แดนนิรมิตเทพ - บทที่ 481

แดนนิรมิตเทพ บทที่ 481
มู่หรงเค่อเป็นเจ้าแห่งมณฑลเจียงหนาน เขาเคยได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับเฉินไต้ซือ แต่เขาไม่เชื่อว่าเฉินโม่จะเป็นเฉินไต้ซือ

มู่หรงเค่อเหมือนกับคนอื่น ๆ เขารู้สึกว่าเฉินโม่เจตนาใช้ชื่อของเฉินไต้ซือเพื่อข่มขู่เหรินเทียนหยู่

“เจ้าหนู ฉันบอกให้แกไสหัวออกไป แกไม่ได้ยินเหรอ?” มู่หรงเค่อตะโกนด้วยความโกรธจัดอีกครั้ง

ลุงสุ่ยหันไปมองมู่หรงเค่อด้วยสีหน้าแปลก ๆ “นายท่าน รับปากเขาได้ บางทีอาจจะมีปาฏิหาริย์เกิดขึ้นได้?”

มู่หรงเค่อมองลุงสุ่ยด้วยความประหลาดใจ รู้สึกสงสัยเล็กน้อย และไม่เข้าใจว่าทำไมลุงสุ่ยถึงได้พูดเช่นนั้น

อย่างไรก็ตาม ด้วยความไว้วางใจในตัวลุงสุ่ย มู่หรงเค่อจึงเลือกที่จะเชื่อเขา

เฉินโม่มองมู่หรงเค่อด้วยรอยยิ้มที่เหมือนจะยิ้มแต่ไม่ยิ้ม และกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “คุณแน่ใจหรือว่าจะปฏิเสธความช่วยเหลือจากผม?”

มู่หรงเค่อเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นเหลือบมองลุงสุ่ยอีกครั้ง ลุงสุ่ยพยักหน้าให้เขา

ดวงตาของมู่หรงเค่อถึงได้แน่แน่วขึ้นมา เขาเงยหน้าขึ้นและกล่าวว่า “โอเค ฉันรับปากนาย ขอเพียงแค่นายสามารถเอาชนะเขาได้ อย่าว่าแต่หนึ่งร้อยล้านเลย ถึงจะเป็นหนึ่งพันล้าน แล้วไงล่ะ?”

เฉินโม่ส่ายส่ายศีรษะเบา ๆ และกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “ผมต้องการแค่หนึ่งร้อยล้านเท่านั้น”

มู่หรงเค่อกล่าวเสียงดังว่า “ตกลง ฉันรับปากนาย!”

เฉินโม่หันไปมองเหรินเทียนหยู่และกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “เดิมทีผมไม่อยากยุ่งความแค้นระหว่างนายกับตระกูลมู่หรง แต่ในเมื่อผมรับเงินจากตระกูลมู่หรงแล้ว ผมก็จำเป็นต้องยุ่ง ดังคำกล่าวที่ว่ารับเงินคนอื่นแล้วก็ต้องช่วยคนอื่นทำงาน!”

สีหน้าของเหรินเทียนหยู่หงุดหงิดเล็กน้อยและกล่าวด้วยความเย็นชา “เจ้าหนู ฉันรู้สึกว่าแกเบื่อที่จะมีชีวิตอยู่แล้วจริง ๆ!”

สีหน้าของเหรินเทียนหยู่เย็นชา และรัศมีที่ทรงพลังปะทุออกมาจากร่างกาย เตรียมพร้อมที่จะลงมือเคลื่อนไหว

ชายชราที่เป็นลูกน้องของเขา ประสานมือทั้งสองข้างแล้วคำนับ และกล่าวว่า “นายท่าน คุณไม่จำเป็นต้องลงมือเอง ผมใช้มือเดียวก็สามารถจัดการเขาได้แล้ว!”

หลังจากพูดจบ ชายชรากระโดดขึ้นและพลิกตัวกลางอากาศ แล้วปรากฏตัวอยู่ห่างจากตรงหน้าเฉินโม่สามเมตร มองเฉินโม่ด้วยความเย็นชา และกล่าวด้วยสีหน้าเหยียดหยาม “เจ้าหนู ในเมื่อแกมันรนหาความตายเอง ถ้าเช่นนั้นฉันก็จะทำให้แกสมปรารถนา!”

