แดนนิรมิตเทพ - บทที่1348
จากนั้นทุกคนก็ทำเหมือนกำลังดูหนัง บางคนยืนบางคนนั่ง กำลังจับจ้องอยู่บนจอ
“เฉินไต้ซือกับยากิวยิโตะยังไม่ถึงเหรอ?”
“เวลาการต่อสู้คือกี่โมง? อย่าให้ถึงเวลาแล้วแบตหมดล่ะ！”
“พวกนายคิดว่าเฉินไต้ซือจะชนะยากิวยิโตะของประเทศต้าเหอมั้ย? ถ้าหากแพ้มันก็ขายหน้านะ！”
“เฉินไต้ซือไม่มีทางแพ้ เฉินไต้ซือต้องชนะเท่านั้น ต่อให้เฉินไต้ซือแพ้ แต่อย่างน้อยเขาก็กล้าไปต่อสู้กับประเทศต้าเหอคนเดียว ความกล้าแบบนี้เป็นสิ่งที่นักบู๊ของประเทศต้าเหอเทียบได้เหรอ?”
“ใช่ เมื่อก่อนฉันเคยเกลียดนักบู๊ที่ชอบต่อสู้ แต่ตอนนี้ฉันกลายเป็นแฟนตัวยงของเฉินไต้ซือไปแล้ว！”
“ถ้าหากเฉินไต้ซือแพ้ ฉันก็จะแอนตี้เฉินไต้ซือไปตลอดชีวิต！” ชายหนุ่มผมทองตะโกนพูด
จากนั้น เขารู้สึกได้ถึงแรงสังหารที่ส่งมาจากรอบๆ
“ทำไม พวกนายจ้องฉันแบบนี้ทำไม? พวกนาย คิดอยากจะทำอะไร…….ห๊า！”
เสียงกรีดร้องที่น่าอนาถของเขาทำให้คนฟังรู้สึกขนลุกซู่ เขานั้นถูกคนที่อยู่รอบๆจัดการอย่างหนัก
ป้าที่น้ำหนักกว่าร้อยโลถลกแขนเสื้อแล้วด่า “ไอ้หนูกล้าแอนตี้เฉินไต้ซือไปตลอดชีวิตเหรอ แม่จะทับให้ตายไปเลย！”
เฉินโม่ที่อยู่แดนไกลในประเทศต้าเหอ ครั้งนี้ในความไม่ได้ตั้งใจ ทำให้เขามีแฟนคลับที่นับไม่ถ้วนในหัวเซี่ย
ไม่ว่าจะแพ้หรือชนะ เฉินโม่กล้าที่จะมาเหยียบแผ่นดินของประเทศต้าเหอ และนัดต่อสู้กับยอดฝีมืออันดับหนึ่งอย่างยากิวยิโตะ เขาก็ได้กลายเป็นวีรบุรุษของประชาชนนับพันล้านของหัวเซี่ยแล้ว！
สถานการณ์ของประเทศต้าเหอ ก็คล้ายกับของหัวเซี่ย ประชาชนที่ไม่สามารถเดินทางมาที่เขาฟู่ถุก็รวมตัวกัน ดูการถ่ายทอดสดของเขาฟู่ถุ
“ยากิวยิโตะจะมาเมื่อไหร่นะ?”
“เฉินไต้ซือเป็นคนยังไงกันแน่? ถึงกล้ามาขอสู้กับยากิวยิโตะ? เบื่อที่จะมีชีวิตแล้วเหรอ?”
