แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี - บทที่ 1261 เจอทั้งศึกภายนอกภายใน บทที่ 1262 เบาะแสทุกอย่างชี้ไปในทิศทางเดียว

บทที่ 1261 เจอทั้งศึกภายนอกภายใน

ในห้องรับแขก เยี่ยหวันหวั่นเทน้ำให้สวี่อี้หนึ่งแก้ว จากนั้นพูดเปิดประเด็นทันที “ตอนนี้ตระกูลซือเป็นยังไงบ้าง?”

เมื่อได้ยินคำถาม สวี่อี้วางแก้วน้ำในมือลงแล้วมองเยี่ยหวันหวั่น ถอนหายใจบอกว่า “คุณหนูหวันหวั่น บอกตามตรงนะครับ…ตั้งแต่ที่คุณชายเก้าหายตัวไป ผมก็รู้แล้วว่าจะต้องเกิดเรื่องใหญ่กับตระกูลซือแน่ หลายคนยังไม่ยอมรับในตัวคุณชายเก้า ตอนคุณชายเก้าอยู่ยังไม่กล้าต่อต้าน คลื่นลมจึงสงบดี แต่พอคุณชายเก้าหายตัวไป…ก็เหมือนกับภูเขาไฟปะทุ ไม่มีทางรับมือได้เลย”

เยี่ยหวันหวั่นรู้ชัดดีแก่ใจว่าสวี่อี้พูดถึงอะไร

เบื้องบนของตระกูลซือหลายคนกลัวซือเยี่ยหานมาก หากซือเยี่ยหานอยู่ต้องกำราบพวกเขาได้แน่

แต่ครั้งนี้ซือเยี่ยหานหายตัวไปโดยไม่บอกไม่กล่าว จนถึงตอนนี้ยังไม่รู้ว่าเป็นหรือตาย อย่างกับหายไปจากโลกใบนี้แล้ว ก่อนหน้านี้ตระกูลซือใช้กำลังคนและกำลังทรัพย์จำนวนมากตามหาซือเยี่ยหาน ทว่าไม่ได้อะไรเลย

ตอนนี้ คนเบื้องบนในตระกูลซือหลายคนต่างคิดว่าเกิดเรื่องกับซือเยี่ยหาน ไม่อย่างนั้นไม่มีทางที่จะไร้ข่าวคราวนานขนาดนี้…

“ก่อนหน้านี้ไม่นาน ครอบครัวซือหมิงหลี่กลับมา…คนระดับสูงในตระกูลหลายคนสนับสนุนให้ซือหมิงหลี่ขึ้นเป็นหัวหน้าตระกูล…มีแค่ไม่กี่คนเท่านั้นที่ไม่เห็นด้วย พวกเขามีจุดจบที่ไม่ค่อยดีนักครับ” สวี่อี้ขมวดคิ้วอย่างเคร่งเครียด

กับเรื่องนี้ เยี่ยหวันหวั่นไม่แปลกใจเลย ก่อนหน้านี้ซือหมิงหลี่หนีออกจากประเทศจีนไปเพราะกลัวซือเยี่ยหาน แต่ตอนนี้ซือเยี่ยหานหายตัวไปไม่รู้เป็นหรือตาย ซือหมิงหลี่ไม่มีอะไรให้กลัวอีก จึงฉวยโอกาสดีๆ แบบนี้กลับมาอีกครั้งเพื่อโค่นตระกูลซือ…

“คุณย่าเป็นยังไงบ้าง?” เยี่ยหวันหวั่นถามอีก

ถึงแม้ตระกูลซือจะไม่มีซือเยี่ยหานอยู่ แต่คุณย่ามีอำนาจไม่น้อย น่าจะยังพอคุมคนระดับสูงพวกนั้นได้ชั่วคราว

“เฮ้อ…” เมื่อพูดถึงคุณย่า สวี่อี้ก็ถอนหายใจ “สถานการณ์ไม่ค่อยดีเลยครับ ตอนนี้ยังไม่ฟื้นเลย”

เยี่ยหวันหวั่นได้ฟังแล้ว สีหน้ายิ่งตึงเครียดกว่าเดิม

จากที่สวี่อี้บอก ตระกูลซือในตอนนี้เจอทั้งศึกภายนอกและภายใน แต่ที่ร้ายแรงอย่างที่สุด กลับเป็นเรื่องการเปลี่ยนขั้วอำนาจภายในของตระกูลซือ

คนระดับสูงที่เคยยืนอยู่ข้างเดียวกับซือเยี่ยหานถูกกำจัดแทบทั้งหมดแล้ว

หลังจากซือหมิงหลี่กลับมา เขาก็ได้รับแรงสนับสนุนจากพวกคนระดับสูงส่วนใหญ่ แถมยังยื่นเงื่อนไขล่อใจให้พวกเขาด้วย

