แดนนิรมิตเทพ - บทที่ 638

แดนนิรมิตเทพ บทที่ 638
แม้แต่คนธรรมดาทั่วไป ถ้าได้ยินคำพูดประโยคนี้ของเฉินโม่แล้ว เกรงว่าคงทนไม่ไหวเช่นกัน แถมยังเป็นหัวกะทิของหน่วยรบพิเศษเทพอินทรี

“เจ้าหนู ห้ามแกพูดใส่ร้ายหัวหน้าฮั่ว! แกไม่มีสิทธิ์!” มีคนตะโกนออกมาด้วยน้ำเสียงโกรธจัด

“แกเก่งแค่ไหนกล้ามาพูดแบบนี้? แกคิดว่าตนเองไร้เทียมทานเหรอ?”

“ทุกคนสามารถพูดโอ้อวดได้ ถ้าแกเก่งจริงก็พิสูจน์ตนเองให้พวกเราเห็นสิ! ถ้าอยากเป็นหัวหน้าของพวกเรา แค่อาศัยคำสั่งจากเบื้องบน ฝันไปเถอะ!”

นอกจากเซี่ยไห่หลงแล้ว สมาชิกอีกสามสิบห้าคนของหน่วยรบพิเศษเทพอินทรีต่างรู้สึกโมโหมาก ทุกคนต่างจ้องเฉินโม่จนแทบอยากจะกลืนกินเขา

ตอนนี้แม้แต่สีหน้าของเซี่ยไห่หลงก็เคร่งขรึม ถึงแม้ว่าเขาจะเคยเห็นความแข็งแกร่งของเฉินโม่แล้ว แต่เมื่อสักครู่คนที่เฉินโม่ปฏิเสธคือฮั่วตงหมิง ซึ่งเป็นวีรบุรุษที่ปกป้องเกียรติของหน่วยรบพิเศษเทพอินทรีด้วยชีวิต

นอกห้องโถง เจียงเหอซานยืนอยู่ใต้ต้นไม้อย่างเงียบ ๆ มีปรมาจารย์ชายหนึ่งคนและหญิงหนึ่งคนยืนอยู่ข้างหลัง

สีหนาของชายคนนั้นมีความระแวง และถามเบา ๆ ว่า “ท่านเจียงท่านตัดสินใจจะปล่อยจริง ๆ เหรอ? ถ้าเสียชีวิตขึ้นมามันจะแย่?”

เจียงเหอซานหันไปมองประตู และกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมว่า “วางใจเถอะ ผมยังคงสามารถไว้วางใจสมาชิกของหน่วยรบพิเศษเทพอินทรีได้ พวกเขาอาจแค่สอนบทเรียนให้เจ้าเด็กคนนี้เท่านั้น แสดงพลังอำนาจกดขี่ให้เขายอมสยบเท่านั้น พวกเขาไม่ฆ่าเขาแน่นอน”

สีหน้าของชายวัยกลางคนเคร่งขรึม “ไม่ใช่ ความจริงแล้วสิ่งที่ผมกังวลคือความปลอดภัยของหน่วยรบพิเศษเทพอินทรีต่างหาก!”

“……….” เจียงเหอซานพูดไม่ออกชั่วขณะ

“วางใจเถอะ ผมเชื่อว่าเขามีขอบเขตเช่นกัน นอกจากนี้เขามาที่นี่เพื่อเป็นหัวหน้า เขาไม่ฆ่าคนอย่างแน่นอน พวกเราคอยสังเกตการณ์อย่างเงียบ ๆ เถอะ”

ห้องโถง เมื่อเผชิญหน้ากับสมาชิกของหน่วยรบพิเศษเทพอินทรีสามสิบหกคนอย่างอันตรายมาก แต่สีหน้าของเฉินโม่ยังคงสงบ

“พวกคุณเป็นหน่วยรบพิเศษของประเทศหัวเซี่ย น่าจะมีปืนใช่ไหม?” เฉินโม่ถามแปลก ๆ

ทุกคนต่างตกตะลึง

คราวนี้เซี่ยไห่หลงเป็นคนกล่าวว่า “พวกเรามีปืนแน่นอน แถมยังเป็นกระสุนจริงอีกด้วย คุณคิดจะทำอะไร?”

สีหน้าของเฉินโม่แปลกๆ “กระสุนจริง? เยี่ยมมาก!”

“ใครก็ได้ไปเอาปืนมา แล้วยิงผม” เฉินโม่กวาดมองหน่วยรบพิเศษ

และขณะนี้หน่วยรบพิเศษหัวกะทิที่หัวแข็งดื้อรั้นรู้สึกตกตะลึงกับคำพูดของเฉินโม่

ถึงแม้ว่าทุกคนต่างมีความแข็งแกร่งของนักบู๊แดนนอก แต่พวกเขายังไม่ถึงระดับที่สามารถต้านกระสุนจริงได้ เว้นเสียแต่จะเป็นปรมาจารย์แดนแปรภาพ

“ผมไปเอง!”

ชายหนุ่มที่ไว้ผมทรงสลิคแบคและมีรอยแผลเป็นบนคิ้ว ลุกขึ้นพร้อมตะโกนเสียงดัง แล้วเหลือบมองเฉินโม่ “นายคิดว่าพูดแบบนี้ ก็สามารถทำให้พวกเรากลัวเหรอ? ฉันจะไปเอาปืนเดี๋ยวนี้ เมื่อนายตายแล้ว ก็อย่ามาโทษพวกเรา!”

“ไปเถอะ!” เฉินโม่กล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

หลังจากนั้นสักครู่ ชายหนุ่มคนนั้นก็วิ่งกลับมาภายใต้ความสนใจของทุกคน และถือปืนพกอัตโนมัติเต็มรูปแบบรุ่นใหม่อยู่ในมือ

เฉินโม่ไม่ค่อยรู้เรื่องของอาวุธปืนมากนัก และขณะนี้มีความเยาะเย้ยเล็กน้อยปรากฏอยู่บนใบหน้าของสมาชิกของหน่วยรบพิเศษเทพอินทรี

สามารถกล่าวได้ว่าปืนนี้เป็นราชาแห่งปืนพก กระสุนที่ยิงออกมาทรงพลังมาก สิ่งสำคัญที่สุดคือกระสุนของปืนนี้ มีคุณสมบัติเหมือนกระสุนเจาะเกราะ เพียงแต่พลังการเจาะทะลุเป็นหนึ่งในสามของกระสุนเจาะเกราะเท่านั้น

การใช้ปืนพกนี้จัดการยอดฝีมือยุทธภพ เป็นเรื่องที่เหมาะสมเป็นอย่างยิ่ง

ดูเหมือนว่าเฉินโม่จะไม่ได้สังเกตเห็นความเยาะเย้ยบนใบหน้าของทุกคน เขามองชายหนุ่มคนนั้น แล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “นายชื่ออะไร?”

ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้น ดวงตาเบิกกว้าง และกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ดื้อรั้นว่า “ผมชื่อหลี่หู่!”

“หลี่หู่ ในเมื่อนายเป็นคนเลือกปืน ถ้าเช่นนั้นนายก็เป็นคนลั่นไกเถอะ!” เฉินโม่พยักหน้า น้ำเสียงของเขายังคงราบเรียบ ราวกับว่าเขากำลังพูดเล่น