แม่ปากร้ายยุค 80 - ตอนที่ 114 แผนร้ายในครอบครัว
ตอนที่ 114 แผนร้ายในครอบครัว
ป้าหูตกใจ หล่อนไม่คิดว่าหลินม่ายจะทำแบบนี้
ถ้าคืนซึ้งนึ่งไปแล้ว จะหาซื้อใหม่ได้จากที่ไหน?
แม้ว่าจะหาซื้อได้ แต่ก็คงต้องใช้เวลาหลายวัน อาจทำให้ธุรกิจล่าช้าไป
ป้าหูเอียงคอ “ตอนนี้ฉันไม่มีเงิน อีกสองสามวันฉันจะจ่ายส่วนที่เหลือให้แล้วกัน！”
ลุงทำซึ้งนึ่งทำตามหลินม่าย เปลี่ยนเป็นพูดเสียงแข็ง “จะจ่ายวันนี้ หรือจะคืนซึ้งนึ่งมาให้หมดก็เลือกเอา”
ป้าหูพูดอย่างไม่ทน “ทำไมเป็นคนแบบนี้ ฉันบอกแล้วไงว่าจะจ่ายภายในสองวัน จะเอายังไงหา?”
ใบหน้าของลุงขายซึ้งเต็มไปด้วยโทสะ เขาต้องการที่จะโต้เถียงต่อ แต่ถูกหลินม่ายห้ามเอาไว้ “ไปหากรรมการเพื่อตกลงเรื่องนี้เถอะค่ะ”
ถนนละแวกนี้ในสมัยนี้มีการจัดตั้งป้าคณะกรรมการเป็นกำลังการสู้รบ มีพวกหล่อนออกหน้า ก็ไม่ต้องกลัวแล้วว่าเรื่องนี้จะได้รับการแก้ไขอย่างไม่เป็นธรรม
ลุงทำซึ้งนึ่งรีบทำตามคำแนะนำของคนที่มามุงดู รีบไปเชิญป้าในละแวกนั้นมาเป็นคณะกรรมการ
ป้าคณะกรรมการไล่เรียงหาสาเหตุได้แล้ว ก็พูดกับป้าหูด้วยสีหน้าจริงจังว่า “เขายอมให้คุณผิดนัดมาแล้วครั้งหนึ่ง คุณไม่ควรที่จะผิดนัดอีกครั้ง คุณต้องจ่ายเงินงวดสุดท้ายให้เขาวันนี้ ไม่เช่นนั้นฉันจะนั่งอยู่ที่ร้านคุณไม่ไปไหนทั้งนั้น”
ป้าหูเหมือนหมูตายที่ไม่กลัวน้ำเดือด พูดอย่างเฉยเมยว่า “ฉันไม่มีเงิน กลัวว่าพวกคุณจะต้องนั่งอยู่ที่ร้านฉันตลอดชีวิตแล้ว ฉันไม่มีเงิน พวกคุณจะให้ฉันจ่ายอะไร?”
ป้าคณะกรรมการหลอกตาแล้วกล่าวว่า “คุณพูดมาตามตรงดีกว่าว่าไม่อยากจ่ายเงิน งั้นก็เอาซึ้งนึ่งคืนเขาไปให้หมด！”
ป้าหูได้ฟังก็ไม่สนใจ
ป้าคณะกรรมการละแวกนั้นได้กล่าวกับผู้ชม “เพื่อนบ้านที่รัก ตอนนี้ฉันได้นำซึ้งนึ่งจากป้าหูคืนให้ลุงคนขายหมดแล้ว โปรดเป็นพยาน ฉันไม่ได้แตะต้องของสิ่งใดในบ้านป้าหู นอกจากซึ้งนึ่ง”
หลินม่ายเป็นผู้นำตะโกน “พวกเราดูอยู่ค่ะ”
ป้าหูตกตะลึงถึงขีดสุด
ถ้ามีใครมาแตะต้องซึ้งนึ่งในบ้านของหล่อน หล่อนจะไม่ปล่อยไว้แน่ แต่กับป้าคณะกรรมการแล้วหล่อนกลับไม่กล้า
อายุของนางก็ไม่ใช่น้อยๆแล้ว ถ้าเกิดถูกผลักได้รับบาดเจ็บ ก็ถือเป็นการบาดเจ็บจากการทำงาน ป้าหูจะถูกตัดสินว่าขัดขวางการทำงานของเจ้าหน้าที่ ซึ่งถือเป็นอาชญากรรม
หล่อนกลอกตาไปมา มีความคิดหยุดพวกป้าคณะกรรมการ แล้วเอ่ยว่า “ฉันจะยืมเงินมาจ่ายส่วนที่เหลือ”
ขอแค่มีเงินจ่าย ก็ไม่สนใจแล้วว่าจะยืมมาหรือเป็นเงินของตัวเอง
ป้าคณะกรรมการพยักหน้าตอบรับ
ป้าหูยื่นมือไปด้านหน้าของหลินม่าย “ได้ยินว่าเธอใจดีนี่ งั้นขอยืมเงินหน่อย”
หลินม่ายยิ้มอย่างเหยียดหยาม “ฉันให้ยืมเฉพาะคนที่ใจดีเท่านั้น ฉันไม่ให้ป้ายืมหรอก”
