แดนนิรมิตเทพ - บทที่1070
แดนนิรมิตเทพ บทที่1070
เจี่ยงหยาวที่รู้สึกเสียใจ “พี่เฉินโม่ พี่อยากเข้าใจผิดนะคะ ฉันแค่อยากให้พี่แกล้งเป็นแฟนของฉัน ฉันรู้ว่าฉันนั้นไม่คู่ควรกับพี่……..”
“พี่ตกลง” เฉินโม่พูดขัดสิ่งที่เจี่ยงหยาวจะพูดในตอนท้าย ไม่เช่นนั้นผู้หญิงที่คิดว่าตัวเองต่ำต้อยอย่างเธอ จะคิดอย่างไร
“ห๊า จริงเหรอคะ！ ดีมากเลย ขอบคุณพี่เฉินโม่！” เจี่ยงหยาวประสานมือของเธอไว้ตรงหน้าหน้าอกของเธออย่างตื่นเต้น หน้าอกที่กระเพื่อมเล็กน้อยของเธอกำลังกระเพื่อมอย่างรุนแรงเนื่องจากความตื่นเต้น
หลินเหม่ยหลิงที่อยู่ด้านข้างมีความคิดที่อยากจะเอาหัวชนฝา มองไปที่เจี่ยงหยาวแล้วกลอกตาใส่เธอ ในใจนั้นบ่นไม่หยุด “ยังมีเหตุผลอีกมั้ย ผู้หญิงโง่คนนี้ กลับพูดว่าตัวเธอไม่คู่ควรกับไอ้หมอนั่น เธอรู้หรือเปล่าว่ามีผู้ชายที่ดีกว่าเขาพันเท่าเข้าแถวจีบเธออยู่？”
“หากคนในมหาวิทยาลัยรู้เรื่องนี้ คาดว่าคงจะกระอักเลือดโดยตรง！” หลินเหม่ยหลิงหมดแรงที่จะบ่นแล้ว สายตาที่มองดูเจี่ยงหยาวจู่ๆก็เหมือนมองมนุษย์ต่างดาว
เมื่ออารมณ์ของเจี่ยงหยาวเริ่มสงบ เฉินโม่มองเธอแล้วยิ้มๆ “ตอนนี้เธอบอกเหตุผลกับพี่ได้หรือยัง！”
“อืม” เจี่ยงหยาวพยักหน้า เริ่มพูด “เรื่องมันเป็นอย่างนี้ ในมหาวิทยาลัยมีผู้ชายบางส่วน……….”
ในร้านกาแฟ เจี่ยงหยาวได้เล่าเรื่องราวที่ทำให้เธอรำคาญใจ
ในมหาวิทยาลัยซีเป่ย ที่สนามบาส ผู้ชายหล่อเหลาคนหนึ่งที่สวมชุดกีฬา กำลังฟังผู้ชายสวมแว่นรายงานด้วยสีหน้าขุ่นมัว
“คุณชายอัน เราหาคนไปจัดการไอ้หนุ่มที่มาจากต่างถิ่นมั้ย！” หนุ่มสวมแว่นที่หน้าตาโหดเหี้ยมพูด
อันหลิงหวาหมุนลูกบาสที่อยู่ในมืออย่างไม่หยุด ใบหน้าขุ่นมัวจิตใจว้าวุ่น พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ “นายแน่ใจว่าเจี่ยงหยาวนั้นชอบไอ้หมอนั่น?”
