อาจารย์ ศิษย์ได้ทำตามที่อาจารย์มอบหมายแล้ว！”
พูดจบ เฉินซงจื่อก็บินขึ้นสู่ท้องฟ้า
“หมัดสามท่าเทียนเสวียนปิดผนึก！”
ความสามารถของเฉินซงจื่อยังไงก็สู้หลินว่านเหนียนไม่ได้ แม้ว่ากระบวนจะท่าเก่งกว่าหลินว่านเหนียน แต่ก็ไม่สามารถชนะ
แค่กระบี่เดียว ก็ทำลายการโจมตีของเฉินซงจื่อไปแล้ว จากนั้นเฉินซงจื่อก็ถูกทำร้ายจนกระเด็นลอยออกไป ไปตกอยู่บนต้นไม้ต้นหนึ่ง
สายตาของหลินว่านเหนียนมองไปทางเอียนชิงเฉิง “ถึงตาเธอแล้ว！”
เอียนชิงเฉิงรวบรวมพลังทิพย์ทั้งหมดของร่างกาย เตรียมโจมตีครั้งสุดท้าย
อ้า！
เวลานี้ เสียงร้องของมังกรเขย่าโลก เมฆบนท้องฟ้าเคลื่อนตัว และพลังกดขี่ที่ทรงอานุภาพได้ครอบใจของทุกคนเอาไว้
เมฆสยบมังกร ลมสยบพยัคฆ์
ร่างยาวสิบฟุตแหวกว่ายอยู่ในทะเลเมฆ จากนั้นทุกคนก็ได้เห็นฉากที่พวกเขาจะไม่มีวันลืม
มังกรไฟขนาดยักษ์แหวกลงมาจากทะเลเมฆ เคราและเขาของมันมองเห็นได้ชัดเจน
“มังกร มันคือมังกร ฉันเห็นมังกร！”
“มันเป็นมังกรจริงๆ พระเจ้า โลกนี้มีมังกรจริงๆด้วย!”
“ใครเอามือถือมารีบถ่ายเลย!”
นักบู๊ทุกคนโห่ร้องอย่างตื่นเต้น และบางคนถึงกับโบกมือให้มังกรไฟบนท้องฟ้า
แม้แต่พวกของหลินว่านเหนียน ก็ตกตะลึงจนปากอ้าตาค้าง
“นี่ นี่มันมังกรจริง!”
“ที่นี่ทำไมถึงมีมังกร?”
หลินว่านเหนียนมองมังกรไฟตัวนั้น ในใจก็เกิดลางสังหรณ์ที่ไม่ดี “หรือว่ามังกรตัวนี้จะเป็นมังกรที่เฉินไต้ซือเลี้ยงเอาไว้?”
เมื่อเห็นการปรากฏตัวของมังกรไฟ หัวใจของเอียนชิงเฉิงก็ผ่อนคลายลง ครึ่งชั่วยาม บางทีอาจจะสามารถดึงเวลาได้แล้ว
วิณญาณของงูเกล็ดแดงทิพย์ ที่ถูกเลี้ยงไว้ในค่ายกลรวมทิพย์โคจรมหาจักรวาล มันบำเพ็ญจนมีตัวตน และสามารถกลายร่างเป็นมังกร
เฉินโม่ให้มันปกป้องกลุ่มคฤหาสน์ทะเลสาบกลับคืนรัง ในช่วงเวลาสำคัญมันได้ปรากฏตัวขึ้นแล้ว
ตอนนี้ มันปรากฏตัวแล้ว
โครม!
มังกรพ่นไฟไปยังนักบู๊ที่กำลังโห่ร้อง
ทันใดนั้น นักบู๊ที่อยู่ด้านหน้าถูกลมหายใจของมังกรเผาจนเป็นเถ้าถ่าน
“แย่แล้ว ทุกคนระวัง!” หลินว่านเหนียนตะโกนอย่างตื่นตระหนก มังกรตัวนี้เป็นมังกรที่เฉินไต้ซือเลี้ยงไว้จริงๆด้วย
“ทุกท่าน เราไปฆ่ามังกรตัวนั้นกัน!” หลินว่านเหนียนมองผู้แข็งแกร่งแดนเทพที่เหลืออยู่ แล้วกล่าว
“คาดคิดไม่ถึงเลยจริง เฉินไต้ซือคนนี้ยังสามารถเลี้ยงมังกรได้ ช่างเปิดโลกทัศน์ของพวกเราเสียจริงๆ!” ชายวัยกลางคนชุดขาวพูดอย่างถอนหายใจ
หลินว่านเหนียนกล่าว “นี่ไม่ใช่มังกรจริงๆ แต่มันมีวิวัฒนาการมาจากสัตว์ประหลาดที่อาศัยอยู่ในมังกรถ้าหากมันเป็นมังกรจริงๆเกรงว่าพวกเราคงถูกมันจัดการจนเหลือแต่ซากแล้ว!”
“ใช่แล้ว พี่หลินช่างมีสายตาที่ดีเยี่ยมเหลือเกิน เจียวหลงกลายร่างเป็นมังกรมีเวลาที่น้อยมาก หากให้เวลามันมากพอหน่อย เราก็จะกลายเป็นอาหารในปากของมัน”
“ครั้งนี้เรามาสร้างวีรกรรมอันเกริกก้องในการฆ่ามังกรเป็นไง?” หลินว่านเหนียนที่จิตใจฮึกเหิม หัวเราะพูด
“มุ่งมาด!”
“ฮ่าๆ ฉันก็มีความมุ่งมาดเหมือนกัน！“
ผู้แข็งแกร่งแดนเทพสิบกว่าคน ลอยตัวขึ้น ปล่อยพลังทั้งหมดเพื่อต่อสู้กับมังกร
มังกรแม้จะแข็งแกร่ง แต่ก็เป็นไปตามที่หลินว่านเหนียนพูด มันกลายร่างเป็นมังกรยังไม่นาน ตอนนี้พลังของมันยังไม่เพียงพอที่จะต่อสู้กับผู้แข็งแกร่งแดนเทพ
อย่างไรก็ตาม หากต้องทนสู้ครึ่งชั่วยาม น่าจะไม่มีปัญหา
เอียนชิงเฉิงมองมังกรที่อยู่บนท้องฟ้า พูดในใจ “เสี่ยวหง ต้องพึ่งแกแล้ว！”