แดนนิรมิตเทพ - บทที่ 990

แดนนิรมิตเทพ บทที่ 990
เจียงอี่ว์เวยฟื้นขึ้นมาอย่างรวดเร็ว มองเฉินโม่ด้วยแววตาสับสน ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

ผ่านไปครู่หนึ่ง เจียงอี่ว์เวยเริ่มมีสติ มองเฉินโม่ด้วยใบหน้าซาบซึ้ง แล้วพูดว่า “ขอบใจนะเฉินโม่!”

เฉินโม่หน้านิ่ง แต่ไม่ได้ปล่อยมือที่ประคองเจียงอี่ว์เวย “อาจารย์เจียง ผมไปส่งคุณดีกว่า”

เจียงอี่ว์เวยพยักหน้า อันที่จริงเธออยากออกไปตั้งนานแล้ว อยู่ที่นี่ต่อ ก็มีเพียงแต่จะทำให้คนอื่นเห็นเธอเป็นตัวตลกมากขึ้น

เฉินโม่ประคองเจียงอี่ว์เวยออกไป แม้ใบหน้าของไช่เหวินยู่เคียดแค้น แค้นที่เฉินโม่ทำให้เขาเสื่อมเสียต่อหน้าทุกคน แต่เมื่อเห็นเจียงอี่ว์เวยออกไป ไม่คิดเลยว่าสีหน้าเขาดูเหมือนหลุดพ้น

ดูเหมือนหลังจากที่เปิดเผยว่าชอบเพศเดียวกัน ต่อไปคนในครอบครัวเขา คงไม่บังคับให้แต่งงานแล้ว สำหรับไช่เหวินยู่ นี่คือการหลุดพ้นอย่างหนึ่ง

“เดี๋ยวก่อน! ฉันให้นายไปแล้วเหรอ” ไช่เหวินยู่ไม่พูดอะไร แต่พ่อของเขาไม่ปล่อยให้พวกเฉินโม่ไปง่ายๆ

เจียงอี่ว์เวยมองผู้ชายที่เกือบกลายเป็นพ่อสามี ถามด้วยรอยยิ้มขมขื่นว่า “ลุงไช่ คุณมีอะไรจะพูดอีกเหรอคะ”

อิงฉินพ่อของไช่เหวินยู่ พูดด้วยสีหน้าอึมครึมว่า “ไอ้เด็กนั่นใส่ร้ายเหวินยู่ เธอจะกลายเป็นภรรยาของเหวินยู่แล้ว คิดไม่ถึงเลยว่าจะเชื่อข่าวลวงแบบนี้!”

“อีกทั้งตระกูลเธอรับสินสอดจากตระกูลไช่ไปแล้ว เธอจะไปก็ไปงั้นเหรอ ต่อไปตระกูลไช่ของฉันจะมีหน้าอยู่ที่ก่างวานยังไง”

สีหน้าของเจียงอี่ว์เวยยิ่งไม่สู้ดี ตัวเธอโงนเงนอีกครั้ง วิดีโอกับรูปภาพโชว์อยู่ตรงหน้า คิดไม่ถึงเลยว่าพ่อสามีของตัวเองยังไม่ยอมรับอีก รู้เลยว่าพฤติกรรมของคนคนนี้ชั่วร้ายแค่ไหน!

ฐานะทางครอบครัวของเจียงอี่ว์เวยธรรมดา แต่ทั้งสี่คนในครอบครัวใช้ชีวิตอย่างมีความสุข สำหรับตระกูลไช่ เธอไม่ต้องการสินสอดใดๆ ทั้งนั้น ตระกูลไช่ส่งสินสอดพวกนั้นมาเอง เพราะต้องการโอ้อวดเท่านั้น

