แดนนิรมิตเทพ - บทที่ 217

เอียนชิงเฉิงและซังซังตะโกนพร้อมกันว่า: “ต่ำช้า!”

ในใจ แอบเป็นห่วงเฉินโม่

ฉู่เหวินสงและกลุ่มผู้มีอิทธิพลก็เริ่มอกสั่นขวัญแขวนอีกครั้ง เฉินโม่เผชิญหน้ากับทั้งสำนักภูตผี จะมองยังไงก็รอดกลับมายาก

จางเฟิงยู่และกลุ่มผู้มีอิทธิพลมองดูผู้คนที่สำนักภูตผีที่มีพลานุภาพที่มหึมา และก้าวไปข้างหน้าสองก้าว

“นี่ถึงจะเป็นความแข็งแกร่งที่แท้จริงของสำนักภูตผี แม้ว่าเฉินไต้ซือจะแข็งแกร่งมาก แต่สุดท้ายก็ยังหนุ่มเกินไป อีกอย่างมีเพียงแค่คนเดียวด้วย สุดท้ายก็เลี่ยงไม่ได้ที่จะพ่ายแพ้และถูกฆ่าตาย!”

พวกลูกน้องเหล่านั้นไม่มีความคิดมากมาย เพียงแค่รู้สึกว่าสำนักภูตผีมีจำนวนคนมากรังแกคนจำนวนน้อย เลวทรามมากๆ

“ตอนนี้เฉินไต้ซือมีปัญหาแล้ว!”

“ถ้าฉันเป็นเฉินไต้ซือ ตอนนี้หันหน้าและออกไปเลย ด้วยความแข็งแกร่งของเฉินไต้ซือ คิดจะหนี คนของสำนักภูตผี จะต้องหยุดไม่อยู่แน่ หลังจากนั้นก็ค่อยๆตอบโต้”

“น่าเสียดาย เฉินไต้ซือถ้าหากมีสำนักเช่นกัน ถึงขั้นจะต้องสู้ตามลำพังไหม? ความแข็งแกร่งของตัวเองเป็นสิ่งสำคัญ แต่กำลังก็สำคัญเช่นกัน”

นักบู๊ที่ได้รับการเชิญชวนจากเหล่าผู้มีอิทธิพล แม้ว่าจะดูถูกแนวทางของสำนักภูตผีอยู่หน่อย แต่สำหรับความแข็งแกร่งของสำนักภูตผี กลับยอมรับเป็นอย่างมาก

แม้ว่าไม่มีศิษย์ 5 คนนั้นก็ตาม เพียงแค่กู่เชียนซาที่ปล่อยวิญญาณหยินเมนหลัก ความแข็งแกร่งเท่ากับปรมาจารย์ 2 คน เฉินไต้ซือก็จะเอาชนะได้ยากมากๆ

รวมศิษย์อีก 5 คน เฉินไต้ซือต้องพ่ายแพ้แน่!

วิญญาณหยินเมนหลัก 6 ตนลอยกลางอากาศ กู่เชียนซาและคนอื่นๆใบหน้าเต็มไปด้วยความดุร้าย มองไปที่เฉินโม่ที่ถูกล้อมอยู่ตรงกลาง ก็เหมือนกับลูกแกะที่จะถูกเชือด

“ฆ่าเขา!”

ด้วยเสียงคำสั่ง กู่เชียนซารวมเข้ากันกับวิญญาณหยินเมนหลัก พุ่งไปหาหเฉินโม่เป็นอันดับแรก

“กรงเล็บผีนิรย!”

เสียงตะโกนดัง กู่เชียนซาและวิญญาณหยินเมนหลักใช้กรงเล็บผีนิรยในเวลาเดียวกัน สองกรงเล็บยักษ์ที่ปกคลุมท้องฟ้าและดวงอาทิตย์ กดเฉินโม่ไว้

“เคียวลวงวิญญาณ!”