“ครั้งนี้ยากิวยิโตะต้องทำให้เฉินไต้ซือพ่ายแพ้อย่างยับเยิน เพื่อให้คนของหัวเซี่ยรู้ถึงความเก่งของประเทศต้าเหอของเรา！”
“ใช่ แม้ว่าพวกเขาจะชนะการต่อสู้ในครั้งนั้น แต่ก็ไม่ใช่ด้วยตัวพวกเขาเอง แม้ว่าเราจะเป็นประเทศที่พ่ายแพ้ แต่ก็ไม่ใช่หัวเซี่ยอย่างพวกเขาจะสามารถมาแซงหน้าได้”
“รีบดูเร็ว ยากิวยิโตะปรากฏตัวแล้ว！” คนนั้นชี้ไปที่หน้าจอมือถือแล้วตะโกนพูด
บนท้องฟ้าของเขาฟู่ถุ ร่างในชุดกิโมโนสีขาว ลอยลงมาจากท้องฟ้า ราวกับเทพบนสวรรค์！
ร่างของยากิวยิโตะร่อนลงบนยอดเขาฟู่ถุอย่างสง่างาม
มองไปยังด้านล่างที่เต็มไปด้วยผู้คน ยากิวยิโตะโค้งคำนับ “ทุกท่าน ยากิวยิโตะขอคำนับ！”
“ว้าว ยากิวยิโตะ！”
“ยากิวยิโตะช่างมีสง่าราศีเหลือเกิน！”
“ยากิวยิโตะเหมือนพ่อฉันมากเลย ดูแล้วช่างมีเมตตานัก！”
“ยากิวยิโตะสู้ๆนะ ยากิวยิโตะต้องชนะ！”
“ยากิวยิโตะต้องชนะ！”
กลุ่มที่อยู่ด้านล่าง ร้อยละแปดสิบต่างก็ชูสองมือขึ้นแล้วตะโกนเสียงดัง เสียงดังสั่นสะเทือนไปโดยรอบ！
ชาวหัวเซี่ยที่อยู่ในกลุ่มคน ล้วนมีสีหน้าที่กระอักกระอ่วน ยากิวยิโตะซึ่งเป็นเจ้าบ้านได้เปรียบในสนามอย่างมาก ชาวหัวเซี่ยที่อยู่ที่นี่ เกรงว่าคงไม่แม้แต่จะกล้าตะโกนให้กำลังใจเฉินไต้ซือ
เฉินโม่ที่มาพร้อมกับเล่หรูหั่ว เห็นภาพฝูงชนที่อยู่โดยรอบเขาฟู่ถุ แม้แต่เฉินโม่เองก็ยังตกใจเล็กน้อย
เขาคิดไม่ถึงว่าข่าวที่เขาจะต่อสู้กับยากิวยิโตะจะถูกแพร่งพรายออกไป และก็คาดไม่ถึงว่าจะทำให้ผู้คนฮือฮากันได้มากขนาดนี้
“ก็หยุดอยู่ตรงนี้แหละ เดียวเธอก็พยายามแทรกเข้าไปในกลุ่มคน ระวังความปลอดภัยด้วย！” เฉินโม่สั่งการ
เล่หรูหั่วพยักหน้า “นายก็ระวังตัวด้วย หากสู้ไม่ไหวก็ยอมแพ้ อย่าฝืนเด็ดขาด！”
“วางใจเถอะ บนโลกใบนี้ ไม่มีใครสามารถทำร้ายฉันได้！” เฉินโม่ยิ้มๆ เอามือไขว้ไว้ด้านหลัง แล้วก็บินจากกลุ่มคนขึ้นไปบนยอดเขา
“นั่นใครอะ?”
“ชายหนุ่มคนนั้นเป็นใคร? หรือว่าจะเป็นเฉินไต้ซือ！”
“เป็นไปไม่ได้มั้ง เฉินไต้ซือทำไมถึงยังหนุ่มขนาดนี้？”
“ถ้าหากไม่ใช่เฉินไต้ซือ เวลานี้คงไม่บินขึ้นไปบนยอดเขาฟู่ถุหรอก！”
“เขาก็คือเฉินไต้ซือ ที่แท้เฉินไต้ซือก็คือไอ้เด็กวานซึนคนหนึ่งนี่เอง ครั้งนี้ยากิวยิโตะชนะแน่ๆ！ ฮ่าๆ………”