ป้าหูลำพองใจ พูดกับป้าคณะกรรมการว่า “ดูสิ ฉันยืมเงินแล้ว แต่หล่อนไม่ให้ยืม”
ป้าคณะกรรมการไม่รู้จะมองหล่อนอย่างไร พวกหล่อนเคยเจอคนไร้ยางอายมาก็มาก แต่ไม่เคยเจอคนไร้ยางอายถึงขนาดนี้มาก่อน
หลินม่ายกล่าว “ไม่ให้ยืม แต่ว่าคณะกรรมการให้ป้ายืมได้นะ”
ป้าคณะกรรมการโมโหมากที่เกือบโดนป้าหูถอนหงอก
นางพยักหน้ารับทราบ “ใช่ คณะกรรมการให้คุณยืมได้ แต่ถ้าไม่คืนภายในสิบห้าวัน ก็เชิญไปปรับทัศนคติที่สถานีตำรวจได้เลย”
ความจริงแล้วไม่มีวิธีนี้หรอก การที่หล่อนพูดว่าคณะกรรมการให้ยืมเงินได้ก็เพื่อบังคับให้ป้าหูจ่ายเงิน
เคล็ดลับนี้ใช้ได้ผล ป้าหูเดินเข้าไปในบ้านด้วยสีหน้าบึ้งตึง แล้วนำเงินออกมาให้ลุงทำซึ้งนึ่ง
หลินม่ายออกมาส่งลุง แล้วมอบมีดคืนแก่เขา
ลุงทำซึ้งนึ่งพูดด้วยน้ำเสียงหวาดกลัว “หนูเอ๋ย โชคดีที่วันนี้หนูหยุดลุงไว้ ไม่งั้นเกิดหายนะแน่”
ถ้าเมื่อครู่เขาฆ่าคนด้วยอารมณ์ชั่ววูบ เขาคงจบเห่แล้ว ครอบครัวเขาก็คงไม่เหลือ
หลินม่ายเตือนว่า “เป็นเรื่องเล็กน้อยค่ะ แต่ลุงจำไว้นะ หลังจากนี้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นอย่าหุนหันพลันแล่น เพราะมันคือปีศาจ”
ลุงพยักหน้าอีกครั้งและอีกครั้ง “จะไม่ทำอีกแล้ว”
ว่าแล้วเขาก็รู้สึกผิดต่อหลินม่าย “ลุงผิดเอง ลุงไม่ควรขายซึ้งนึ่งให้กับคู่แข่งของหนู และสร้างความเดือดร้อนแล้วกับตัวเองอีก”
หลินม่ายโบกมือ “ไม่เป็นไรค่ะ”
หลังจากกลับมา โจวฉายอวิ๋นก็ยกนิ้วโป้งให้เธอ “เธอเก่งมากเลย จัดการกับแม่มดเฒ่าข้างบ้านนั่นได้เฉียบขาดจริงๆ！”
หลินม่ายหัวเราะ ไม่ได้พูดอะไร
วันนี้เป็นเผชิญหน้าระหว่างลุงทำซึ้งนึ่งกับป้าหู ไม่รู้ว่าแม่มดเฒ่านั่นกลายเป็นปีศาจได้ยังไง
ป้าหูที่นั่งอยู่ในบ้านก็คลุ้มคลั่งอยู่สักพัก กำชับหยางหยางให้เฝ้าประตูไว้ หลังจากกลับมาก็นำลูกอมมันหมูมาให้เขากินแล้วจึงออกไปหาพ่อเฒ่าเฮ่อ
พ่อเฒ่าเฮ่ออาศัยอยู่ในชุมชนเล็กๆในหน่วยที่เขาเคยทำงาน กำลังเล่นหมากรุกอยู่กับใครสักคนใต้ต้นไม้
เมื่อเห็นว่ากำลังจะชนะ ป้าหูที่มาถึงก็ตะโกนว่า “พ่อเฒ่าเฮ่อ คุณยังมีอารมณ์มาเล่นหมากรุกแถวนี้อยู่ไหม?”
พ่อเฒ่าเฮ่อตกใจกับเสียงของหล่อน ทำตัวหมากรุกตกลงมาในที่ที่ไม่ควรจะตก
เขาหยิบหมากรุกขึ้นอย่างรวดเร็วแล้วกำลังเปลี่ยนใจ “ฉันไม่ได้จะลงตรงนี้ ฉันจะลงตรงนี้ต่างหากหล่ะ”
แต่ชายชราฝั่งตรงข้ามไม่ยอมให้เขาเปลี่ยนใจ เขาจับข้อมือพ่อเฒ่า “ลงแล้วห้ามเปลี่ยน！”
พ่อเฒ่าเฮ่อไม่มีทางเลือก ต้องคืนตัวหมากรุกไป
สถาณการณ์พลิกกลับทันที
เขาใช้สมองเพื่อพลิกสถานการณ์ แต่ป้าหูมาดึงเขาไว้ “ไม่ต้องลงแล้ว！มากับฉัน ไปดูร้านของคุณ”
พ่อเฒ่าเฮ่อถามด้วยอารมณ์ “เกิดอะไรขึ้นกับร้านของฉัน? ไฟไหม้หรอ?”
