แดนนิรมิตเทพ - บทที่1322
ยามาดะ ทาเคชิแค่นหัวเราะเยือก ๆ อย่างกระหายเลือด “เก็บแรงไว้เล่นสนุกเรื่องต่อไปนี้เถอะ หวังว่าอีกเดี๋ยวพวกแกยังพอจะพูดได้นะ หุ ๆ！”
“จัดไป！”
เจ้าหน้าที่สองนายถือเครื่องทรมานที่ดูเหลือเชื่อ เดินเข้าไปหาสองพ่อลูกตระกูลเล่
เล่ชิงชางสองพ่อลูกผวากลัวขึ้นมาเต็มที่ “พวกแกคิดจะทำอะไร？”
“ไอ้บัดซบ ยามาดะ ทาเคชิ ปล่อยลูกฉันนะ！” เล่ชิงชางคำรามอย่างโกรธแค้น
“ปล่อยพวกแกเลยก็ได้ แต่แกก็น่าจะรู้นะว่าฉันต้องการอะไร！” ยามาดะ ทาเคชิยิ้มเยือกจ้องมองเล่ชิงชาง
เล่ชิงชางหลับตาลงอย่างไม่รู้จะทำยังไง ถอนใจพูดไปว่า “ไม่ใช่ผมจะไม่พูด แต่พวกเราไม่รู้เลยจริง ๆ ไม่ว่าใครที่เกี่ยวข้องกับน้ำชีวิตต่างก็มีแต่สิทธิ์ในการจัดจำหน่าย อย่างอื่นนั้นไม่รู้เรื่องทั้งหมด แม้แต่แหล่งผลิตอยู่ที่ไหน พวกเราก็ยังไม่รู้เลย”
“ไม่ใช่จะโกหกคุณ ผมก็เคยคิดทำการวิเคราะห์หาสูตรของน้ำชีวิต แต่ไม่ว่าผมจะวิเคราะห์ยังไง ผลสรุปออกมาก็ยังคงได้แค่เป็นน้ำธรรมดา แต่มีสรรพคุณอย่างกับยาเม็ดวิเศษ เชื่อว่าพวกคุณก็ต้องเคยวิเคราะห์แล้ว ผลสรุปออกมาก็น่าจะเหมือนกันมั้ง？ไม่งั้นพวกคุณก็คงไม่มาหาผม”
ยามาดะ ทาเคชิทำสีหน้าดูไม่จืด เขาได้ใช้เวลาทดลองวิเคราะห์มานานยิ่งกว่า ละเอียดยิ่งกว่า ทุ่มเทเงินค่าทดลองไปเป็นตัวเลขมหาศาล
แต่ผลการวิเคราะห์ออกมาก็เป็นอย่างที่เล่ชิงชางพูด นั่นก็คือน้ำธรรมดา
นี่ทำให้พวกคนที่อยู่ข้างหลังอ้าปากตาค้าง ก็เพราะหมดปัญญา พวกเขาถึงได้สู้อุตส่าห์เสี่ยงกัน คิดว่าจะมาหาคนร่วมงานในหัวเซี่ย ขโมยสูตรน้ำชีวิตอันนี้
แต่ว่าจงไห่เคยได้รับทุขภัยจากสงครามในปีนั้น จึงมีความรู้สึกอคติกับคนประเทศต้าเหอ อย่าว่าแต่เล่ชิงชางไม่เคยรู้เรื่องข้อมูลของน้ำชีวิตเลย ถึงต่อให้รู้ก็จะไม่มีทางยอมเปิดเผยให้คนชาวประเทศต้าเหอพวกนี้
แต่ยามาดะ ทาเคชิไม่ได้คิดเช่นนั้น เขารู้สึกแต่ว่าเล่ชิงชางจะต้องรู้เรื่องข้อมูลของน้ำชีวิตแน่นอน แต่ก็เพราะไม่ยอมบอกเขา
ในเมื่อใช้ไม้อ่อนไม่ได้ผล งั้นยามาดะ ทาเคชิก็ต้องเล่นไม้แข็งละ บีบให้สวีรื่อ กรุ๊ปไปสู่จุดจบ
