แดนนิรมิตเทพ - บทที่1190
เจียงเหอซานยิ้มๆ “ผู้นำเฉินไม่ต้องเกรงใจเช่นนี้ ที่ผมมาในครั้งนี้ก็มีเรื่องจะขอร้อง หวังว่าผู้นำเฉินจะช่วยเหลือ！”
เฉินกั๋วเหลียงที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความกลัว “มิกล้า มีอะไรหัวหน้าก็สั่งการมาได้เลย ขอเพียงตระกูลเฉินทำได้ ต่อให้ต้องลุยน้ำลุยไฟ ก็ไม่เกี่ยง！”
ในสายตาของเฉินกั๋วเหลียง เจียงเหอซานเหมือนจะเป็นตัวแทนของประเทศแล้ว ประเทศเรียกใช้ ตระกูลเฉินจะไม่ให้ความร่วมได้อย่างไร?
“ผู้นำเฉินพูดเกินไปแล้ว ยังไงก็ขอคุยกับคุณก่อน”
“เรียนเชิญหัวหน้ามากับผม！” เฉินกั๋วเหลียงพาเจียงเหอซานเข้าไปยังห้องที่อยู่ด้านข้าง
เห็นเฉินกั๋วเหลียงที่พาเจียงเหอซานออกไป ทุกคนในก็ห้องโถงก็กระหึ่มกันทันที
ทุกคนในตระกูลเฉินไม่ว่าจะรุ่นใหญ่รุ่นเล็กต่างวิเคราะห์กัน “คนผู้นี้คือใคร? ทำไมท่านผู้นำถึงได้เคารพเขาเช่นนี้ ยังเรียกเขาว่าหัวหน้า！”
“ฉันรู้สึกว่าคนผู้นี้ต้องมีที่มาที่ไปที่ไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน ถึงขั้น…….” ชายหนุ่มคนนั้นชี้ไปที่หลังคาบ้านด้วยสีหน้าที่จริงจัง
“เป็นไปไม่ได้มั้ง คนที่นั่นจะมาที่ตระกูลเฉินของเราทำไม? ตระกูลเฉินของเรามีค่าให้คนที่นั่นมาด้วยตัวเองขนาดนั้นเลยเหรอ?”
“นายไม่ได้ยินท่านผู้นำเรียกเขาว่าหัวหน้าเหรอ? นายเคยเห็นท่านผู้นำเรียกใครว่าหัวหน้าบ้าง? อีกอย่าง คนที่ทำให้ท่านผู้นำเรียกหัวหน้า นอกจากมาจากตรงนั้น ยังมีใครอีก?”
ฟังการคุยกันของคนรุ่นหลัง เฉินตงหวาสีหน้าเคร่งขรึม ดูจากท่าทางที่เฉินกั๋วเหลียงปฏิบัติกับเจียงเหอซาน เขาพวกก็สามารถเดาได้ว่าเจียงเหอซานต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน
เหมือนที่คนรุ่นหลังคุยกัน เก้าสิบเปอร์เซ็นต์มาจากที่ตรงนั้น
สีหน้าของเฉินโม่ไม่เปลี่ยน แต่แววตากลับมีความสงสัย เขาคิดไม่ถึงว่าเจียงเหอซานจะมาที่ตระกูลเฉินในเวลานี้
เขารู้จักเจียงเหอซานดี หากไม่มีเรื่องสำคัญ เขาไม่มีทางจะออกมาด้วยตัวเอง แต่ก็ไม่รู้ว่าการที่เจียงเหอซานมาตระกูลเฉินในครั้งนี้ มาเพราะอะไร
ในไม่ช้าเจียงเหอซานกับเฉินกั๋วเหลียงก็เดินออกมา
