แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี - บทที่ 361 ท่าตอนโกรธยังหล่อขนาดนั้น บทที่ 362 คนพวกนี้ตามหาใคร

บทที่ 361 ท่าตอนโกรธยังหล่อขนาดนั้น / บทที่ 362 คนพวกนี้ตามหาใคร
Ink Stone_Romance
บทที่ 361 ท่าตอนโกรธยังหล่อขนาดนั้น

หลังเจ้าของร้านออกไปแล้ว เนี่ยอู๋หมิงมองไปทางชาวต่างชาติคนนั้นเหมือนมีไอเดีย “วันนี้แบกอิฐได้กี่ก้อน?”

กล้ามเนื้อแข็งแรงของชาวต่างชาติกระตุกเล็กน้อย สีหน้าเต็มไปด้วยความภูมิใจ “ไม่เยอะๆ อิฐห้าพันก้อน”

พอได้ยิน เนี่ยอู๋หมิงก็ดีใจขึ้นมาทันที “งั้นวันนี้ได้เงินมาไม่น้อยเลยสิ…”

“ก็พอได้อยู่ หัวหน้า” ชาวต่างชาติยิ้มหึๆ ตบกระเป๋าเสื้อตัวเอง

ตอนนี้เนี่ยอู๋หมิงรู้สึกมั่นใจขึ้นมา “เถ้าแก่ เอาเกี๊ยวมาอีกสิบชาม เนื้อตุ๋นน้ำแดงหนึ่งจาน ปลาตุ๋นน้ำแดงหนึ่งจาน แล้วเอากระดูกหมูตุ๋นน้ำแดงมาด้วย!”

เยี่ยหวันหวั่นพูดไม่ออก

เธอคิดว่าตัวเองกินข้าวเป็นถังแล้ว นายคนนี้…กินเกี๊ยวเป็นถัง?

ระหว่างที่รอ ก็มีอีกสองคนเดินเข้ามาในร้าน

“หัวหน้า พวกเรากลับมาแล้ว”

ชายหนุ่มที่เดินมาถึงแม้จะสวมชุดผู้ชาย แต่หน้าตาดีกว่าผู้หญิงอีก ถ้าไม่มองอย่างละเอียด ดูเหมือนหญิงสาวที่หน้าตาสวยงามมีเสน่ห์คนหนึ่งเลย

ผู้ชายอีกคนผมยาวสีดำขลับ ข้างหลังแบกเปลหามอยู่ ทั้งตัวเขาดูเหมือนธารน้ำแข็งหมื่นปี สายตาดูไม่มีความรู้สึกของมนุษย์อยู่เลยสักนิด

ยังไม่ทันรอให้เนี่ยอู๋หมิงเอ่ยปาก หนุ่มภูเขาน้ำแข็งหน้าสวยก็เอาเปลหามวางลงที่พื้นเหมือนไม่มีคนอยู่ข้างๆ แล้วลงไปนอนทั้งตัวอย่างเกียจคร้านบนเปล

“ลุกขึ้นมา”

เห็นสภาพนี้ เนี่ยอู๋หมิงขมวดคิ้ว ดูเหมือนปวดหัว

แต่กระนั้น หนุ่มภูเขาน้ำแข็งหน้าสวยกลับไม่ขยับ เหมือนว่านอนแล้วสบายมาก

“นายมันขี้เกียจขนาดไหนเนี่ย? ทำไมไม่ขี้เกียจตายไปเลย!” เนี่ยอู๋หมิงพูดด้วยน้ำเสียงเจ็บใจที่ไม่สามารถเปลี่ยนให้เขาดีขึ้นได้

“ลุกขึ้นมา!” เนี่ยอู๋หมิงพูดเสียงเย็นชา

เห็นเนี่ยอู๋หมิงเริ่มโมโห หนุ่มภูเขาน้ำแข็งหน้าสวยค่อยๆ ลุกขึ้นอย่างไม่เต็มใจ จากท่านอนเปลี่ยนมาเป็นท่านั่ง

“ฉันเรียกให้นายลุกขึ้นมา! ไม่ใช่ให้นั่งเป็นอัมพาตแบบนี้!” เนี่ยอู๋หมิงตะโกนอย่างหัวเสีย

พอได้ยิน หนุ่มภูเขาน้ำแข็งหน้าสวยเงียบไปนานมาก สุดท้ายก็เชื่อฟังคำพูดเนี่ยอู๋หมิง เก็บเปลขึ้นมา แล้วลุกขึ้นมาใหม่

“อั๊ยยะ หัวหน้าหล่อมาก แม้แต่ท่าโมโหยังหล่อขนาดนี้ ไม่เจอกันหลายวัน หัวหน้า ผมคิดถึงหัวหน้ามากเลย หัวหน้าคิดถึงผมบ้างหรือเปล่า” หนุ่มภูเขาน้ำแข็งหน้าสวยหยอกล้อชายหนุ่มข้างๆ โผเข้าไปในอ้อมกอดเนี่ยอู๋หมิง

“ออกไป” เนี่ยอู๋หมิงสีหน้าเต็มไปด้วยความหงุดหงิด

“หัวหน้านิสัยไม่ดี…” ชายหนุ่มนั่งตัวตรงอย่างว่าง่าย หนุ่มภูเขาน้ำแข็งผมยาวหันไปมองข้างๆ กะพริบตาแล้วพูด “สามี คุณไม่หึงใช่ไหม?”