ส่วนพวกฝ่ายค้านที่จงรักภักดีกับซือเยี่ยหาน และฝ่ายค้านที่มีท่าทีกระด้างกระเดื่อง ต่อต้านซือหมิงหลี่อย่างที่สุด ต่างก็หายตัวไปในชั่วข้ามคืน ไม่รู้เป็นหรือตาย

แต่สวี่อี้กลับรู้ชัดดีว่า พวกฝ่ายค้านที่จงรักภักดีกับซือเยี่ยหาน รวมถึงคนระดับสูงบางคนที่คิดจะชิงตำแหน่งหัวหน้าตระกูล ต่างก็โดนซือหมิงหลี่จัดการอย่างลับๆ กันหมดแล้ว…

“คุณหนูหวันหวั่น ตอนนี้ตระกูลซืออันตรายเกินไป…ผมคิดว่าจะหาโอกาสพาคุณนายใหญ่ออกจากตระกูลซือ…” สวี่อี้ถอนหายใจก่อนบอก

เยี่ยหวันหวั่นขมวดคิ้ว พูดว่า “ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นฉันจะกลับกับนายไปด้วย แล้วรับคุณย่ามาอยู่กับฉันที่นี่”

เมื่อใดที่ซือหมิงหลี่กุมอำนาจในตระกูลซือสำเร็จ คุณย่าต้องตกอยู่ในอันตรายแน่…

หลังได้ยิน สวี่อี้รีบส่ายหน้า “คุณหนูหวันหวั่น ไม่ได้นะครับ…ไม่ได้เด็ดขาด! ซือหมิงหลี่เกลียดคุณหนูเข้ากระดูกดำ ตอนนี้ซือหมิงหลี่กุมอำนาจไว้ในมือ เสี่ยงเกินไป พอถึงตอนนั้นอย่าว่าแต่พาคุณนายใหญ่ออกมาเลย แม้แต่ตัวคุณหนูเอง…ก็อาจจะหนีออกมาไม่ได้!”

เยี่ยหวันหวั่นไม่ได้คัดค้านความเห็นของสวี่อี้ ความแค้นระหว่างเธอกับซือหมิงหลี่ เธอย่อมรู้ดีกว่าใคร

สำหรับซือหมิงหลี่ เขาคงโกรธเกลียดเคียดแค้นเธอมากแล้ว

————————————————————————————-

บทที่ 1262 เบาะแสทุกอย่างชี้ไปในทิศทางเดียว

อย่าว่าแต่ตอนนี้ที่ซือเยี่ยหานหายตัวไป เป็นตายไม่อาจคาดเดา ขนาดตอนที่ซือเยี่ยหานยังอยู่ ซือหมิงหลี่ยังคิดจะกำจัดเธอไม่รู้กี่ครั้งแล้ว…

“นายเป็นคนสนิทของคุณเก้า ถ้ากลับไปต้องมีอันตรายด้วยแน่ๆ” เยี่ยหวันหวั่นมองสวี่อี้ เปิดปากเอ่ย

แต่สวี่อี้กลับยิ้มอย่างจนใจ แล้วบอกว่า “คุณหนูหวันหวั่นไม่ต้องเป็นห่วงผมหรอกครับ…พ่อผมทนแบกรับความอัปยศไว้ ตอนซือหมิงหลี่เพิ่งกลับมา เขาก็เดาไว้แล้วว่าจะต้องเกิดเรื่องอย่างนี้ พ่อผมกับตระกูลสวี่จึงเป็นคนแรกที่หันไปสนับสนุนซือหมิงหลี่…

ผมเองก็ถูกสถานการณ์บังคับให้สาบานว่าจะภักดีกับซือหมิงหลี่ ตอนนี้ซือหมิงหลี่ถือว่าทำดีกับตระกูลสวี่ไม่เลว ไม่ได้ลำบากอะไร”

เมื่อได้ฟังคำอธิบายของเขา เยี่ยหวันหวั่นพยักหน้าเล็กน้อย ความจริงนี่ก็เป็นทางเลือกที่ฉลาดทางหนึ่งเหมือนกัน ในเมื่อซือหมิงหลี่กลับมา ก็แสดงว่าต้องมีการเตรียมพร้อมมาก่อนแล้ว

“ตอนนี้ ซือหมิงหลี่ร่วมมือกับตระกูลฉิน กุมอำนาจในตระกูลซือสำเร็จแล้ว…อำนาจในการตัดสินใจตอนนี้อยู่ในมือซือหมิงหลี่กับฉินรั่วซีทั้งหมด…มีเพียงคุณชายเก้าต้องกลับมา ถึงจะแก้ไขสถานการณ์ที่แทบจะเปลี่ยนแปลงได้ยากในตอนนี้ได้” สวี่อี้ถอนหายใจ

