แฝดชายหญิง：แด๊ดดี้ต้องชนะใจหม่ามี๊นะ - บทที่196 ผู้หญิงคนนั้นจำเขาไม่ได้แล้วจริงๆด้วย

วันนั้นอยู่ที่ร้าน สวี่รั่วฉิงได้มองสำรวจผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าคร่าวๆ ในใจก็ได้ตั้งข้อสรุปมาข้อนึง

ถ้ามีผู้หญิงมองดวงตาของเขา จะต้องถูกสายตาอบอุ่นละมุนละม่อมของเขาดึงดูดแน่นอน และตกอยู่ในความอ่อนโยนของเขา

เป็นผู้ชายที่น่ากลัวจริงๆ สวี่รั่วฉิงแอบคิดอยู่ในใจ จากนั้นได้ก้มหน้าจิบไวน์แดงในแก้วคำนึง

ฉินซวี่หยุดลงมาที่ตรงหน้าเธอ พร้อมพูดอย่างอ่อนโยน：“บังเอิญจังเลยนะครับ”

สวี่รั่วฉิงเงยหน้าขึ้น ยกแก้วขึ้นมาส่งสัญญาณให้เขาเล็กน้อย：“ควรเรียก……คุณฉิน？บังเอิญจังเลยค่ะ ไม่นึกเลยว่าจะเจอคุณที่นี่”

สวี่รั่วฉิงย่อมไม่มีอารมณ์สบายๆพูดคุยกับฉินซวี่อยู่ที่นี่อยู่แล้ว คนส่วนใหญ่ในงานราตรีล้วนเป็นคนในแวดวงไฮโซแถวหน้าของเมืองหลินชวน สามารถเลี่ยงไม่ไปยุ่งเกี่ยวกับพวกเขา ก็อย่าไปยุ่งเกี่ยวกับพวกเขาเลย

รอวันที่เธอชำระแค้นเสร็จ ในเมืองหลินชวนยิ่งมีคนรู้จักเธอน้อยยิ่งดี

หลังจากที่สวี่รั่วฉิงได้ตอบด้วยมารยาท ก็หันหลังเตรียมจากไป กลับได้ยินคนที่อยู่ข้างหลังพูดว่า：“ลี่ถิงเซิ่งไม่ได้อยู่เป็นเพื่อนคุณเหรอครับ？”

สวี่รั่วฉิงหยุดฝีเท้าลงมา หันมามองฉินซวี่แว๊บนึงพร้อมขมวดคิ้วเล็กน้อย

เขาเป็นเพื่อนของลี่ถิงเซิ่งเหรอ？

สวี่รั่วฉิงเม้มริมฝีปากแดงเบาๆ จากนั้นได้ยิ้มอ่อนๆพร้อมพูดว่า：“คุณฉิน ถ้าคุณจะหาประธานลี่ ตอนนี้เขากำลังพูดคุยกับประธานหลินอยู่ คงต้องรออีกสักพักค่ะ”

ฉินซวี่ยกแก้วไวน์ในมือไปวางที่ถาดของพนักงาน จากนั้นได้อมยิ้ม：“คุณแอนเข้าใจผิดแล้วครับ ผมมาหาคุณครับ”

หาเธอ？

สวี่รั่วฉิงเอาแก้วไวน์ที่ดื่มหมดยื่นให้กับพนักงานที่อยู่ข้างๆ หลังจากยิ้มอ่อนๆให้พนักงานแล้ว ได้เงยหน้าขึ้นมามองฉินซวี่ที่อยู่ตรงหน้าอย่างจริงจัง

เธอรู้จักเขาเหรอ？

สวี่รั่วฉิงหรี่ตาลง ผ่านไปสักพักเธอพูดว่า：“คุณฉิน คุณจำผิดคนหรือเปล่าคะ ฉันไม่เคยเจอคุณมาก่อน ยิ่งอย่าบอกว่าเคยมีความขัดแย้งอะไรกับคุณเลย”

ฉินซวี่ยักคิ้วเล็กน้อย

ผู้หญิงคนนี้จำเขาไม่ได้แล้วจริงๆด้วย

วันนั้นตอนที่อยู่ในห้างสรรพสินค้า ตอนที่ผู้หญิงคนนี้ดูไม่ออกว่าคือเขา ฉินซวี่ก็พิจารณาถึงผลลัพธ์แบบนี้แล้ว

ฉินซวี่หัวเราะอย่างไร้เสียง ริมฝีปากบางอ้าเล็กน้อย คอยเตือนสวี่รั่วฉิง：“Paris Fashion Weekของสองปีก่อนครับ”

สวี่รั่วฉิงอึ้งไปหนึ่งวิ และเข้าสู่การครุ่นคิด

Paris Fashion Weekเมื่อสองปีก่อน？

น้อยครั้งที่เธอจะไปแฟชั่นวีค แต่ซูจิ่วเอ๋อร์ชอบไปมาก ซูจิ่วเอ๋อร์สามารถเอาตั๋วรับชมที่ดีที่สุดของแฟชั่นโชว์ต่างๆได้อยู่เรื่อยเลย จึงลากตัวเธอไปดูด้วยเรื่อยเลย ได้ตั้งชื่อให้ว่าของดีๆทุกคนแบ่งปันด้วยกัน

