แดนนิรมิตเทพ - บทที่ 998

แดนนิรมิตเทพ บทที่ 998
ประตูห้องถูกคนใช้กุญแจเปิดจากข้างนอก

หลังจากนั้นไฟในห้องถูกเปิด วัยรุ่นสี่คนกับชายวัยกลางคนหนึ่งคน ปรากฏในสายตาของเฉินโม่

“เข้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาต พวกนายจะทำอะไร” เฉินโม่มองพวกเขา แล้วถามอย่างราบเรียบ

วัยรุ่นที่เป็นคนนำมายิ้มเยาะแล้วพูดว่า “ไอ้หนุ่ม เมื่อกลางวันนายอวดดีในตระกูลไช่ของฉัน นายคิดว่าเราจะทำอะไรล่ะ”

พูดจบ ชายหนุ่มคนนั้นหัวเราะร้ายกาจด้วยใบหน้าไม่เป็นมิตร

ชายหนุ่มสองสามคนด้านหลังก็หัวเราะร้ายกาจ แววตาที่มองเฉินโม่เต็มไปด้วยความสะใจ

“ผู้นำตระกูลของพวกนายต้องไม่รู้ว่าพวกนายมาหาฉันแน่ๆ!” เฉินโม่พูดอย่างราบเรียบ

ชายหนุ่มคนนั้นคิดว่าเฉินโม่เอาผู้นำตระกูลมาขู่เขา จู่ๆ เขายิ้มเยาะแล้วพูดว่า “ผู้นำตระกูลคำนึงถึงชื่อเสียงตระกูลไช่ เลยไม่เถียงกับคนรู้น้อยแบบนาย แต่พวกเราเป็นคนหนุ่มวัยรุ่น เมื่อเกิดเรื่องอะไรระหว่างคนหนุ่มวัยรุ่น จึงไม่เกี่ยวข้องกับตระกูล”

“นายว่าถูกต้องไหม” ชายหนุ่มคนนั้นพูดด้วยใบหน้ายิ้มเยาะได้ใจ เหมือนภูมิใจกับความฉลาดของตัวเอง

เฉินโม่พยักหน้า “นายพูดถูกต้องมาก เรื่องของวัยรุ่น ไม่เกี่ยวข้องกับตระกูลจริงๆ ดังนั้นถ้าฉันซัดพวกนายตาย ตระกูลไช่จะไม่ว่าอะไรถูกต้องไหม”

สีหน้าของชายหนุ่มคนนั้นเปลี่ยนไป พูดอย่างโมโหว่า “ไอ้หนุ่ม นายนี่ไม่ได้อวดดีแค่ธรรมดาๆ จริงๆ!”

หลังจากนั้น จู่ๆ เขาหัวเราะประหลาดแล้วพูดว่า “ไอ้หนุ่ม ฉันรู้ว่านายอาจเป็นนักบู๊ แต่นายคิดว่าฉันไม่เตรียมตัวมาเหรอ”

“คุณฉิน รบกวนขอความช่วยเหลือจากคุณด้วย!” วัยรุ่นคนนั้นคารวะชายวัยกลางคนที่อยู่ข้างๆ แล้วเอ่ยขึ้น ท่าทางนอบน้อมมาก

“คุณชายไช่ไม่ต้องเกรงใจหรอก คนอวดดีแบบนี้ต้องโดนสั่งสอน เพื่อรักษาสังคมโลกฝึกบู๊ของผมไว้!” ชายวัยกลางคนคนนั้นพูดด้วยใบหน้าสง่าน่าเกรงขาม

เฉินโม่กวาดตามองเขาแวบหนึ่ง แล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “นักบู๊ธรรมดาๆ ที่เพิ่งเข้าแดนในอย่างนาย คู่ควรเป็นตัวแทนของโลกฝึกบู๊ด้วยเหรอ ใครทำให้นายกล้าขนาดนี้!”