ถึงอย่างนั้น หนุ่มภูเขาน้ำแข็งหน้าสวยก็หรี่ตามอง ไม่สนใจเขาอีก

เห็นหนุ่มภูเขาน้ำแข็งหน้าสวยไม่พูดอะไร ชายหนุ่มเย้ายวนทำหน้าเสียใจ “สามี คุณพูดอะไรหน่อยสิ เย็นชามาทั้งวัน ทำร้ายจิตใจเขานะ”

“สามี พูดสักคำสิ เขาอยากจะได้ยินเสียงของสามีที่ทำให้ฮอร์โมนพลุ่งพล่าน…”

เห็นภาพนี้แล้ว เยี่ยหวันหวั่นที่อยู่ในมุมไม่ไกล ตกใจจนเนื้อตุ๋นน้ำแดงในปากหล่นออกมา “…”

นี่มันคือ… ความสัมพันธ์ซับซ้อนอะไร?

ชายหนุ่มหน้าตาดีไปกระเซ้าเหย้าหยอกเนี่ยอู๋หมิง แล้วก็เรียกผู้ชายอีกคนว่าสามี?

“สามี คุณพูดสักคำ ได้ไหม…” ชายหนุ่มหน้าตาดียังไม่ตัดใจ

จากนั้น หนุ่มภูเขาน้ำแข็งหน้าสวยมองไปทางเขา ในที่สุดก็พูดตามที่เขาปรารถนา “ออกไป”

แววตาชายหนุ่มหน้าตาดีเต็มไปด้วยความไม่พอใจ บทที่แววตาคู่สวยโมโหจ้องไปยังหนุ่มภูเขาน้ำแข็งหน้าสวย “หย่า! ชีวิตแบบนี้อยู่ต่อไปไม่ไหวแล้ว!”

“อมิตพุทธ…”

ทันใดนั้น ในร้านก็มีหนุ่มอายุน้อยปรากฏตัวอีกคน

ชายคนนี้สวมชุดคลุมสีขาวราวหิมะ มือซ้ายถือธงมนต์ยาว แววตาดูสบายอารมณ์ ให้ความรู้สึกเหมือนเทพที่หลุดออกจากโลกมนุษย์

เยี่ยหวันหวั่นสีหน้ามึนงงไปหมด มองแล้วเวียนหัวตาลาย ทำไมถึงมีนักบวชอีกคนมา?

กลุ่มพวกนี้มันคือคนพวกไหนกันนะ?

…………………………………………………

บทที่ 362 คนพวกนี้ตามหาใคร

นักพรตวางธงมนต์ยาวลงเบาๆ มองไปทางชายหนุ่มหน้าตาดี “เกย์ดื้อ ตัวอาตมาจะดูดวงให้ ช่วงหลายวันนี้ เจ้าจะมีภัยพิบัตินองเลือด”

หนุ่มหน้าตาดีหัวเราะเสียงเย็นชา “ยังกล้าเรียกตัวเองว่าเป็นนักพรต พวกต้มตุ๋น!”

ได้ยินคำพูดดังนี้ ใบหน้าหล่อของนักพรตเปลี่ยนไปเล็กน้อย มุมปากมีรอยยิ้มแฝงความชั่วร้ายไว้ “นาย… อยากตายหรือ?”

“อ้อ… อยากลองไหม?” ชายหนุ่มหน้าตาดีท่าทีอ่อนลง แสงวาวในดวงตาเหมือนดั่งมีดที่มีความคม เหมือนเป็นคนละคนกับก่อนหน้านี้เลย

“ฮวาฮวา ปีนั้นเขาทำลายประเทศตัวคนเดียว ฉันคิดว่านายอย่าลองเลยดีกว่า” กรรมกรชาวต่างชาติพูดเตือนด้วยความหวังดี

“ห๋า? คือเขา…” หนุ่มหน้าตาดีที่ถูกเรียกว่าฮวาฮวาหัวเราะท้องแข็ง กำลังอยากจะพูดอะไรขึ้นมา เนี่ยอู๋หมิงกลับใช้นิ้วมือเคาะโต๊ะ

“เงียบกันให้หมด” เนี่ยอู๋หมิงพูดอย่างหงุดหงิด

สิ้นสุดเสียงของเนี่ยอู๋หมิง กรรมกรชาวต่างชาติ หนุ่มหน้าตาดี แล้วยังมีนักพรตหนุ่มน้อย ไม่ออกเสียงในทันใด แม้กระทั่งหนุ่มภูเขาน้ำแข็งหน้าสวยก็มองไปทางเนี่ยอู๋หมิงด้วยความอึ้ง

เนี่ยอู๋หมิงกวาดตามองทั้งสี่คน กระแอมคอ พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “กลุ่มของพวกเราคือ!”