อย่างไรก็ตามนอกจากนางแบบแล้ว ยังมีนายแบบที่ดูดีหล่อเหลาด้วย

มีสาวโสดที่ไหนบ้างไม่ชอบดูนายแบบที่หุ่นดีสุดๆ？สวี่รั่วฉิงก็เลยไม่มีเหตุผลที่จะต้องปฏิเสธซูจิ่วเอ๋อร์

Paris Fashion Weekเป็นงานเลี้ยงยิ่งใหญ่ของวงการแฟชั่นโลกในทุกปี แม้แต่เมืองหลินชวนก็มีลูกคุณหนูไม่น้อยที่มาร่วมParis Fashion Weekที่ปารีสโดยเฉพาะ

สองปีก่อนล่ะก็……

สวี่รั่วฉิงจำได้ วันนั้นหลังจากที่เธอคุยกับลูกค้าเสร็จ ได้เก็บข้าวของอย่างเร่งรีบไปครู่นึง ก็ได้ขับรถไปยังสถานที่ที่ซูจิ่วเอ๋อร์นัดเอาไว้

เพราะจะไปร่วมงานแฟชั่นวีค จะใส่เดรสของวันธรรมดาไม่ได้ สวี่รั่วฉิงได้เปลี่ยนเป็นเดรสสีแดงยาวโดยเฉพาะ ถือกระเป๋าคลัชไว้ และใส่ส้นสูงรีบไปที่งานอย่างเร่งรีบ

“ฉึก”เสียงนึง เดรสสีแดงยาวได้ข่วนใส่ราวกั้นที่แหลมคม

สวี่รั่วฉิงอึ้งไปครู่นึง ได้ตัดสินใจอย่างเด็ดขาดในยามวิกฤตเตรียมฉีกทิ้งโดยตรง

แต่คิดไม่ถึง ตำแหน่งที่เดรสยาวถูกข่วนค่อนข้างอึดอัด ถ้าดันจะฉีกทิ้ง เกรงว่าแม้แต่ขาอ่อนก็บังไม่ได้แล้ว

สวี่รั่วฉิงค่อนข้างอึดอัด ในขณะที่เธอเตรียมจะโทรบอกซูจิ่วเอ๋อร์ว่าเธอเจอปัญหานิดหน่อยไปไม่ได้แล้ว มีเสียงที่ละมุนละม่อมดังขึ้นที่ข้างหลังเธอ：“ต้องการให้ช่วยมั้ยครับ？”

ว่าไปแล้ว หน้าตาของคนๆนั้นเหมือนจะมีคล้ายคลึงกับผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าคนนี้อยู่นะ……

สวี่รั่วฉิงค่อยๆดึงสติกลับมา

ฉินซวี่เห็นผู้หญิงค่อยๆดึงสติกลับมา ในใจลึกๆรู้สึกแน่ใจมากขึ้น：“จำได้แล้วเหรอครับ？”

“คิดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นคุณฉินของตอนนั้น” ใบหน้าสวี่รั่วฉิงรักษารอยยิ้มไว้ เนื่องจากความเก้อเขินสีหน้าจึงเปลี่ยนมาแดงก่ำ

วันนั้นถ้าไม่มีฉินซวี่ เธออาจจะผิดนัดกับซูจิ่วเอ๋อร์โดยตรงแล้ว

บังเอิญไซส์ชุดราตรีของน้องสาวฉินซวี่แทบจะไม่ต่างกับไซส์ของเธอเลย น้องสาวของฉินซวี่มีธุระอย่างอื่นเลยมาไม่ได้ พอดีฉินซวี่ก็เลยยืมชุดราตรีของหญิงสาวคนนั้นให้เธอใส่

ว่าไปแล้ว ตอนนั้นเธอยังไปคืนชุดราตรีด้วยตัวเองด้วยซ้ำ แต่คิดไม่ถึงเลยว่าสองปีต่อมาก็ลืมคนอื่นไปซะแล้ว

สวี่รั่วฉิงรู้สึกละอายใจ

ถึงว่าล่ะวันนั้นเธอถึงได้รู้สึกคุ้นหน้าฉินซวี่มาก ที่แท้ตอนที่อยู่ฝรั่งเศสเคยเจอกันหลายครั้งนี่เอง

ฉินซวี่อดขำไม่ได้：“ไม่ว่าใครก็คงคิดไม่ถึงมั้งครับ ว่านักปรุงน้ำหอมที่ชื่อเสียงโด่งดังจะมีช่วงเวลาอย่างตอนนั้น”

สวี่รั่วฉิงยิ่งก้มหน้าต่ำลง：“คุณฉิน คุณก็อย่าหัวเราะเยาะฉันเลยค่ะ ยิ่งไปกว่านั้นที่นี่คือเมืองหลินชวน จะมีสักกี่คนเชียวที่รู้จักฉัน เป็นชื่อเสียงจอมปลอมทั้งนั้นค่ะ”