ได้ยินเฉินโม่พูดเจาะจงถึงพละกำลังของเขา คุณฉินแอบตกใจ แต่เขาเห็นเฉินโม่อย่างมากก็แค่อายุ 18 ปี อายุแบบนี้ฝึกฝนถึงแดนนอกชั้นสูงสุด ก็นับว่าเป็นอัจฉริยะแล้ว เขาไม่เชื่อว่าพละกำลังของเฉินโม่จะแข็งแกร่งกว่าเขางั้นเหรอ

“ไอ้หนุ่ม แม้ฉันเป็นตัวแทนของโลกฝึกบู๊ไม่ได้ แต่จัดการน่าจะไม่มีปัญหานะ ลงมือเถอะ ให้ฉันเห็นหน่อยว่านายมีความสามารถขนาดไหน!” คุณฉินหัวเราะเย็นชา ตั้งท่าต่อสู้เพื่อแลกเปลี่ยนเรียนรู้

เฉินโม่พูดออกมาอย่างราบเรียบว่า “ไสหัวไป!”

เสียงราวกับฟ้าร้อง ดังสนั่นไม่หยุด สะเทือนจนแก้วหูพวกเขาแทบจะทะลุ

คุณฉินโดนโจมตีเป็นคนแรก โดนสะเทือนจนเลือดออกเจ็ดทวาร คุกเข่าเสียงดังตุ้บลงบนพื้น

“ปรมาจารย์! นายเป็นปรมาจารย์!” ใบหน้าคุณฉินเต็มไปด้วยความตกใจกลัว เสียงสั่นไปหมด

ชายหนุ่มสองสามคนนั้นตกใจจนถอยไปหน้าประตู เหลือชายหนุ่มที่เป็นคนนำมาอยู่กลางห้อง

“นาย คิดไม่ถึงเลยว่านายจะเก่งขนาดนี้!” ชายหนุ่มคนนั้นกลืนน้ำลาย พูดอย่างตกตะลึง

เฉินโม่มองเขา ในแววตามีความอาฆาตผุดขึ้นมา “เมื่อกี้นายบอกว่าเรื่องระหว่างวัยรุ่น ไม่เกี่ยวกับตระกูลใช่ไหม”

ไช่เจิ้งฉีกลัวขึ้นมาแล้ว เขารู้สึกว่าเฉินโม่ฆ่าเขาได้จริงๆ

“เฉินไต้ซือ เมื่อกี้ฉันล้อเล่นน่ะ นายอย่าคิดว่าเป็นความจริงนะ!” พูดพลางไช่เจิ้งฉีถอยไปข้างหลังเพื่อจะหนี

“ล้อเล่นกับฉัน นายมีสิทธิ์ด้วยเหรอ” พูดจบ เฉินโม่สะบัดมือ ปล่อยพลังทิพย์ออกมา ไช่เจิ้งฉีตายคาที่ทันที

“อ๊าก!” ชายหนุ่มสองสามคนที่หลบอยู่ตรงประตู ตกใจจนร้องออกมาเสียงดัง

“เขาฆ่าไช่เจิ้งฉีแล้ว รีบหนีเร็ว รีบกลับไปบอกผู้นำตระกูล!”

คนอายุน้อยของตระกูลไช่พวกนนี้ ตกใจกับเฉินโม่จนหวาดกลัวไปหมด กุมหัววิ่งพล่านเหมือนหนู

คุณฉินมองเฉินโม่ แววตาเต็มไปด้วยความตกใจหวาดกลัว คงมีเพียงผู้แข็งแกร่งระดับปรมาจารย์ ที่กล้าฆ่าคนแบบทันทีทันใด

เพราะมิอาจดูหมิ่นปรมาจารย์

แต่เฉินโม่ไม่ได้ฆ่าคนธรรมดา แต่เป็นลูกชายของคนระดับสูงในตระกูลไช่

“ผู้อาวุโส ไช่เจิ้งฉีเป็นลูกชายของบุคคลที่มีอำนาจแท้จริงในตระกูลไช่ คุณฆ่าเขา เกรงว่าจะทำให้ตระกูลไช่โกรธขึ้นมาจริงๆ!” คุณฉินพูดเตือนด้วยใบหน้าสอพลอ