“จูเฉิน ทไวไลท์!” ทั้งสี่คนพูดพร้อมกัน

“คำขวัญของพวกเราคือ!” เนี่ยอู๋หมิงพูดต่อ

“ไม่มีอร่อยเกินกว่าเกี๊ยว ไม่มีอะไรสนุกเกินกว่าพี่สะใภ้ หัวหน้ากินเกี๊ยว พวกเราเล่นพี่สะใภ้!”

“หัวหน้า เขาไม่อยากเล่นพี่สะใภ้แล้ว… เขาอยากเล่นหัวหน้า” หนุ่มหน้าตาดีเขยิบชิดเข้าไปทางด้านหน้าเนี่ยอู๋หมิง

อย่างไรก็ตาม ไม่รอให้เกย์เข้ามาใกล้ ก็โดนสายตาเยือกเย็นของเนี่ยอู๋หมิงขู่ให้ถอยไป

“พูดคำขวัญต่อ!” เนี่ยอู๋หมิงพูดขึ้นมาอีก

ตอนนี้ ทั้งสี่คนมองหน้ากัน ฝ่ามือตบกันเป็นจังหวะ พูดอย่างพร้อมเพรียงกัน “หัวหน้าจูเฉิน ใจกว้างรักอิสระ หล่อๆๆๆ แกร่งๆๆๆ!”

“ทุกคนจริงใจมาก หัวหน้าชื่นชม” เนี่ยอู๋หมิงพยักหน้าด้วยความพอใจมาก

นอกร้านอาหาร เจ้าของร้านมองด้วยความอึ้ง ประเมินดูห้าคนในร้าน

ส่วนในมุม ตะเกียบที่เยี่ยหวันหวั่นหยิบมาคีบเนื้อตุ๋นน้ำแดงหล่นเพล้งลงไปบนโต๊ะอีกครั้ง…

พวกองค์กรขายตรงสมัยนี้ ยิ่งทียิ่งประหลาดเสียจริง…

คำขวัญน่าอายแบบนี้ ยังกล้าตะโกนออกมาได้ยังไง?

มีพรสวรรค์กันจริง!

ไม่นาน เจ้าของร้านก็เอาอาหารมาเสิร์ฟครบ จากนั้นหันหลังออกไป

หลังจากนั้น นักพรตน้อยก็แบกลังเบียร์จากด้านนอกเข้ามา หลายคนมองอาหารที่โต๊ะ แต่ละคนอดหยิบตะเกียบขึ้นมาไม่ได้

“บังอาจ วางตะเกียบลงให้หมด กฎของกลุ่มพวกเราคือใครหล่อคนนั้นได้กินก่อน!” หนุ่มหน้าตาดีพูดขึ้นมาทันที

พอได้ยินเสียง นักพรตน้อยและกรรมกรชาวต่างชาติ ต่างถอนหายใจออกมา ทำได้แค่หดตะเกียบที่ยื่นออกมากลับไปอีกรอบ

เนี่ยอู๋หมิงยกขาสองข้างขึ้นมา คีบเนื้อตุ๋นน้ำแดงชิ้นหนึ่งขึ้นมาช้าๆ กลืนทั้งคำลงไป พูดทั้งๆ ที่ของเต็มปากเสียงไม่ชัด “สุดท้าย… เกี๊ยว… อร่อยกว่า…”

เห็นหัวหน้าลงมือแล้ว คนอื่นๆ ก็ขยับตะเกียบกันอย่างว่องไว

ผ่านไปราวเจ็ดนาที เบียร์ยังเหลืออีกครึ่งลัง

เนี่ยอู๋หมิงสีหน้าเกียจคร้าน ค่อยๆ ถอยออกห่าง สายตามองไปที่หลายคนนี้ “มีข่าวไหม?”

“ยังไม่มีข่าวที่แน่นอน” หนุ่มหน้าตาดีพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

“หัวหน้า กำลังตรวจสอบอยู่ ต้องใช้เวลา” นักพรตพูด

หนุ่มภูเขาน้ำแข็งหน้าสวยส่ายหน้า แสดงว่าไม่มีข่าวคราว

“นายล่ะ?” เนี่ยอู๋หมิงมองไปทางกรรมกรชาวต่างชาติ

กลืนเนื้อตุ๋นน้ำแดงในปากลงไป กรรมกรชาวต่างชาติพูดอย่างตรงไปตรงมา “หัวหน้า วันนี้ผมไปแบกอิฐหาเงิน… ไม่มีเวลาสืบ”

สีหน้าเนี่ยอู๋หมิงแสดงความไม่พอใจ “ให้เวลาพวกนายอีกสามเดือน คนที่ฉันต้องการ ต้องตามหาให้ได้!”

“หัวหน้าวางใจได้ รับรองว่างานสำเร็จแน่!” อีกสี่คนพูดพร้อมกัน

เยี่ยหวันหวั่นที่ในมุมมองดูอย่างสนุกสนาน ในใจคิดว่าคนพวกนี้ต้องการตามหาใคร?

หรือว่าเป็นคนที่ติดเงินพวกเขา?

…………………………………………………