หลังจากที่เฉินกั๋วเหลียงออกมาแล้ว สายตาก็จับจ้องอยู่ที่เฉินโม่ตลอด แม้ว่าพยายามจะปกปิด แต่ความดีใจบนใบหน้านั้นไม่อาจจะถูกเก็บซ่อนเอาไว้ได้
“เสี่ยโม่ นายมานี่หน่อย！” เฉินกั๋วเหลียงมองเฉินโม่ กล่าวอย่างอ่อนโยน
เฉินโม่ก็อยากรู้ว่าเจียงเหอซานนั้นพูดอะไรกับคุณปู่เหมือนกัน ค่อยๆลุกขึ้น เดินไปยังข้างกายของเฉินกั๋วเหลียง
เฉินโม่เหลือบมองเจียงเหอซานที่อยู่ด้านข้าง ยิ้มๆแล้วกล่าว “หัวหน้า สวัสีดีปีใหม่ครับ！”
สายตาที่เจียงเหอซานมองเฉินโม่มีความระมัดระวัง กล่าวอย่างเรียบเฉย “สวัสดีปีใหม่！”
เฉินกั๋วเหลียงหัวเราะกล่าว “เสี่ยวโม่ ในเมื่อประเทศต้องการนาย นายต้องทุ่มเทแรงกายแรงใจ อย่าทำให้ประเทศผิดหวังล่ะ！”
เฉินโม่ไม่ได้ตอบ แต่กลับมองไปทางเจียงเหอซาน แววตาปรากฏขึ้นด้วยความเย็นชา
เจียงเหอแอบพูดในใจ “เป็นเช่นนี้จริงๆ ท่านคาดการณ์เก่งจริงๆ！”
เจียงเหอซานอดไม่ได้ที่จะคิดถึงสิ่งที่ท่านกำชับกับเขา…….
“หลังจากที่นายไปถึงตระกูลเฉินแล้ว ไม่ต้องพูดกับคนตระกูลเฉินเลย ไม่เช่นนั้นไอ้หนุ่มคนนั้นจะเข้าใจผิดว่าเราใช้คนในครอบครัวมาข่มขู่เขา นิสัยของไอ้หนุ่มคนนั้นชอบไม้อ่อนไม่ชอบไม้แข็ง หากทำให้เขาเข้าใจผิด คุณต้องอธิบายกับให้เข้าใจ”
เจียงเหอซานสูดลมหายใจเข้า พูดอย่างหนักใจ “ไอ้หนุ่ม ไม่ใช่อย่างที่นายคิด ฉันแค่ขอร้องคุณปู่นายให้นายไปกับฉันหน่อย”
คำพูดของเจียงเหอซาน ก็คือกำลังอธิบายให้เฉินโม่เข้าใจ ยังมีความหมายที่ลึกกว่านั้น ก็คือยอมอ่อนให้กับเฉินโม่
เฉินกั๋วเหลียงตกตะลึง เจียงเหอซานนั้นเป็นใคร ทำไมถึงยอมเฉินโม่！ เฉินกั๋วเหลียงคิดไม่ออกจริงๆเลย
สมาชิกของตระกูลเฉิน ก็ตกตะลึงเช่นกัน แม้ว่าพวกเขาจะไม่รู้สถานะของเจียงเหอซาน แต่ไม่ว่าจะมากจะน้อยก็พอจะเดาออกอยู่บ้าง ทุกคนต่างก็รู้ว่าสถานะของเจียงเหอซานสูงศักดิ์อยากที่จะคาดเดา
แต่ว่า คุณที่มีตำแหน่งที่สูงศักดิ์เช่นนี้ ทำไมถึงได้ยอมเฉินโม่ มันทำให้คนไม่อยากจะเชื่อ!
แม้แต่นายกฯจ้าวก็มีสีหน้าเคร่งขรึม เขาในฐานะข้าราชการ และเป็นคนหลิ่งหนาน สำหรับเรื่องของหัวเซี่ยตัวเขานั้นรู้ดีกว่าใครๆ
เขาถึงขั้นเดาฐานะของเจียงเหอซานออกแล้ว เพียงแต่เขาไม่อยากที่จะเปิดเผยก็เท่านั้น เพราะทาเขาเปิดเผย เขาก็ต้องลุกขึ้นมาทำความเคารพ!