แดนนิรมิตเทพ - บทที่ 943

แดนนิรมิตเทพ บทที่ 943
“นายพูดอะไรนะ!” ลูกน้องของหมิงเจ๋อเซวียนตวาดอย่างโมโห เดินเข้ามาเตรียมจะต่อว่าเฉินโม่

หมิงเจ๋อเซวียนยื่นมือออกมาขวาง ลูกน้องคนนั้นจึงหยุด แล้วถอยไปอยู่ข้างๆ

หมิงเจ๋อเซวียนยิ้มเย็นชา พูดด้วยสีหน้าดูถูกว่า “คนที่แค่แข่งม้ารอบเดียวยังไม่กล้าเดิมพัน พวกเราจะถือสาหาความเขาทำไมล่ะ!”

เฉินเข่อซินมองหมิงเจ๋อเซวียนแวบหนึ่ง จากนั้นหันมามองเฉินโม่ พูดอย่างเย็นชาว่า “เฉินโม่ นายจะพนันอะไรก็พนันกับเขาไป อย่าทำให้ความน่าเกรงขามของตระกูลเฉินต่ำลง!”

เฉินโม่มองเธอแวบหนึ่ง สีหน้าเย็นชาเล็กน้อย แต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา

เฉินเข่อเอ๋อร์มองพวกหมิงเจ๋อเซวียนอย่างโมโห แล้วพูดเบาๆ ว่า “พี่เฉินโม่เดิมพันกับพวกเขา ถ้าพี่ไม่มีเงิน ฉันมี”

เห็นใบหน้าน่ารักที่กำลังโมโหของเฉินเข่อเอ๋อร์ เฉินโม่พูดอะไรไม่ออก

เดิมทีเฉินโม่ไม่อยากแข่งอะไรกับพวกหมิงเจ๋อเซวียน แต่ในเมื่อพวกเขาอยากทำให้ตัวเองดูแย่เอง เฉินโม่ก็ไม่ถือสาอยู่แล้ว

อีกทั้งเฉินโม่ก็ไม่อยากปฏิเสธคำขอของเฉินเข่อเอ๋อร์ด้วย

“เธออยากเห็นฉันเดิมพันกับพวกเขาไหม” เฉินโม่ยิ้มบางๆ แล้วเอ่ยขึ้น

“อืม!” เฉินเข่อเอ๋อร์พยักหัวเล็กๆ เหมือนลูกไก่จิกข้าวเปลือก พูดด้วยใบหน้าแน่วแน่ว่า “ฉันรู้ว่าพี่เฉินโม่เอาชนะพวกเขาได้แน่นอน!”

เฉินโม่พยักหน้า หันไปมองหมิงเจ๋อเซวียน พูดอย่างราบเรียบว่า “ฉันเดิมพันกับนาย”

หมิงเจ๋อเซวียนสีหน้าดีใจ พูดเสียงดังว่า “ได้!”

สนามแข่งม้า หมิงเจ๋อเซวียนเลือกม้าตัวสูงใหญ่ ดูรูปร่างแข็งแรงมาก

หมิงเจ๋อเซวียนดึงเชือกจูงม้า เดินเข้ามา พลิกตัวขึ้นไปบนม้า มองลงมาหาเฉินโม่ แล้วพูดว่า “ไอ้หนุ่ม ไหนม้าที่นายเลือกล่ะ”

เฉินเข่อเอ๋อร์มองเฉินโม่ พูดเบาๆ ว่า “พี่เฉินโม่ พี่รู้ไหมว่าเลือกม้ายังไง ถึงฉันไม่เที่ยวแค่ไม่กี่ครั้ง แต่ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่พี่สาวรู้ พี่ให้เธอสอนได้นะ”

เฉินเข่อซินยืนอยู่หลังเฉินเข่อเอ๋อร์ สีหน้าได้ใจ รออีกเดี๋ยวเฉินโม่ต้องขอร้องเธอ

เฉินโม่ยิ้มบางๆ พูดโดยไม่มองเฉินเข่อซินว่า “เข่อเอ๋อร์ เธอไปช่วยฉันเลือกสิ!”

“หา!” เฉินเข่อเอ๋อร์สีหน้าตกใจ “แต่ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันนะ!”

“ไม่เป็นไร เลือกมาสักตัวก็พอ” เฉินโม่พูดอย่างราบเรียบ และส่งสายตาเป็นกำลังใจให้เฉินเข่อเอ๋อร์

เฉินเข่อเอ๋อร์มองเฉินโม่อย่างสงสัย ไม่รู้ว่าเฉินโม่กำลังล้อเล่นหรือพูดจริงกันแน่

“พี่เฉินโม่ ฉันเลือกไม่เป็นจริงๆ ถ้าเกิดแพ้ขึ้นมาล่ะ พี่ไปหาพี่สาวฉันเถอะ!” เฉินเข่อเอ๋อร์ยิ้มเขินๆ แล้วพูดออกมา

“ไม่ต้องกลัว แค่เธอเป็นคนเลือก ฉันรับรองว่าชนะได้แน่นอน” เฉินโม่ยิ้มมีเลศนัยแล้วเอ่ยขึ้น

“จริงเหรอ” เฉินเข่อเอ๋อร์ยิ้มอย่างมีความสุข เธอเข้าใจว่าเฉินโม่กำลังล้อเธอเล่น

“งั้นฉันเลือกจริงๆ นะ” เฉินเข่อเอ๋อร์เอียงหัว มองเฉินโม่ด้วยแววตาขบขัน

“ไปสิ!” เฉินโม่พยักหน้า

ลูกน้องคนหนึ่งของหมิงเจ๋อเซวียนดูหงุดหงิด “นายจะหยุดได้หรือยัง เวลานี้ยังไม่ลืมโอ๋น้องสาวให้มีความสุข รีบเลือกให้เสร็จแล้วแข่งได้แล้ว!”

เฉินโม่หันมาอย่างรวดเร็ว แววตาเย็นชา พูดออกมาเบาๆ ว่า “ไสหัวไป!”

ลูกน้องคนนั้นโมโหมาก กำลังจะก่นด่าออกมา จู่ๆ เขารู้สึกว่ามีความเย็นโจมตีเข้ามา อดมองไปทางเฉินโม่ไม่ได้

เมื่อมอง ลูกน้องคนนี้ช็อกทันที ความคิดน่ากลัวแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย ตอนนี้เขาเกือบจะคุกเข่าให้เฉินโม่

หมิงเจ๋อเซวียนมองลูกน้องคนนั้นอย่างสงสัย เห็นลูกน้องคนนั้นสีหน้าช็อก เหงื่อเม็ดใหญ่เต็มหน้าผาก เหมือนเจอเรื่องน่ากลัวสุดขีด

เฉินเข่อเอ๋อร์ส่งเสียงหึใส่ลูกน้องคนนั้น จากนั้นไปเลือกม้าดีให้เฉินโม่หนึ่งตัว

เมื่อเห็นม้าตัวที่เฉินเข่อเอ๋อร์เลือกให้เฉินโม่ ทุกคนพากันหัวเราะออกมา

“ฮ่าๆ พี่หมิง ดูเหมือนน้องสาวคนนี้ไม่รู้เรื่องม้าจริงๆ ม้าตัวที่เธอเลือกสวยแต่ใช้งานไม่ได้!” ลูกน้องอีกคนหัวเราะเยาะเบาๆ