หวงซื่อหรงก็ใช้ศิลปะการต่อสู้ของตัวเองที่แข็งแกร่ง โจมตีไปที่เฉินโม่

คนอื่นที่เหลือ ก็โจมตีไปอย่างแรงเช่นกัน

6 เงาร่าง วิญญาณหยิน 6 ตน ปกคลุมท้องฟ้าและพื้นดิน ลมหม่นหมองคร่ำครวญ ยิ่งใหญ่น่าเกรงขาม ดาบชี้ไปที่เฉินโม่

……

ฉู่เหวินสงและกลุ่มผู้มีอิทธิพลอดไม่ได้ที่จะหลับตา ในใจพวกเขาต่างมีสรุปพ้องตรงกันว่า เฉินโม่ต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย!

ใบหน้าซังซังเศร้าโศกมาก แต่การต่อสู้ระดับปรมาจารย์ เธอไม่มีความสามารถเพียงพอ

ซังซังมองไปที่เอียนชิงเฉิงด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึม: “คุณหนู อาศัยตอนนี้ที่ฉันส่งคุณจากไปซะ ถ้าเฉินโม่พ่ายแพ้ เราจะคิดจะหนีก็ไปไหนไม่ทันแล้ว!”

เอียนชิงเฉิงยิ้มอย่างไม่แยแส: “จะหนีไปที่ไหนได้? ถ้าสำนักภูตผีฆ่าฉัน แม้ว่าจะหนีกลับไปตระกูลเอียนก็ไม่มีประโชชน์ อีกอย่างเฉินโม่จะไม่แพ้ใครแน่!”

สัญชาตญาณของผู้หญิง บางครั้งก็น่ากลัวจริงๆ!

นักบู๊ที่ได้รับการเชิญจากผู้มีอิทธิพลทั่วทุกสารทิศ มองดูฉากนี้ เกิดความตะลึงลึกๆในสายตา เหนือยิ่งกว่าสายฟ้าบนฝ่ามือของเฉินโม่เมื่อกี้นี้เสียอีก

“การโจมตี้นี้ เกรงว่าจะมีแค่ปรมาจารย์แดนคุ้มกายถึงจะสามารถหยุดไว้ได้!”

“ปรมาจารย์อายุน้อย 18 ปี เป็นผู้มีความสามารถพิเศษที่หายากมานับพันปี เขาไม่อาจบุกทะลวงไปยังปรมาจารย์แดนคุ้มกาย”

ปรมาจารย์แบ่งออกเป็นสามแดน: แดนชี่แท้ แดนคุ้มกาย แดนมองขวัญ แต่ละแดนแบ่งออกเป็นชั้นรู้ความ ชั้นสมบูรณ์ ชั้นสูงสุด

ปรมาจารย์ในโลกฝึกบู๊ทั่วไป ส่วนใหญ่เป็นปรมาจารย์แดนชี่แท้ มีเพียงชนชั้นกลางโลกฝึกบู๊ที่แท้จริงเหล่านั้น ถึงจะเข้าใจแดนเฉพาะของปรมาจารย์

แข็งแกร่งพอๆกับจินโจงรุ่น และก็พอเข้าใจแค่พอประมาณเท่านั้น

แดนของกู่เชียนซา น่าจะเป็นแดนชี่แท้ชั้นสมบูรณ์ บวกกับวิญญาณหยินเมนหลักที่เทียบได้กับแดนชี่แท้ชั้นรู้ความ นอกจากนี้ยังมีศิษย์อีก 5 คนคอยช่วยเหลือ การโจมตีนี้เปรียบได้กับแดนชี่แท้ชั้นสูงสุด

นอกจากนี้วิญญาณหยินเมนหลักสามารถทำลายวิญญาณของคนได้โดยตรง แม้ว่าเป็นแดนชี่แท้ชั้นสูงสุดเผชิญหน้ากับการโจมตีนี้ ก็ไม่กล้าขัดขืน เว้นเสียแต่จะไปถึงปรมาจารย์แดนคุ้มกาย สร้างพลังปราณปกป้องร่างกาย ไม่ให้สิ่งชั่วร้ายเข้ามาได้