“ที่เช่าทำเลดีแบบนั้น คุณให้นังบ้านนอกเช่าในราคาผักกาดขาวก็ไม่ต่างอะไรกับไฟไหม้ ไปขึ้นค่าเช่านังบ้านนอกนั่นเดี๋ยวนี้！”
ป้าหูมาหาพ่อเฒ่าเฮ่อในวันนี้ เพราะต้องการให้เขาขึ้นค่าเช่าหลินม่าย
หลินม่ายทำให้หล่อนเสียเงิน หล่อนไม่ปล่อยหลินม่ายไว้แน่！
เมื่อพ่อเฒ่าเฮ่อเห็นว่าป้าหูทำลายเกมหมากรุกของเขาด้วยเรื่องเล็กน้อย เขาก็โมโหทันที “ถ้าพูดแต่เรื่องไม่เป็นเรื่องก็หุบปากไปซะ อย่ามายุ่งกับเกมหมากรุกของฉัน!”
ป้าหูถูกตำหนิจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ทำได้เพียงเดินคอตกกลับไปด้วยความสิ้นหวัง
ในมื้อค่ำ เมื่อคุยกับลูกชายและลูกสะใภ้เกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนบ่าย น้ำตาก็แทบไหล
ในเรื่องอื่น ลูกชายลูกสะใภ้หรือแม้กระทั่งลูกสาว อาจมีข้อขัดแย้งกับป้าหูบ้าง แต่ทว่าเรื่องทรัพย์สินเงินทองของครอบครัวพวกเขารวมใจกันปกป้อง
เมื่อได้ยินป้าหูพูดว่าเป็นเพราะหลินม่าย หล่อนจึงสูญเงินไปหลายสิบหยวน ทุกคนจึงเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง
ลูกสะใภ้พูดว่า “ฉันจะให้น้องชายฉันหาคนไปก่อความวุ่นวาย ให้พวกเขาบอกว่าท้องเสียหลังจากที่กินอาหารไป นังตัวดีไม่รอดแน่!”
ป้าหูพยักหน้าครั้งแล้วครั้งเล่า “เป็นความคิดที่ดี แต่อย่ารีบร้อนเกินไปไม่งั้นคนอื่นจะสงสัยได้ ไว้ค่อยคุยกันทีหลัง”
ลูกสะใภ้พยักหน้าเห็นด้วย ค่อยๆ พูดขณะกินข้าวว่า “แต่น้องชายของฉันต้องใช้เงินจ้างคนนะคะ”
ป้าหูตกใจแต่ก็จนปัญญา “สิบหยวนพอไหม?”
ใบหน้าของลูกสะใภ้นิ่งลงทันที “ฉันคิดดูแล้วว่าเรื่องนี้ฉันไม่ควรเข้าไปยุ่ง พวกคุณคิดหาวิธีกันเองแล้วกัน”
ป้าหูจึงต้องเพิ่มเงินอีกห้าหยวน “สิบห้าหยวนคงจะพอนะ”
“อย่างน้อยก็ยี่สิบ ไม่สิ ยี่สิบหยวนน้องชายฉันยังจ้างใครไม่ได้ด้วยซ้ำ”
ป้าหูได้ยินแบบนี้ก็มีสีหน้าย่ำแย่ลง “ช่างเถอะ ฉันไปหาจ้างคนเอง”
ลูกสะใภ้นึกดูถูกในใจ ลอบด่าหล่อนว่าขี้งก
หลายวันผ่านไปในชั่วพริบตาเดียว
ไม่กี่วันมานี้ ป้าหูเอาแต่ขายตัดราคากับร้านของหลินม่าย
ในทุกวันหลินม่ายทำได้แค่ลดปริมาณอาหารลง เพราะป้าหูพยายามกดเธอไว้ด้วยการทำราคาต่ำกว่า
โจวฉายอวิ๋นเริ่มอยู่อย่างไม่สงบ
ธุรกิจแย่ลงทุกวัน ถึงสิ้นเดือนแล้วจะเอาเงินจากไหนมาจ่ายเงินเดือนให้พนักงาน?
………………………………………………………………………………………………………………………..
สารจากผู้แปล
อย่าเพิ่งถอดใจนะคะ ใครที่มันทุจริตกับธุรกิจมันจะเจริญได้ไม่นานหรอกค่ะ เดี๋ยวไม่นานนังป้าหูก็จะแพ้ภัยตัวเอง ขนาดจะจ้างคนไปทำลายชื่อเสียงร้านม่ายจื่อยังทำท่าจะล่มกลางคันเลย
ไหหม่า(海馬)