แดนนิรมิตเทพ - บทที่1179

เฉินจิงเย่เป็นข้าราชการที่ซื่อตรงและเที่ยงธรรม แม้ว่าตอนนี้จะไม่มีความเกี่ยวข้องกับงาน แต่เขามีนิสัยที่เคยชินแล้ว ทำให้เขาไม่สามารถที่จะรับของขวัญของฉู่เหวินสงได้

“ประธานฉู่เกรงใจไปแล้ว ของขวัญที่ราคาแพงขนาดนี้ ผมรับไว้ไม่ได้！”

ฉู่เหวินสงแอบมองเฉินโม่ไปแวบหนึ่ง พบว่าเฉินโม่ยังคงหลับตาอยู่ ครั้นจึงพูดขึ้น “นอกเสียว่าคุณเฉินจะรังเกียจของขวัญของผม หากเป็นเช่นนี้เมื่อผมกลับไปแล้วจะสั่งให้คนเตรียมใหม่อีกชิ้น！”

“ไม่ ไม่ใช่แน่นอน ประธานฉู่เข้าใจผิดแล้ว” ถ้าหากฉู่เหวินส่งกลับไปที่อู่โจว แล้วเตรียมของขวัญมามอบให้เขาในเวลางาน แค่คิดเฉินจิงเย่รู้สึกหัวโตแล้ว

ฉู่เหวินสงไม่ให้โอกาสเฉินจิงเย่อธิบาย รีบพูดขึ้นทันที “ในเมื่อไม่ใช่ งั้นคุณเฉินตกลงรับของขวัญของผมไว้แล้วใช่มั้ย！”

พูดจบ ฉู่เหวินสงหัวเราะแล้วนำของขวัญวางบนที่นั่งของเฉินจิงเย่

“นี่……..” เฉินจิงเย่ขมวดคิ้ว มีสีหน้าที่ทำอะไรไม่ได้

เมื่อเห็นเฉินจิงเย่ไม่ปฏิเสธ ฉู่เหวินสงถึงได้หันหลัง เดินไปทางเฉินกั๋วเหลียง

“คุณท่านเฉิน ฉู่เหวินสงมาสวัสดีปีใหม่ท่าน！” ฉู่เหวินสงโค้งคำนับเคารพ

เฉินกั๋วเหลียงตอบกลับอย่างมารยาท “คุณฉู่เกรงใจไปแล้ว รีบขึ้นมา！”

ฉู่เหวินสงเอาตัวขึ้น เฉินกั๋วเหลียงถามอย่างยิ้มๆ “คุณฉู่ คุณจากอู่โจวมาหนานซู เพื่อมาสวัสดีปีใหม่จิงเย่ ลำบากคุณแล้วจริงๆ！”

ฉู่เหวินสงหัวเราะพูด “ไม่ลำบากหรอกครับ ผมมีธุระต้องผ่านหนานซูพอดี ก็เลยถือวิสาสะเข้ามาเลย หวังว่าจะไม่รบกวนพวกท่าน！”

“ไม่รบกวนเลย ไม่รบกวนเลย” คุณฉู่ที่ดูแลน้ำชีวิต ได้มาที่ตระกูลเฉินของพวกเราโดยเฉพาะ ถือเป็นเกียรติของตระกูลเฉินถึงจะถูก เฉินตงหวากระโดดออกมา พูดอย่างประจบสอพลอ

มองดูท่าทางที่เฉินตงหวาวิ่งเข้าหาคนมีอำนาจ สมาชิกบางคนของตระกูลเฉินแสดงสีหน้าที่รังเกียจ

ฉู่เหวินสงมองเฉินตงหวาไปแวบหนึ่ง ยิ้มๆ ไม่ได้พูดอะไร ด้วยสายตาของฉู่เหวินสง แค่แวบเดียวก็สามารถมองความคิดของเฉินตงหวาออก

ฉู่เหวินสงยิ้มเยาะในใจ คิดอยากจะประจบเขาคนที่ดูแลน้ำชีวิต แต่น่าเสียดายเขาเลือกประจบคนผิดไปแล้ว

เฉินกั๋วเหลียงก็ไม่ค่อยพอใจ แต่ตอนนี้มีคนนอกอยู่ เขาไม่ได้พูดอะไร

“คุณฉู่ เชิญนั่ง！” เฉินกั๋วเหลียงยื่นมือออกมา ทำท่าเรียนเชิญ

ฉู่เหวินสงโค้งตัวกล่าว “ไม่แล้วครับ คุณท่านเฉิน ผมมาโดยไม่ได้แจ้งก็เป็นการรบกวนแล้ว หวังแค่ว่าคุณเฉินไม่เอาโทษก็พอ ผมขอลาตอนนี้เลย ขอตัวก่อน！”

“นี่……”เฉินกั๋วเหลียงคิดอย่าจะรั้ง แต่ฉู่เหวินสงได้หันหลังเดินออกไปแล้ว

เฉินตงหวาหมุนลูกตาไปหนึ่งรอบ แล้วกล่าว “ท่านผู้นำ ผมไปส่งคุณฉู่เอง”

เฉินกั๋วเหลียงพยักหน้า “ดี”

“คุณฉู่ ผมไปส่งคุณ！” เฉินตงหวายิ้มอย่างประจบสอพลอ

ฉู่เหวินสงยิ้มๆ ไม่ได้พูดอะไร ก้าวเท้ายาวเดินจากไป

เมื่อเห็นฉู่เหวินสงออกไปแล้ว สมาชิกในตระกูลเฉินเริ่มคุยกัน

“ประธานฉู่คนนี้มาไวไปไว ก็เพื่อมาสวัสดีปีใหม่จิงเย่?” เฉินตงเยว่มีสีหน้าที่สงสัย

“พวกนายสังเกตเห็นกันมั้ย ฉันรู้สึกว่าคุณเฉินที่เขาพูดถึง ไม่ใช่พี่จิงเย่” เฉินฉงซานพูดอย่างสงสัย

เฉินตงเจ๋อกล่าว “ฉันก็มีความรู้สึกแบบนี้ แม้ว่าเขานั้นจะพูดกับน้องจิงเย่ แต่เหมือนจะหมายถึงคนอื่น”

“พวกนายไม่ต้องเดามั่วแล้ว ถ้าหากคุณเฉินไม่ใช่จิงเย่ แล้วจะเป็นใคร?” เฉินตงซุ่นพูดอย่างเคร่งขรึม

ตัวเฉินจิงเย่เองในเวลานี้ก็แอบสงสัย เขากับฉู่เหวินสงนั้นไม่ได้สนิทกัน อีกฝ่ายเดินทางไกลมาสวัสดีปีใหญ่เขา ทำให้เขาคิดไม่ตก

ภายใต้ความสงสัยของทุกคน ด้านนอกก็ดังขึ้นด้วยเสียงรายงาน “เจี่ยจิ้งอานจากฮ่านหยางมาครับ！”