เจตนาฆ่าปรากฏอยู่บนใบหน้าของชายชรา เขาปล่อยหมัดไปที่เฉินโม่ พลังที่ทรงพลังนั้นจนทำให้เกิดเสียง

มู่หรงเค่อรู้สึกประหม่าอยู่พักหนึ่ง กังวลว่าเฉินโม่จะถูกชายชราฆ่าตาย ทำให้เขาไม่อาจทนดูได้ ดังนั้นเขาจึงหลับตาลง

สีหน้าของเหล่าคนดังของมณฑลเจียงหนานเต็มไปด้วยความเยาะเย้ย คอยเฝ้ามองเฉินโม่ถูกชายชราฆ่าตาย

ส่วนลูกเศรษฐีแห่งมณฑลเจียงหนานพวกนั้นรู้สึกมีความสุขกับความโชคร้ายของคนอื่น และคิดว่าเฉินโม่จะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย

สีหน้าของหยูเจียหาวก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้นเช่นกัน อยากจะให้เฉินโม่ตายเร็ว ๆ

มีเพียงมู่หรงยานเอ๋อร์เท่านั้นที่สีหน้าสงบ และเชื่อมั่นว่าเฉินโม่จะสามารถเอาชนะได้

เฉินโม่นั่งเงียบ ๆ อยู่บนที่นั่ง ละสายตาจากหมัดที่ทรงพลังของชายชรา และตอนที่หมัดของชายชราใกล้ถึงตัว เฉินโม่ถึงได้สะบัดมือ จากนั้นพลังที่ทรงพลังก็ฟาดไปที่ร่างกายของชายชราจนเขากระเด็นออกไป

ชายชราล้มลงบนพื้นและหมดสติไป

ทุกคนเงียบสงัด!

“เป็นไปได้ยังไง!”

ทุกคนตกตะลึง สีหน้าเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ ภาพนี้ล้มล้างความเข้าใจของพวกเขา

เหล่าคนดังของมณฑลเจียงหนานมองเฉินโม่ด้วยสีหน้าเต็มไปด้วยความหวาดผวา “ถึงแม้ว่าก่อนหน้านั้นชายชราจะพ่ายแพ้ให้กับลุงสุ่ยกับคุณชิวที่ร่วมมือกัน แต่เขายังสามารถยืนหยัดได้สิบกว่ากระบวนท่าภายใต้การโจมตีของลุงสุ่ย แต่ตอนนี้กลับถูกเฉินโม่ตบทีเดียวจนกระเด็นออกไป ไม่รู้ว่าเขายังมีชีวิตอยู่อีกหรือไม่?”

“นี่หมายความว่าความแข็งแกร่งของเฉินโม่นั้นเหนือกว่าลุงสุ่ย!”

หยางเชี่ยนเชี่ยนตื่นเต้นจนเกือบปรบมือให้เฉินโม่ “เยี่ยมมาก นึกไม่ถึงว่าเฉินโม่จะแข็งแกร่งขนาดนี้ ตอนนี้ยานเอ๋อร์มีทางรอดแล้ว”

จางเสี่ยนหัวเราะเยาะเย้ยอยู่ข้างหลัง “อย่าเพิ่งรีบดีใจไป ถึงแม้ว่าเขาจะสามารถเอาชนะชายชราได้ แต่ยังมีเหรินเทียนหยู่ที่ทรงพลังกว่าอยู่อีกคน!”　

อานเข่อเยว่มองเฉินโม่ด้วยสายตาตกใจเล็กน้อย เพราะเธอรู้มากกว่าหยางเชี่ยนเชี่ยนและจางเสี่ยน ดังนั้นเธอจึงสามารถเข้าใจการตบชายชราคราวนี้ของเฉินโม่ได้ ซึ่งแสดงให้เห็นว่าเฉินโม่แข็งแกร่งกว่าลุงสุ่ย