แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี - บทที่ 1017 แค่เปลี่ยนเพศเท่านั้น บทที่ 1018 ไม่ได้ใจเย็นขนาดนั้น
- Home
- แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี
- บทที่ 1017 แค่เปลี่ยนเพศเท่านั้น บทที่ 1018 ไม่ได้ใจเย็นขนาดนั้น
บทที่ 1017 แค่เปลี่ยนเพศเท่านั้น
“ธะ…เธอ”
ถ้าบอกว่าตอนนั้นอยู่ในห้องประชุม คำพูดของเยี่ยไป๋ก็อาจมีคนอื่นรู้ด้วย แต่ประโยคหลังจากนั้น มีแค่เขากับเยี่ยไป๋สองคนเท่านั้นที่รู้
ดังนั้น หญิงสาวตรงหน้านี้ก็คือเยี่ยไป๋จริงๆ…
หานเซี่ยนอวี่เริ่มนึกย้อนถึงเรื่องต่างๆ ตั้งแต่ที่ได้รู้จักเยี่ยไป๋อย่างอดไม่ได้
ถึงแม้หน้าตาของเยี่ยไป๋ดูดีถึงขั้นเป็นได้ทั้งชายและหญิง แต่ท่าทางการพูดและการใช้ถ้อยคำไม่เหมือนผู้หญิงแม้แต่น้อย ทำให้ไม่สงสัยเด็ดขาดว่าเขาเป็นผู้หญิง
ตรงกันข้าม มีผู้หญิงไม่น้อยชอบเขา ครั้งหนึ่งเขาถึงขั้นได้ยินกงซวี่หลุดปากพูดว่าเสิ่นม่านจูเคยตามจีบเยี่ยไป๋…
คนแบบนี้ ทำไมถึงกลายเป็นผู้หญิงได้?
แต่พอคิดดูดีๆ ความจริงก็มีเบาะแสให้เห็นอยู่…
ตัวอย่างเช่นตอนที่เธอกับคุณซือนั่นอยู่ด้วยกัน
ตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นคุณซือคนนั้น เขาประกาศความเป็นเจ้าของด้วยการจูบเยี่ยไป๋ ต่อมาก็เกือบเผยพิรุธออกมาหลายครั้ง…
แต่ตอนนั้นเขาไม่เคยคิดไปในทางที่ว่า ‘เยี่ยไป๋คือผู้หญิง’ มาก่อน แต่เชื่อว่าเยี่ยไป๋ชอบเพศเดียวกัน
ตอนนี้ใสคิดดู เหมือนทั้งหมดจะกระจ่างแจ้งแล้ว…
แต่ไม่ว่าอย่างไร ความจริงที่ว่าพวกพ้องที่ดีกลายเป็นผู้หญิงก็ยังโจมตีจิตใจเขาอย่างใหญ่หลวง
เมื่อเผชิญหน้ากับหญิงสาวที่สวมเสื้อผ้าหรูหราไปทั้งตัว สะสวยมีเสน่ห์ หานเซี่ยนอวี่พลันทำอะไรไม่ค่อยถูก เรียก ‘เธอ’ อยู่นานก็ไม่รู้ว่าควรเอ่ยปากยังไง…
เยี่ยหวันหวั่นเห็นดังนั้นก็ปลอบเขา “อะไรละนั่น ใจเย็นๆๆ ฉันยังเป็นฉันน่า แค่เปลี่ยนเพศเท่านั้นเองไหม! ความจริงก็ไม่มีอะไรหรอก!”
หานเซี่ยนอวี่พูดไม่ออก
นี่ยัง…ไม่มีอะไรเหรอ?
หานเซี่ยนอวี่หัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออก แต่วิธีการพูดอย่างสนิทสนทของหญิงสาว กลับทำให้เขาใจเย็นลงไม่น้อยจริงๆ
“เธอ…ทำไมต้องปลอมตัวเป็นผู้ชายด้วย” หานเซี่ยนอวี่ถาม
เยี่ยหวันหวั่นถอนหายใจเอ่ย “เฮ้อ ฉันชวนนายมาคุยดีๆ ก็เพราะอยากอธิบายให้ฟังนี่แหละ ยังไงก็คบหากันมานานขนาดนี้แล้ว ในฐานะเพื่อน ฉันกลับปิดบังนาย จุดนี้ฉันผิดไปจริงๆ”
หานเซี่ยนอวี่ได้ยินดังนั้นจึงบอกว่า “ความจริงก็ไม่เป็นไรหรอก…ทุกคนมีหนทางชีวิตของตัวเอง พูดไม่ได้หรอกว่าหลอกลวง เธอเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง ก็ไม่ได้ส่งผลอะไรต่อความสัมพันธ์ระหว่างพวกเรา”
เยี่ยหวันหวั่นได้ฟังก็ซาบซึ้งใจเป็นที่สุด!
