แดนนิรมิตเทพ - บทที่ 1503
“น้องสาม คุณกำลังจะทำอะไร?” ด้วยเสียงนั้น เฉินกั๋วเหลียงเดินเข้ามา โดยมีเฉินโม่เดินตามหลัง
ตอนที่เฉินกั๋วเหลียงเดินเข้ามา คนที่อยู่ข้างนอกได้บอกภาพรวมของสิ่งที่เกิดขึ้นที่นี่แก่เขาแล้ว แม้ว่าพวกเขาจะไม่เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นด้วยตาตนเอง แต่พวกเขาก็พอจะเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้น
เฉินกั๋วเหลียงไม่แม้แต่จะมองคนรอบข้างพวกนั้นด้วยซ้ำ เขาเดินไปข้างหน้าหนึ่งก้าว ร่างของเขาเหมือนวิญญาณ วินาทีต่อมา เขาก็ยืนอยู่ข้างเฉินกั๋วต้งแล้ว มือทั้งสองข้างจับไหล่ของเฉินกั๋วต้งเอาไว้ แล้วกดเขาลงบนเก้าอี้
พวกหลินเจิ้นหนาน และเหล่าผู้ทรงอิทธิพล ต่างมีแววตาตกตะลึง ด้วยสถานะของพวกเขาแล้ว พวกเขาคุ้นเคยกับคำว่านักบู๊ แต่สิ่งที่พวกเขาไม่คาดคิดก็คือเฉินกั๋วเหลียงเป็นนักบู๊ด้วย!
เฉินโม่เดินไปอยู่ข้างเฉินเข่อเอ๋อร์อย่างเงียบ ๆ แล้วถามว่า “บอกพี่ว่าเมื่อสักครู่เกิดอะไรขึ้น?”
เฉินเข่อเอ๋อร์เล่าเรื่องที่หลินเจิ้นหนานและคนอื่น ๆ กลับผิดเป็นถูกอย่างไร แล้วพวกเขาบีบบังคับเฉินกั๋วต้งอย่างไร
หลังจากกล่าวจบ สีหน้าของสาวน้อยเต็มไปด้วยความเกลียดชัง “พี่เฉินโม่ คนพวกนี้น่ารังเกียจจริง ๆ พี่ต้องทวงความยุติธรรมให้คุณปู่น่ะ!”
สีหน้าของเฉินโม่เย็นชา และกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา “วางใจเถอะ พี่จะให้พวกเขาชดใช้!”
เมื่อเห็นเฉินกั๋วเหลียงกลับมา หลินเจิ้นหนานกล่าวทันที “ผู้นำตระกูลเฉินกลับมาพอดี เฉินกั๋วจง ตอนนี้ตระกูลเฉินสามารถให้คำอธิบายกับผมได้แล้วใช่ไหม?!”
หลินเจิ้นหนานกดดันทุกย่างก้าว ไม่ให้โอกาสตระกูลเฉินแม้แต่น้อย
เฉินกั๋วจงกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “ผู้นำตระกูลหลิน วางใจเถอะ ในเมื่อผู้นำตระกูลเฉินกลับมาแล้ว จะให้คำอธิบายแก่คุณอย่างแน่นอน”
หลังจากกล่าวจบ เฉินกั๋วจงมองเฉินกั๋วเหลียง แล้วกล่าวเบา ๆ “ผู้นำตระกูล ขอคุยเป็นการส่วนตัว”
เฉินกั๋วเหลียงตบไหล่เฉินกั๋วต้งแล้วกล่าวว่า “เจ้าสาม ล้วนอายุมากแล้ว อย่าหุนหันพลันแล่นเหมือนเด็กพวกนั้น มีเรื่องอะไรก็รอให้ผมกลับมาก่อน แล้วค่อยว่ากัน?”
เฉินกั๋วต้งมองพี่รองของตนเอง บอกตามตรง เมื่อก่อนเขาเคยดูถูกพี่รองคนนี้ แต่ตอนนี้ เขารู้สึกถึงความอุ่นใจจากตัวของพี่รองคนนี้
“ขอบคุณผู้นำตระกูล เป็นเพราะผมหุนหันพลันแล่นเอง!” เฉินกั๋วต้งถอนหายใจเล็กน้อย
เฉาจื่อหมิงกล่าวเยาะเย้ยว่า “เฉินกั๋วต้ง แม้ว่าผู้นำตระกูลของพวกคุณจะกลับมาแล้ว แต่สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่ถือเป็นเรื่องส่วนตัวของพวกเราสองคน คุณยังคิดที่จะบิดพลิ้วเหรอ?”
ขณะที่เฉินกั๋วต้งกำลังจะพูด เฉินกั๋วเหลียงหันกลับมาทันที มองเฉาจื่อหมิงด้วยสายตาดุดัน แล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมว่า “เรื่องของสมาชิกทุกคนในตระกูลเฉิน ก็เป็นเรื่องของตระกูลเฉิน หากเป็นความผิดของตระกูลเฉิน ผมต้องให้คำอธิบายกับคุณอยู่แล้ว แต่ถ้ามีคนวางแผนให้ร้ายตระกูลเฉิน ผมจะให้พวกเขาชดใช้!”
“ถ้าคุณมีธุระ หลังจากผมเข้าใจสถานการณ์แล้ว ค่อยคุยกับผม หากคุณไม่ยินยอม เชิญออกไปจากที่นี่! ดูให้ชัดเจน ที่นี่คือตระกูลเฉิน!”
ความดุดันที่หายากของเฉินกั๋วเหลียง ทำให้สมาชิกทุกคนของตระกูลเฉินตกตะลึง แม้แต่เฉินกั๋วจงและเฉินกั๋วต้ง สองพี่น้องที่เติบโตมาพร้อมกับเฉินกั๋วเหลียง ก็ยังรู้สึกตกตะลึง
พวกเขาไม่เข้าใจว่าทำไมเฉินกั๋วเหลียงที่ถ่อมตนและมีความอดทนเสมอมา ทำไมวันนี้เขาถึงได้กลายเป็นคนดุดันขนาดนี้!
เฉาจื่อหมิงอยากระเบิดอารมณ์ แต่ถูกหลินเจิ้นหนานหยุดเอาไว้
หลินเจิ้นหนานกล่าวกับเฉินกั๋วเหลียงด้วยรอยยิ้มว่า “ในเมื่อผู้นำตระกูลเฉินเอ่ยปากแล้ว ถ้าเช่นนั้นพวกเราควรเคารพความคิดของคุณ แต่หวังว่าผู้นำตระกูลเฉินจะสามารถแยกแยะผิดถูกได้อย่างชัดเจน และรักษาคำพูดของตนเองด้วย!”
เฉินกั๋วเหลียงกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา “วางใจเถอะ”
เฉินกั๋วเหลียงและเฉินกั๋วจงเดินไปด้านข้าง หลังจากเข้าใจสถานการณ์แล้ว สังเกตจากการที่เฉินกั๋วเหลียงขมวดคิ้วและหน้าอกที่กระพือขึ้นลงอย่างต่อเนื่อง แสดงให้เห็นว่าเฉินกั๋วเหลียงรู้สึกโกรธมาก