แต่ทว่า หากเป็นแบบนี้แล้วเล่ชิงชางยังไม่ยอมอีก ทำให้ยามาดะ ทาเคชิก็ต้องใช้มาตราการสุดท้ายนี้แล้ว
ได้ยินที่เล่ชิงชางพูดมา ยามาดะ ทาเคชิก็ยังไม่ยอมเชื่อ เขายังเชื่อว่าเล่ชิงชางโกหกเขา
คนประเทศต้าเหอกับน้ำชีวิต เปรียบเหมือนกลิ่นคาวปลาที่มาสะกิดจมูกแมวแล้ว น้ำลายสอมานาน
ก่อนที่จะมา คนที่อยู่เบื้องหลังถึงกับกำชับด้วยตัวเองกับยามาดะ ทาเคชิไว้ ให้เขาไม่ต้องไปคำนึงถึงมูลค่าใด ๆ ทั้งสิ้น ให้ได้มาซึ่งข้อมูลรายละเอียดของน้ำชีวิต
รักษาโรคเสริมสุขภาพ ยืดชีวิตเป็นอายุวัฒนะ คุณค่าในสรรพคุณของน้ำชีวิตนั้น เป็นที่คลั่งไคล้อยากได้ของคนทั่วโลกแล้ว
โดยเฉพาะประเทศต้าเหอที่เคยถูกโจมตีด้วยนิวเคลียร์ ยิ่งต้องการยาวิเศษชนิดนี้ไปเยียวยาชาวประชาที่ได้รับมลพิษจากนิวเคลียร์
แต่ว่า เฉินโม่ไม่ยอมรับการที่จะปล่อยให้น้ำชีวิตนี้หลุดออกนอกประเทศ พ่อค้าต่างชาติหลายประเทศเสนอราคาสูงเทียมฟ้าให้ ก็ยังกลับไปมือเปล่า
ยิ่งเป็นแบบนี้ น้ำชีวิตยิ่งถูกโก่งราคาไปยิ่งสูงมากในต่างประเทศ สูงจนทำเอาคนประเทศต้าเหอต้องหาทางเอายาวิเศษน้ำชีวิตนี้ให้ได้ โดยไม่คำนึงถึงการต้องใช้มูลค่าใด ๆ
ยามาดะ ทาเคชิมองไปที่เล่ชิงชาง “ดูท่าทางแกยังจะไม่ยอมพูด ลงมือ！”
ยามาดะ ทาเคชิโบกมือออกคำสั่งไปที่เจ้าหน้าที่ปฏิบัติการสองคนนั้น ทั้งสองเดินออกไปนำเอาเครื่องทรมานวางลงบนตัวของเล่หรูเฟิง
“ปล่อยฉัน พวกแกไอ้พวกบัดซบ！” เล่หรูเฟิงร้องลั่นอย่างหวาดกลัว ใบหน้าแม้จะถึงจะซีดขาว แต่ไม่มีท่าทีจะรอมชอมด้วยแม้แต่น้อย
เล่ชิงชางไม่สามารถจะทนดูลูกชายตัวเองถูกทรมานได้ รีบตะคอกเสียงออกไปว่า “ยามาดะ ทาเคชิ ที่ผมพูดนั้นเป็นเรื่องจริงทั้งหมด กับข้อมูลยาวิเศษน้ำชีวิตนั้น ที่พวกเรารู้ไม่ได้มีมากกว่าคุณเลย！”
ยามาดะ ทาเคชิแค่นหัวเราะเสียงเยือก “แกคิดว่าฉันจะเชื่อแกหรือ？คนหัวเซี่ยพวกแกมันก็เหมือนกันเป็นแบบนี้แหละ ไม่ให้พวกแกเห็นฤทธิ์มั่ง พวกแกหาความซื่อตรงไม่ได้ ก็อย่างที่มีคำพูดไว้ว่าอะไรนะ ที่ว่าไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา！”
“ลงมือ！”