“คุณชายอันวางใจเถอะ ผมเห็นสายตาที่เจียงยาวมองไอ้หมอนั่นอย่างชัดเจน ไม่เหมือนกับที่มองผู้ชายคนอื่นเลย อีกทั้งยังใกล้ชิดกับไอ้หมอนั่นด้วย ด้วยนิสัยของเจียงยาว หากผู้ชายคนนั้นไม่ใช่คนใกล้ชิดของเธอ เธอไม่มีทางที่จะใกล้ชิดสนิทสนมแบบนั้น” ชายสวมแว่นผู้อย่างตรงไปตรงมา เธอเห็นเฉินโม่ยีหัวของเจี่ยงหยาวกับตา อีกทั้งเจี่ยงหยาวก็ไม่ได้ต่อต้าน การกระทำแบบนี้ ก็ถือเป็นการกระทำที่ใกล้ชิดมากแล้ว
แต่ว่าชายสวมแว่นคิดยังไงก็คิดไม่ถึง ท่าทางที่สนิทสนมแบบนั้นนอกจากคนรักแล้ว มันอาจจะเป็นพี่น้องก็ได้
อันหลิงหวาสีหน้าขุ่นมัว แต่เขาก็ไม่ใช่คนที่ไร้สมอง เขาจีบเจี่ยงหยาวมานานขนาดนั้น ยังไม่เคยได้รับความโปรดปรานความรักจากเจี่ยงหยาวเลย ไอ้หมอนั่นที่มาจากต่างถิ่นมีสิทธิ์อะไร！
หรือว่าไอ้หมอนั่นเป็นคุณชายของตระกูลใหญ่?
“นายรีบไปหาคนสืบประวัติของไอ้หมอนั่น ยิ่งละเอีดยยิ่งดี！” อันหลิงหวาสั่งการอย่างเคร่งขรึม “ในซีไห่ใครกล้ามาแตะต้องผู้หญิงของอันหลิงหวา ฉันก็อยากจะรู้ว่ามันคือใครมาจากไหน！”
“ครับ ผมจะไปสืบประวัติสิบแปดชั่วโคตรของมันมาอย่างละเอียด！” ชายสวมแว่นยิ้มอย่างร้ายๆแล้วจากไป
ในร้านกาแฟ หลังจากที่เจี่ยงหยาวเล่าสาเหตุจบแล้ว หลังจากฟังจบ เฉินโม่ไม่ได้โกรธ แต่มองเจี่ยงหยาว แล้วยิ้มอย่างแปลกๆ
เจี่ยงหยาวมองเฉินโม่อย่างไม่เข้าใจ แล้วถาม “พี่เฉินโม่ พี่ยิ้มอะไร?”
“จริงๆแล้วเรื่องที่เธอเล่าไม่ใช่เรื่องยุ่งยากอะไรเลย ผู้ชายหลายคนชอบเธอ ก็แสดงว่าเธอนั้นมีเสน่ห์?”
“ตั้งแต่สมัยโบราณสาวงามที่แสนดี เป็นที่หมายปองของชายหนุ่ม ขอเพียงพวกเขาอยู่ในมารยาท ก็ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอะไร” เฉินโม่ยิ้มพูด
เจี่ยงหยาวกลอกตาใส่เฉินโม่อย่างไม่ค่อยพอใจ “พี่เฉินโม่ พี่กำลังหัวเราะฉัน ฉันแค่อยากจะตั้งใจเรียนอย่างเงียบๆ ไม่เคยคิดเรื่องพวกนี้มาก่อน”
เห็นเจี่ยงหยาวโกรธ เฉินโม่จึงหุบยิ้ม แล้วถาม “งั้นความหมายของเธอต้องการให้พี่เป็นไม้กันหมาให้เธอ？”
เจี่ยงหยาวพยักหน้า กลัวว่าเฉินโม่จะปฏิเสธ “พี่เฉินโม่ ก็แค่แกล้งเป็นแฟนของฉัน พี่ยินดีที่จะช่วยฉันมั้ย?”
อันที่จริงในใจของเจี่ยงหยาวมีคำพูดที่ไม่กล้าพูดออกมา ถ้าหากเฉินโม่ยินดีที่จะเป็นแฟนกับเธอจริงๆ งั้นคงดีมากเลย
น่าเสียดาย คำสารภาพรักแบบนี้ ไม่ว่ายังไงเจี่ยงหยาวก็พูดไม่ออก เพราะผู้หญิงที่คิดว่าตัวเองต่ำต้อยอย่างเธอคิดมาตลอดว่าตัวเธอนั้นไม่คู่ควรกับเฉินโม่