เทพบุตรซือเยี่ยหานเป็นคนมีเหตุผลจริงๆ ด้วย นี่ถ้าเปลี่ยนเป็นกงซวี่ สามวันสามคืนเธอก็อย่าคิดจะอยู่สุขเลย…
เยี่ยหวันหวั่นพูดต่อว่า “สรุปสั้นๆ คือ ตอนนั้นที่ฉันเลือกปลอมตัวเป็นผู้ชาย ด้านหนึ่งคือเพื่อให้เคลื่อนไหวได้สะดวก นายก็รู้ ในวงการนี้ผู้หญิงโดนเอาเปรียบง่ายเกินไป ทำอะไรก็ลำบาก”
หานเซี่ยนอวี่มองรูปลักษณ์ผู้หญิงของเยี่ยหวันหวั่นอย่างค่อนข้างใจลอย แต่ก็แสดงออกว่าเข้าใจเรื่องนี้
ผู้หญิงทำอะไรไม่สะดวกจริงๆ โดยเฉพาะผู้หญิงสวย
“อีกเหตุผลคือ…” เยี่ยหวันหวั่นเงียบไปชั่วครู่ จากนั้นจึงเอ่ย “ฉันไม่ปิดนายแล้วกัน เพราะคุณคนนั้นของฉันขี้หึงมาก ตอนนั้นเขาค้านหัวชนฝาที่ฉันจะทำอาชีพนี้ ฉันรีดเค้นสมองเลยคิดแผนการนี้ออกมาได้…”
หานเซี่ยนอวี่หมดคำจะพูด
เขารู้สึกว่าคิดแผนอย่างนี้ได้ ระบบความคิดต้องพิเศษน่าดู…
หานเซี่ยนอวี่คิดเล็กน้อย ก่อนถามว่า “ในบริษัทมีคนอื่นที่รู้ว่าเธอเป็น…ผู้หญิงไหม?”
เยี่ยหวันหวั่นพยักหน้า “มีเฟลิกซ์ที่รู้”
“เฟลิกซ์?” หานเซี่ยนอวี่ได้ยินอย่างนั้นก็ตกใจ
เขายังนึกว่าเป็นลั่วเฉินซะอีก ยังไงคนที่เยี่ยไป๋รู้จักมานานที่สุดก็คือลั่วเฉิน เฟลิกซ์เป็นคนที่เธอขุดมาจากกวงเย่าเอ็นเตอร์เทนเมนต์ในภายหลัง
เยี่ยหวันหวั่นบอก “ถูกต้อง เพราะว่า…เฟลิกศ์เป็นพี่ชายฉัน พี่ชายแท้ๆ ของฉัน”
———————————————————————————————
บทที่ 1018 ไม่ได้ใจเย็นขนาดนั้น
หานเซี่ยนอวี่ได้ยินยิ่งตกใจ “เฟลิกซ์เป็นพี่ชายแท้ๆ เธอ งั้นเธอก็คือ…”
เยี่ยหวันหวั่นเผยรอยยิ้มบาง “ฉันแนะนำตัวเองอีกครั้งก็แล้วกัน ฉันแซ่เยี่ย ชื่อเยี่ยหวันหวั่น เป็นน้องสาวของเยี่ยมู่ฝาน”
หานเซี่ยนอวี่เผยสีหน้าตกใจ แต่ว่าผลลัพธ์นี้ก็สมเหตุสมผลเหมือนกัน
ไม่แปลกที่เธอกับเยี่ยมู่ฝานเปิดบริษัทด้วยกันได้ ไม่นึกว่าเธอถึงขั้นเป็นลูกสาวของตระกูลเยี่ย…
ข่าวลือที่เกี่ยวข้องกับคุณหนูตระกูลเยี่ยคนนั้น เขาเคยได้ยินอยู่บ้างในวงการ ไม่เพียงบอกว่าเธอชอบก่อเรื่องเหลวไหล ไม่มีทักษะความรู้ กระทั่งว่ามีคนบอกว่าขี้เหร่เกินบรรยาย บอกว่าคู่หมั้นของเธอสุดจะทนจึงถอนหมั้นกับเธอ…
ตอนนี้ดูท่า…ข่าวลือเชื่อถือไม่ได้จริงๆ…
เยี่ยหวันหวั่นยกน้ำมะนาวด้านข้างมาดื่มหมดรวดเดียว ผ่อนคลายแล้วแต่จิตใจก็ยังไม่สงบลง “เฮ้อ ยังดีที่วันนี้คนที่มาเจอเป็นนาย ถ้าเป็นกงซวี่ ฉันต้องตายหยังเขียดจริงๆ แน่!”
หานเซี่ยนอวี่ฟังออกว่ามีบางอย่างในคำพูดของเยี่ยหวันหวั่น จึงอดถามไม่ได้ “กงซวี่ทำไมเหรอ?”