“ผมได้ดูประวัติย่อของคุณหลังจากที่มาเมืองหลินชวนแล้ว ตอนนี้คุณทำงานอยู่ที่ลี่ซื่อกรุ๊ป เพิ่งจะทำงานได้ไม่ถึงเดือน ก็ได้ส่งกระดาษคำตอบที่ปีนี้ล้วนยากที่จะมีคนทะลวงออกมาใบนึง ถึงดาวดวงใหม่ของวงการน้ำหอมยุโรปมาถึงเมืองหลินชวน ยังคงยากที่จะบดบังราศีของเธออีกเช่นเคย”

ที่ใบหน้าของสวี่รั่วฉิงยิ่งอยู่ยิ่งแดงก่ำไม่ใช่เพราะอาย แต่เพราะถูกชมจนยิ่งอยู่ยิ่งแดง

คำชมของเขานี่ไม่คิดตังค์เลยเหรอ！เธอยิ่งฟังยิ่งละอายใจแล้ว

ใบหน้าของสวี่รั่วฉิงค่อนข้างร้อนผ่าว：“คุณฉินคุณอย่าพูดมั่วเลยค่ะ ฉันมีความสามารถแค่ไหนฉันรู้ดีค่ะ”

สวี่รั่วฉิงมั่นใจมาก คนที่เธอไม่เห็นอยู่ในสายตา ก็จะไม่เห็นอยู่ในสายตา

เพราะฉะนั้นมีนักปรุงน้ำหอมบางคน

ให้ความเห็นว่าเธอเป็นคนค่อนข้างหยิ่ง

แต่คนอื่นยิ่งชมเธอ เธอยิ่งรู้สึกเก้อเขินทำอะไรไม่ถูก

ซูจิ่วเอ๋อร์บอก นี่เรียกว่าขี้ขลาดตาขาว

แววตาที่อ่อนโยนดั่งสายน้ำของฉินซวี่มองสวี่รั่วฉิงอย่างจริงจัง：“อยู่ในสายตาผม คุณเป็นคนที่สะดุดตาที่สุดในวงการน้ำหอมครับ”

วันนี้การแต่งกายของผู้หญิงคนนี้แตกต่างกับสไตล์ของคราวที่เขาเจอเธอในปารีสอย่างสิ้นเชิง

ครั้งนั้นเธอแฝงด้วยความเร่าร้อนของสเปน แต่ครั้งนี้กลับสวยแบบน่าค้นหา

สวี่รั่วฉิงเบิกตากว้างเล็กน้อย พร้อมสบตากับฉินซวี่

เธอกับเขานอกจากเจอกันที่ปารีสแค่ระยะเวลาสั้นๆนั้น น่าจะไม่มีโอกาสอะไรได้เจอกันอีกมั้ง？

ทำไมคำพูดที่ออกมาจากปากของเขา เหมือนดันต้องเธอให้ได้ยังไงอย่างงั้น

จู่ๆเธอไม่รู้จะพูดต่อจากเขายังไง

ในขณะที่สวี่รั่วฉิงกำลังเตรียมหาข้ออ้างจากไป ฝ่ามือใหญ่อันอบอุ่นได้จับไหล่เธอไว้：“ประธานฉิน หาคู่สาวของผมมีธุระอะไรหรือเปล่าครับ？”

“ประธานลี่？”พริบตาเดียวสวี่รั่วฉิงก็ฟังออกว่าเสียงที่อยู่ข้างหลังคือเสียงของใคร ในใจจึงรู้สึกโล่งอกไปที

ในที่สุดเธอก็ไม่ต้องเผชิญหน้ากับฉินซวี่แล้ว

ฉินซวี่ต่างจากผู้ชายคนอื่น สายตาที่เขามองมาที่เธอ ไม่มีความต้องการที่เห็นได้ชัดเหล่านั้น แต่เป็นสายตาที่ทำให้เธอค่อนข้างลนลาน

แววตานั้นช่างจริงจังเหลือเกิน ราวกับว่าถ้าเธอทำอะไรลวกๆ ก็จะเหมือนหญิงเลวยังไงอย่างงั้น

ฉินซวี่เห็นลี่ถิงเซิ่งแล้วไม่รีบไม่ร้อน แววตาที่อ่อนโยนของเมื่อครู่มีดุร้ายแว๊บผ่านเสี้ยวนึง

“ประธานลี่ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะครับ ไม่นึกเลยว่าจะเจอคุณที่นี่ เมื่อกี๊ได้คุยกับแอนนาไปสักพัก คงจะไม่ทำให้พวกคุณเสียเวลามากเกินไปนะครับ”

ฉินซวี่ชะงักแล้วยิ้ม รอยยิ้มของมุมปากยิ่งเห็นชัดเจนมากขึ้น

เขาคิดๆแล้วพูดอีก：“ประธานลี่นี่พูดจามั่นใจเกินไปหรือเปล่าครับ ไม่แน่คราวหน้าแอนนาอาจจะเป็นคู่สาวของผมก็ได้”