พูดนั้นง่าย แต่ซือเยี่ยหานหายตัวไปแล้วหลายวัน ถ้าหาเจอได้ก็คงหาเจอไปนานแล้ว แม้แต่สวี่อี้ก็ยังแอบสงสัยว่าเกิดเรื่องไม่คาดฝันอะไรขึ้นกับซือเยี่ยหาน จนตอนนี้จากโลกนี้ไปแล้วหรือเปล่า…

“ฉันเข้าใจแล้ว ระหว่างนี้ต้องลำบากนายแล้ว อยู่ตระกูลซืออย่าประมาทเด็ดขาด ถ้ามีโอกาสก็พาคุณย่าออกมาดีที่สุด…ทางคุณเก้า ฉันจะรับหน้าที่ตามหาเขาเอง” เยี่ยหวันหวั่นครุ่นคิดแล้วจึงบอก

ไม่ว่าจะเพื่อเรื่องชาติกำเนิดของเธอก็ดี สถานการณ์ในตระกูลซือตอนนี้ก็ดี หรือกระทั่งเพื่อตัวเธอเอง…เธอก็ต้องตามหาซือเยี่ยหานให้เจอ

“คุณหนูหวันหวั่น ตอนนี้ซือหมิงหลี่กำลังเก็บกวาดสถานการณ์ในตระกูลซือ ตอนนี้เขาน่าจะยังไม่มีเวลามาสนใจคุณหนู…” สวี่อี้มองเยี่ยหวันหวั่น “แต่ถ้าหากซือหมิงหลี่จัดการเรื่องในตระกูลซือเรียบร้อยแล้ว คาดว่าจะไม่ปล่อยคุณหนูไปแน่ คุณหนูไปจากที่นี่แล้วหาที่ซ่อนตัวดีกว่านะครับ”

“ไม่ต้องเป็นห่วงฉันหรอก ฉันจะระวังตัว” เยี่ยหวันหวั่นยิ้มบางๆ รับความหวังดีของสวี่อี้

หึ มีคนอยากได้ชีวิตเธอตั้งมากมาย มีเขาเพิ่มมาคนเดียวจะเป็นไรไป

“นี่ก็ดึกมากแล้ว ผมต้องกลับก่อน ไม่งั้นพวกซือหมิงหลี่กับฉินรั่วซีจะสงสัยเอา” สวี่อี้บอก

เยี่ยหวันหวั่นพยักหน้า ลุกขึ้นมาแล้วเดินไปส่งสวี่อี้ข้างนอกคฤหาสน์กุหลาบ

หลังจากสวี่อี้กลับไป เยี่ยหวันหวั่นก็จมอยู่ในห้วงความคิด

ดูจากสถานการณ์ตอนนี้ เธอต้องตามหาซือเยี่ยหานให้เจอ และตอนนี้เบาะแสทุกอย่างก็ชี้ไปในทิศทางเดียวกัน…รัฐอิสระ…

เยี่ยหวันหวั่นกอดความหวังเสี้ยวสุดท้ายโทรไปหาเซี่ยเจ๋อจือ

ปรากฏว่าปลายสายยังคงไม่มีคนรับ

หลังจากรู้เรื่องที่ซือเยี่ยหานหายตัวไป เธอก็เคยติดต่อเซี่ยเจ๋อจือกับหลินเชวีย แต่บังเอิญที่สองคนนี้ไม่อยู่ในประเทศพอดี ติดต่อไม่ได้เลย

ราวกับภายในชั่วข้ามคืน การติดต่อทุกช่องทางระหว่างเธอกับซือเยี่ยหานก็ถูกตัดขาดทั้งหมด…

หากต้องการตามหาซือเยี่ย ดูเหมือนจะเหลือแค่วิธีเดียวเท่านั้น…

……

ขณะเดียวกัน รัฐอิสระ ในเมืองที่เต็มไปด้วยความชั่วร้ายซึ่งแยกจากโลกภายนอกแห่งหนึ่ง

ชายหนุ่มสวมสูทสีขาวหรูหรา บนใบหน้าหล่อเหลาประดับรอยยิ้มจางๆ ราวสายลมฤดูใบไม้ผลิของเด็กชายข้างบ้าน ตอนนี้เขากำลังเท้าคางเอียงหัว นั่งอยู่บนที่นั่งสูงสุดของห้องโถงใหญ่

ด้านล่าง กลางห้องโถงใหญ่ที่มีแสงสลัว มีเสียงถกเถียงดังขึ้นเป็นระยะ