คิดไม่ถึงว่าคนที่เกือบเป็นพ่อสามีของตัวเอง จะใช้สินสอดมาบีบบังคับเธอ

“พ่อกับแม่ฉันไม่ได้แตะต้องสินสอด พวกคุณเอากลับไปได้เลย อีกทั้งฉันไม่เคยเอ่ยปากขอด้วย” เจียงอี่ว์เวยโมโหเล็กน้อย พูดถึงขนาดนี้แล้ว แม้เป็นคนไม่มีความรู้สึก ยังไงก็ต้องโกรธอยู่บ้าง

ไช่อิงฉินส่งเสียงหึอย่างเย็นชา “ของที่ตระกูลไช่ให้ไปแล้ว ไม่เคยเอากลับคืนมา ในเมื่อครอบครัวเธอรับสินสอดจากตระกูลไช่ไปแล้ว งั้นเธอก็เป็นสะใภ้ตระกูลไช่แล้ว เธอเป็นถึงอาจารย์ คิดไม่ถึงเลยว่าจะแอบแทะโลมกับนักเรียน ไม่รู้จักละอายใจจริงๆ!”

ความอาฆาตเยือกเย็นพลุ่งพล่านขึ้นบนตัวเฉินโม่ทันที แค่เพียงประโยคเดียว ไช่อิงฉินโดนตัดสินโทษประหารแล้ว

“ต่ำตม!” จี๋ต๋าจิ่วตูโมโหจนด่าออกมา “ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นจริงๆ พ่อเป็นอันธพาลขนาดนี้ มิน่าล่ะลูกถึงออกมาเป็นคนกากเดนแบบนี้”

“เห็นได้ชัดว่าตระกูลไช่อาศัยความยิ่งใหญ่ของตระกูลตัวเอง กลั่นแกล้งอาจารย์เจียง เราจะให้ตระกูลไช่ทำสำเร็จไม่ได้” นักเรียนหญิงคนหนึ่งพูดอย่างโมโหฟึดฟัด

“ใช่ จะให้พวกเขากลั่นแกล้งอาจารย์เจียงไม่ได้!”

เจียงอี่ว์เวยรู้สึกว่าหัวใจแหลกเป็นผุยผง มองไช่อิงฉิน ความเคารพสุดท้ายที่มีต่อผู้อาวุโสหายไปหมดแล้ว

“คุณไช่ คุณพูดสบประมาทฉันได้ แต่อย่าใส่ร้ายนักเรียนฉัน!” เจียงอี่ว์เวยใบหน้าเคร่งขรึม เงยหน้าขึ้นอย่างอ่อนโยนแต่ก็มีความเด็ดเดี่ยว ไม่กลัวเลยแม้แต่น้อย

เจียงอี่ว์เวยเป็นคนแบบนี้ ตัวเองยอมเสื่อมเสียชื่อเสียง แต่ไม่ยอมให้นักเรียนตัวเองไม่ได้รับความยุติธรรม

ไช่อิงฉินพูดด้วยใบหน้ายิ้มเยาะดูหมิ่น “สบประมาทเหรอ เธอทำแบบนี้จริงไม่ใช่เหรอ! คนอื่นไม่ได้ตาบอด เขาเห็นกันหมด!”

“คุณ……” ตัวของเจียงอี่ว์เวยเซอีกครั้ง

เธอยื่นมือดันเฉินโม่ออก “เฉินโม่ ขอบคุณทุกอย่างที่นายทำเพื่อฉันวันนี้ แต่ฉันทำให้นายลำบากด้วยไม่ได้ นายไปเถอะ!”

เฉินโม่ไม่ได้ปล่อยมือ เขามองออกว่าเจียงอี่ว์เวยยอมตายแล้ว

“อาจารย์เจียง ครั้งนี้นักเรียนไม่ฟังคุณแล้ว” เฉินโม่น้ำเสียงเย็นชา ก้าวออกมาช้าๆ หนึ่งก้าว มองไช่อิงฉินด้วยใบหน้าอาฆาต

บทที่ 989

บทที่ 991