เยี่ยหวันหวั่นเลิกคิ้ว “นายไม่สงสัยเหรอว่าตอนแรกฉันใช้วิธีอะไรทำให้กงซวี่เชื่อฟัง?”
หานเซี่ยนอวี่เอ่ย “ก็สงสัยจริงๆ”
แต่เขาไม่เคยถามมากมาย
แน่นอน คนที่สงสัยเรื่องนี้ในวงการไม่ได้มีแค่เขาคนเดียว
ตอนนั้นกงซวี่ยังเป็นนักแสดงในสังกัดของโจวเหวินปิน กระทั่งลั่วเฉินที่ถูกกดดันต่างๆ นานาภายใต้การยุยงของโจวเหวินปิน ต่อมากลับเปลี่ยนไปอยู่ข้างเยี่ยไป๋กะทันหัน…
เยี่ยหวันหวั่นเท้าคาง ไอเบาๆ ก่อนบอก “นั่นน่ะเหรอ ความจริงเสี่ยวมี่เจี้ยนที่กงซวี่ตามหาไปทั่วมาตลอดก็คือ…”
หานเซี่ยนอวี่พลันตอบสนองกลับมา เอ่ยอย่างเข้าใจกระจ่างแจ้ง “หรือว่านั่น…คือเธอ!?”
เยี่ยหวันหวั่นแบมือ “ถูกต้อง…ฉันเอง…”
หานเซี่ยนอวี่พูดไม่ออก
จู่ๆ เขาก็ไม่รู้ว่าควรพูดอะไร…
เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยว่า “บังเอิญเจอกงซวี่เป็นเรื่องเหนือความคาดหมายจริงๆ ต่อมาฉันนึกไม่ถึงว่ากงซวี่จะตามหาฉันไปทั่ว…ตอนนั้นน่ะ ฉันกำลังงัดข้อกับโจวเหวินปินพอดี เขาเล่นซึ่งหน้ากับฉันไม่ได้ เลยใช้กงซวี่มากดฉันจะแย่งบทของลั่วเฉิน ในเมื่อเขาเป็นคนของโจวเหวินปิน แถมเจ้ากงซวี่นั่นยังไร้เหตุผลชอบใช้อำนาจรังแกคนอื่น งั้นก็โทษฉันที่ใช้วิธีการพิเศษไม่ได้จริงไหม
เพราะอย่างนั้นฉันเลยหยิบภาพตัวเองไปหากงซวี่เสียเลย บอกว่าขอแค่เขาเป็นเด็กดีเชื่อฟัง ก็จะบอกว่าเสี่ยวมี่เจี้ยนอยู่ที่ไหน…”
“นี่…” หานเซี่ยนอวี่ได้ฟังก็หัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออก นึกไม่ถึงสักนิดเดียวว่าความจริงของเรื่องราวจะเป็นแบบนี้
“ต่อมาเหรอ คบหากันไปมา ฉันพบว่าความจริงกงซวี่ก็นิสัยไม่เลว แค่ไม่มีคนสั่งสอนเลยออกนอกลู่นอกทาง…” เยี่ยหวันหวั่นอธิบาย
“ถ้างั้น เธอตั้งใจว่าจะปลอมตัวเป็นผู้ชายไปตลอดเหรอ” หานเซี่ยนอวี่เอ่ยถาม
“ปลอมตัวเป็นผู้ชายก็ไม่หนักหนาอะไร ค่อนข้างสะดวกด้วยซ้ำ แต่กงซวี่ยังมีลั่วเฉินอยู่ข้างๆ ยังไงทุกคนก็สนิทกันขนาดนี้แล้ว ปกปิดตลอดไปก็ไม่ค่อยดีเท่าไร ต่อไปรอให้มีเวลาเหมาะๆ ค่อยบอกพวกเขาเถอะ ตอนนี้เป็นช่วงเวลาสำคัญ จะให้พวกเขาเสียสมาธิไม่ได้”
ยังต้องรอให้สติปัญญาของกงซวี่เป็นผู้ใหญ่กว่านี้หน่อย เลี่ยงไม่ให้คนขี้หึงของเธอจับเขากดน้ำตาย…
เยี่ยหวันหวั่นทำหน้าหวาดผวา “เซี่ยนอวี่ ยังดีที่นายใจเย็นว่าเด็กสองคนนั้นมาก วันนี้ฉันถึงกล้าพูดความจริงตามตรง ไม่อย่างนั้นฉันได้ตายจริงแน่!”
หานเซี่ยนอวี่ได้ยินแบบนั้น มองใบหน้าเล็กสดใสเหมือนลูกท้อกับดวงตากระจ่างใสดุจดวงดาวของเธอ ก่อนเผยสีหน้าจนปัญญา “ความจริงฉันไม่ได้…ใจเย็นเหมือนที่เธอคิด…”
เยี่ยหวันหวั่นรีบประนมมือ “ขอโทษทีๆ! ทำให้นายตกใจแล้ว!”
……………………………………..