แดนนิรมิตเทพ - บทที่1416
เฉินโม่สีหน้าราบเรียบ พูดออกมาอย่างเบาๆ “ไอ้พวกมด！”
มันเป็นครั้งแรกที่เฉินโม่ต้องลงมือกับผู้ฝึกฝีมือระดับล่างพวกนี้ มันเหมือนกับเสือร้ายที่พุ่งเข้าไปในฝูงแกะ นักบู๊ส่วนใหญ่ไม่สามารถรับมือเฉินโม่ได้แม้แต่หนึ่งกระบวนท่า
เวลาสั้นๆไม่กี่นาที นักบู๊หลายสิบชีวิตก็ถูกเฉินโม่ฆ่าอย่างง่ายดาย นักบู๊ที่เหลือจึงได้สติ แม้ว่าอยากจะได้สมบัติล้ำค่า แต่ตอนนี้ชีวิตสำคัญกว่า
ทุกคนหยุดการโจมตี มองศพที่นอนอยู่บนพื้น ด้วยสีหน้าที่ซีดเผือด
ในทางกลับกัน เฉินโม่ยังคงสุขุมและเยือกเย็น ยืนอยู่บนหิมะที่เปื้อนเลือด ด้วยร่างกายที่สะอาดหมดจด ราวกับว่าฆาตกรไม่ใช่เขาเลย และเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“พวกเขาประเมินความสามารถของเขาต่ำเกินไป เกรงว่าพลังของเขาน่าจะถึงแดนเทพนานแล้ว！”
“เป็นไปไม่ได้ เห็นได้ชัดว่าเขานั้นเป็นคนของโลกฝึกบู๊ แดนเทพของโลกฝึกบู๊มีเพียงคนเดียวเท่านั้น นั่นก็คือเฉินไต้ซือ เขาที่อายุยังน้อย คงจะไม่ใช่เฉินไต้ซือนะ?”
“นายกำลังสงสัยการจัดอันดับของหอเทียนจีเหรอ? แดนเทพของโลกฝึกบู๊มีเพียงคนเดียว นั่นก็คือเฉินไต้ซือ ไม่มีทางที่จะแดนเทพคนที่สองเป็นอันขาด！”
คุณชายฉางที่ยืนอยู่ด้านหลังของกลุ่มคน มองเฉินโม่อย่างตกตะลึง เขาคิดไม่ถึงว่าพลังของเฉินโม่จะแข็งแกร่งขนาดนี้ ภายใต้การโจมตีของคนที่มากขนาดนี้ ไม่เพียงแต่ไม่ได้รับบาดเจ็บ ยังฆ่านักบู๊ไปสิบกว่าคน ในนั้นยังมีปรมาจารย์รวมอยู่ด้วย
ความสามารถแบบนี้ถ้าไม่ใช่แดนเทพ เกรงว่าคงไม่มีใครสามารถทำได้อีก
อันที่จริง ต่อให้จะเป็นนักบู๊ของแดนเทพ คุณชายฉางก็ยังไม่แน่ใจเลยว่าจะทำได้อย่างแน่นอน เพราะว่าในตระกูลเขา ก็มีผู้แข็งแกร่งแดนเทพเช่นกัน แต่กลับไม่มีความสามารถที่แข็งแกร่งอย่างเช่นเฉินโม่
“คุณชาย ทำไงดี? ยังจะโจมตีต่อมั้ย?” ลูกน้องคนหนึ่งกระซิบถาม
คุณชายฉางจ้องมองเฉินโม่ ไม่พูดไม่จา
เฉินโม่กวาดสายตามองทุกคนแล้วกล่าว “ตอนนี้ยังมีใครอยากจะแย่งของที่อยู่ในมือฉันอีกมั้ย?”
ไม่มีใครกล้าพูดเลยแม้แต่คนเดียว มีเพียงเสียงของสายลม
“ถ้าหากไม่มี ฉันจะไปแล้ว” ขณะที่เฉินโม่พูด ก็ได้ก้าวเท้าไปข้างหน้า
นักบู๊เหล่านั้นรีบถอยหลังไปหนึ่งก้าว รักษาระยะห่างกับเฉินโม่ด้วยระยะความปลอดภัยทางใจของพวกเขา
เฉินโม่กวาดสายตามองทุกคน น้ำเสียงเต็มไปด้วยความดูถูก “ไอ้พวกมด！”
นักบู๊เหล่านั้นอับอายจนหน้าแดง แต่กลับไม่มีใครกล้าตอบโต้เลย
คุณชายฉางที่สีหน้าขุ่นมัว หงุดหงิดเป็นอย่างมาก “ไม่ได้ จะปล่อยมันไปง่ายๆแบบนี้ไม่ได้ ไม่อย่างนั้นตระกูลฉางของฉันจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน?”
คุณชายฉางพูดอย่างเสียงดังอีกครั้ง “ทุกคนฟังผม ตระกูลฉางของผมมีค่ายกลตัวหนึ่ง สามารถรวมทุกคนไว้เข้าด้วยกัน ต่อให้นักบู๊แดนเทพก็ไม่สามารถที่จะฆ่าเราได้ ต่อกรกับไอ้หนุ่มคนนี้ โดยที่ไม่ให้มันมีชีวิตอีกต่อไป！”
“ทุกคนจะยินดีฟังคำสั่งของผมหรือไม่?” คุณชายฉางตะโกนพูด
“ฉันยินดีที่จะติดตามคุณชายฉาง！” นักบู๊ที่อยากจะประจบประแจงตระกูลฉางมาโดยตลอด ก็รีบตะโกนพูดทันที ร่วมมือกับคุณชายฉาง
คนที่เหลือมีความลังเลในใจ ความสามารถของเฉินโม่ เมื่อกี้พวกเขาได้ประจักษ์กับตาแล้ว ค่ายกลแบบไหนถึงจะสามารถสู้กับคนที่แข็งแกร่งแบบนี้ได้?
อีกอย่างตระกูลฉางมีค่ายกลแบบนั้นจริงเหรอ? ถ้าหากมีจริงเมื่อกี้ทำไมไม่ใช้มัน?
เห็นทุกคนยังคงลังเล คุณชายฉางตะโกนพูดอีกครั้ง ความสามารถไอ้หนุ่มคนนี้แข็งแกร่งขนาดนี้ คาดว่าแม้ว่าเขาต้องได้สมบัติล้ำค่าไปจากที่นี่อย่างแน่นอน อาศัยที่เขายังไม่คุ้นชินในการควบคุมสมบัติล้ำค่านี้ เรารีบบีบบังคับให้มันมอบมันออกมา ไม่อย่างนั้นต่อไปก็จะไม่มีโอกาสแล้ว
เป็นจริงเช่นนั้น เมื่อได้ยินคำว่าของล้ำค่า เหล่านักบู๊ที่กำลังลังเลก็เกิดความโลภขึ้นมา ความโลภได้มาครอบงำอีกครั้ง
“เรายินดีที่ฟังคำสั่งของคุณชายฉาง！”
ความดูถูกบนใบหน้าของเฉินโม่ชัดเจนยิ่งขึ้น คำพูดแบบนี้ก็มีคนเชื่อด้วย เห็นได้ชัดว่าจิตใจของนักบู๊เหล่านี้แย่มาก